Plik Pozycja Trendelenburga Jest to zmiana pozycji leżącej lub leżącej, którą osiąga się poprzez umieszczenie osoby na łóżku, które jest nachylone do około 45 °, tak aby głowa znajdowała się na niższej osi niż stopy.
Został spopularyzowany we wczesnych latach XX wieku przez dr Friedricha Trendelenburga (1844-1924), który rutynowo stosował go w celu ułatwienia zabiegów chirurgicznych w okolicy miednicy.
Jest to jedna z najczęściej stosowanych pozycji podczas operacji plastyki brzucha i miednicy, zarówno otwartej, jak i laparoskopowej. Ustawiając pacjenta z takim nachyleniem, treść brzuszna jest mobilizowana w kierunku przepony, oczyszczając jamę miednicy, co ułatwia dostęp chirurgowi..
Chociaż jest zwykle stosowany również u pacjentów, którzy przeszli zapaść z powodu spadku ciśnienia krwi, jego korzyści w tych przypadkach nie zostały naukowo udowodnione..
Argumentacja osób stosujących pozycję Trendelenburga w leczeniu omdleń spowodowanych niedociśnieniem tętniczym jest taka, że umieszczenie nóg nad głową ułatwia powrót krwi, a pacjent odzyskuje przytomność..
Ponieważ jest to pozycja stosowana głównie u osób znieczulonych, ważne jest, aby zespół medyczny wiedział, jak prawidłowo ustawić pacjenta i rozpoznać wszelkie nieprawidłowości w jego stanie sercowo-naczyniowym i płucnym, aby uniknąć powikłań..
Indeks artykułów
Trendelenburg jest tytułowym tytułem stanowiska i jest używany na cześć osoby, która je opisała, dr Friedricha Trendelenburga (1844-1924). To był niemiecki chirurg, który w zasadzie wykonał operację miednicy. Postępując zgodnie z tą linią badań, większość jego wkładu klinicznego dotyczy procedur w tej dziedzinie.
Wśród wielu jego prac w dziedzinie chirurgii i anestezjologii jest opis pozycji, która ułatwiła operację narządów miednicy..
Chociaż nie był pierwszym, który opisał tę pozycję, spopularyzował ją na początku XX wieku, uważając ją za ważne narzędzie do odsłaniania narządów w chirurgii miednicy..
Pozycja polega na ułożeniu pacjenta w pozycji leżącej ze stopami wyżej niż głowa. W opisie dr Trendelenburga nogi pacjenta były zdjęte ze stołu. Jednak dzisiaj pacjent leży całym ciałem na powierzchni łóżka.
Pacjent musi znajdować się w pozycji leżącej na plecach, na ruchomym łóżku, które jest w stanie przechylić się o więcej niż 30 °.
W ten sposób lekarz mobilizuje powierzchnię do osiągnięcia żądanej pozycji. Opis wskazuje, że musi być nachylone pod kątem 45 °, a głowa powinna znajdować się poniżej osi stóp.
Odwrotna pozycja, w której pochylenie sprzyja górnej części ciała, pozostawiając głowę nad stopami, nazywa się Odwrócony Trendelenburg.
Pozycja Trendelenburga jest dość bezpieczną pozycją dla pacjenta z organicznego i metabolicznego punktu widzenia
Należy jednak wziąć pod uwagę, że gdy łóżko jest pochylone ze znieczulonym pacjentem, może ono się poruszać i opadać. Dlatego powinien być zabezpieczony pasem lub taśmą zabezpieczającą na poziomie bioder lub nieco niżej..
Zaleca się umieszczenie wyściełanego materiału pod stawem kolanowym, tak aby były w półzgięciu i tym samym unikały kontuzji spowodowanych wydłużeniem mięśni..
Ważne jest, aby ramiona całkowicie spoczywały na podłokietnikach. Na wysokości nadgarstka kończyny górne również należy zabezpieczyć paskami lub szelkami zabezpieczającymi przed gwałtownym opadaniem ramion podczas zabiegu..
Pozycja Trendelenburga umożliwia grawitację narządom jamy brzusznej przemieszczanie się w kierunku przepony.
Ruch ten otwiera przestrzeń miednicy, ułatwiając wykonanie zabiegów chirurgicznych, takich jak histerektomia czy usunięcie guza jajnika..
Amerykańskie Stowarzyszenie Anestezjologii (ASA) zaleca pozycję Trendelenburga jako idealną do cewnikowania dostępu do żył centralnych. Są to specjalne przejścia, które umieszcza się w szyi na poziomie żyły podobojczykowej do podawania leków i pomiaru centralnego ciśnienia żylnego..
Chociaż nie ma naukowych dowodów, ani za, ani przeciw, stosowania tej pozycji u pacjentów z omdleniem hipotensyjnym, teoretycznie istnieje korzyść wynikająca z faktu, że uniesienie nóg i utrzymanie głowy pacjenta w dolnej płaszczyźnie wzrost powrotu żylnego, czyli ilości krwi powracającej z kończyn dolnych do mózgu.
Tak więc, gdy osoba zemdlała, a przyczyną jest spadek ciśnienia krwi, pozycja ta pomaga mu odzyskać stan świadomości.
W ramach przygotowania pacjenta w okresie przedoperacyjnym, ocena płucna jest jedną z głównych, które należy wziąć pod uwagę u pacjenta, który wymaga zabiegu, w którym musi być umieszczony w tej pozycji..
Przechylając pacjenta, pozostawiając głowę na niższej osi niż stopy, narządy wewnętrzne wywierają nacisk na przeponę.
W normalnych warunkach ciśnienie wywierane przez narządy nie jest wystarczająco silne, aby spowodować komplikacje oddechowe. Jednak u pacjentów z chorobami układu oddechowego może zmniejszać ruchomość przepony i prowadzić do ostrej niewydolności oddechowej..
Jeżeli konieczne jest takie ułożenie pacjenta z problemami oddechowymi, anestezjolog musi mieć świadomość wszelkich zmian w nasyceniu tlenem lub ilości tlenu we krwi pacjenta..
W przypadku stwierdzenia obniżenia wydolności oddechowej lekarz powinien ustawić pacjenta w pozycji poziomej i podjąć niezbędne kroki w celu przywrócenia normalnego stanu układu oddechowego..
Główną zaletą pozycji Trendelenburga są zabiegi chirurgiczne miednicy, ponieważ jama ta jest wąska, a pętle jelitowe utrudniają widoczność.
Kiedy pacjent jest pochylony, jelito cienkie przesuwa się w kierunku przepony, a jamę miednicy udrażnia się, aby operować wygodnie i bez ryzyka uszkodzenia pętli jelitowych..
Wadę obserwuje się w przypadku jednoczesnych zabiegów chirurgicznych. Na przykład jeden zespół chirurgów operuje guz miednicy, a inny pęcherzyk żółciowy tego samego pacjenta. W takiej sytuacji pozycja Trendelenburga utrudniałaby pracę zespołu pracującego na brzuchu, dlatego nie zaleca się jednoczesnego wykonywania operacji miednicy i jamy brzusznej..
Zaobserwowano, że ta pozycja powoduje podwyższenie ciśnienia tętniczego, dlatego należy jej unikać u pacjentów z wysokim ciśnieniem krwi. Podobnie wzrasta ciśnienie wewnątrzczaszkowe i oczne.
Jeszcze bez komentarzy