Plik ujścia rzek są to zagłębienia o płaskiej rzeźbie terenu i słabym drenażu, które są stale lub sezonowo zalewane. Jednak termin estuarium nie ma jednej definicji, a jego znaczenie jest różne w różnych regionach hiszpańskojęzycznych..
Na przykład w Chile termin ten odnosi się do małych rzek lub strumieni, takich jak ujście Marga-Marga w Viña del Mar. Podczas gdy w Hiszpanii termin ten odnosi się do rozległych płytkich lagun słonej wody, powstającej w wyniku produkcji soli w wyniku działania człowieka.
Ogólnie rzecz biorąc, ujścia rzek tworzą otwarte obszary bagienne z przeważnie niską roślinnością. Powstają w wyniku przelewania się rzek lub jezior na słabo odwodnione równiny lub podmokłe z powodu ulewnych deszczy..
Flora i fauna różnią się w zależności od szerokości geograficznej, na której znajduje się estuarium, różniąc się między estuarium tropikalnym a śródziemnomorskim. Ale oba przypadki łączy fakt przystosowania organizmów do ekosystemów z dominującą obecnością wody.
Estuaria zaliczane są do tzw. Terenów podmokłych, które mają duże znaczenie, ponieważ stanowią większość źródeł słodkiej wody i są tworzone przez czynniki rzeźby.
Ten ekosystem może występować na obszarach tropikalnych, takich jak ujścia rzeki Camaguán na równinach Wenezueli. Na obszarach subtropikalnych ujście rzeki El Salado znajduje się na wybrzeżu Pacyfiku w Meksyku..
Estuaria Gwadalkiwir w Hiszpanii są przykładem ujścia w regionie Morza Śródziemnego. Chociaż w tym przypadku jest to kwestia ujść rzek, które powstały pierwotnie w wyniku działania człowieka.
Indeks artykułów
Estuaria charakteryzują się płaskimi, reliefowymi zagłębieniami o niewielkim nachyleniu z niedostatecznym drenażem gleby. Zwykle są to rozległe równiny aluwialne, czyli przez które przepływa rzeka, która okresowo ją zalewa, a ich gleba ma niską żyzność.
Estuaria są efektem ciągłych lub okresowych powodzi w wyniku przelewania się rzek lub jezior lub w wyniku deszczu..
Są to stosunkowo duże i płytkie tereny podmokłe (poniżej 3 m), na których woda ma niewielką mobilność. Generalnie temperatura powierzchni może być wysoka ze względu na płytkie nachylenie i małą głębokość.
Woda jest słodka i ma niską zawartość rozpuszczonego tlenu, biorąc pod uwagę ilość roślinności w stosunku do objętości wody. Podobnie, w zawiesinie występuje obfita materia organiczna..
W przypadku ujść rzek na południu Półwyspu Iberyjskiego, takich jak ujścia Gwadalkiwir, są to płytkie laguny słonowodne. Jednak te estuaria nie są formacjami ściśle naturalnymi, ponieważ pierwotnie powstały w wyniku działalności człowieka w celu produkcji soli..
Kiedy te zostały porzucone, uległy naturalizacji i stały się ostoją flory i fauny typowej dla obszaru przybrzeżnego..
W przeciwieństwie do wielu bagien, ujścia rzeki charakteryzują się niską roślinnością, przy braku drzew lub ich braku. Znaczną część powierzchni wody pokrywają zanurzone, pływające lub ukorzenione rośliny wodne, a na obszarach lądowych rozwijają się głównie murawy..
Dominują trawy, turzyce i rodziny roślin wodnych, takie jak Alismataceae, Hydrocharitaceae, Potamogetonaceae, Lemnaceae i inne. Jednak skład gatunkowy różni się w zależności od obszaru geograficznego..
Fauna jest zróżnicowana, także w zależności od szerokości geograficznej, jednak charakterystyczną cechą jest liczebność ptaków wodnych, zwłaszcza brodzących. W ujściach występują czaple różnych gatunków, ptaki szpatułkowe, a także ptaki drapieżne, takie jak orły i jastrzębie..
Ze względu na swój charakter ujścia rzek występują w zróżnicowanym klimacie, od tropikalnego po śródziemnomorski..
Na ogół występuje duże promieniowanie słoneczne, aw tropikalnych estuariach opady są wysokie (powyżej 1600 mm rocznie), ale wyraźnie sezonowe. Średnia temperatura w tropikalnych ujściach rzek wynosi około 27ºC.
Jest to duża równina aluwialna o długości 190,3 kmdwa na równinach Wenezueli, na południowy zachód od stanu Guárico, do którego wpływają dopływy dorzecza Orinoko. Do głównych rzek należą Portuguesa, Capanaparo i Apure.
Jest to zalesiona, zalesiona sawanna, na której porozrzucane są elementy nadrzewne z przewagą palm i roślin strączkowych.
Ogromna różnorodność ptaków, w tym: czaple, jastrzębie, tukany i kolibry. Gady, takie jak kajman Orinoko (Crocodylusmedius), szlam (Krokodyl kajmański), żółwie i anakonda (Eunectes murinus).
Można również spotkać duże ssaki, takie jak płazy, takie jak chigüire lub kapibara (Hydrochoerus hydrochaeris) i wodne, takie jak delfin lub delfin rzeczny (Inia geoffrensis).
Część została poświęcona ostojom dzikiej przyrody i działalności turystycznej. Podczas gdy inne obszary są przeznaczone do produkcji ryżu i hodowli ryb.
Występują w meksykańskim regionie Pacyfiku w gminie Puerto Vallarta w Jalisco, składającej się z równiny delty rzeki Ameca. Obszar ten jest formalnie chroniony przez stan meksykański jako strefa ochrony ekologicznej.
Obszar obejmuje około 170 hektarów i oprócz charakterystycznej roślinności ujścia, obejmuje także namorzyny na wybrzeżu.
W sumie na tym obszarze zinwentaryzowano około 200 gatunków roślin, z których najlepiej reprezentowane rodziny to trawy, rośliny strączkowe i kompozyty. Charakterystyczne gatunki, takie jak „tule” (Typha dominguensis), która tworzy tak zwane tulares.
Znajdują się one w prowincji Entre Ríos w Argentynie, między rzekami Paraná i Urugwaj w dorzeczu Río Plata. Nazwa Iberá pochodzi od Guaraní: „lśniące wody”. Wraz z brazylijskim Pantanalem tworzy wielki ciągły system, który reprezentuje jeden z najważniejszych tropikalnych terenów podmokłych.
Ujścia Ibera kontynuują również ujścia rzeki Ñeembucú w Paragwaju, licząc 12 000 kmdwa w Argentynie, że po wejściu do ujść rzek Paragwaju osiągają 45 000 kmdwa. Głównym źródłem wody zasilającej ujścia rzeki Iberá są obfite opady deszczu w regionie, w połączeniu z przeważnie płaską rzeźbą terenu..
Jeszcze bez komentarzy