Diego Rivera (1886 - 1957) był znanym meksykańskim artystą plastycznym XX wieku. Wraz z Davidem Alfaro Siqueirosem i José Clemente Orozco był jednym z osób odpowiedzialnych za ożywienie renesansu meksykańskiego muralizmu.
Od najmłodszych lat rozpoznawalne były jego skłonności artystyczne. Uważano go za cudownego rysowania. Gdy miał zaledwie dziesięć lat, zapisał się na studia artystyczne w Academia de San Carlos w Meksyku..
Po studiach w Europie Diego Rivera wrócił do Meksyku, gdzie zaczął pracować we własnym stylu: fuzji włoskich fresków renesansowych, postimpresjonizmu, socrealizmu, futuryzmu i sztuki prekolumbijskiej..
Rivera w swoich pracach uchwycił obrazy kultury meksykańskiej. Również, będąc zwolennikiem ideologii socjalistycznej, wyraził w nich walkę klasową oraz wywyższenie robotników i wsi..
Był jednym z założycieli Związku Robotników Technicznych, Malarzy i Rzeźbiarzy w 1922 roku. W tym samym roku wstąpił do Komunistycznej Partii Meksyku, której został członkiem Komitetu Centralnego..
Diego Rivera był żonaty pięć razy. Po drugim rozwodzie ożenił się z Fridą Kahlo w 1929 roku, artystką wizualną, która była jego modelką..
Ten związek miał przerwę w 1939 roku, kiedy obie strony postanowiły rozwiązać małżeństwo, ale ponownie pobrali się w 1940 roku i związek trwał aż do jej śmierci w 1954 roku..
Indeks artykułów
Diego María de la Concepción Juan Nepomuceno Estanislao de la Rivera and Barrientos Acosta y Rodríguez, urodził się w Guanajuato w Meksyku, 8 grudnia 1886 r..
Jego rodzicami byli Diego Rivera Acosta i María Del Pilar Barrientos. Był nauczycielem, inspektorem sanitarnym i redaktorem gazety. Była nauczycielką i położną.
Rodzina przeniosła się do Mexico City w 1893 roku, kiedy Diego miał sześć lat. W tym czasie chłopiec wykazał się już umiejętnościami rysowania i malowania.
W wieku dziesięciu lat wstąpił do Academia de San Carlos, słynnego ośrodka studiów sztuk pięknych. Uczęszczał na nocną zmianę, a rano poszedł do meksykańskiej katolickiej szkoły hiszpańskojęzycznej.
W Akademii San Carlos przyswajał wiedzę od takich nauczycieli jak Santiago Rebull, Salomé Piña, Félix Parra, José María Velasco i Antonio Fabrés. Podobnie wpłynął na niego José Guadalupe Posada, który prowadził drukarnię w pobliżu liceum..
W 1905 r. Sekretarz ds. Nauczania Publicznego i Sztuk Pięknych Meksyku, Justo Sierra, znany jako „El Maestro de América”, przyznał Riverze emeryturę. Dwa lata później gubernator Veracruz przyznał mu kolejną emeryturę w wysokości 300 pesos miesięcznie, która pozwoliłaby mu podróżować do Europy.
Przyjechał do Hiszpanii w styczniu 1907 roku. Tam wstąpił do Akademii Madryckiej i pracował w pracowni portrecisty Eduardo Chicharro. Potem wchłonął tyle, ile mógł, z obrazów El Greco, Goi i Velázqueza. W tym okresie jego twórczość naznaczona była realizmem i impresjonizmem.
W 1909 przeniósł się do Paryża we Francji, gdzie odwiedzał kręgi artystów na Montparnasse i zaprzyjaźnił się z Amadeo Modiglianim i jego żoną Jeanne Hebuterne. Poznał też rosyjską malarkę Angelinę Beloff, z którą rozpoczął romans..
W 1910 r. Na krótko wrócił do Meksyku, gdzie zorganizował wystawę sponsorowaną przez prezydenta Porfirio Díaza, prawdopodobnie w celu zapewnienia ciągłości jego stypendium wśród meksykańskich zawirowań politycznych..
Diego Rivera ponownie znalazł się w mieście światła w 1911 roku. W tym czasie jego krąg przyjaciół ze świata malarstwa rozszerzył się i poślubił Beloffa, który w 1916 roku urodził Miguela Ángela Diego. Jednak czternaście miesięcy później chłopiec zmarł.
