Plik cnidocyty są rodzajem komórek czuciowych występujących wyłącznie w parzydełkach (hydry, koralowce, meduzy, osy morskie, ukwiały itp.). Komórki te mają różne organelle cytoplazmatyczne zwane cnidami, które składają się z kapsułki z włóknem, które rozszerza się poza komórkę. Cnidocyty mogą mieć więcej niż 20 typów cnidów.
Cnidocyty wydzielają substancje żądlące, które zapewniają im funkcje ochronne przed drapieżnikami i chwytaniem zdobyczy. Po wyładowaniu cnidocytów na zewnątrz, uwalniając te substancje, komórka jest ponownie wchłaniana przez organizm i zastępowana przez nowy cnidocyt..
Indeks artykułów
Cnidocyty pochodzą z wgłębienia komórek śródmiąższowych naskórka. U niektórych gatunków pochodzą z ektodermy, aw innych z endodermy. Gdy komórki się rozwijają, są znane jako cnidoblasty..
Komórki te są na ogół okrągłe i jajowate oraz mają duże jądro podstawne. Występują w całym naskórku osobników, są bardziej obfite w mackach i jamie ustnej..
U większości parzydełkowców, z wyjątkiem klasy Hydrozoa (hydroids i hydromedusae), cnidocyty znajdują się w gastrodermis (nabłonek wewnętrzny) pokrywający jamę żołądkowo-naczyniową (coelenteron). Te cnidocyty pełnią funkcje żywieniowe.
Włókno zawarte w cnidocytach jest uwalniane z tych komórek w odpowiedzi na bodziec mechaniczny lub chemiczny. Generalnie bodziec ten jest wytwarzany przez kontakt z jakąś ofiarą lub drapieżnikiem.
W zależności od rodzaju cnidocytu, wypuszczane włókno może uwalniać substancję parzącą (toksynę) lub po prostu przylegać do powierzchni, z którą się styka..
W klasach Hydrozoa, Scyphozoa i Cubozoa, parzyny mają strukturę mechaniczno-receptorową na krawędzi torebki zwaną cnidocyl (zmodyfikowana rzęska). Struktura ta jest stymulowana przez zmiany częstotliwości drgań wody..
Cnids to bardzo małe kapsułki wykonane ze związku podobnego do chityny. Kapsułki te kończą się końcem, który zwęża się i wydłuża, aż do utworzenia włókna, które pozostaje wewnątrz tej kapsułki i jest pokryte wieczkiem..
Zewnętrzna powierzchnia parzydełkowatych pokryta jest białkami kulistymi, których funkcje są nieznane. Na wewnętrznej powierzchni znajdują się skupiska białek podobnych do kolagenu, które tworzą wzór włókien, które zapewniają niezbędne napięcie, aby utrzymać wysokie ciśnienie wewnątrz kapsułki..
Z wyjątkiem parzydełek z klasy Anthozoa (koralowce i ukwiały), torebki pałeczek pokryte są wieczkiem z systemem spustowym lub spustowym. U osobników z klasy Anthozoa pałeczki są pokryte trójdzielnym złożonym arkuszem przypominającym stożek rzęsek położonych wierzchołkowo.
Włókno cnid może mieć dalszy koniec z kolcami, kosmkami lub parą mandrynów, którymi przylegają do powierzchni. Nie wszystkie cnidocyty mają zdolność wydzielania toksyn, nie mają też haczyków ani kolców. Te cechy zależą od roli rodzaju cnidocytu..
Niektóre badania dostarczyły dowodów, że cnids są produktami aparatu Golgiego i są tworzone przez tworzenie dużej wakuoli w obrębie parzydełka. Podczas rozwoju tych organelli zachodzi niezwykła restrukturyzacja komórkowa.
Inne badania wskazują, że parzydełkowce mogły powstać w sposób symbiotyczny od przodka protisty, gdyż obecnie niektórzy przedstawiciele grup bruzdnic, mikrospor i kompleksów pszczelich mają budowę zbliżoną do parzydełkowatych..
