Federico Gamboa Iglesias (1864-1939) był meksykańskim pisarzem, dramaturgiem i dyplomatą. Twórczość autorki została ujęta w naturalizm, czyli zorientowana na odsłonięcie rzeczywistości, z neutralności. Był jednym z najlepszych przedstawicieli tego stylu literackiego w swoim kraju.
Twórczość Gamboa charakteryzowała się kulturowym, precyzyjnym i jednocześnie surowym językiem. Jego pisma obejmowały różne gatunki, takie jak narracja, eseje i teatr. Z drugiej strony poświęcił się napisaniu kilku wspomnień i autobiografii.
Niektóre z najwybitniejszych tytułów meksykańskiego pisarza to: Święty Mikołaj, ostatnia kampania Y Między braćmi. Należy zauważyć, że życie Federico Gamboa również przechodziło między dyplomacją a polityką, poprzez sprawowanie różnych stanowisk zarówno w Meksyku, jak i poza nim..
Indeks artykułów
Federico Gamboa urodził się 22 grudnia 1864 roku w Mexico City w kulturalnej rodzinie. Informacje o jego rodzinie i życiu osobistym są skąpe, wiadomo jednak, że pierwsze lata spędził w rodzinnym kraju, a w 1880 r. Przeniósł się z ojcem do Nowego Jorku na pewien czas..
Informacje o latach edukacji Gamboa również nie są dokładne. Wiadomo jednak, że część jego wstępnego szkolenia odbyła się w Meksyku. Po ukończeniu liceum rozpoczął naukę w Krajowej Szkole Prawoznawstwa, aby zostać notariuszem..
W tym czasie Federico doznał straty ojca, a do jego choroby emocjonalnej dodano trudności ekonomiczne. Tak więc w 1884 r. Porzucił studia i zaczął pracować na utrzymanie, jako urzędnik w sądzie cywilnym..
W czasie, gdy rozpoczął pracę w sądzie, Federico Gamboa nawiązał również kontakt z listami za pośrednictwem dziennikarstwa. W latach 1884–1888 napisał rubrykę Z mojego stołu, na nośniku drukowanym Dziennik domowy. Jednak ta przestrzeń literacka nie podpisała się jego nazwiskiem, ale aliasem The corcadiere.
Pomimo trudności ekonomicznych, które się pojawiły, Gamboa był człowiekiem zdeterminowanym w realizacji swoich celów. W 1888 r. Wstąpił do meksykańskiej służby zagranicznej (SEM), aby rozpocząć karierę dyplomatyczną; w następnym roku opublikował Z naturalnego. Współczesne szkice.
Jego pierwszą pracą w SEM był sekretarz. Jednak na tym stanowisku nie przetrwał długo, ponieważ został wysłany jako przedstawiciel do Gwatemali, gdy miał zaledwie dwadzieścia cztery lata. Stamtąd kontynuował pracę dyplomatyczną w Argentynie..
Federico Gamboa przeplatał swoją pracę dyplomatyczną z literacką. Po pobycie w Argentynie wrócił do Meksyku. W tym czasie pisał Ostatnia kampania Y Najwyższe prawo. Już w 1896 r. Ponownie w siedzibie PMŚ pełnił funkcję dyrektora konsulatu spraw zagranicznych.
Później, od 1899 do 1902 roku, został wysłany do Gwatemali jako delegat biznesowy. Po zakończeniu poprzedniej misji wyjechał do Stanów Zjednoczonych jako sekretarz komisji meksykańskiej. Właśnie tego dnia, 1903 roku, opublikował swoje najsłynniejsze dzieło: Święty.
Kariera dyplomatyczna Federico Gamboa rozwinęła się praktycznie podczas trzeciej kadencji rządu prezydenta Porfirio Díaza, w latach 1884–1911. W 1910 r. Był ministrem w Gwatemali. Następnie wyjechał do Meksyku, gdzie kierował Ministerstwem Spraw Zagranicznych.
Wkrótce został ambasadorem w Belgii, a następnie w Holandii. W tym czasie, po obchodach stulecia niepodległości Meksyku, wysłano go również do Hiszpanii, aby odpowiedzieć na komisję obecną na festiwalu..
Porfirio Díaz przestał rządzić w 1911 roku i to właśnie Gamboa przyjął go w Europie. Dwa lata później pisarz pozostawił misje dyplomatyczne na boku, aby wybrać prezydenturę Republiki Meksyku pod reprezentacją Narodowej Partii Katolickiej..
Federico Gamboa nie odniósł zwycięstwa, ale zwyciężył Victoriano Huerta. Potem jego kariera dyplomatyczna była mniejsza, ponieważ za rządów Venustiano Carranzy musiał opuścić Meksyk z powodów politycznych. W tym czasie ożenił się już z Maríą Sagasetą i oboje mieli syna..
Gamboa wrócił do Meksyku w 1919 roku, po czterech latach nieobecności w swoim kraju. Po zainstalowaniu poświęcił się pisaniu i otrzymywaniu kilku nagród i wyróżnień. Pracował również jako dziennikarz w gazetach i gazetach.
Z jego ostatnich lat życia były jego dzieła: Ewangelista między braćmi Y Mój pamiętnik, druga seria II, 1909-1911. Z biegiem czasu stan jego zdrowia się pogorszył i zmarł 15 sierpnia 1939 roku w Mexico City w wieku siedemdziesięciu czterech lat..
