Dekalog dobrych praktyk dla rodziców w separacji

Ze względu na swój zawód często się zajmuję dzieci rodziców w separacji. Niestety dzieci często mówią mi, jak ich matka lub ojciec próbuje oddzielić je fizycznie lub emocjonalnie od drugiego rodzica. Dyskwalifikują go, przesłuchują, kiedy przychodzą do niego, rozmawiają o wydatkach i pieniądzach, o nowym życiu lub nowym partnerze drugiej osoby ... .

W obliczu takiego scenariusza dzieci czują się wykorzystane, zranione, oszukane. Czują, że muszą „wybierać” między lojalnością wobec jednego lub drugiego.

Bardzo cierpią. I jest część tego cierpienia, która ma związek ze sposobem, w jaki stawiamy czoła relacjom z naszym byłym partnerem.

Poniżej zestawiłem listę dobrych praktyk dla rodziców w separacji. Wszystkie wydają się rozsądne i bardzo oczywiste. Zapewniam jednak, że w praktyce nie powinny one być takie proste do wykonania ...

Dekalog dobrych praktyk dla rodziców w separacji

1. Nie mów źle o drugim rodzicu dziecku.

Nie przed nim. Nawet jeśli wierzymy, że „on się nie dowie”. Dowiadują się wszystkiego.

Nie dyskwalifikuj go ani nie obrażaj. Nie krytykuj tego, co robisz, swojego nowego życia, swojego nowego partnera ... itd.

Nie mów źle o rodzinie drugiego rodzica. To twoi dziadkowie, wujkowie, kuzyni ... itd. A dziecko zasługuje na traktowanie z szacunkiem.

2. Szanuj prawo dziecka do czerpania radości z nauki i do nauki przez oboje rodziców.

Załóżmy, że nie tylko jesteśmy potrzebni i że przyniesiemy dziecku dobre rzeczy. Drugi rodzic również ma wiele do zaoferowania i ma prawo do udziału w wszechstronnej edukacji dziecka.

3. Nie pytaj dziecka o szczegóły jego pobytu w domu drugiego rodzica..

Robimy z ciebie kozła ofiarnego. I generujemy konflikt lojalności.

4. Szanuj styl wychowania drugiego rodzica, nawet jeśli różni się on od naszego..

Nie krytykuj go ani nie pytaj w obecności dziecka. Ponieważ jest inny, nie jest ani lepszy, ani gorszy. Zaakceptuj, że nie tylko nasz styl edukacyjny jest dobry.

5. Dalsza rodzina dziecka jest także jego rodziną.

Nasz syn ma prawo utrzymywać bliskie relacje ze wszystkimi swoimi dziadkami, wujami, kuzynami itp. Możesz chcieć spędzić z nimi czas lub poprosić ich o pomoc w wychowaniu dzieci. Bardzo częstym błędem jest myślenie, że podczas wizyty dziecko musi być tylko z rodzicem.

6. Nie rozmawiaj ze swoimi dziećmi o pieniądzach.

Tego, co płaci jedna lub druga osoba, czy emerytura minęła, czy nie. Kwestia ekonomiczna jest częścią domeny dorosłych, a nie dzieci i musimy ją rozwiązać między dorosłymi.

7. Nie używaj dziecka jako „posłańca”.

Nie wysyłaj wiadomości ani wiadomości, bezpośrednio ani pośrednio, do drugiego rodzica. Jeśli mamy coś do powiedzenia, weźmy odpowiedzialność za powiedzenie tego sami. Nie instrumentalizujmy dziecka.

8. Szanuj pobyt w domu drugiego rodzica.

Nie dzwoń co pięć minut. Nie bojkotuj ich w żaden sposób.

9. To, że ktoś inny robi to źle, nie usprawiedliwia tego, że to robisz.

To wymówka miliona. - Czy tak ten drugi mówi o pieniądzach, ja też. „To dlatego, że ten drugi mnie krytykuje, ja też”. Nie ma znaczenia, co zrobi drugi rodzic. Robisz to dobrze.

10. Bądź świadomy krzywdy, jaką wyrządzamy naszemu dziecku, zaprzeczając drugiemu.

Dziecko, aby stać się zdrowym emocjonalnie, potrzebuje swojego ojciec i matka. Istotne są konsekwencje psychologiczne wynikające z niezaspokojenia tych potrzeb. Miejmy to na uwadze i bądźmy odpowiedzialni.