Douglas murray mcgregor (1906-1964) był amerykańskim inżynierem przemysłowym i psychologiem żyjącym w pierwszej połowie XX wieku. Miał pozornie prostą egzystencję, chociaż bardzo głębokie powołanie do służby doprowadziło go do dokonania transcendentnego wkładu na poziomie biznesowym.
Kroczył ścieżką edukacji i zagłębił się w filozofię produktywności. Chociaż jego prace pisemne nie były obfite, były tak mocne, że wykraczały poza wizję zarządzania zasobami ludzkimi.
Ten człowiek miał również postawę życiową, która sprawiała, że istniał z wewnętrzną intensywnością. W ten sposób wywołał tarcia z najbardziej konserwatywnymi sektorami swoich czasów.
McGregor opracował teorię X i teorię Y, stojąc obok postaci takich jak Abraham Maslow. Razem otworzyli nową i wizjonerską ścieżkę dla administracji biznesowej i posunęli się naprzód w kierunku humanizacji tych, którzy budują dzisiejszy świat swoimi pracownikami..
Indeks artykułów
Douglas McGregor urodził się w Detroit w 1906 roku, mieście będącym częścią północnego stanu Michigan. W tym roku miasto to przeżyło pełną eksplozję przemysłową.
Znajdując się obok jeziora, które miało kanał rzeczny bezpośrednio z Nowym Jorkiem, stało się centrum biznesowym. W ciągu niespełna 40 lat liczba ludności wzrosła prawie ośmiokrotnie i czterokrotnie wzrosła.
Większość populacji Detroit była białą anglosaską. Ogromne fabryki pozwoliły na wyłonienie się bardzo zamożnej i potężnej klasy biznesowej. Wyrosła też klasa średnia, składająca się z kierowników i brygadzistów firm oraz ich rodzin.
Miasto przemysłowe stało się również miejscem przybycia wielu imigrantów, głównie białych Europejczyków: Irlandczyków, Szkotów i Włochów. Rzeczywiście, Douglas McGregor urodził się w rodzinie pochodzenia szkockiego, białej i protestanckiej. To naznaczyło jego istnienie i pracę.
Jego dziadek stworzył McGregor Institute, który później prowadzili jego wuj i ojciec. Był to ośrodek mieszkalny dla robotników, którzy przybyli do miasta zwabieni możliwością znalezienia pracy. Jako nastolatek Douglas pracował tam jako nocny recepcjonista. Grał też na pianinie dla mieszkańców.
W pewnym momencie swojego życia, w wieku 17 lat, myślał o zostaniu kaznodzieją bez świątyni, ale to inne kierunki jego życia sprawiły, że został uznanym teoretykiem zarządzania..
Detroit posiadało drewno, sól, miedź i stal, co dało możliwość wygenerowania znaczącego przemysłu chemicznego i farmaceutycznego. Z chemii i soli wykonano farbę i szkło, z drewna karoserie i koła.
Na początku XX wieku miasto to stało się wielką atrakcją dla niewykwalifikowanej siły roboczej. Henry Ford założył tam swoje fabryki samochodów.
To był kapitał badawczy dla produkcji online, mechanizacji i niewykwalifikowanej siły roboczej. Detroit stało się trzecim co do wielkości miastem przemysłowym w USA. Było też czwartym co do wielkości pod względem liczby ludności, z prawie milionem mieszkańców..
W 1919 roku 27% mieszkańców stanowili Afroamerykanie z Południa, z plantacji niewolników, z bardzo niewielkim wykształceniem akademickim.
Pracując w Instytucie McGregor, Douglas studiował inżynierię przemysłową na Wayne State University. Następnie rozpoczął pracę na stacji benzynowej i szybko awansował na stanowiska: został odpowiedzialny za administrację wszystkich stacji paliw w regionie..
Na tym etapie życia Douglas ożenił się i kontynuował naukę.
W okresie między I a II wojną światową Stany Zjednoczone przeżyły wielką recesję gospodarczą. McGregor wrócił do instytutu rodzinnego, gdzie organizował posiłki dla ponad 50 tys. Bezrobotnych w mieście.
