Plik człowiek ogłaszający, W akcie komunikacyjnym to osoba odbiera i dekoduje przesłanie nadawcy. Ze swojej strony enuncjatorem jest ten, który koduje komunikat (dobierając odpowiednie słowa i struktury) i emituje go. Kultura, doświadczenie oraz umiejętności kodowania i dekodowania są zaangażowane w ten proces..
Pojęcia enuncjator i enunciator są częścią badań nad dyskursem. Ogólnie rzecz biorąc, w ramach dyscypliny językowej dyskurs to użycie języka mówionego lub pisanego w kontekście społecznym. Może się składać tylko z jednego lub dwóch słów (jak w Zakaz parkowania) lub może to być setki tysięcy słów (jak w książce).
W szczególnym przypadku semiotyki rozróżnia się także mówcę (ogłaszającego) i osobę, do której skierowane jest wypowiedź (enuncjator). W ten sposób w rozmowie dwoje rozmówców uczestniczy w wymianie intersubiektywnej. W każdym przemówieniu jeden wysuwa propozycje, a drugi je przyjmuje lub odrzuca.
Dlatego na płaszczyźnie powierzchownej obaj uczestnicy w sytuacji wypowiedzenia zajmują wyraźnie różne stanowiska. Jednak z semiotyki, na głębszym poziomie, enuncjator i enuncjator jednoczą się w synkretycznej figurze, która reprezentuje całokształt wydajności wymawiającej..
Indeks artykułów
Głosiciel jest jednym z kluczowych elementów w sytuacji wypowiadania (użycie języka w postaci konkretnych i pojedynczych wypowiedzi w kontekście społecznym). Zasadniczo wypowiedź dotyczy znaczenia poziomu wypowiedzi z perspektywy różnych elementów językowych.
W ten sposób w tego typu sytuacjach w centrum uwagi znajduje się aktywność mówcy. W oświadczeniu znajdują się ślady lub wskaźniki pozostawione przez mówcę lub informatora. Z drugiej strony istnieje relacja, jaką mówca utrzymuje ze swoim rozmówcą lub wypowiadającym. Przekaz budowany jest między innymi z obrazu osoby mówiącej na odbiorniku.
Kiedy ma miejsce sytuacja wymówienia, głosiciel odbiera wiadomość, przyjmując pozycję aktywnej odpowiedzi. Następnie możesz dzielić się punktami widzenia lub nie, lub możesz obalić lub nie to, co zostało podniesione przez obwieszczającego.
Jest to zatem relacja dynamiczna i symbiotyczna. W zależności od każdej sytuacji komunikacyjnej, każdy głosiciel ma potencjał, aby zostać głosicielem i vice versa.
Enuncjator zajmuje kluczowe miejsce w przemówieniach politycznych. Dzieje się to w warunkach niejednorodności odbiorcy. Dlatego prelegenci nie znają dokładnie charakterystyki odbiorców przekazu..
Jednak w komunikacji politycznej podmiot, który otrzymuje, słyszy lub widzi informacje, musi być konstruowany. Konstrukcja tego enuncjatora stwarza różne możliwości identyfikacji. Spójrz na następujący przykład:
„Dziś nasz naród łączy się z wami w waszych utrapieniach. Płaczemy razem z wami ... Dziękujemy wszystkim, którzy tak heroicznie pracowali, aby ratować życie i rozwiązać tę zbrodnię: tym tutaj w Oklahomie i tym, którzy są na tej wspaniałej ziemi, a także wielu, którzy oddali własne życie, aby przyjść i pracować po stronie obok ciebie..
Jesteśmy zdecydowani zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby pomóc wam leczyć rannych, odbudować to miasto i postawić tych, którzy popełnili to zło, przed wymiarem sprawiedliwości… ”(Bill Clinton, Oklahoma Bombing Memorial Prayer Service, 23 kwietnia 1995, Oklahoma).
Ówczesny prezydent Stanów Zjednoczonych wygłosił przemówienie przy okazji ataku terrorystycznego na budynek federalny w Oklahoma City. Reklamodawcami byli nie tylko krewni 168 ofiar, ale wszyscy Amerykanie. W pewien sposób szukał wsparcia obywateli w przypadku ewentualnych represji.
Ogólnie reklamy są przekonującymi tekstami. Jej celem jest wzbudzenie potrzeby i zainteresowania reklamodawcy określonym produktem lub usługą. Ostatecznym celem jest ich zdobycie i do tego wykorzystuje wszystkie dostępne mu zasoby komunikacyjne..
Można wymienić między innymi kampanię „Po prostu zrób to” (po prostu zrób to) znanej sportowej marki Nike. Na początku reklamodawcą jego kampanii byli prawie wyłącznie maratończycy. Wtedy pojawiło się niezwykłe zainteresowanie ćwiczeniami fizycznymi.
Pod koniec lat 80. rozpoczął wspomnianą kampanię reklamową. Chociaż zdanie było bardzo krótkie, zawierało wszystko, co ludzie czuli, kiedy ćwiczyli. Jest to slogan, do którego reklamodawcy mogą się odnosić: dążenie do doskonałości ponad granicami..
Innym przykładem tego, jak reklama identyfikuje się z reklamodawcą i jego wyzwaniami, jest kampania Always. Zaczęło się od reklamy wyjaśniającej piętno uprawiania sportu „jak dziewczyna”, sugerując, że forma chłopca jest lepsza. Na końcu reklamy przekaz jest jasny: dziewczęta są tak samo sprawne i zdolne jak chłopcy.
Teksty literackie składają się z materiałów pisanych, których celem jest rozrywka. Przykładami tego są powieści fikcyjne lub wiersz. Chociaż jego główna funkcja jako tekstu jest zwykle estetyczna, może również zawierać polityczne przesłania lub przekonania.
Teraz zwolennicy tekstu literackiego dokonują na nowo opracowywania oryginalnego materiału. W swoim doświadczeniu lekturowym każdy z nich w pewien sposób aktualizuje ukryte znaczenia w tego rodzaju dyskursie..
Zatem następujące wersety (część wiersza Wenezuelczyka Andrésa Eloy Blanco zatytułowanego The Infinite Children) będą miały różne znaczenia w zależności od wizji świata i doświadczeń każdego czytelnika:
… Kiedy masz dziecko, masz tak wiele dzieci
że ulica się zapełnia
oraz plac i most
oraz rynek i kościół
a każde dziecko jest nasze, kiedy przechodzi przez ulicę
i samochód go przejeżdża
i kiedy patrzy na balkon
i kiedy zbliża się do basenu;
a kiedy dziecko krzyczy, nie wiemy
jeśli nasz jest płaczem lub dzieckiem,
i jeśli krwawią i narzekają,
w tej chwili nie wiedzielibyśmy
tak hej należy do niej lub jeśli krew jest nasza ...
Jeszcze bez komentarzy