Wiemy, że każdy rodzaj żalu wobec ukochanej osoby jest bolesnym procesem. Ale co się dzieje, gdy mówimy o utracie podczas rozwoju ciąży? Co się dzieje, gdy tracimy dziecko?
W tym przypadku nazywamy to żałoba okołoporodowa. Zjawisko o wiele częstsze i częstsze, niż nam się wydaje, któremu za każdym razem nadaje się wagę, jaką naprawdę ma. Ponieważ od dawna był to jeden z najbardziej znaturalizowanych pojedynków, mówiąc w pewnym sensie, któremu nie nadano charakteru, na jaki zasługuje.
Żałoba okołoporodowa to utrata dziecka, która ma miejsce w czasie ciąży, przed porodem lub po nim..
Żałoba okołoporodowa jest jednym z najbardziej skomplikowanych, ponieważ mamy do czynienia z nadmiernie krótką czasoprzestrzenią, w której zderzamy się jednocześnie z życiem i śmiercią. Dwa z najbardziej antagonistycznych i ważnych momentów życia, w których ujawniają się obie skrajności.
Kiedy mamy do czynienia z tego typu stratami, musimy pamiętać, że mamy do czynienia z kilkoma czynnikami na poziomie synchronicznym..
Z jednej strony są te same emocje smutek i uczucie bólu i straty jak w każdym innym procesie żałoby. Ale z drugiej strony z natury mamy do czynienia z innymi dużymi stratami.
To różne procesy żałobne, bo musimy też zmierzyć się z utratą chwili bycia ojcem lub matką i rolami, jakie generują, zwłaszcza w przypadku bycia pierwszym dzieckiem. Z drugiej strony mamy do czynienia z utratą pewności siebie w stosunku do momentu ciąży i porodu, a ponadto będąc tematem, który nawet dziś jest uznawany za tabu, utratę prawa do wzmianki można odczuć jako zbędną, ta sama strata.
W takich przypadkach bardzo ważne jest, aby uszanować i dać sobie pozwolenie na odczuwanie tych różnych strat w okresie okołoporodowym. Oznacza to, że ważne jest, aby móc uczestniczyć i rozpoznawać potrzeba bólu i pozwól na to.
Jak już wspomnieliśmy, smutek okołoporodowy składa się z chwili, w której życie i śmierć łączą się na niewielkiej przestrzeni, a oba procesy życiowe są bardzo bliskie. I należy zauważyć, że inną jego cechą jest pustka, którą pozostawia na kimś tak ważnym dla rodziców, głównie i bliskich.
W obliczu wszelkiego rodzaju strat napotykamy różne fazy żalu, ale w tym przypadku jeszcze bardziej fundamentalne jest szanowanie tych faz, słuchanie siebie i próba stawienia czoła każdemu okresowi w najlepszy możliwy sposób..
Fazy, przez które zwykle przechodzą rodzice w takich przypadkach, według López (2011) to:
Po pierwsze, doświadczany jest wstrząs i drętwienie, zawroty głowy i trudności funkcjonalne; wszystko towarzyszy uczuciom tęsknota.
W tej fazie ból jest głęboki i bardzo intensywny. Najpierw wchodzimy w fazę zaprzeczenia, któremu towarzyszy szok emocjonalny i sentymentalny, będąc maską ochronną w postaci niedowierzania, ponieważ nasz umysł tworzy mechanizm obronny, aby móc przetrawić niezwykle surową i nieoczekiwaną rzeczywistość, ponieważ na poziomie biologicznym nasz umysł nie jest przygotowany na takie wiadomości.
Tej fazie później towarzyszy wielki złość i wściekłość w którym sytuacja jest całkowicie niesprawiedliwa dla rodziców i trzeba znaleźć winowajcę.
Po drugie, dezorientacja i dezorganizacja codziennego życia. To idzie w parze z uczucie pustki i bezradności.
W tej fazie smutek a poczucie pustki odgrywa wiodącą rolę. Okres, w którym oboje rodzice będą potrzebowali czasu samotności, introspekcji i możliwości stawienia czoła wszystkim tym emocjom, które intensywnie się pojawiają.
Wreszcie następuje reorganizacja, w której życie jest odbudowywane i odzyskuje się zdolność do czerpania przyjemności, ale nie zapominając.