W 1919 roku z romansu z Marievną Vorobieva-Stebelską urodziła się Marika Rivera y Vorobieva. Nigdy nie rozpoznał Mariki jako swojej córki; Jednak pomógł im finansowo i wynajął dla nich dom, w którym odwiedzał ich aż do powrotu do Meksyku dwa lata później..
W następnym roku ambasador Meksyku we Francji Alberto J. Pani udzielił mu pomocy finansowej na wyjazd do Włoch. Ostatecznie zakończył swój związek z Beloffem, który był już osłabiony jego romansem z Mariewną od 1916 roku i narodzinami Mariki w 1919 roku..
José Vasconcelos został mianowany sekretarzem ds. Instrukcji publicznych nowo utworzonego rządu Álvaro Obregón w 1921 r..
Jednym z jego planów było wykorzystanie patronatu państwowego do celów propagandowych i w tym celu przekonał Davida Alfaro Siqueirosa, José Clemente Orozco i Diego Rivera do powrotu do kraju. Ta trójka była twórcami renesansu meksykańskiego muralizmu.
Jego pierwszym zamówieniem w 1921 roku był mural, który zatytułował Kreacja w amfiteatrze Simón Bolívar na Narodowym Uniwersytecie Meksyku. Podstawowym tematem pracy jest stworzenie rasy meksykańskiej z drzewa życia. Mural ukończono w 1923 roku.
Jedną z modelek pozujących do muralu była Guadalupe Marín, którą Rivera poślubił w 1922 roku.
W tym samym roku wraz z Siqueirosem założył Związek Robotników Technicznych, Malarzy i Rzeźbiarzy, wstąpił także do Meksykańskiej Partii Komunistycznej, a później stał się częścią jej Komitetu Centralnego..
Następnie rozpoczął jedną ze swoich najbardziej monumentalnych prac: 124 panele w budynku Ministerstwa Edukacji Publicznej w Mexico City. W nich odzwierciedlał meksykańskie społeczeństwo, jego kulturę i zwyczaje oraz rewolucyjną przeszłość. Prace zakończono w 1928 roku.
W 1924 roku Guadalupe Marín urodziła Lupe Rivera Marín. Dwa lata później urodziła się trzecia córka Meksykanina, Ruth Rivera Marín.
Artysta został zaproszony do Związku Radzieckiego w 1927 roku na obchody 10. rocznicy Rewolucji Październikowej. W następnym roku „La Gata” Marín i Rivera rozwiedli się..
W 1929 roku malarz poślubił swoją modelkę Fridę Kahlo. W tym samym roku Diego Rivera był kandydatem na prezydenta z ramienia Komunistycznej Partii Meksyku, zanim został wydalony..
Twórczość Rivery była podziwiana w Stanach Zjednoczonych, pomimo socjalistycznej ideologii wyrażonej w jego obrazach. W połowie lat trzydziestych został zaproszony przez architekta Timothy'ego L. Pfluegera do San Francisco z obietnicą, że otrzyma zlecenie na różne prace..
Po przybyciu z Kahlo Rivera malował freski dla San Francisco Stock Exchange Club i California School of Fine Arts. W 1931 roku w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku odbyła się retrospektywna wystawa prac Rivery.
Rivera specjalnie na tę wystawę wymyślił pozornie sprzeczną koncepcję „ruchomego muralu”, dzięki której wielkoformatowe prace można było rozłożyć na mniejsze panele, co ułatwiło ich przenoszenie..
W 1932 roku na prośbę Edsela Forda Rivera rozpoczął serię dwudziestu siedmiu paneli o nazwie Detroit Industry ozdobić Detroit Institute of the Arts. Ukończona w 1933 roku praca przedstawia pracowników różnych ras pracujących na maszynach przemysłowych przy budowie samochodów..
Po Detroit otrzymał od Nelsona Rockefellera prośbę o wykonanie fresku w holu budynku RCA w Nowym Jorku. Na prośbę Rockefellera Rivera przedstawił mu szkic pracy. Mężczyzna na rozdrożu przed rozpoczęciem pracy.