- Członek zagraniczny Królewskiej Akademii Hiszpańskiej od 14 listopada 1884 r.
- Członek Meksykańskiej Akademii Języka od 22 marca 1909 r.
- Dyrektor Meksykańskiej Akademii Języka od 1923 do 1939 roku.
- Honorowy Indywidualność Kolumbijskiej Akademii Języka w 1935 roku.
Styl literacki Federico Gamboa charakteryzował się przynależnością do naturalizmu lub rozwijaniem się w jego obrębie, co oznaczało, że jego pisma były realistyczne, neutralne i obiektywne. Ponadto posługiwał się precyzyjnym, wystudiowanym, eleganckim, a czasem sztywnym i bezlitosnym językiem..
Jeśli chodzi o tematy opracowane przez meksykańskiego pisarza, dotyczyły one przyjemności, bólu, miłości i cierpienia. Wreszcie, Gamboa był autorem zainteresowanym okazywaniem zainteresowania ustawieniami i szczegółami; ponadto w jego twórczości były emocje i szczególna magia
- Z naturalnego. Współczesne szkice (1889).
- Wygląd (Nieznana data).
- Wygląd (1892). Było to wydanie apokryficzne opublikowane w broszurze prasowej Zachód, z Argentyny.
- Najwyższe prawo (1896).
- Metamorfoza (1899).
- Święty (1903).
- Reconquest (1908).
- Ból (1913).
- Ewangelista: powieść o meksykańskich zwyczajach (1922).
Było to jedno z najważniejszych i najszerzej czytanych dzieł narracyjnych Federico Gamboa, do tego stopnia, że jego fabuła była kilkakrotnie dostosowywana do dużego ekranu. Historia jest wyrazem uczuć, emocji i decyzji będących wynikiem rozpaczy.
W powieści pojawiła się rzeczywistość lub naturalizm, w którym pisarz wykazał wyraźny wpływ, jaki mieli na niego Francuz Émile Zola i znani bracia Goncourt. Gamboa używał wyrazistego języka, z mocnym tonem, czasem brudnym lub niezbyt subtelnym..
Święty opowiedział historię młodej wiejskiej dziewczyny, która z powodu niesprzyjających okoliczności w swoim życiu trafiła do swego rodzaju burdelu. Jego egzystencja naznaczona była bólem, nieporządkiem, pożądaniem i przyjemnością, dopóki nie pojawiła się wyjątkowa osoba, ale jest już za późno..
Hipólito, muzyk i pianista, przyszedł do życia Świętego Mikołaja, który zakochał się w niej do szaleństwa. Bohater, choć ma dobre intencje, nie decyduje za niego. Potem zachorowała, a on się nią zajął. Mężczyzna cierpiał ból, widząc jej śmierć, i pochował ją w mieście, w którym się urodziła.
„Święty Mikołaj i jego parafianka obudzili się… Niewiele ze sobą rozmawiali, tylko to, co było konieczne, aby zranić się drwinami lub stłumionymi obelgami, jakby po nocy kupowanych pieszczot, które nagle przypomniały sobie, że go uspokoili, nie było między nimi nic oprócz odwieczna nienawiść, która w tle rozdziela płci ...
Teraz wszyscy prosili o to, by być z wesołej imprezy i żartowali, uciążliwe kontrakty zostały skorygowane, karawana została zwiększona i sprowadzono kolejny kalendarz, który okazał się rozklekotany, brudny, jęczący ... ".
- Taniec w pałacu (1884).
- Powieść meksykańska (1914).
- Spowiedź pałacowa. Esej o historii narodowej (Nieznana data).
- Ostatnia kampania (1894). Gatunek komediowy.
- baw się dobrze (1894). Monolog prozy.
- Zemsta Gleby (1904). Dramat napisany prozą.
- Dobre konto (1907). Z gatunku dramatu.
- Między braćmi (1925). Tragedia.
- Wrażenia i wspomnienia (1893).
- Mój pamiętnik. Pierwsza seria I: 1892-1896 (1908).
- Mój pamiętnik I. Znaczna część mojego życia i część z innych 1892-1896 (Nieznana data).
- Mój pamiętnik. Pierwsza seria II: 1897-1900 (1910).
- Mój pamiętnik. Pierwsza seria III: 1901-1904 (1920).
- Mój pamiętnik. Spora część mojego życia, a niektóre inne, druga seria I: 1905-1908 (1934).
- Mój dziennik IV 1905-1908. Spora część mojego życia i kilka innych.
- Mój pamiętnik. Wiele z mojego życia, a niektóre z innych, druga seria II: 1909-1911 (1938).
- Mój pamiętnik VI. Spora część mojego życia i kilka innych lat 1912-1919 (Wydanie pośmiertne, 1995).
- Mój pamiętnik VII. Spora część mojego życia i kilka innych lat 1920-1939 (Wydanie pośmiertne, 1996).
- Gazeta Forum, korektor (1884).
- Chmury Opera (1886).
- Codziennie W poniedziałek, redaktor (1888).
- Sylwetki (1894-1895). Kolumna dziennikarska napisana wspólnie z Ángel del Campo w gazecie Świat.
- Pisarz i tłumacz w Reforma społeczna (1915-1917). Kubański magazyn.
- Dziennikarz w gazecie Uniwersalny (1926-1939).
Jeszcze bez komentarzy