Plik Enterobacter aerogenes Jest to bakteria Gram-ujemna z rodzaju Enterobacter, fakultatywnie beztlenowa (może rosnąć lub rozwijać się w obecności tlenu lub przy jego braku), o kształcie pręcika. z zaokrąglonymi końcami i nie produkującymi zarodników.
Obecnie znanych jest ponad 14 gatunków z rodzaju Enterobacter, które można zidentyfikować na podstawie ich cech biochemicznych lub genomowych. Ta grupa drobnoustrojów ma przedstawicieli zamieszkujących ludzi jako część zwykłej flory bakteryjnej.
Wykryto również gatunki, które rozkładają martwą materię organiczną, a inne zostały wyizolowane jako patogeny wewnątrzszpitalne (lub szpitalne), to znaczy powodują choroby nabyte w szpitalach lub ośrodkach zdrowia.
Indeks artykułów
Enterobacter aerogenes jest częścią mikroflory przewodu pokarmowego człowieka i innych zwierząt. Występuje również w glebie, zbiornikach wodnych, a nawet w produktach mlecznych..
Został opisany przez Kruse w 1896 roku, należy do rodziny Enterobacteriaceae, a jego klasyfikacja taksonomiczna jest przedmiotem dyskusji od lat 70-tych ubiegłego wieku do chwili obecnej..
Gatunek ten jest szczególnie interesujący w medycynie, ponieważ został wyizolowany w ludzkich próbkach klinicznych z układu oddechowego, moczowego, krwi i przewodu pokarmowego..
Wiadomo, że ogniska epidemiologiczne odnotowano w Europie od 1993 r. I do 2003 r. Uznawano ją za patogen wielooporny, zwłaszcza na oddziałach intensywnej terapii..
W Belgii gatunek ten wiąże się z wysoką śmiertelnością zakażonych pacjentów.
Ze względu na różne siedliska, w których występują E. aerogenes, infekcje mogą być przenoszone na różne sposoby.
Ogólnie infekcje pojawiają się w:
Należy zauważyć, że większość zakażeń szpitalnych wydaje się wynikać endogennie z miejsca wcześniej skolonizowanego u pacjenta. Osoby z obniżoną odpornością, dzieci i osoby starsze są zwykle bardziej podatne na te infekcje..
Gatunek E. aerogenes jest uważany za patogen oportunistyczny i rzadko powoduje choroby u zdrowych osobników. Jako oportunista stał się ważny ze względu na infekcje szpitalne.
Niewiele wiadomo na temat czynników, które mogą wpływać na jego patogeniczność lub zjadliwość (zdolność wywoływania choroby). Jednak oporność na środki dezynfekujące i środki przeciwdrobnoustrojowe odgrywa rolę w rosnącej częstości występowania patogenów szpitalnych..
Ta bakteria może powodować wiele patologii, takich jak:
Nie ma obrazu klinicznego wystarczająco specyficznego, aby odróżnić je od innych ostrych infekcji bakteryjnych. Mimo to są to niektóre z objawów, które powodują określone schorzenia:
Bakteremia: badanie przedmiotowe zgodne z zespołem ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej, temperatura powyżej 38 ° C lub poniżej 36 ° C, gorączka, niedociśnienie i wstrząs, wstrząs septyczny, plamica piorunująca i pęcherze krwotoczne, ektyma zgorzelinowa, sinica i plamy.
Infekcje dolnych dróg oddechowychStany te manifestują się identycznie jak te wywoływane przez Streptococcus pneumoniae i inne organizmy. Badanie przedmiotowe może obejmować: wysoką gorączkę lub hipotermię, tachykardię, hipoksemię, tachypnea i sinicę.
Infekcje Enterobacter są zwykle wywoływane przez bakterie powszechnie występujące w przewodzie pokarmowym człowieka. W Stanach Zjednoczonych infekcje wywoływane przez ten rodzaj plasują go na ósmym miejscu pod względem częstości występowania patogenów w zakażeniach szpitalnych..
Organizmy te są wielooporne, co wskazuje, że nie są wrażliwe na terapie uważane za przydatne w zwalczaniu wywoływanych przez nie infekcji..
Wiadomo, że E. aerogenes wykorzystuje co najmniej trzy mechanizmy oporności; inaktywacja enzymów, zmiana celów leków i zmiana zdolności leków do wnikania i / lub gromadzenia się w komórkach.
Dodatkowo będąc bakterią Gram-ujemną jest silnie antybiotykiem i producentem β-laktamaz, co oznacza, że jest wysoce odporna na różne antybiotyki, takie jak β-laktamy, ampicylina, amoksycylina, kwas klawulanowy, cefalotyna i cefoksytyna, dzięki fakt, że wytwarzają enzym β-laktamazy.
Uważa się, że opcje zwalczania E. aerogenes są bardzo złożone i ograniczone, ponieważ większość zakażeń pochodzi ze źródła endogennego, a wiele szczepów jest wysoce opornych na antybiotyki..
W odniesieniu do profilaktyki, higieny rąk, odkażania środowiska, stałego monitorowania oporności na antybiotyki w szpitalu, kontrolowanego stosowania antybiotyków oraz aseptyki cewników i urządzeń, które będą wszczepiane pacjentom, są bardzo potrzebne..
Zadania te ograniczają przenoszenie się organizmu, a tym samym możliwość wystąpienia choroby. Sugerowano również stosowanie ukierunkowanych profilaktycznych antybiotyków, takich jak Colistin, w celu zapobiegania infekcjom E. aerogenes..
Istnieje wiele metod leczenia stosowanych do zwalczania i leczenia infekcji wywołanych przez Enterobacter aerogenes. Odporność tych bakterii Gram-ujemnych została bardzo dobrze udokumentowana przez społeczność naukową, jednak terapia przeciwdrobnoustrojowa jest wskazana praktycznie we wszystkich infekcjach Enterobacter..
Z kilkoma wyjątkami, główne klasy antybiotyków stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych E. aerogenes to: beta-laktamy, aminoglikozydy, fluorochinolony i trimetoprim-sulfametoksazol..
Jeszcze bez komentarzy