Plik pozycja na plecach lub odleżyna grzbietowa to pozycja anatomiczna, w której osoba leży twarzą do góry. Słowo „decubitus” pochodzi z łaciny decumbere, co oznacza „położyć się” lub „położyć”. Słowo „Supino” również ma łacińskie pochodzenie supinus, co należy rozumieć jako podparte na plecach lub dłonią skierowaną do góry.
Termin leżący na wznak odnosi się również do osoby głupiej, nierozsądnej lub leniwej. Być może lenistwo odnosi się do pozycji na plecach, ponieważ leżenie na plecach jest typowym wyrazem ciała osoby, która nie ma ochoty wstawać ani wykonywać żadnej czynności.
Indeks artykułów
Ta anatomiczna pozycja, oprócz tego, że leży na plecach, ma inne cechy szczególne, w tym:
- Ciało w pozycji poziomej równolegle do podłoża.
- Neutralna pozycja szyi.
- Spójrz w niebo lub sufit. Technicznie opisane jako spojrzenie w zenit.
- Ręce blisko ciała.
- Nogi wyprostowane, stopy w pozycji neutralnej. Opuszki palców skierowane do góry pod kątem około 75 °.
Sytuacja rąk budzi pewne kontrowersje. Koncepcja supinacji rąk zakłada, że dłonie są skierowane do góry w pozycji anatomicznej, ale częściej niż nie, gdy ciało jest w pozycji na plecach, dłonie są ułożone z kciukami skierowanymi do centralnej osi ciała..
Części ciała, które wspierają pozycję na plecach to potylica, plecy, łokcie, pośladki, tył ud i pięty. Ta pozycja jest przydatna do wirtualnego podzielenia ciała na niedoskonałe połówki według trzech osi płaszczyzny:
Dzieli ciało na dwie części, a mianowicie: brzuszną, część ciała, która nie jest podparta i patrzy w górę; i grzbietowa, część ciała spoczywająca na powierzchni.
Podziel ciało na dwie niedokładne części. Górna połowa, czaszkowa lub głowowa, to wszystko, co znajduje się powyżej osi, która przecina ciało powyżej wyimaginowanej linii, która przechodzi tuż nad grzebieniem biodrowym.
Z drugiej strony, dolna lub ogonowa połowa jest zasadniczo reprezentowana przez kończyny dolne i miednicę..
Dzieli ciało na dwie teoretycznie równe połówki, prawą i lewą, o ile oś dokładnie przecina linię środkową ciała.
Wiele czynności klinicznych wykorzystuje pozycję na plecach, aby osiągnąć swoje cele. Wśród najważniejszych działań mamy:
Pozycja na plecach jest najczęściej stosowana podczas zabiegów chirurgicznych. Do pacjenta w takiej pozycji podchodzi wiele specjalności, takich jak chirurgia ogólna, chirurgia klatki piersiowej, chirurgia głowy i szyi, chirurgia urazowa, ginekologia i położnictwo, kardiochirurgia i urologia. Anestezjolodzy intubują pacjenta przede wszystkim w tej pozycji.
Wiele badań obrazowych wykonuje się, gdy pacjent leży na plecach. Nie tylko podstawowe zdjęcia rentgenowskie lub zdjęcia rentgenowskie, ale także większość tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego wykonuje się z pacjentem na plecach. To samo dotyczy USG jamy brzusznej i miednicy..
Znaczna liczba technik fizjoterapeutycznych jest wykonywana w pozycji leżącej. W rzeczywistości pacjenci obłożnie leczeni fizjoterapią przymusowo leżą na plecach. Komunikacja z pacjentem jest znacznie lepsza, jeśli leży on w tej pozycji podczas wykonywania ćwiczeń lub manewrów..
Przeprowadza się kilka zabiegów stomatologicznych z pacjentem w pozycji na plecach lub w jednej z jej odmian. Nawet chirurdzy szczękowo-twarzowi preferują tę pozycję podczas większości operacji wewnątrzustnych.
Wskaźnik śmiertelności związany z zespołem nagłej śmierci u małych dzieci lub niemowląt znacznie się zmniejszył w ostatnich latach..
Spadek ten wydaje się wynikać z faktu, że najnowsze badania zalecają unikanie pozycji na brzuchu w celu zmniejszenia ryzyka ponownego wdychania dwutlenku węgla..
Badanie fizykalne par excellence w każdej specjalności jest wykonywane z pacjentem w tej pozycji. Podczas wykonywania manewrów resuscytacji krążeniowo-oddechowej lub RKO osoba jest w pozycji na plecach. Nawet w anatomii patologicznej sekcje zwłok przeprowadza się z pacjentem leżącym na plecach.
Jak widać, jest to najczęściej stosowana pozycja pacjenta w świecie medycznym, zaraz za nią plasuje się odleżyna na brzuchu i boczna..
Istnieje wiele akceptowanych wariantów pozycji na plecach do użytku klinicznego, takich jak pozycja ginekologiczna, pozycja litotomii, wersja Trendelenburga i jej odwrócona, Fowlera i półsiedząca..
Chociaż ta pozycja jest bardzo użyteczna i wszechstronna, nie łączy się z nią kilka stanów patologicznych. Poniżej opisano niektóre z najważniejszych:
Wykazano, że obturacyjny bezdech senny jest częstszy i cięższy, gdy ludzie śpią na plecach.
Wynika to ze zwiększonego ryzyka zapadnięcia się dróg oddechowych ze względu na ich bardziej przednie położenie, mniejszą objętość płuc i niezdolność mięśni oddechowych do utrzymania luksusu przepuszczalnego powietrza..
Epizody bradykardii u płodu występują podczas skurczów macicy, jeśli matka jest w pozycji na plecach.
Zostało to wykazane w kilku badaniach, w których oceniano zdrowie płodu podczas porodu z matkami leżącymi na plecach lub bocznymi odleżynami. Odsetek bradykardii zmniejszył się, gdy matka leżała na boku.
Pacjenci w bezpośrednim okresie pooperacyjnym lub z niedrożnością jelit są bardziej narażeni na zachłyśnięcie, jeśli leżą na plecach..
Jeśli ciśnienie wewnątrzbrzuszne pokona podparcie zwieracza przełyku, co jest bardziej prawdopodobne, jeśli osoba leży na plecach, treść żołądkowa może powrócić do przełyku, a nawet przedostać się do dróg oddechowych.
Pacjenci z zaawansowaną zastoinową niewydolnością serca nie tolerują odleżyn w pozycji leżącej. Orthopnea - trudności w oddychaniu w pozycji leżącej - jest częstym objawem niewydolności serca związanym z niewłaściwym zarządzaniem ilością krwi, która dociera i opuszcza serce..
Jeszcze bez komentarzy