Z powodu konfliktów ideologicznych praca ta została odwołana, podobnie jak inne zlecenia, o które prosił Meksykanin. Rivera wrócił do Meksyku pod koniec 1933 roku.
Diego Rivera ostatnie lata lat trzydziestych poświęcił malarstwu, przede wszystkim pejzażom i portretom. Ponadto publikował wspólnie z André Bretónem Manifest dla sztuki rewolucyjnej w 1938 roku.
Rivera był centrum wydarzenia o wielkim znaczeniu na scenie politycznej: w 1937 roku przekonał rząd Cárdenas do zaoferowania azylu Leónowi Trockiemu, prześladowanemu przez stalinowski rząd Związku Radzieckiego, oferując rezydencję politykowi i jego żonie..
Jego związek z Fridą Kahlo, w którym po obu stronach występowały zdrady, miał burzliwy charakter. W 1939 roku zdecydowali się na rozwód. Jednak w 1940 roku ponownie ożenili się.
W 1940 roku wrócił do Stanów Zjednoczonych, ponownie na prośbę Pfluegera, aby namalować fresk na Międzynarodowej Wystawie Golden Gate. To była jego ostatnia wizyta w tym kraju.
W 1943 r. Był członkiem-założycielem National College of Mexico. Trzy lata później był członkiem Komisji Malarstwa ściennego Narodowego Instytutu Sztuk Pięknych..
W 1947 roku ukończył jedną ze swoich emblematycznych prac, Marzenie o niedzielnym popołudniu w Alameda Central, pierwotnie znajdował się w Hotel del Prado w Meksyku. Z powodu trzęsienia ziemi w 1985 roku budynek ten został uznany za niezdatny do zamieszkania, ale mural, z pewnymi uszkodzeniami, został uratowany i przeniesiony do własnego muzeum.
Zdobył Narodową Nagrodę Sztuki i Nauki Meksyku w 1950 roku i wraz z Siqueirosem zilustrował meksykańskie wydanie Ogólne śpiewanie przez Pablo Neruda.
W 1953 roku ukończył jedno ze swoich ostatnich i najważniejszych dzieł, nienazwany mural na fasadzie Teatro de los Insurgentes w Meksyku. Jego zamiarem było przedstawienie czterech wieków historii Meksyku, stawiając w centrum obrazu społeczną rzeczywistość lat pięćdziesiątych XX wieku..
Frida Kahlo, jego żona od 25 lat, zmarła w ich Casa Azul po długich cierpieniach w 1954 roku. W tym samym roku został ponownie przyjęty do Meksykańskiej Partii Komunistycznej..
Po zdiagnozowaniu raka w 1955 roku poślubił Emmę Hurtado, swoją przyjaciółkę i agentkę przez ostatnie 10 lat..
Diego Rivera zmarł w swoim studium domowym 24 listopada 1957 r., Gdy miał 70 lat z powodu raka. Pomimo kilkukrotnych operacji, stan zdrowia Rivery gwałtownie się pogorszył.
Chociaż jego ostatnim życzeniem było, aby jego prochy pozostały u Fridy w Błękitnym Domu, rząd postanowił umieścić je w Rotundzie Znakomitych Ludzi..
Styl wypracowany przez Diego Rivery przyjął elementy takie jak kubistyczna przestrzeń oraz formy industrialne i prekolumbijskie połączone z językiem realizmu, tak aby jego przesłanie było dostępne dla wszystkich..
Stałe kolory postimpresjonizmu i skupione, ale zdefiniowane formy, czy to ludzie, kwiaty czy maszyny, będą wizualnym znakiem rozpoznawczym jego twórczości..
Po osiedleniu się w stolicy Francji Diego Rivera wziął udział w 1910 roku w wystawie sponsorowanej przez Stowarzyszenie Artystów Niezależnych w Paryżu.
Jego obrazy z tego czasu były pod silnym wpływem impresjonistów i postimpresjonistów dzieł Cézanne'a, Van Gogha i Gaugina. Do 1913 Rivera przyjął styl kubistyczny dzięki wpływom Pabla Picassa, Georgesa Braque, a zwłaszcza Juana Grisa.
W tym krótkim okresie kubizmu narodziły się takie dzieła jak Kobieta przy studni Y Macierzyństwo, Angelina i dziecko Diego. Ale został nagle przerwany w 1917 roku. Krytyka jego sztuki była mieszana, ponieważ puryści kubizmu nie w pełni akceptowali Rivera..
