Plik choroby demielinizacyjne stanowią szeroką grupę patologii medycznych charakteryzujących się zaburzeniem mieliny pokrywającej komórki nerwowe. Jest to każdy stan, który powoduje uszkodzenie lub uszkodzenie powłoki ochronnej lub otoczki mielinowej otaczającej włókna nerwowe w mózgu i rdzeniu kręgowym..
Istnieje wiele różnych medycznych zmian, które mogą wystąpić z zajęciem mieliny, wśród nich stwardnienie rozsiane jest najczęstsze i znane, jednak są też inne, które są powszechne lub częste w populacji ogólnej: ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia, stwardnienie zatokowe Baló, zapalenie nerwu wzrokowego, przetrwałe poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego itp..
Kiedy powłoka komórek nerwowych jest uszkodzona, impulsy nerwowe zaczynają krążyć w powolny sposób, a nawet ustają, powodując tym samym wiele różnych neurologicznych oznak i objawów..
Indeks artykułów
Komórki nerwowe nieustannie wysyłają i odbierają komunikaty z różnych obszarów ciała do ośrodków mózgowych odpowiedzialnych za przetwarzanie i opracowywanie odpowiedzi..
W większości komórek nerwowych różne obszary pokryte są mieliną. Mielina jest błoną lub warstwą ochronną zawierającą duże ilości lipidów, a jej podstawową funkcją jest izolowanie aksonów komórek nerwowych ze środowiska zewnątrzkomórkowego..
To pokrycie lub otoczka mieliny umożliwia szybkie przekazywanie impulsów nerwowych i sygnałów między różnymi komórkami..
Istnieje wiele chorób, które mogą uszkadzać mielinę. Procesy demielinizacji mogą spowolnić przepływ informacji i spowodować strukturalne uszkodzenie aksonów komórek nerwowych..
W zależności od obszaru, w którym dochodzi do zajęcia mieliny i uszkodzenia aksonów, różne zmiany demielinizacyjne mogą powodować problemy, takie jak deficyty czuciowe, motoryczne i poznawcze itp..
Choroby desmielinizacja to stany, w których zachodzi patologiczny proces medyczny wpływający na zdrową mielinę.
Z drugiej strony choroby dismielinizacja lub leukodystrofie to stany, w których występuje niewystarczające lub nieprawidłowe tworzenie mieliny.
Najczęstszą chorobą demielinizacyjną jest stwardnienie rozsiane, jednak istnieją inne, takie jak zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego, zapalenie nerwu wzrokowego, neuropatia nerwu wzrokowego lub poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego, które również mają reprezentację kliniczną w populacji ogólnej.
Stwardnienie rozsiane(SM) to przewlekła choroba zapalna i demielinizacyjna, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy (OUN).
W szczególności w stwardnieniu rozsianym następuje postępujące pogarszanie się powłoki mielinowej komórek nerwowych w różnych obszarach.
Jest to jedna z najczęstszych chorób neurologicznych w populacji młodych dorosłych w wieku od 20 do 30 lat.
Szacuje się, że około 2 500 000 osób na całym świecie cierpi na stwardnienie rozsiane, podczas gdy szacunkowa liczba dla Europy to 600 000, a dla Hiszpanii 47 000 przypadków..
Oznaki i objawy stwardnienia rozsianego są bardzo niejednorodne w różnych przypadkach i różnią się zasadniczo w zależności od dotkniętych obszarów i ciężkości.
Najbardziej charakterystyczne objawy fizyczne SM to ataksja, spastyczność, ból, zmęczenie, zmęczenie, zapalenie nerwu wzrokowego, niedowład połowiczy itp..
Ponadto wśród różnych fizycznych objawów SM można również zaobserwować różne zmiany poznawcze: deficyt uwagi, pamięci, funkcji wykonawczych, zmniejszonej szybkości przetwarzania itp..
Jak wskazaliśmy wcześniej, stwardnienie rozsiane zaliczane jest do grupy chorób zapalnych i demilinizujących..
Konkretne przyczyny stwardnienia rozsianego nie są dokładnie znane, jednak uważa się, że może mieć podłoże autoimmunologiczne, to znaczy, że to własny układ odpornościowy pacjenta atakuje osłonki mielinowe komórek nerwowych.
Mimo to najczęściej akceptowaną hipotezą jest to, że stwardnienie rozsiane jest wynikiem różnych zmiennych, takich jak predyspozycje genetyczne i czynniki środowiskowe, które u tej samej osoby spowodowałyby szerokie spektrum zmian w odpowiedzi immunologicznej, która z kolei byłaby powodując stan zapalny obecny w zmianach stwardnienia rozsianego.
Diagnozę stwardnienia rozsianego przeprowadza się na podstawie różnych kryteriów klinicznych (obecność objawów przedmiotowych i podmiotowych), badania neurologicznego i różnych testów uzupełniających, takich jak obrazy rezonansu magnetycznego.
Chociaż istnieje terapia stwardnienia rozsianego, głównie objawowa, lekarstwo na tę chorobę demielinizacyjną nie zostało obecnie zidentyfikowane.
Interwencje terapeutyczne mają na celu głównie:
Ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego (ADE) jest patologią neurologiczną, w której różne epizody zapalne w mózgu i rdzeniu kręgowym powodują poważne uszkodzenie powłoki mielinowej włókien nerwowych..
Ostre rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego jest patologią, która może dotknąć każdego, jednak jest znacznie bardziej rozpowszechniona w populacji pediatrycznej.
Najczęstszy wiek prezentacji waha się od 5 do 8 lat i dotyczy obu płci w ten sam sposób..
