Różnica między szkłem a kryształem

Szkło to materiał stworzony przez człowieka z połączenia i stopienia się minerałów w wysokich temperaturach, w wyniku czego powstaje przezroczysty, kruchy, twardy i podatny na formowanie produkt uboczny.

Cały kryształ jest ciałem stałym występującym w naturze, powstałym w wyniku procesów chemicznych, które tworzą sieć krystaliczną, która jest uporządkowaną i symetryczną strukturą atomów i cząsteczek..

Różnica między szkłem a kryształem polega na tym, że szkło powstaje przy pomocy człowieka, podczas gdy szkło jest sposobem grupowania atomów i cząsteczek ciał stałych..

Co to jest szkło?

Szkło jest materiałem stałym i amorficznym, powstałym w wyniku stopienia się takich związków, jak tlenek krzemu (SiO_dwa), węglan sodu (Na_dwaWSPÓŁ₃) i węglan wapnia (CaCO₃), pośród innych.

W naturze szkło można znaleźć:

• Jak obsydian, jasna, mocna i ostra skała uzyskana przez ochłodzenie lawy wulkanicznej.
• Jak ty tektyki, że są to okulary z meteorytów, które uderzyły w Ziemię i że ze względu na ich pochodzenie są bardzo rzadkie.

Stosowanie szkła w jego naturalnej postaci nie jest tak powszechne i zostało zredukowane do wykonania przedmiotów ozdobnych, stąd też dużo bardziej popularne jest szkło sztuczne..

Z drugiej strony szkło przemysłowe dzieli się na kilka typów w zależności od składu chemicznego..

Rodzaje szkła i ich zastosowania

Istnieją 4 rodzaje szkła, w zależności od komponentów, z których się składa.

Szkło sodowo-wapniowe

Składa się z wapnia, sodu i krzemionki. Bardzo łatwo się topi i dlatego jest najtańszym rodzajem szkła na rynku.

Od dawna zalecano unikanie szkła sodowo-wapniowego do produkcji ogniotrwałych pojemników do użytku gastronomicznego, ponieważ nie tolerował on zmian temperatury i tłukł się. Jednak ta cecha została zmodyfikowana poprzez wprowadzenie większej ilości krzemionki, co nadaje jej większą odporność..

Przykład szkła sodowo-wapniowego można znaleźć w szkle samochodowym.

Szkło ołowiowe

Jest to szkło produkowane przez zastąpienie ołowiu sodu i wapnia. Bardzo łatwo się topi i rozszerza, co oznacza, że ​​rozszerza się po stopieniu. Posiada również właściwości ogniotrwałe i pochłaniające promieniowanie UV..

Szkło ołowiowe jest często nazywane kryształem ołowiowym lub po prostu kryształem. Jest to jednak tylko komercyjne, ponieważ szkło nie jest strukturą krystaliczną, dlatego obiekty szklane nie istnieją.

W życiu codziennym szkło ołowiowe jest obecne w szklankach, szklankach czy naczyniach.

Szkło borokrzemianowe

Składa się z krzemionki i tlenku boru. Nie topi się tak łatwo, ma dużą zdolność ogniotrwałą, a jego zdolność ekspansji jest ograniczona, dlatego jest stosowany do produkcji materiałów laboratoryjnych i kuchennych, ponieważ wytrzymują wysokie temperatury bez rozszerzania się i bez ryzyka pęknięcia pod wpływem temperatury. zaszokować..

Przykładem zastosowania szkła borokrzemianowego są ogniotrwałe tace i pojemniki.

Szkło krzemionkowe

Jest to najtrudniejsze szkło do stopienia, ponieważ wymagane są bardzo wysokie temperatury (powyżej 1500 ° C), a także bardzo wyrafinowane i drogie techniki, aby przekształcić je w produkt końcowy.

Przykłady szkła krzemionkowego można zobaczyć na obiektach, które wymagają długotrwałego wystawienia na działanie wysokich temperatur, takich jak powłoki do pieców lub rury laboratoryjne..

Co to jest kryształ?

Kryształ jest solidną, przezroczystą strukturą o uporządkowanym, symetrycznym układzie molekularnym i regularnej geometrii. Jest bogaty w naturę i powstaje w wyniku krystalizacji, procesu, w którym atomy lub cząsteczki tworzą wiązania, aby utworzyć elementarną jednostkę zwaną komórka elementarna, struktura w kształcie sześcianu lub równoległościanu.