Kiedy Detroit powróciło do normalności produkcyjnej, McGregor udał się na Uniwersytet Harvarda w sąsiednim stanie Massachusetts. Tam zrobił magisterium i doktorat z psychologii. Służył również jako nauczyciel na tej samej uczelni.
W 1937 roku, w wieku 31 lat, McGregor utworzył katedrę stosunków przemysłowych w Massachusetts Institute of Technology w MIT. Ponadto został konsultantem ds. Stosunków przemysłowych w firmie Dewey and Almy Chemical Company, która jest producentem uszczelniaczy i klejów..
W tej pracy był odpowiedzialny za kwestie płac i pensji. Negocjował również kontrakty, był odpowiedzialny za szkolenia zawodowe i brygadzistów..
Douglas McGregor specjalizował się zarówno w procesie szkolenia pracowników, jak i problemach struktury pracy. Jego doświadczenie było na tyle duże, że zarówno pracodawcy, jak i związki zwróciły się o jego mediację w sporach pracowniczych.
W wieku 41 lat został rektorem Antioch College w Yellowsprings w stanie Ohio. Tam uczynił wielkie postępy w zakresie praw obywatelskich pracowników. Antiochia była pierwszą instytucją edukacyjną, która przyjęła Afroamerykanów na szkolenie nauczycieli.
Stamtąd McGregor rozpoczął nową bitwę: o miejsce dla swoich białych absolwentów szkoły..
Musiał także stawić czoła śledztwom Komisji ds. Działań Antyamerykańskich przy Izbie Reprezentantów Kongresu Stanów Zjednoczonych. Komisja ta zażądała wydalenia studenckich działaczy lewicy.
Według jego własnych pism, pobyt w Colegio Antioch dał mu bogate doświadczenie w zakresie przywództwa organizacyjnego. Koncentruje się na podejmowaniu decyzji i procedurach analizy sytuacji.
Po sześciu latach pracy w Antioch College McGregor wrócił na MIT. Objął stanowisko wykładowcy w Sloan School of Management.
Następnie przekonał byłego księgowego związku zawodowego Dewey & Almy Joe Scalona, aby dołączył do zespołu nauczycieli. W tym kontekście McGregor opracował nowy język w dziedzinie stosunków pracy..
Napisał kilka książek i wydał traktat o teorii X i teorii Y..
Zmarł na zawał serca w wieku 58 lat w 1964 roku. Jednak jego wizja utrzymuje go przy życiu w świecie nauki i pracy..
Na jego cześć Uniwersytet Antiochii nazywa się teraz Uniwersytetem McGregor.
McGregor podjął studia Maslowa i opracował kilka studiów, które ostatecznie stały się jego pracą i powodem do życia. Następnie pracował z ludzką stroną firmy, psychologią przemysłową i warunkami niezbędnymi do bycia profesjonalnym administratorem. Następnie stworzył pracę teoretyczną porównującą to, co nazwał podwójną teorią, Y i X.
Na podstawie wizji swoich poprzedników w badaniach nad pracą w fabrykach, Mc Gregor rozwinął Teorię X.
Zgodnie z tą teorią większość ludzi brzydzi się pracą. Dlatego zrobią wszystko, co w ich mocy, aby tego uniknąć, stąd pracownicy muszą być do tego zmuszeni karami..
Inną przesłanką tej teorii jest to, że większość ludzi woli być ukierunkowana, unikając w ten sposób podejmowania decyzji i limitów odpowiedzialności. Ponadto dla naukowców, którzy popierają to stanowisko, zwykli ludzie mają niewielkie ambicje, co powoduje, że potrzebują dużo bezpieczeństwa.
Dlatego organizacje muszą opracować bardzo ścisłe mechanizmy nadzoru. Dlatego niezbędni są przełożeni i ciągłe przeglądy.
W konsekwencji specjaliści uważali, że pracownicy powinni być szkoleni w zakresie powtarzalnych czynności. W ten sposób można było uzyskać automatyczne odpowiedzi, a wraz z nimi poprawić wydajność.
