Charakterystyka, morfologia, patogeneza Enterococcus faecium

3111
Simon Doyle

Enterococcus faecium Jest to Gram-dodatnia bakteria coccoid, która jest częścią komensalnej mikrobioty jelit ludzi i zwierząt. Znaleziono je również w wydzielinach jamy ustnej i gardła, pochwy i skóry.

Uważano, że będąc częścią ludzkiej mikrobioty, ma niską chorobotwórczość. Jednak obecnie jest uważany za ważny patogen w zakażeniach szpitalnych, będąc drugim najczęściej izolowanym rodzajem bakterii u hospitalizowanych pacjentów..

Wśród patologii, w których może być zaangażowany, są ciężkie infekcje dróg moczowych, rany, bakteriemia i zapalenie wsierdzia. Większość infekcji wywodzi się z endogennej mikroflory, chociaż może być przenoszona z człowieka na człowieka lub poprzez spożycie skażonej żywności lub wody.

E. faecium Jest w stanie kolonizować drogi oddechowe i skórę oraz przetrwać na nieożywionych powierzchniach obiektów przez dłuższy czas. Występuje rzadziej u izolatów klinicznych niż E. faecalis.

Podczas E. faecalis reprezentuje 80 do 90% mikroorganizmów znalezionych w próbkach klinicznych,  E. faecium osiąga tylko 5 do 10% izolatów. jednak, E. faecium wykazuje zwiększoną odporność na środki przeciwdrobnoustrojowe.

Indeks artykułów

  • 1 Funkcje
    • 1.1 Charakterystyka biochemiczna
    • 1.2 Wrażliwość na antybiotyki
  • 2 Morfologia
  • 3 Taksonomia
  • 4 Czynniki zjadliwości
  • 5 Patologie
  • 6 Leczenie
  • 7 Zapobieganie
  • 8 Korzyści przemysłowe
  • 9 Odniesienia

Charakterystyka

Są to beztlenowce fakultatywne, fermentują glukozę i inne węglowodany, uzyskując kwas mlekowy jako produkt końcowy, ale nie wytwarzają gazów..

Rośnie w 37 ° C w ciągu 24 godzin inkubacji na wzbogaconych podłożach, takich jak agar z krwią, czekolada i inne specjalne podłoża dla enterokoków.

Charakterystyka biochemiczna

Enterococcus faecium Może rosnąć w pożywnych bulionach z 6,5% NaCl i hydrolizować eskulinę w obecności 40% soli żółciowych. Może wytrzymać pH do 9,6.

Wytwarza aminopeptydazę leucynową (LAP) i daje ujemny wynik testu na katalazę.

Również, Enterococcus faecium hydrolizuje L-pirolidonylo-β-naftyloamid (PYR) i zgodnie z klasyfikacją Lancefielda zaliczany jest do grupy D.

Powyższe cechy są spełnione dla całego rodzaju Enterococcus.

Teraz specyficzne cechy do identyfikacji gatunku faecium są to: dodatnia fermentacja arabinozy, ujemny telluryn, ruchliwość i ujemny pigment.

Wrażliwość na antybiotyki

Zalecane środki przeciwdrobnoustrojowe dla Enterococcus faecium to wankomycyna pierwszego wyboru.

jednak, E. faecium ma dużą zdolność do pozyskiwania genów oporności na te antybiotyki, dlatego większość izolatów jest oporna na wankomycynę.

Jeśli jest to próbka moczu, zaleca się badanie nitrofurantoiny, tetracykliny i cyprofloksacyny. W izolowanych szczepach zakażeń ogólnoustrojowych, takich jak bakteriemia, zapalenie wsierdzia itp., Należy również zbadać wysoki poziom gentamycyny i streptomycyny oraz określić obecność β-laktamazy..

W przypadku szczepów opornych na wankomycynę zaleca się wypróbowanie linezolidu, teikoplaniny, chloramfenikolu, tetracykliny, erytromycyny i ryfampicyny..

Morfologia

Są to ziarniaki Gram-dodatnie, które są ułożone w pary lub krótkie łańcuchy. Nie tworzy zarodników i nie przedstawia wici, dlatego są nieruchome.

Na agarze z krwią kolonie Enterococcus faecium Są kremowe, szaro-białe i generalnie wykazują hemolizę gamma. W agarze z żółcią Esculin kolonie czernieją podłoże wokół kolonii.

W agarze Slanetz-Bartley (z 1% TTC) kolonie są czerwono-brązowe, aw agarze KF (z 1% TTC) kolonie są różowe, otoczone żółtym obszarem.

Taksonomia

Domena: Bakterie.

Gromada: Firmicutes.

Klasa: Bacilli.

Zamówienie: Lactobacillales.

Rodzina: Enterococcaceae.

Rodzaj: Enterococcus.

Gatunek: faecium.