W życiu codziennym termin „kryształ” jest używany w odniesieniu do szkła ołowiowego używanego do produkcji przedmiotów, takich jak szklanki i puchary. Ta nazwa jest nieprawidłowa, ponieważ szkło jest materiałem o asymetrycznej i nieuporządkowanej strukturze molekularnej, dlatego są to dwa różne materiały.

Komórki jednostkowe są podzielone na różne grupy na podstawie ich cech. Grupy te są znane jako układy krystaliczne.

Systemy krystaliczne

W zależności od długości boków komórki elementarnej, układu jej osi i kątów, kryształy są podzielone na siedem dużych systemów kryształów.

1. System sześcienny

Komórka elementarna ma kształt sześcianu. Jest to najprostsza konfiguracja systemu i jedna z najpowszechniejszych w przyrodzie. Przykładami sześciennych systemów kryształów są żelazo (Fe) i miedź (Cu).

2. Układ czworokątny

Komórka elementarna ma kształt równoległościanu, co daje figurę o trójosiowej podstawie z kątami 90 stopni. Przykładem tetragonalnego układu kryształów jest tlenek manganu (Mn⁴⁺LUB_dwa).

3. Układ rombowy

Komórka elementarna ma kształt wydłużonego sześcianu z trzema kątami prostymi i trzema krawędziami (segmentami ograniczającymi ściany sześcianu) o różnych długościach. Topaz to minerał należący do tego systemu kryształów.

4. System sześciokątny

Komórka elementarna ma podstawę sześciokąta i symetrię graniastosłupa, z trzema osiami po 120 °. Przykładem układu heksagonalnego jest grafit, jedna z form, w których węgiel (C) występuje w przyrodzie..

5. Układ romboedryczny

Komórka elementarna ma trzy kąty proste i trzy równe krawędzie. Rubin jest przykładem trygonalnego systemu kryształów.

6. System jednoskośny

Komórka elementarna ma dwie osie 90 °, a jej krawędzie mają różne długości. Mika to minerał o takiej konfiguracji.

7. System trójkliniczny

Komórka elementarna ma trzy nierówne osie, podobnie jak ich długości. Przykładem systemu trójskośnego jest albit (NaAlSi₃LUB₈), minerał z grupy krzemianów.

W jaki sposób odzyskuje się szkło i kryształ?

Szkło i kryształ, mimo że są traktowane jako synonimy, to dwa różne elementy. Szkło to materiał powstały w wyniku stapiania się różnych związków, np. Krzemionki, natomiast szkło jest strukturą molekularną.

Recykling szkła

Recykling szkła polega na wykorzystaniu odpadów szklanych do przetworzenia ich na surowiec do produkcji nowych wyrobów. Aby to zrobić, musisz wykonać następujące kroki:

1. Klasyfikacja: szkło jest klasyfikowane według jego rodzaju (jeśli jest to sód, ołów, borokrzemian itp.)
2. Separacja: po zaklasyfikowaniu szkło jest oddzielane od wszelkich innych materiałów, które nie zostały wcześniej utylizowane (małe kawałki plastiku, metalu itp.)
3. Zgnieciony i stopiony: czyste szkło jest kruszone i topione razem z innymi związkami, takimi jak sód, wapień i krzemionka, w celu uzyskania surowca, który będzie używany do produkcji nowych wyrobów szklanych.

Okulary nadające się do recyklingu to te, które pochodzą z butelek, pojemników i szklanek i są zdeponowane w zielonych pojemnikach. Laminowane, rozbite szkło żarówkowe lub lampowe nie może być poddane recyklingowi i trafia do szarego pojemnika.

Recykling szkła

Kiedy mówisz o recyklingu szkła, tak naprawdę mówisz o recyklingu szkła ołowiowego. W takim przypadku przedmioty wykonane z tego materiału nie mogą zostać poddane recyklingowi i idą do szarego pojemnika.

Recykling szkła „kryształowego” lub ołowiowego w zielonych pojemnikach powoduje poważne szkody dla środowiska. Ołów jest związkiem szkodliwym dla zdrowia i jeśli nie jest odpowiednio oddzielany w centrach recyklingu, trafia do pieców do wytapiania. Tam zostanie zmieszany z innymi pozostałościami szkła, z których później zostaną wykonane butelki lub inne przedmioty..