Ponadto rozwój rewolucji rosyjskiej i wydarzenia, które miały miejsce w Meksyku w związku z rewolucją meksykańską, wzbudziły w Riverze zainteresowanie, aby jego sztuka była wyrazem ideologii..
Zainspirowany Cézanne'em, prace Diego Rivera nabrały postimpresjonistycznych niuansów. Ostre wykończenia i zastosowanie dużych powierzchni solidnych, żywych kolorów zdobyły uznanie krytyków..
Przez rok przebywał we Włoszech, podczas których studiował freski Quattrocento i był szczególnie zdumiony twórczością Giotta. Pomysł zaczął się kształtować, że sztuka ścienna była idealnym środkiem do przedstawiania idei meksykańskiej i socjalistycznej rewolucji w ich ojczyźnie..
W ten sposób, sponsorowany przez rewolucyjny rząd Meksyku, zaczął tworzyć murale pełne ideologii marksistowskiej i idealizacji meksykańskiej klasy robotniczej i ludu agrarnego..
Ten pogląd na sztukę był kontrowersyjny podczas jego pobytu w Stanach Zjednoczonych. Jego koledzy ideolodzy krytykowali go, że sprzedał się burżuazji, podczas gdy amerykańscy antykomuniści grozili nawet własnej pracy i życiu Rivery..
Najlepszym tego przykładem była komisja Nelsona Rockefellera, w ramach której Rivera próbował pokazać swoje rewolucyjne idee.
Malarz załączył obraz Lenina, za co Rockefeller zażądał usunięcia go z obrazu. Rivera odmówił, praca była niedokończona, a później została zniszczona.
Jednak w styczniu 1934 roku artysta przystąpił do odtworzenia muralu z pewnymi modyfikacjami, które następnie zatytułował Człowiek kontrolujący wszechświat, w Palacio de Bellas Artes w Meksyku.
- W 1950 roku zdobył Narodową Nagrodę Nauki i Sztuki w Meksyku.
- W 1951 roku w Palacio de Bellas Artes w Mexico City odbyła się wystawa z okazji 50-lecia twórczości Diego Rivery..
- Dom, w którym mieszkał z Fridą Kahlo, został przekształcony w Muzeum Diego Rivera i Fridy Kahlo Casa Estudio, a sąsiednia ulica nazywa się Calle Diego Rivera.
- W 1986 roku powstało Muzeum Muralu Diego Rivera, w którym dzieło miało znajdować się na stałe Marzenie o niedzielnym popołudniu w Alameda Central który został uszkodzony podczas trzęsienia ziemi w Mexico City w 1985 roku.
- Od 2010 roku Bank of Mexico uhonorował Diego Rivera i Fridę Kahlo, prezentując ich na bilecie 500 peso.
Ponadto życie Diego Rivery, a zwłaszcza okres jego związku z Fridą Kahlo, był wielokrotnie reprezentowany w kinie i literaturze..
- Wiek (olej na płótnie, 1904).
- Noc Ávila (olej na płótnie, 1907).
- Autoportret (olej na płótnie, 1907).
- Dom na moście (olej na płótnie, 1909).
- Notre Dame de Paris (olej na płótnie, 1909).
- Portret Angeliny Beloff (olej na płótnie, 1909).
- Bretońska dziewczyna (olej na płótnie, 1910).
- Głowa kobiety Breton (olej na płótnie, 1910).
- Widok na Toledo (olej na płótnie, 1912).
- Portret Oscara Miestchaninoffa (olej na płótnie, 1913).
- Portret Adolfo Best Maugard (olej na płótnie, 1913).
- Kobieta przy studni (olej na płótnie, 1913).
- Wieża Eiffla (olej na płótnie, 1914).
- Portret dwóch kobiet (olej na płótnie, 1914).
- Marynarz na śniadaniu (olej na płótnie, 1914).
- Portret Martína Luisa Guzmana (olej na płótnie, 1915).
- Portret Ramóna Gómeza de la Serna (olej na płótnie, 1915).
- Krajobraz Zapatystów (olej na płótnie, 1915).
- Macierzyństwo, Angelina i Niño Diego (olej na płótnie, 1916).
