Plik Komórki Sertoliego Są rodzajem trwałych komórek znajdujących się w ścianach jajowodów nasiennych jąder, które biorą udział w spermatogenezie. Komórki zrównoważonego rozwoju to komórki, których główną funkcją jest zapewnienie wsparcia strukturalnego w tkankach i narządach..
Są to komórki znacznie wyższe niż szerokie, z dużym, nieregularnym jądrem przesuniętym w kierunku podstawy komórki. Ich powstawanie jest kontrolowane przez gen SRY, a ich liczba pozostaje stała przez całe życie organizmu, czyli nie wykazują podziałów mitotycznych..
Funkcje komórek Sertoliego obejmują regulację rozwoju i wczesnych etapów funkcjonowania komórek Leydiga, fagocytozę resztkowej cytoplazmy podczas spermatogenezy, wytwarzanie różnych hormonów i kształtowanie bariery hermatotermicznej..
Wśród chorób związanych z komórkami Sertoliego są guz z komórek Sertoliego-Leydiga i zespół komórek Sertoliego lub aplazja zarodkowa.
Indeks artykułów
Komórki Sertoliego zostały odkryte przez włoskiego fizjologa Enrique Sertoli w 1865 roku. Sertoli, który zajmował się różnymi zagadnieniami fizjologii człowieka, w tym mechanizmami skurczu mięśni gładkich, tkankowym kwasem węglowym i białkami komórkowymi, odkrył te komórki badając fizjologię jąder..
Zostały one po raz pierwszy nazwane komórkami Sertoli przez wiedeńskiego histologa von Ebnera, dwadzieścia lat po ich odkryciu. Do połowy ubiegłego wieku komórkom tym poświęcano niewiele uwagi, o czym świadczy fakt, że do tej pory opublikowano tylko około 25 związanych z nimi prac..
Jednak wraz z wynalezieniem mikroskopu elektronowego i rozwojem nowych technik badawczych w biochemii i biologii molekularnej zainteresowanie komórkami Sertoliego wzrosło wykładniczo, przy około 500 badaniach rocznie obecnie.
Komórki Sertoliego są komórkami kolumnowymi, znacznie wyższymi niż szerokimi, wykazującymi rozgałęzione procesy cytoplazmatyczne wspomagające rozwój komórek rozrodczych. Najwyższe stężenie organelli komórkowych występuje w podstawnej części komórki.
Jądro komórkowe jest duże i euchromatyczne, jego kształt zmienia się w trakcie cyklu nabłonka nasiennego, czasami przedstawiając głębokie wgłębienia błony jądrowej. Znajduje się na ogół blisko podstawy komórki, jednak czasami może przemieszczać się w kierunku światła rurki nasiennej..
Jąderko jest również bardzo duże i jest intensywnie zabarwione żywymi barwnikami. Ogólnie rzecz biorąc, jąderko to ma trzy wyraźnie rozróżnialne obszary, to znaczy jest trójdzielne..
Całkowita liczba komórek Sertoliego określi maksymalną ilość plemników, które może wyprodukować jądro. Całkowita objętość tych komórek u osobnika jest bardzo zmienna w zależności od gatunku, w zakresie od 2000 do 7000 μm³.
Wydaje się jednak, że istnieje odwrotna zależność między całkowitą objętością a wydajnością spermatogenną. Komórki te, które mają kształt rurkowaty, rozciągają się od błony podstawnej do światła nabłonka nasiennego i pełnią funkcję „pielęgniarki” w rozwoju komórek rozrodczych..
Aby pełnić tę funkcję, komórki Sertoliego rozszerzają swoją cytoplazmę w projekcjach w postaci cienkich ramion i cylindrycznego procesu, który otacza spermatydy i tworzy złożone wyspecjalizowane połączenia, które działają jako szczeliny i ścisłe połączenia. Używają również filamentów aktynowych i gładkiej retikulum endoplazmatycznego.
Jądro komórki Sertoliego znajduje się u większości gatunków w pobliżu błony podstawnej. Jest duży, wydłużony i niekiedy jego kształt i położenie może ulec zmianie w zależności od etapu cyklu nasiennego..
U osoby dorosłej jądro ma głębokie wgłębienia błony, co nadaje mu nieregularny kształt i jest otoczone pośrednimi włóknami wimentyny. Dodatkowo posiada w swojej membranie dużą gęstość porów. Niektóre białka mogą występować w dużych stężeniach w pobliżu obszarów wgłobienia..
Jąderko jest duże iw wielu gatunkach składa się z trzech łatwo rozróżnialnych części. Ma od jednego do dziesięciu chromowanych centrów.
Cytoplazma ma liczne organelle, które są ułożone w spolaryzowany sposób, to znaczy występuje większe stężenie organelli w części podstawowej komórki niż w części dystalnej.
Mitochondria są bardzo obfite i mogą być wydłużone (2-3 μm), mogą mieć kształt miseczki lub nawet pączka. Szorstka retikulum endoplazmatyczne jest obecne w podstawnym obszarze komórki, podczas gdy gładka retikulum endoplazmatyczne jest najliczniejszą organellą w komórkach Sartoliego..
Mikrotubule pomagają utrzymać dystrybucję retikulum endoplazmatycznego, a także wyrównują mitochondria. Komórki Sartoliego mają aktywność fagocytarną, dzięki czemu posiadają liczne lizosomy i ciałka wielopęcherzykowe. Tymczasem aparat Golgiego jest stosunkowo niewielki.
