Plik echopraksja lub echokineza jest złożonym tikiem charakteryzującym się mimowolnym i automatycznym naśladowaniem lub powtarzaniem ruchów innej osoby. Jego nazwa zawdzięcza się temu, że osoba odtwarza jako echo ruchy, które są przed nią wykonywane; mogą to być gesty, mrugnięcia lub wdechy.
Różni się od echolalii tym, że w tej ostatniej następuje reprodukcja słów lub zwrotów. Słowo „echopraxia” pochodzi od starożytnego greckiego „ἠχώ” lub „Ekho”, co oznacza dźwięk; oraz „πρᾶξις” lub „praksis”, który odnosi się do działania lub praktyki.
Ważne jest, aby wiedzieć, że istnieje duża różnica między dobrowolnym powtarzaniem czynności lub wyrażeń a powielaniem ich nieświadomie. Jeśli chodzi o pierwszy przypadek, jest to normalny gest, który dzieci często robią w ramach żartu. Z drugiej strony, w nieświadomym powtarzaniu nie ma na celu naśladowania ani denerwowania drugiej osoby.
Mimowolne naśladownictwo występuje jako odruch automatyczny, często obserwowany przez specjalistów podczas procesu oceny klinicznej. Niektórzy pacjenci są w pełni świadomi, że ich zachowania motoryczne są dziwne i niekontrolowane. Są nawet osoby dotknięte chorobą, które unikają patrzenia na inną osobę, która wykonuje przesadne gesty lub nieprawidłowe ruchy, aby zapobiec kompulsywnemu naśladowaniu.
Ekopraksja jest bardzo typowa dla schorzeń, takich jak między innymi zespół Tourette'a, afazja (deficyty językowe), autyzm, schizofrenia, katatonia czy epilepsja. Raczej jest uważany za objaw jakiejś patologii, a nie izolowaną chorobę. Dlatego leczenie zwykle koncentruje się na leczeniu podstawowych patologii..
Obecnie uważa się, że neurony lustrzane, te związane z empatią, mogą odgrywać ważną rolę w echopraksji..
Indeks artykułów
Naśladowanie i naśladowanie działań ma zasadnicze znaczenie dla uczenia się społecznego. Pozwala to na rozwój kultury i poprawę zachowań.
Zjawiska imitacyjne nie ograniczają się tylko do ludzi. Występują również u ptaków, małp i szympansów. Powodem naśladowania działań jest pomoc żywym istotom w nauce niezbędnych do funkcjonowania w życiu zachowań. Ponadto naśladownictwo przyczynia się do komunikacji i interakcji społecznych.
Niemowlęta zaczynają rozmnażać ruchy innych po urodzeniu, stopniowo zmniejszając to zachowanie po 3 latach. Dzieje się tak z powodu rozwoju mechanizmów samoregulacji, które hamują naśladownictwo..
Chociaż jeśli to zachowanie utrzymuje się lub pojawia się w starszym wieku, może to wskazywać na leżące u podstaw zaburzenia neuropsychiatryczne. Tak dzieje się w przypadku echopraksji.
W obrębie echopraksji istnieją pewne różnice w zależności od rodzaju powtórzeń. Na przykład ecomymy, gdy naśladuje się mimikę twarzy lub ultradźwięki, jeśli to, co jest reprodukowane, to pismo.
Innym typem jest stresująca echopraksja, w której pacjent powtarza działania z fikcyjnych programów, które ogląda w telewizji, potencjalnie szkodząc sobie..
Historycznie istniało wiele klasyfikacji zjawisk naśladowczych. Według Ganosa, Ogrzala, Schnitzlera i Münchau (2012) w ramach naśladownictwa istnieją różne typy, które należy wyróżnić:
W tym przypadku obserwator nabywa nowe zachowania poprzez naśladownictwo. Małe dzieci często naśladują swoich rodziców i rodzeństwo, jest to sposób na naukę nowych zachowań.