Ogólnie rzecz biorąc, sekwencja etapów od wytworzenia bodźca do wyładowania cnid jest słabo poznana..
Większość cnidocytów ma aparat rzęskowy odpowiedzialny za odbieranie zewnętrznego bodźca, który powoduje wyładowanie włókna cnid. W przypadku Anthozoa pałeczki mają stożek rzęsek, podczas gdy w innych klasach parzydełek to cnidocyl pełni funkcję receptora bodźca..
Mimo to, niektóre typy cnidocytów nie mają wspomnianego aparatu rzęskowego, więc bodziec może być generowany w innych komórkach pomocniczych, które później przekazują informację wyładowczą do cnidocytów..
Wyładowanie cnid jest spowodowane połączeniem siły rozciągającej generowanej podczas powstawania organelli i wysokiego ciśnienia osmotycznego występującego w kapsule (150 atm).
Kiedy cnidocyt otrzymuje bodziec do wyładowania, wieczko zaczyna się otwierać, podczas gdy ciśnienie wewnętrzne powoduje szybkie i mocne wnikanie wody do kapsułki..
W konsekwencji ciśnienie hydrostatyczne kapsułki gwałtownie rośnie, powodując wypychanie włókna. Cnid przywiera do powierzchni, uwalniając jad lub mandryn i haczyki.
Cnidocyty znajdują się głównie na mackach, odgrywając rolę w chwytaniu zdobyczy lub obronie przed drapieżnikami. Cnidy zdolne do wydzielania toksyn nazywane są nematocystami..
Toksyny wydzielane przez nematocysty mają właściwości hemolityczne, neurotoksyczne i proteolityczne. Ta trucizna jest używana do paraliżowania ofiary, gdy są one przyciągane do jamy ustnej, lub w trybie obronnym, aby ogłuszyć lub sparaliżować drapieżnika, dając czas na ucieczkę..
Niektóre gatunki, takie jak portugalska fregata (Physalia physalis) i osa morska (Chironex fleckeri) mogą powodować poważne obrażenia, a nawet śmierć ludzi.
Inne rodzaje stożkowatych nie wnikają w powierzchnię ofiary i nie uwalniają jadu, ale po wyładowaniu mają szybki, sprężysty ruch, który pozwala im chwytać i utrzymywać powierzchnię kontaktu, a tym samym przyczepiać ofiarę do macek lub powierzchni..
Cnidocyty pełnią funkcję lokomotoryczną w niektórych hydroidach. U hydr, wyładowanie cnids pozwala im przylegać do podłoża z macek lub pyska, zginając łodygę i odłączając dysk podstawny, aby zamocować wspomnianą podstawę w innym miejscu i przesunąć.
Niektóre cechy charakterystyczne cnidocytów, takie jak średnica i długość włókienek, liczba i umiejscowienie struktur adhezyjnych, takich jak kolce i mandrynki, oprócz funkcji komórki, umożliwiają klasyfikację cnidocytów na różne typy..
Różne typy sklasyfikowanych cnidocytów są związane z różnorodnością posiadanych cnido. Te różne parzydełkowce mają również duże znaczenie taksonomiczne. Na ogół klasyfikuje się je jako kłujące lub penetrujące, okrywające i wiążące.
Najczęstszą cnid lub cnidocystą jest nematocysta, która ma włókno zdolne do penetracji i uwalniania jadu.
Niektóre z najczęściej badanych typów cnidów to krętki i cysty optyczne, których włókna nie mają kolców i jadu. Spirocysty pełnią funkcję adhezyjną, a cysty optyczne występujące tylko w ukwiałach pełnią funkcję w budowie rurek, w których żyją te zwierzęta..
Inne cnidocysty obecne u niektórych parzydełek to haplonemy, z nitkami o różnych kształtach, ropalonemami i spironemami..
Charakterystyka i opis typów cnidocyst obecnych w pewnym gatunku cnidarian jest znany jako cnidoma..
Jeszcze bez komentarzy