Plik komórki satelitarne są to komórki mięśni szkieletowych. Są to małe, pozbawione jądra komórki, które są w stanie spoczynku (uśpienia) u dorosłych ssaków, dlatego mówi się, że funkcjonują jako populacja „rezerwowych” komórek zdolnych do proliferacji w określonych warunkach..
Mięśnie szkieletowe ssaków i wielu innych kręgowców zbudowane są z komórek mięśniowych, zwanych również włóknami mięśniowymi, które są całkowicie zróżnicowanymi komórkami zawierającymi elementy kurczliwe lub białka tej tkanki..
Te włókna mięśniowe powstają podczas rozwoju dzięki migracji prekursorowych komórek mięśniowych (mioblastów) z embrionalnych "somitów" do powstających mięśni, gdzie łączą się ze sobą i tworzą wielojądrowe komórki mięśniowe lub włókna mięśniowe (z więcej niż jednym jądrem).
U dorosłych zwierząt mięsień powstaje, a raczej regeneruje się dzięki proliferacji komórek satelitarnych, które odkrył w 1961 roku A. Mauro. Komórki te są oddzielone od włókien mięśniowych, ponieważ znajdują się pod blaszką podstawną każdego z nich..
Jest to bardzo ważny typ komórek dla tkanki mięśniowej ssaków, ponieważ stanowią one prawdopodobnie jedyne komórkowe źródło regeneracji mięśni w wieku dorosłym, czy to w wyniku urazu, uszkodzenia, choroby czy wysiłku fizycznego..
Chociaż termin „komórka satelitarna” jest również używany do rozróżnienia grupy komórek glejowych obwodowego układu nerwowego, które są zlokalizowane specyficznie w zwojach czuciowych, współczulnych i przywspółczulnych, częściej używa się go w odniesieniu do proliferujących komórek mięśniowych, które są nowo wspomnieliśmy.
Indeks artykułów
Komórki satelitarne powstają w kończynach podczas rozwoju embrionalnego, po utworzeniu pierwszych włókien mięśniowych (włókien mięśniowych). Komórki te są ściśle związane z błoną plazmatyczną komórek mięśniowych (sarkolemma), ponieważ znajdują się między nią a jej blaszką podstawną.
Można je łatwo rozróżnić ze względu na ich lokalizację i morfologię, chociaż są to bardzo niejednorodne populacje komórek, to znaczy z bardzo różnymi komórkami.
Ta heterogeniczność polega nie tylko na ich asymetrycznym podziale, ale także na ekspresji różnych białek i czynników transkrypcyjnych, na ich organizacji itp..
Komórki satelitarne mięśni można odróżnić molekularnie od innych komórek dzięki jednoczesnej ekspresji różnych markerów molekularnych, wśród których wyróżniają się czynniki transkrypcyjne z rodziny Pax..
Do tej rodziny należy czynnik transkrypcyjny Pax7, który najwyraźniej jest niezbędny do utrzymania „niezróżnicowanego” stanu komórek satelitarnych, a także ich zdolności do samoodnawiania.
Komórki te wyrażają również czynnik Pax3, który jest bardzo ważny na początkowych etapach budowy mięśni i bierze udział w regulacji transkrypcji innego markera znanego jako receptorowa kinaza tyrozynowa c-Met..
Oprócz czynników Pax, komórki satelitarne są znane z koekspresji (ekspresji w tym samym czasie):
- Czynnik regulacyjny miogenezy (budowy mięśni) znany jako Myf5
- Czynnik transkrypcyjny Barx2, regulator wzrostu, utrzymania i regeneracji mięśni
- Białko M-kadheryna, białko adhezyjne do komórek
- Receptor wiążący integrynę-7 z powierzchnią
- Białko z grupy różnicowania 34, CD34
- Proteoglikany syndekan-3 i syndekan-4
- Receptor chemokiny CXCR4
- Białko tworzące kaweole, kaweolin-1
- Receptor kalcytoniny
- Białko adhezji naczyniowej 1, VCAM-1
- Cząsteczka adhezyjna komórek nerwowych 1, NCAM-1
- Białka otoczki jądrowej Laminina A, Laminina C i Emerin
Właściwości regeneracyjne tkanki mięśniowej wynikają głównie z działania komórek satelitarnych, które pełnią funkcję „rezerwuaru” komórek prekursorowych, odpowiedzialnych za wzrost poporodowy i regenerację mięśni po urazach, wysiłku fizycznym lub w wyniku choroby..
Kiedy te komórki namnażają się, zwykle robią to w sposób asymetryczny, ponieważ część ich potomstwa łączy się z rosnącymi włóknami mięśniowymi, a inna odpowiada za utrzymanie populacji regeneracyjnych komórek satelitarnych..
W okresie wzrostu mięśni są niezwykle licznymi komórkami, ale ich liczba maleje wraz z wiekiem.
Liczne raporty eksperymentalne sugerują, że komórki satelitarne są aktywowane (wychodzą z normalnego stanu spoczynku), gdy mięśnie szkieletowe ulegają uszkodzeniu lub po ciężkich ćwiczeniach fizycznych..
Ta „aktywacja” zachodzi przez różne ścieżki sygnalizacyjne i gdy są aktywne, komórki te proliferują i mogą robić dwie rzeczy: (1) łączą się ze sobą, tworząc „miotubes”, które dojrzewają, tworząc włókna mięśniowe lub (2) łączą się z istniejącymi uszkodzonymi segmentami włókna mięśniowe (używając ich jako „rusztowań” lub „odlewów”).
Z tego powodu komórki te są również uważane za rodzaj „komórek macierzystych” mięśni, ponieważ są one zdolne do tworzenia nowych komórek mięśniowych i regeneracji populacji komórek satelitarnych w mięśniu, które uległy nieprzewidzianemu zdarzeniu..
Dla wielu autorów regeneracja mięśni za pośrednictwem komórek satelitarnych składa się z szeregu „etapów”, które są bardzo podobne do faz rozwoju mięśni embrionalnych..
- Początkowo komórki satelitarne muszą „wyjść” ze stanu spoczynku lub uśpienia i zostać aktywowane, aby mogły zacząć się dzielić..
- Proces podziału, jak omówiono powyżej, jest asymetryczny, co jest konieczne, aby niektóre komórki zaangażowały się w tworzenie nowych komórek mięśniowych, a inne w celu utrzymania „stałej” liczby komórek znajdujących się w stanie spoczynku..
- W ten sposób mioblasty, czyli komórki wytwarzane przez komórki satelitarne w celu regeneracji mięśni, łączą się i tworzą „miotuby”. Miotubes mogą z kolei łączyć się ze sobą lub z istniejącym wcześniej włóknem, aby je naprawić, które później będą rosnąć i dojrzewać.
Spokój komórek satelitarnych musi być utrzymywany przez cały okres życia włókien mięśniowych, ponieważ muszą one być aktywowane tylko wtedy, gdy wskazują na to odpowiednie sygnały..
Niektóre wyniki eksperymentów sugerują, że w porównaniu z aktywnymi komórkami, uśpione komórki satelitarne wyrażają o 500 więcej genów, których produkty są z pewnością zaangażowane w stan uśpienia..
Jeszcze bez komentarzy