Wreszcie wchodzimy w fazę akceptacji. W tym przypadku doprowadziłoby to do czakończenie pojedynku.
Polega na przejęciu straty, dając sobie szansę przetrwania żalu pomimo nieobecności dziecka. To także skomplikowany okres, w którym asymilacja i akceptacja muszą iść w parze.
Tutaj zrozumienie i komunikacja zarówno jako para, jak i dla najbliższej rodziny są niezbędne. Muszą istnieć przestrzenie, w których można wyrazić wszystkie emocje i cały doświadczany ból.
Plik pomoc socjalna, w tym przypadku jest to niezbędne. Ponieważ ludzie, którzy cierpią lub doświadczyli tego żalu, mogą przedstawiać różne czynniki powodujące niepełnosprawność, zarówno emocjonalnie, jak i środowisko, które ma tendencję do minimalizowania bólu.
Dlatego musimy wziąć pod uwagę zarówno wsparcie rodzinne, jak i społeczne. Wiele osób, które żyją lub doświadczyły tego typu żalu, zwykle znajduje różne zwroty i komentarze ze swojego otoczenia, które nic nie jest dalsze od intencji, zwiększają cierpienie, unieważniają emocje i cały ból rodziców.
Zwykle są to wyrażenia takie jak:
„Będziesz mieć kolejne dziecko”
„Jesteś młody, masz przed sobą całe życie, aby spróbować ponownie”
„Dzieje się to częściej niż myślisz, znowu zajdziesz w ciążę”
I tak niekończące się komentarze, w których nieświadomie starają się złagodzić i uspokoić ból, ale po tego typu frazach to, co się robi, jest całkowicie zminimalizuj cały proces bólu i żal bagatelizujący fakt, który powoduje wiele cierpienia i smutku.
W tym przypadku wyposażenie medyczne który był obecny w chwili śmierci, również powinien być ważnym wsparciem. Przede wszystkim sposób obsługi całego doświadczenia.
Przede wszystkim ważne jest, aby znaleźć środowisko opieki zdrowotnej z empatią, aktywnym słuchaniem, wsparciem, wsparciem, a przede wszystkim wrażliwością na tego typu wiadomości. Zasadniczo w pierwszym etapie żałoby, o którym mowa powyżej.
Z drugiej strony mamy również do czynienia z upośledzeniem w żałobie okołoporodowej, kiedy pary mają różne rytmy żałoby. Z tego powodu ważne jest również, aby zrozumieć, że każda osoba ma swój własny rytm i przeprowadza proces najlepiej, jak potrafi..
Chociaż jest to ten sam rodzaj straty między ojcem a matką, nadal są to różni ludzie, którzy prawdopodobnie będą doświadczać tego procesu w różnym tempie. Jak już wspomnieliśmy, w tym przypadku niezbędna jest komunikacja i umiejętność wyrażania bólu.
W takim przypadku bardzo ważne jest, aby każda osoba zdecydowała, co robić, a czego nie. Istnieją różne sposoby i środki, aby móc zweryfikować wspomnienia i umożliwić odpowiedni pojedynek w takich przypadkach.
Jednym z tych sposobów jest moc stwórz pudełko, w którym można zebrać wszystkie wspomnienia które były częścią dziecka. Mogą to być ultradźwięki, specjalne przedmioty, które pamiętają dziecko, koce, pluszaki lub dowolny symboliczny przedmiot, który reprezentuje dziecko dla rodziców.
W ten sposób powstaje miejsce, pamięć i przestrzeń, do której mogą udać się w podróż i pocieszyć ból i stratę.
Innym sposobem na poradzenie sobie z tym pojedynkiem jest wykonanie rytuał pożegnalny, niezależnie od okoliczności straty. W celu pożegnania można przeprowadzić pewnego rodzaju rytuał lub symboliczny akt.
Każda para lub osoba może wybrać tę, którą uważa za najwygodniejszą i najbardziej znaczącą dla niej. Jednym ze sposobów może być sadzenie małego drzewka w specjalnym miejscu..
Ważne jest, aby ludzie, którzy cierpią z powodu tego rodzaju smutku, mogli słuchać siebie i zobaczyć, co jest najlepsze dla każdej osoby i zobaczyć, czego potrzebują, aby móc stawić czoła bólowi w najlepszy możliwy sposób..
Jeszcze bez komentarzy