Plik sumienie moralne To zdolność człowieka do wydawania ocen etycznych o prawidłowości i niepoprawności czynów, kierując się tym samym, aby je czynić lub nie. Ta świadomość obejmuje nie tylko ocenę tego, co jest moralnie dobre, a co złe w działaniu, ale także intencji..
Na podstawie tych parametrów moralnych, które posiada indywidualne sumienie, ocenia się także innych. Pojęcie sumienia moralnego zawiera pewne elementy, które uważa się za całkowicie zjednoczone; pierwsza to sumienie odwołujące się do wartości i zasad moralnych, którymi kieruje się jednostka.
Drugi odnosi się do sumienia jako zdolności, dzięki której człowiek może poznać podstawowe prawdy moralne. Zdolność ta nazywana jest na różne sposoby, m.in. głosem rozumu, zmysłem moralnym i głosem Boga..
Trzeci element dotyczy zdolności do samooceny. Oznacza to, że świadomość jest przejawem oceny każdego człowieka jego własnych działań i pragnień. Łączy cię to z uczuciami, takimi jak poczucie winy, wstydu, żalu lub żalu, jeśli coś zostało zrobione źle..
Indeks artykułów
Aby poznać cechy sumienia moralnego, konieczne jest umieszczenie ich w każdej myśli filozoficznej, która się nim zajmowała, ponieważ zgodnie z punktem widzenia, z którego przeprowadzana jest analiza, istnieją pewne szczegóły.
Samoświadomość może być postrzegana jako Bóg - jak to ma miejsce w przypadku chrześcijan - lub po prostu postulat, jak robi to Kant, określający ideę wyższego autorytetu, który jest odpowiedzialny za sankcjonowanie jednostek za ich działania..
Może też być szanowanym filozofem, jak twierdzi Epikur, lub może być bezstronnym widzem, jak określił Adam Smith..
Cechą charakterystyczną tego typu myślenia jest to, że samowiedza jest ściśle związana z rolą sądzenia, ponieważ sumienie działa bardziej jako sędzia niż jako bezinteresowny obserwator..
Dlatego wydaje się, że uczucia w wielu przypadkach opisywane są jako negatywne, takie jak wina, skrucha i wyrzuty sumienia, jak ma to miejsce w tradycji katolickiej..
Istnieje jednak koncepcja sumienia, która szczyci się swoją moralną zasługą. Widać to u łacińskich stoików, takich jak Seneka, oraz w protestanckiej tradycji Lutra. W tym jest radość, która rodzi się ze świadomości przebaczenia grzechów, jakie Bóg może uczynić w przyszłości.
Począwszy od Pawła, w tradycji chrześcijańskiej pierwszeństwo ma wewnętrzne sumienie. Sumienie nie pozwala na zdobycie bezpośredniej wiedzy o zewnętrznym źródle, jak to ma miejsce w przypadku Boga, ale to dzięki sumieniu odkrywa się prawa Boże, które są w nas.
Ponieważ świadomość nie ma bezpośredniego dostępu do Boga, jest zła i omylna. Tak twierdzi Tomasz z Akwinu, który postuluje regułę synderezy.
Ta zasada, którą można określić jako czynienie dobra i unikanie zła, jest nieomylna; jednakże są błędy w świadomości. Dzieje się tak, ponieważ można popełnić błędy przy wyprowadzaniu reguł postępowania, a także przy stosowaniu tych zasad w określonej sytuacji..
Poza religią moralnym źródłem, które przenosi zasady moralne, nie jest Bóg, ale edukacja lub własna kultura.
To Jean-Jacques Rousseau utrzymuje, że dobra edukacja jest tym, co umożliwia wyzwolenie sumienia spod skorumpowanego wpływu społeczeństwa. Zapewnia również, że to edukacja dostarcza elementów do krytycznej oceny, a tym samym może zastąpić otrzymane normy..
