Plik klasyfikacja kości jest praktyczną metodą upraszczającą badanie i lepiej rozumiejącą funkcjonowanie tych anatomicznych struktur typowych dla kręgowców.
Kości to sztywne narządy tworzące szkielet. Pełnią funkcje mechaniczne i ochronne, oprócz tego, że odgrywają podstawową rolę w tworzeniu się komórek krwi i służą jako miejsce przechowywania niezbędnych minerałów.
Zestaw złożony z kości, mięśni, więzadeł i elementów amortyzujących, tworzy narząd ruchu, który gwarantuje ruch, równowagę, plastyczność i sprężystość ciała. Wszystkie rodzaje kości rozkładają się w organizmie bez określonej kolejności, kształtując raczej funkcjonalny i praktyczny system.
Komórki kostne różnicują się wcześnie u płodu, tworząc prymitywne kości, które pozostają w ostatecznej pozycji podczas pierwszego trymestru ciąży. Jednak w miarę jak jednostka powiększa się aż do dorosłości, kości mają zdolność wydłużania się w procesie, w którym pośredniczą hormony..
Niezależnie od ich wielkości i kształtu, wszystkie kości składają się z rodzaju tkanki kostnej, która może być całkowicie lita (zwarta kość) lub mają puste przestrzenie w kształcie gąbki (kość gąbczasta lub beleczkowa) lub jedno i drugie.
Komórki kostne mają szczególną cechę polegającą na usuwaniu i zastępowaniu tkanki kostnej przez całe życie. Ten proces jest znany jako przebudowa kości. Tak więc w normalnych warunkach cały szkielet osoby dorosłej jest zastępowany co 10 lat przez komórkową aktywność kości..
Indeks artykułów
Aby uzyskać harmonijny skład szkieletu, istnieje kilka typów kości, które różnią się zarówno rozmiarem i kształtem, jak i rozmieszczeniem tkanki kostnej..
Dlatego rozpoznajemy różne typy kości w zależności od tego, gdzie się znajdują..
Ze względu na wielkość klasyfikuje się je jako długie i krótkie; zgodnie z jego kształtem w płaszczyznach, sezamoidach i nieregularnych; i zgodnie z jego strukturą w zwartej i gąbczastej.
Kości długie to wszystkie te, które są wyższe niż szerokie, niezależnie od ich wielkości. Niektóre przykłady to kość udowa, piszczel i obojczyk. Kości, które tworzą palce, są również uważane za długie, ponieważ są wyższe niż szerokie..
Te typy kości są niezbędne do utrzymania równowagi ciała, chociaż są również częścią stawów zapewniających ruch. Wiele z nich jest obciążonych dużym ciężarem, na przykład kości nóg.
W fazie wzrostu wydłużają się w procesie, w którym pośredniczy hormon wzrostu który jest wydzielany przez przysadkę mózgową znajdującą się w mózgu. W kości długiej wyróżnia się anatomicznie kilka części, są to:
- Epifiza: skrajności.
- Potęga: ciało.
- Przysadka: obszar połączenia między nasadą a trzonem.
- Chrząstka stawowa: to część tkanki miękkiej, która łączy dwie kości, tworząc staw.
- Okostna: zewnętrzna warstwa pokrywająca kość, bardzo włóknista i odporna z dużą zawartością naczyń krwionośnych i zakończeniami neurologicznymi.
- Endostium: powierzchnia pokrywająca wewnętrzną część kości.
- Artery: tzw tętnica odżywcza, stanowi dopływ krwi do czynności metabolicznych komórek kostnych. Każda kość ma tętnicę, która ją odżywia.
- Jama rdzeniowa: przestrzeń zawierająca tkankę bogatą w trójglicerydy, która stanowi ważny rezerwuar energii.
Kości krótkie to te, których wymiary, wysokość i szerokość, są równe lub prawie równe, przyjmując kształt prostopadłościanu. Zapewniają stabilność, amortyzację i wsparcie szkieletu, ale nie zapewniają mobilności.
Przykładami są niektóre kości dłoni i stopy, szczególnie te, które tworzą nadgarstek i stęp..
Są to takie, które mają spłaszczony kształt, a ich wysokość i rozciągłość przeważają nad grubością.
Jego główną funkcją jest ochrona narządów, takich jak żebra, mostek, kości miednicy i czaszki. Zapewniają również wystarczającą powierzchnię do wprowadzenia niektórych mięśni.
Zbudowane są głównie z gąbczastej tkanki kostnej, w której znajduje się szpik kostny, który jest organem odpowiedzialnym za tworzenie się krwinek..
Ze względu na tę zawartość, bogatą w tkankę rdzeniastą, są one preferowane podczas wykonywania biopsji szpiku kostnego lub ekstrakcji tego materiału do przeszczepów. Jedną z kości najczęściej używanych do tych zabiegów jest kość kulszowa lub miednica..
