Didinium Jest to rodzaj orzęsionych protistów, który charakteryzuje się szczególnym beczkowatym kształtem. Zwykle występują w siedliskach słodkowodnych i po raz pierwszy zostały opisane w 1859 roku przez duńskiego przyrodnika Otto Friedricha Müllera.
Na przestrzeni dziejów podlegał różnym reklasyfikacjom. Dopiero w 1974 r. Powstał porządek Haptorida, aby zgrupować to, co nazwał „drapieżnymi formami mięsożernymi”
Rodzaj Didinium obejmuje łącznie 10 znanych dotąd gatunków. Ze wszystkich najbardziej zbadanych i reprezentatywnych gatunków jest Didinium nasutum.
Jedną z najbardziej reprezentatywnych cech tego rodzaju, która wciąż zadziwia specjalistów, jest żarłoczne zachowanie, jakie wykazują podczas karmienia, gdy atakuje ofiarę i pochłania ją, niezależnie od tego, czy jest większa..
Indeks artykułów
Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju Didinium jest następująca:
Domena: Eukarya
Królestwo: Protista
Brzeg: Ciliophora
Klasa: Lithostomatea
Zamówienie: Haptorida
Rodzina: Didiniidae
Płeć: Didinium
Członkowie rodzaju Didinium Są to organizmy jednokomórkowe, które mają różne kształty: beczkowate, okrągłe lub owalne. Ciało komórki jest otoczone dwoma pasmami zwanymi pektynelami, które są niczym innym jak rzędami rzęsek. Mają one za zadanie wspomaganie ruchu organizmu w wodzie.
W przedniej części widoczna jest wypukłość w kształcie stożka, w której znajduje się otwór cytostomu lub otwór ust. Ważne jest, aby pamiętać, że ta dziura nie jest trwała, ale pojawia się tylko wtedy, gdy organizm ma zamiar spożyć trochę jedzenia. Ma zdolność rozszerzania się w dużych wymiarach.
Komórki mają średnią wielkość od 50 do 150 mikronów. Podobnie ma wydłużony wyglądający makronukleus. Skurczowe wakuole można zobaczyć na tylnym końcu komórki, a także w otworze odbytu.
Płeć Didinium Składa się z eukariontów, co oznacza, że ma strukturę, w której znajduje się zawarty w nim materiał genetyczny..
Są organizmami wolno żyjącymi, to znaczy nie muszą nawiązywać symbiotycznych ani komensalnych relacji z żadną inną żywą istotą. Nie są pasożytami ani nie są odpowiedzialne za jakiekolwiek patologie u dużych ssaków lub ludzi..
Organizmy z tego rodzaju charakteryzują się szybką ruchliwością w środowisku wodnym, dzięki działaniu licznych rzęsek w pasmach wokół ciała..
Zdecydowana większość przedstawicieli tego rodzaju występuje swobodnie w wodach słodkich i słonawych. Jednak dotychczas w siedliskach morskich odkryto trzy gatunki.
Te z gatunku Didinium Są organizmami heterotroficznymi, to znaczy nie syntetyzują swoich składników odżywczych w żadnym procesie, ale muszą żywić się innymi żywymi istotami. W tym sensie przedstawiciele tego rodzaju są niezwykle mięsożercami. Są znanymi drapieżnikami niektórych orzęsków, zwłaszcza należących do rodzaju Paramecium.
W rzeczywistości związek troficzny, jaki nawiązują z Pantofelkiem, był przez lata szeroko badany. Szczególnie zaskakujące jest to, że Didinium może połknąć Pantofelek, który czasami znacznie przekracza jego rozmiar.
Kiedy Didinium dostrzega Pantofelek, wydala trichocyty, które są rodzajem trującej strzały, którą paraliżuje zdobycz. Podobnie, wydala tak zwane linie łączące, którymi udaje mu się przyciągnąć Pantofelek do siebie i zacząć go połykać przez cytostom, który rozszerza się w znacznym stopniu, umożliwiając wejście tak dużej ofiary..
Po spożyciu jako ofiara, w cytoplazmie otacza ją wakuola pokarmowa, w której znajduje się duża liczba enzymów. Są one odpowiedzialne za degradację i fragmentację żywności, dopóki nie zostanie ona przekształcona w znacznie mniejsze cząsteczki i molekuły. Te lepiej przyswajalne cząsteczki zostaną wykorzystane w innych procesach komórkowych.
Pozostałości, które pozostają w wyniku tego procesu trawienia, są magazynowane i wydalane do środowiska zewnętrznego przez tylny otwór zwany porami odbytu..
Organizmy z rodzaju Didinium są wytrawnymi drapieżnikami, które potrafią dostosować swoje wymagania żywieniowe do zdobyczy dostępnej w środowisku, w którym się rozwijają.
Jak u wszystkich przedstawicieli typu Ciliophora, te z rodzaju Didinium Nie mają wyspecjalizowanych struktur do procesu oddychania, do wychwytywania i przetwarzania tlenu. Jednak tlen jest niezbędny do różnych procesów. Dlatego komórka musi korzystać z innych mechanizmów, aby je pozyskać..
Te z gatunku Didinium mają rodzaj bezpośredniego oddychania, który wykorzystuje rodzaj pasywnego transportu komórkowego; prosta dyfuzja. W tym procesie tlen przenika przez błonę komórkową na korzyść gradientu stężeń. Oznacza to, że od zewnątrz komórki, gdzie jest skoncentrowany, do wnętrza komórki, gdzie występuje w niewielkiej ilości.
Wewnątrz komórki tlen jest wykorzystywany w różnych wewnętrznych procesach komórkowych. Jako produkt wykorzystania tlenu powstaje dwutlenek węgla (CO2), który musi zostać wydalony z komórki, ponieważ jest do pewnego stopnia toksyczny..
Poprzez ten sam prosty mechanizm dyfuzji jest uwalniany na zewnątrz komórki..
Organizmy te prezentują dwa rodzaje rozmnażania: bezpłciowe i płciowe. W pierwszym nie ma połączenia komórek rozrodczych ani wymiany materiału genetycznego.
Istnieją różne mechanizmy rozmnażania bezpłciowego. W przypadku rodzaju Didinium rozmnażanie bezpłciowe następuje poprzez rozszczepienie binarne. W tym procesie komórka dzieli się na dwie dokładnie takie same komórki..
Pierwszym krokiem, który musi nastąpić, jest duplikacja DNA. Dzieje się tak, ponieważ każda komórka potomna musi otrzymać taki sam ładunek genetyczny jak komórka rodzicielska..
Po zduplikowaniu DNA rozpoczyna się poprzeczny podział cytoplazmy, do momentu, w którym zarówno cytoplazma, jak i błona komórkowa kończą podział, tworząc w ten sposób dwie komórki, które są genetycznie i morfologicznie równe komórce progenitorowej..
W przypadku rozmnażania płciowego zachodzi poprzez proces zwany koniugacją. Podczas koniugacji dwie komórki wymieniają swój materiał genetyczny, w szczególności mikrojądro.
Jeszcze bez komentarzy