Komórki Sertoliego zostały opisane jako komórki macierzyste lub komórki pielęgnacyjne. Jedna z czynności pielęgnacyjnych, które wykonują, wiąże się z transportem żelaza, mikroelementów i innych substancji do rozwijającej się komórki rozrodczej za pomocą białek, takich jak transferyna i ceruloplazmina..
Oprócz dostarczania żelaza potrzebnego do rozwoju komórek zarodkowych, komórki Sertoliego usuwają również i przetwarzają potencjalnie toksyczne żelazo z resztek ciał. Niektórzy autorzy nazywają tę ostatnią funkcję recyklingiem i gospodarką odpadami.
Funkcję wydzielniczą komórek Sertoliego reprezentują hormony, które mogą wykazywać aktywność autokrynną, parakrynną, a nawet hormonalną. Funkcje parakrynowe obejmują, na przykład, sygnalizację komórek rozrodczych, które mają być ukierunkowane przez hormony folikulotropowe i tetosteron..
Dodatkowo, po osiągnięciu dojrzałości płciowej, komórki Sertoliego mogą regulować produkcję hormonu folikulotropowego poprzez wydzielanie inhibiny i aktywiny, które działają razem..
Wytwarza również różne czynniki wzrostu o działaniu parakrynowym, takie jak insulinopodobny czynnik wzrostu 1 (IGF1), czynnik wzrostu fibroblastów (FGF), a także transformujący alfa (TGFA), które regulują przemianę komórek okołotewkowych w komórki Leydiga, oprócz regulacji ich funkcjonowania.
Inne hormony wydzielane przez komórki Sertoliego, które działają podczas produkcji komórek płciowych, obejmują białko wiążące androgeny (ABP), estradiol i czynnik neutroficzny pochodzenia komórek glejowych (GDNF)..
Komórki Sertoliego zapewniają jądrom wyjątkowy status immunoregulacyjny, który został wykazany poprzez przeszczepienie tkanki jądra do innych różnych tkanek, zapewniając przetrwanie przez dłuższy czas..
Dzieje się tak, ponieważ w przeciwnym razie stan mejotyczny komórek płciowych mógłby spowodować ich rozpoznanie przez przeciwciała jako czynniki egzogenne i potencjalnie patogenne, aw konsekwencji aktywować mechanizmy obronne przed ich zniszczeniem..
Wśród cząsteczek wytwarzanych i wydzielanych przez komórki Sertoliego o działaniu immunoregulacyjnym znajdują się na przykład układ FAS / FAS Ligand, inhibitor proteazy 9, CD40, CD59 czy TGF-beta..
Oprócz immunoregulacyjnej aktywności komórek Sertoliego, które chronią komórki rozrodcze, zamykające się połączenia między komórkami zarodkowymi tworzą barierę, która fizycznie izoluje przedziały, w których zachodzi spermatogeneza limfocytów..
Ta bariera tworzy się w okresie dojrzewania, kiedy zaczyna się produkcja nasienia, a jej przerwa może wywołać odpowiedź immunologiczną i spowodować niepłodność u mężczyzn..
Ta bariera działa dynamicznie, umożliwiając migrację spermatocytów z obszarów podstawnych do nadświetlnych rurki nasiennej, ale zapobiegając, jak już wspomniano, przedostawaniu się limfocytów..
Istnieje kilka chorób związanych z komórkami Sertoliego, wśród których można wymienić:
Ten typ guza jest rzadki i stanowi mniej niż 1% guzów jąder. Może występować w trzech odmianach histologicznych:
Chociaż w kilku przypadkach (10-20%) może stać się złośliwy, w przypadkach, gdy może powodować przerzuty do węzłów chłonnych, kości i płuc, wskaźniki przeżycia są niskie.
Ten typ guza nie jest dziedziczny i nie jest powiązany z żadnym zespołem. Średni wiek, w którym się objawia, to 45 lat.
Jest znacznie bardziej agresywny niż klasyczny guz i, w przeciwieństwie do tego, może być związany z dziedziczeniem lub różnymi zespołami, takimi jak Peutz-Jeghers, Bourneville, a także kompleks Carney..
Zło może pojawić się wcześnie (17 lat) lub późno (40 lat), w obu przypadkach będąc innym zachowaniem z ich strony. W pierwszym przypadku może wykazywać wieloogniskowość, obustronność, a także aktywność hormonalną, podczas gdy w drugim nie. Z drugiej strony, jego agresywność jest większa w przypadkach późnego początku.
Jest najmniej agresywną z trzech odmian i do tej pory nie opisano żadnego przypadku złośliwego zachowania. Średni wiek zachorowania to 35 lat i podobnie jak w przypadku późnych guzów wapniowokomórkowych nie wykazuje wieloogniskowości, obustronności ani aktywności hormonalnej..
Znany również jako aplazja zarodków, jest to zespół charakteryzujący się niepłodnością spowodowaną nieobturacyjną azoospermią (brak komórek rozrodczych). Przyczyny tego zespołu są zróżnicowane, a wśród nich zaburzenia genetyczne, głównie zespół Klinefeltera.
Inne przyczyny związane z tym zespołem obejmują historię wnętrostwa i / lub żylaków powrózka nasiennego. Jednak wysoki odsetek przypadków ma nieznane pochodzenie.
Znany również jako arrenoblastoma, jest to rodzaj guza pępowiny płciowej, który może powodować raka jajnika lub jądra. Jego największe występowanie występuje u młodych dorosłych. Zwykle jest łagodny i wolno się rozwija.
Jeszcze bez komentarzy