Są to małe kości osadzone w ścięgnie lub mięśniu.
Jego funkcją jest działanie jak koło pasowe, zapewniające gładką powierzchnię, po której miękkie struktury, takie jak ścięgna, mogą się ślizgać bez tarcia..
Występują w kilku miejscach, ale łatwo o tym świadczy radiografia, przy stawie pierwszego palca. Zwapnienie kości trzeszczki jest ważnym odkryciem, ponieważ wskazuje, że pacjent osiągnął dojrzałość płciową.
Kości nieregularne to takie, które ze względu na rozmiar lub kształt nie mieszczą się w żadnej z poprzednich kategorii. Mają specyficzny kształt i pełnią różne funkcje w zależności od miejsca, w którym się znajdują..
Kręgi kręgosłupa są przykładem nieregularnych kości, które chronią rdzeń kręgowy; kość gnykowa, znajdująca się w szyi, jest powierzchnią mocowania dla mięśni żujących i połykających.
Struktura kości odnosi się do rodzaju tkanki, z której się składa. Może być zwarty lub puszysty. Tkanki te są rozmieszczone we wszystkich kościach ciała w mniejszym lub większym stopniu, w zależności od kształtu i funkcji każdej z nich..
Dlatego warunki zwarta kość lub kość gąbczasta odnoszą się konkretnie do wewnętrznej strukturalnej części anatomii każdej kości, a nie do dodatkowego typu do tych opisanych wcześniej.
Nazywany również korowy, Jest to mocna, gęsta i twarda tkanka, która stanowi około 80% całkowitej masy kostnej ciała. Jest bardzo odporny na skręcanie i ściskanie.
Tworzą go mocne warstwy lameli, które układają się w kształt kolumny, nadając tej tkaninie charakterystyczną dużą gęstość. W obrębie kości zbitej znajdują się najważniejsze komórki kostne, tzw osteocyty.
Znajduje się głównie w ciele kości długich, trzustka, a na zewnątrz płaskich kości. W zależności od lokalizacji kości krótkich występuje również zbita tkanka.
Ten typ tkanki zawiera naczynia odżywcze kości i tworzy kanaliki, przez które komórki kostne otrzymują dopływ krwi..
Aktywność metaboliczna kości zbitej jest niska, ale mają one dużą zdolność do tworzenia nowej kości, dlatego jest to niezbędna tkanka w przypadku urazów, takich jak złamania. Ten proces jest znany jako przebudowa kości.
Znany również jako beleczkowaty, jest to rodzaj bardzo porowatej tkanki, która znajduje się na końcach kości długich, Epifiza, w kręgach i wewnątrz płaskich kości.
Składa się z beleczek lub twardych przegród, które tworzą puste przestrzenie, w których rozprowadzany jest czerwony szpik kostny.
Podczas ruchu odpowiada za amortyzację siły, jaką przyjmuje kość, przenosząc ją w kierunku powierzchni zbitej tkanki, która jest bardziej odporna.
W tej tkance szpik kostny tworzy i uwalnia komórki krwi do strumienia. Ten proces nazywa się hematopoeza.
Kość jest główną anatomiczną jednostką szkieletu. Ciało dorosłego ma 213 kości. Składają się ze specjalistycznej tkanki zawierającej różne rodzaje kolagenu oraz dużą ilość wapnia, co nadaje mu charakterystyczną sztywność..
Wraz z więzadłami i mięśniami tworzą układ szkieletowy, urządzenie podtrzymujące i zabezpieczające ciało.
Kości zawierają żywą tkankę zwaną szpikiem kostnym, która jest odpowiedzialna za tworzenie i uwalnianie krwinek do krążenia. Ten proces nazywa się hematopoeza.
Główną funkcją kości jest wspieranie tkanek miękkich oraz ochrona ważnych narządów i elementów. Oprócz tego są magazynami soli mineralnych, takich jak wapń i fosfor, więc odgrywają fundamentalną rolę w utrzymaniu równowagi organizmu..
W kości zachodzi złożony proces tworzenia i reabsorpcji masy kostnej, w którym pośredniczą bezpośrednio komórki znajdujące się wewnątrz..
Nazywa się komórki tworzące kości osteoblasty a te, które go ponownie wchłaniają, są osteoklasty. Są to wyspecjalizowane komórki, które mają zdolność rozpoznawania stanów stresu i urazów, umożliwiając eliminację słabo funkcjonującej tkanki i tworzenie nowej kości..
Podczas wzrostu komórki kostne są aktywowane, aby wytworzyć tkankę, która wydłuża kość. Dzieje się to w określonej części kości, która nie jest w pełni zestalona w dzieciństwie i okresie dojrzewania..
Jeszcze bez komentarzy