Nazwali to parametrami pewności. Oznacza to, że w obliczu takiej presji i przy odpowiednim przeszkoleniu jest prawie pewne, że uzyskana zostanie pewna odpowiedź.
W teorii Y proponuje się inną wizję człowieka; Wiem, że ludzie lubią podejmować ryzyko, a odpowiedzi nie zawsze są takie same w podobnych okolicznościach. Dlatego pracownicy znajdują się w stanie permanentnej niepewności.
Z drugiej strony uważa się, że aktywność fizyczna i intelektualna jest normalna, równa się zabawie lub odpoczynkowi, więc znoszenie nie jest karą, jest charakterystyczne dla samej egzystencji. W konsekwencji, jeśli ludzie uzyskają jakąkolwiek korzyść z pracy, z chęcią to zrobią..
Jeśli w konsekwencji pracownicy mają własną decyzję, nie jest logiczne karanie ich za to, że pracują. Po prostu ludzie mogą kierować swoją działalnością i kontrolować ją zgodnie ze swoim celem.
Na tej podstawie, jeśli organizacja przedstawi pracownikowi odpowiednie nagrody, przyjmie je jako osobiste wyzwanie..
W ten sposób odpowiednio zmotywowany pracownik nie tylko przyjmie odpowiedzialność, ale będzie szukał nowych celów. Twój poziom uczenia się będzie wyższy i znajdziesz rozwiązania, które wnieścisz do organizacji.
Według McGregora organizacje zarządzane na podstawie teorii X wykorzystują tylko niewielką część ludzkich możliwości. Stąd pilna potrzeba odstąpienia od zasady autorytetu. Zasadę tę należy zastąpić motywacyjną, integrującą interesy pracownika i organizacji..
Zasada integracji niesie ze sobą zasadę samokontroli. Osoba, która ponosi część odpowiedzialności w ramach organizacji, będzie dążyć do osiągnięcia własnych celów.
Teoria Y ustanawia pilną potrzebę nauczenia się delegowania przez organy dowodzenia. W ten sposób pracownik będzie mógł wykorzystać swój limit, a nawet podjąć nowe wyzwania. Przyniesie to korzyści zarówno pracownikowi, jak i organizacji.
Zaspokojenie potrzeb obu pozwoli na ciągłą ewolucję dla obopólnych korzyści..
Niektórzy przeciwnicy zarzucali Douglasowi McGregorowi manipulowanie relacjami między pracownikami a organizacją, ale nie mniej prawdą jest, że jego wizja jest znacznie bardziej humanistyczna niż ta w teorii klasycznej..
Wśród wniosków, do których doszedł i doradził McGregor, jest potrzeba stworzenia programów motywujących do osiągnięć. Oznacza to, że pracownicy muszą być zachęcani do rozpoznawania swojego potencjału i rozwijania go.
Dlatego organizacje muszą opracować podręczniki i procedury, aby ludzie mieli narzędzia do rozwijania własnych osiągnięć. Oznacza to, że organizacja musi stwarzać możliwości, rozrzedzać przeszkody i promować rozwój osobisty swoich pracowników..
Zwolennicy teorii Y mówili, poczynając od McGregora, o zarządzaniu przez cele w przeciwieństwie do zarządzania przez kontrolę.
Wśród współczesnych poglądów podejścia McGregoriana są delegowanie i decentralizacja. Podobnie proponuje się rozszerzenie limitów siły roboczej i promowanie udziału w podejmowaniu decyzji..
Ocena i współocena osiągnięć oraz zastosowanie nowych pomysłów są również przesłankami tej wizji menedżerskiej..
Ostatecznie kierownictwo organizacji McGregor zagłębia się w ludzką stronę tych, którzy w nich pracują. Ludzie liczą się i są zaproszeni do udziału. Pomysły są szanowane i promowane jest współodpowiedzialne i samoplanujące działania wszystkich członków firmy.
Jeszcze bez komentarzy