Czynniki zjadliwości

Do najważniejszych czynników zjadliwości tego mikroorganizmu należą:

-Hemolizyny, działające cytolitycznie na niektóre komórki, pozwalające na inwazję do krwiobiegu.

-Powierzchniowe białko i adhezyna wiążąca kolagen sprzyjają kolonizacji, a tym samym infekcjom.

-Podobnie, wykazuje inne czynniki wirulencji, takie jak żelatynaza, substancja agregująca, lipaza, hemaglutyniny i jego wysoką zdolność do pozyskiwania genów oporności na antybiotyki..

Patologie

Większość infekcji powstaje w wyniku inwazji własnej mikrobioty osobnika, to znaczy powoduje infekcje endogenne.

Występuje głównie w infekcjach dróg moczowych, infekcjach dróg żółciowych, zapaleniu wsierdzia i posocznicy..

Enterococcus są na ogół rzadką przyczyną ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowych, stanowiąc jedynie 0,3–4,9% przypadków..

Jednak gdy wystąpi, 10% jest wytwarzanych przez gatunki faecium, 88% przez faecalis i 2% przez inne gatunki Enterococcus..

Zapalenie wsierdzia występuje głównie u osób w podeszłym wieku lub u pacjentów z podstawowymi chorobami sromu, którzy są poddawani manipulacjom ze strony przewodu pokarmowego lub moczowo-płciowego..

Leczenie

Enterococcus faecium ma tendencję do bycia bardziej odpornym na środki przeciwdrobnoustrojowe niż faecalis. Wielokrotna oporność tych mikroorganizmów stanowi poważny problem na poziomie szpitala, a jej zwalczanie jest prawdziwym wyzwaniem..

Oporność na wankomycynę występuje częściej u E. faecium (50%) niż w E. faecalis (5%).

Do tej pory jeden z antybiotyków, na który pozostał bez oporności Enterococcus faecium to linezolid (oksazolidynon). Zaletą tego antybiotyku jest to, że można go podawać doustnie i ma doskonałą biodostępność.

Ale są też inne alternatywy, takie jak streptograminy (chinupristin / dalfopristin) tylko dla E. faecium, ponieważ nie jest aktywny przeciwko E. faecalis. Jak również lipopeptydy: (daptomycyna) i glicyklina (tygecyklina).

Jednak przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji terapeutycznej konieczne jest posiadanie wyników laboratoryjnych antybiogramu, dzięki czemu możliwe jest lepsze wykorzystanie dostępnych antybiotyków..

Zapobieganie

Bakteria ta jest bardzo trudna do zwalczania, jednak zawsze warto przestrzegać standardowych norm dotyczących aseptyki personelu medycznego oraz prawidłowej sterylizacji i usuwania skażonego materiału..

Korzyści przemysłowe

Enterococcus faecium Ze względu na korzystne działanie jest stosowany w produkcji zwierzęcej, szczególnie u królików.

Produkt sojowy przefermentowany tym mikroorganizmem powoduje redukcję o 18,4% całkowitego cholesterolu i wzrost o 17,8% frakcji HDL..

Enterococcus faecium Może być również stosowany jako probiotyk, wprowadzając go do diety młodych świń, aby zapobiec problemom z biegunką po odsadzeniu.

Uważa się, że E. faecium moduluje odpowiedź immunologiczną, umożliwiając zmniejszenie lub rezygnację z antybiotyków.

Dodatkowa korzyść z włączenia E. faecium dietą niskobiałkową u świń jest redukcja azotu amonowego w kale, co minimalizuje zanieczyszczenie środowiska poprzez redukcję charakterystycznego zapachu odchodów.

 Bibliografia

  1. Gutiérrez F, Cacho B, García G.. Enterococcus faecium, Czynnik etiologiczny ostrego bakteryjnego zapalenia opon mózgowych: opis przypadku i przegląd literatury.  Rev. Mex de Neuroc 2010; 11 (1): 107–110
  2. Comerlato CB, z Resende MCC, Caierão J, d 'Azevedo PA. Obecność czynników zjadliwości w Enterococcus faecalis i Enterococcus faecium wrażliwe i odporne na wankomycynę. Wspomnienia Instytutu Oswaldo Cruz. 2013; 108 (5): 590–595.
  3. Ortega L. Enterococci: aktualizacja. Rev. Haban Cienc Méd. 2010; 9 (4): 507-515. Dostępne w: scielo.
  4. Współtwórcy Wikipedii. Enterococcus faecium. Wikipedia, wolna encyklopedia. 22 sierpnia 2018, 16:38 UTC. Dostępne pod adresem: en.wikipedia.org
  5. Koneman E, Allen S, Janda W, Schreckenberger P, Winn W. (2004). Diagnoza mikrobiologiczna. (Wyd. 5). Argentyna, od redakcji Panamericana S.A.

Jeszcze bez komentarzy