Tak więc wrodzone poczucie moralności pojawia się w sumieniu, gdy jest ono wolne od uprzedzeń i błędów wychowawczych. Tak więc dla Rousseau świadomość w naturalny sposób ma tendencję do postrzegania i kontynuowania prawidłowego porządku natury; dlatego potwierdza, że rozum może nas oszukać, ale sumienie nie.
Przyjmując sumienie jako to, które umożliwia człowiekowi dostęp do bezpośrednich zasad moralnych, jest ono postrzegane jako intuicyjne i podlegające emocjom. W tym sensie David Hume zidentyfikował świadomość jako aktywną z poczuciem moralnym.
Zgodnie z tym stanowiskiem sumienie motywuje człowieka do działania z uwzględnieniem jego przekonań lub zasad moralnych, tak aby sumienie rodziło moralny obowiązek w sumieniu człowieka..
Rozumiane w ten sposób sumienie ma charakter subiektywny, w którym siła motywacyjna pochodzi od osoby, a nie z kary władzy zewnętrznej..
Reprezentantem tego punktu widzenia jest Immanuel Kant, który pojmuje sumienie nie tylko wewnętrznie, ale jako źródło poczucia obowiązku. Dzieje się tak, ponieważ przyjmuje wewnętrzne osądy, aby zmotywować się do moralnego działania..
Dla tego filozofa sumienie jest jedną z naturalnych dyspozycji umysłu, które powodują, że na osobę wpływają koncepcje obowiązku..
Świadomość moralna jest podstawową częścią życia człowieka, ponieważ pozwala nam zrozumieć, kim się jest. Tak więc sumienie moralne ma wewnętrzny i zewnętrzny punkt widzenia, który zależy od tego punktu widzenia..
W sensie wewnętrznym jest to możliwość wyboru ścieżki lub działania w oparciu o kodeks etyczny. Wybór ten opiera się również na świadomości, że każde działanie ma swoje konsekwencje i że jako taki odpowiedzialny jest człowiek..
Ta wewnętrzność pozwala nam również ocenić nasze myśli, działania, przyzwyczajenia i sposób życia; oczywiście w tej ocenie pojawiają się sądy wartościujące.
Ponadto wspomniana wewnętrzność ma bezpośredni związek z zewnętrzem, ponieważ w oparciu o te wartości moralne człowiek będzie działał i nie tylko, ale będzie także osądzał działania innych..
Tak więc sumienie moralne jest tym, co pozwala człowiekowi uświadomić sobie, co jest warte, co jest wartościowe w życiu, co jest dobre, albo przynajmniej zdaje sobie sprawę z tego, czego nie warto lub co jest..
Jeśli chodzi o egzemplifikację sumienia moralnego, należy pamiętać, że ma to związek z wartościami moralnymi każdego człowieka; oznacza to, że w niektórych przypadkach mogą one być zaakceptowane przez całe społeczeństwo. Natomiast w innych przypadkach reprezentują one jedynie indywidualną wartość moralną lub wybór..
-Oceniając jako odważną osobę, która wskoczyła do wzburzonego morza, aby uratować inną tonącą osobę.
-Żal z powodu wykonanego słowa lub działania.
-Nie krzycz na kogoś, kto obraża lub atakuje, biorąc pod uwagę, że zasługuje na szacunek, nawet jeśli go nie stosuje.
-Powiedz prawdę, nawet jeśli oznacza to, że inni ludzie nie przyjmują tego dobrze.
-Przeproś osobę, która ją obraziła, za to, że zdała sobie sprawę, że zrobiono lub powiedziano coś złego.
-Szanuj własność i majątek innych.
-Nie bądź niewierny, jeśli wywołuje to poczucie winy lub wyrzuty sumienia; lub po prostu bądź wierny, ponieważ oprócz tego, że jest okazaniem miłości do kogoś, zapobiega to tym, którzy są wierni, poczucie winy.
-Nie drażnij ani nie wykorzystuj osób z niepełnosprawnością fizyczną, umysłową lub emocjonalną.
Jeszcze bez komentarzy