Przebieg kliniczny jest szybki i charakteryzuje się objawami podobnymi do objawów zapalenia mózgu: gorączka, ból głowy, zmęczenie, nudności, drgawki, aw niektórych ciężkich przypadkach śpiączka.
Z drugiej strony urazy tkanek nerwowych mogą również powodować różnorodne objawy neurologiczne: osłabienie mięśni, paraliż, deficyty wzroku itp..
Ogólnie, rozsiane ostre zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego jest wynikiem procesu zakaźnego. W około 50-75% przypadków choroba poprzedzona jest infekcją wirusową lub bakteryjną..
Zwykle ostre poprzeczne zapalenie mózgu i rdzenia pojawia się około 7-14 dni po zakażeniu górnych dróg oddechowych i objawia się kaszlem lub bólem gardła..
W innych przypadkach patologia ta występuje po szczepieniu (śwince, odrze lub różyczce) lub po reakcji autoimmunologicznej, chociaż występuje rzadziej.
Rozpoznanie ostrego rozsianego zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego opiera się na identyfikacji charakterystycznych objawów klinicznych, szczegółowej analizie historii choroby oraz zastosowaniu niektórych technik diagnostycznych, takich jak rezonans magnetyczny, badania immunologiczne i testy metaboliczne..
W leczeniu ostrego rozsianego zapalenia mózgu i rdzenia kręgowego często stosuje się leki przeciwzapalne w celu zmniejszenia stanu zapalnego obszarów mózgu.
Ogólnie osoby dotknięte chorobą zwykle dobrze reagują na dożylne kortykosteroidy, takie jak meltiprednizolon.
Neuromyelitis optica (NMO) lub choroba Devica to patologia demielinizacyjna, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy.
W szczególności neuromyelitis optica powoduje utratę mieliny w nerwach wzrokowych i rdzeniu kręgowym..
Zapalenie nerwu wzrokowego jest rzadkim schorzeniem, jego występowanie szacuje się na około 1-2 przypadki na 100 000 mieszkańców..
Jeśli chodzi o jego rozkład ze względu na płeć i wiek, występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn i wynosi 9: 1, a charakterystyczny wiek prezentacji wynosi około 39 lat..
Osoby dotknięte zapaleniem nerwu wzrokowego i nerwu wzrokowego zwykle wykazują niektóre lub więcej z następujących oznak i objawów: ból oka, utrata wzroku, osłabienie mięśni, drętwienie, paraliż kończyn, zaburzenia czucia itp..
Ponadto mogą również pojawić się objawy związane ze spastycznością mięśni i utratą kontroli nad zwieraczami.
Przyczyna zapalenia nerwu wzrokowego i nerwu wzrokowego nie jest znana, jednak zdarzają się przypadki, w których przebieg kliniczny występuje po przebytej infekcji lub chorobie autoimmunologicznej.
W wielu przypadkach jest rozpoznawany jako część charakterystycznych objawów klinicznych stwardnienia rozsianego (SM).
Oprócz badania klinicznego zwykle stosuje się rezonans magnetyczny do wykrywania uszkodzenia nerwów lub analizy płynu mózgowo-rdzeniowego, testu prążków oligoklonalnych lub badań krwi. .
Nie ma lekarstwa na zapalenie nerwu wzrokowego i szpiku wzrokowego, jednak istnieją terapie farmakologiczne w leczeniu zaostrzeń lub ataków objawowych..
Na ogół pacjenci są leczeni lekami immunosupresyjnymi. Możliwe jest również zastosowanie plazmaferezy lub wymiany osocza u osób, które nie reagują na zwykłe leczenie..
W przypadkach, gdy niepełnosprawność fizyczna jest znaczna, niezbędne będzie zastosowanie łączonych strategii terapeutycznych: fizjoterapia, terapia zajęciowa, rehabilitacja neuropsychologiczna itp..
Poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego jest patologią spowodowaną zapaleniem różnych obszarów rdzenia kręgowego.
Zaostrzenia lub ataki zapalne mogą spowodować znaczne uszkodzenie mieliny włókien nerwu rdzeniowego, zranienie, a nawet zniszczenie..
Poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego to choroba, na którą może cierpieć każdy w populacji ogólnej, jednak szczyt chorobowości występuje między 10 a 19 rokiem życia i między 30 a 39 rokiem życia.
Chociaż istnieje niewiele danych na temat częstości występowania i zapadalności na poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego, w niektórych badaniach szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych każdego roku pojawia się około 1400 nowych przypadków..
Najczęstsze objawy poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego to:
Konkretne przyczyny poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego nie są jeszcze w pełni poznane. Doniesienia kliniczne wskazują, że w wielu przypadkach zapalenie kręgosłupa jest wynikiem pierwotnych procesów infekcyjnych, reakcji immunologicznych lub zmniejszonego krążenia rdzeniowego..
Ponadto poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego może również pojawiać się wtórnie w stosunku do innych procesów patologicznych, takich jak kiła, świnka, borelioza lub szczepienia przeciwko ospie wietrznej i / lub wściekliźnie..
Rozpoznanie poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego jest podobne do rozpoznania innych chorób demielinizacyjnych.
Oprócz obserwacji klinicznej i badania historii choroby, niezbędne jest badanie neurologiczne i zastosowanie różnych testów diagnostycznych (rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, mielogramy, badania krwi, nakłucie lędźwiowe itp.)..
Leczenie poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego jest zasadniczo farmakologiczne. Niektóre z najczęstszych interwencji obejmują: dożylne sterydy, plazmaferezę, leki przeciwwirusowe itp..
Z drugiej strony wśród interwencji niefarmakologicznych wyróżnia się fizjoterapia i terapia zajęciowa oraz psychoterapia..
Jeszcze bez komentarzy