Występuje, gdy powtarzane zachowanie jest oparte na wzorcach motorycznych lub głosowych, których już się nauczyliśmy. Przykład tego można zaobserwować, gdy przyjmujemy tę samą postawę osoby obok nas, nie zdając sobie z tego sprawy, lub nieuchronnie „łapiemy” ziewanie, co jest bardzo powszechne u zdrowych ludzi.
Podkategorią w ramach tego typu są tzw. Ekofenomeny, do których należą echopraksja i echolalia. Obejmują one działania naśladowcze, które są wykonywane bez wyraźnej świadomości i które są uważane za patologiczne..
Echopraksja jest objawem poważnego zajęcia. Istnieje wiele patologii, które mogą powodować echopraksję, chociaż obecnie nie jest znany dokładny mechanizm, który ją wywołuje..
Następnie zobaczymy kilka stanów, które mogą wystąpić przy echopraksji.
- Zespół Tourette'a: to zaburzenie neurologiczne, w którym pacjenci mają różne tiki, powtarzające się ruchy i dźwięki w sposób mimowolny i niekontrolowany.
- Zaburzenia ze spektrum autyzmu: takie jak zespół Aspergera lub autyzm, mogą wykazywać echopraksję.
- Schizofrenia i katatonia: Szacuje się, że ponad 30% pacjentów ze schizofrenią katatoniczną cierpiało z powodu echo-reakcji (echopraksja i echolalia).
- Zespół Gansera: Stan ten należy do zaburzeń dysocjacyjnych, w których pacjent może cierpieć na amnezję, uciekać i zmiany stanu świadomości; jak również echolalia i echopraksja.
- choroba Alzheimera: Jest to rodzaj demencji, w którym następuje stopniowa degeneracja neuronów. W zaawansowanych stadiach choroby można zaobserwować echopraksję i echolalię..
- Afazja: mniejszość pacjentów z problemami z produkcją lub zrozumieniem języka (z powodu zaburzeń mózgu) wykazuje mimowolne zachowania polegające na naśladowaniu słów, dźwięków i ruchów.
- Urazy mózgu, guzy lub udary: głównie te, które dotyczą niektórych części płata czołowego, w zwojach podstawy mózgu wiązano je z echopraksją. U niektórych pacjentów stwierdzono ten objaw i ogniskowe uszkodzenie w okolicy nakrywkowej brzusznej..
Ten ostatni obszar naszego mózgu zawiera większość neuronów dopaminergicznych, które wystają do zwojów podstawy i kory mózgowej. Uszkodzenie tego układu może wywołać kompulsywną echopraksję, oprócz innych objawów, takich jak trudności z mówieniem.
- Łagodne upośledzenie umysłowe.
- Duża depresja: Stanowi temu może towarzyszyć katatonia i echopraksja.
Rola neuronów lustrzanych w echopraksji jest obecnie przedmiotem dyskusji. Neurony lustrzane to te, które pozwalają nam wiedzieć, jak czują się inni, to znaczy wydają się być związane z empatią i naśladownictwem.
Ta grupa neuronów znajduje się w dolnym zakręcie czołowym i uaktywnia się, gdy uważnie obserwujemy, jak inna osoba wykonuje jakąś czynność. Z pewnością powstały, aby ułatwić naukę poprzez obserwację.
W szczególności wydaje się, że kiedy widzimy, jak inna osoba wykonuje ruch (na przykład biegnie lub skacze), w naszym mózgu aktywowane są te same sieci neuronowe, które mogą być aktywowane u obserwowanej osoby. Oznacza to, że obszary mózgu odpowiedzialne za kontrolowanie naszych ruchów podczas biegania lub skakania byłyby aktywowane, ale w mniejszym stopniu niż gdybyśmy faktycznie to zrobili.
Tak więc, gdy obserwujemy ruchy innej osoby, nasz mózg je odtwarza, ale dzięki mechanizmom hamowania nie są one wykonywane..
Jeśli jednak istnieje jakakolwiek patologia, w której mechanizmy hamowania są uszkodzone, obserwowane ruchy zostaną odtworzone (szczególnie, jeśli towarzyszy im wysokie pobudzenie motoryczne). Uważa się, że to właśnie dzieje się u osób z echopraksją.
Jeszcze bez komentarzy