- Martwa natura z wyciskarką do czosnku (olej na płótnie, 1918).
- Martwa natura (olej na płótnie, 1918).
- Matematyk (olej na płótnie, 1918).
- Przedmieścia Paryża (olej na płótnie, 1918).
- Kąpiący się z Tehuantepec (olej na płótnie, 1923).
- Młynek (olej na płótnie, 1924).
- Festiwal kwiatów (olej na płótnie, 1925).
- Dzieci mojego towarzysza (Portret Modesto i Jesús Sánchez) (olej na metalu, 1930).
- Edsel B. Ford (olej na płótnie, 1932).
- Sprzedawca Pinole (olej na płótnie, 1936).
- Portret Lupe Marína (olej na płótnie, 1938).
- Kobieta w bieli (olej na płótnie, 1939).
- Tancerz odpoczywa (olej na płótnie, 1939).
- Portret Modesty i Inesity (olej na płótnie, 1939).
- Ręce dr Moore'a (olej na płótnie, 1940).
- Portret Paulette Goddard (olej na płótnie, 1941).
- Autoportret poświęcony Irene Rich (olej na płótnie, 1941).
- Portret Carlosa Pellicera (olej na drewnie, 1942).
- Portret Nataszy Zakólkowej Gelman (olej na płótnie, 1943).
- Nude z liliami calla (olej na drewnie, 1944).
- Dzień śmierci (olej na drewnie, 1944).
- Kapelusznik. Portret Henri de Chatillon (olej na masonicie, 1944).
- Portret Adalgisy Nery (olej na płótnie, 1945).
- Portret Cuca Bustamante (olej na płótnie, 1946).
- Portret Lindy Christian (olej na płótnie, 1947).
- Pokusy św. Antoniego (olej na płótnie, 1947).
- Portret aktorki (olej na płótnie, 1948).
- Portret Evangeliny Rivas z De Lachica, Pani z Oaxaca (olej na płótnie, 1949).
- Portret pani Doña Evangelina Rivas de De Lachica (olej na płótnie, 1949).
- Portret Ruth Rivera (olej na płótnie, 1949).
- Portret dziewczynki Elenita Carrillo Flores (olej na płótnie, 1952).
- Portret pani Eleny Flores de Carrillo (olej na płótnie, 1953).
- Pracownia malarza (olej na płótnie, 1954).
- Portret Silvii Pinal (olej na płótnie, 1956).
- Procesja 1 maja w Moskwie (olej na płótnie, 1956).
- Hamak (olej na płótnie, 1956).
- Głowa kozy (ołówek na papierze, 1905).
- Krajobraz Toledo (akwarela na papierze, 1913).
- Ładowarka z psem (akwarela, 1927).
- Martwa natura (tempera na płótnie, 1913).
- Adoracja Maryi i Dzieciątka (malarstwo enkaustyczne na płótnie, 1913).
- Nosidełko do kwiatów (olej i tempera na płótnie, 1935).
- Zachód słońca w Acapulco (olej i tempera na płótnie, 1956).
- Kreacja (fresk ze złotem płatkowym, 1923).
- Seria murali w Ministerstwie Edukacji Publicznej (fresk, 1923-1928).
- Seria murali w kaplicy Uniwersytetu w Chapingo (fresk, 1923-1927).
- Seria ścienna Historia Cuernavaca i Morelos (fresk, 1927-1930).
- Alegoria Kalifornii (fresk, 1931).
- Zamrożone Tła (fresk na stali i betonie, 1931).
- Wykonanie fresku przedstawiającego budowę miasta (fresk, 1931).
- Detroit Industry (fresk, 1932-1933).
- Człowiek na rozdrożu / Man Controller of the Universe (fresk, 1933-1934).
- Seria ścienna Historia Meksyku (fresk, 1929-1935).
- Karnawał meksykańskiego życia (fresk przenośny, 1936).
- Jednostka Panamerykańska (fresk, 1940).
- Marzenie o niedzielnym popołudniu w Alameda Central (fresk przenośny, 1948).
- Serie Meksyk przedhiszpański i kolonialny (1945-1952).
- Woda, źródło życia (styropian i guma na betonie, 1951).
- Ludzie domagają się zdrowia (Historia medycyny w Meksyku) (fresk, 1953).
Jeszcze bez komentarzy