W mikrobiologii fimbriae Są to nitkowate struktury białkowe, które mają bakterie i które różnią się od wici średnicą (w większości przypadków mniejszą niż 8 nm) i brakiem struktury helikalnej. Termin ten jest również używany w innych naukach do określenia końcowej części lub granicy narządu podzielonego na bardzo drobne segmenty.
Te struktury anatomiczne nie spełniają funkcji ruchowych, są bardzo zmienne i najwyraźniej nie są niezbędne dla bakterii, które je posiadają. Oznacza to, że jeśli z powodu jakiegoś czynnika fizycznego, chemicznego lub biologicznego bakterie utracą fimbrie, nie oznacza to śmierci komórki ani przerw w ich cyklach biologicznych..
Indeks artykułów
Fimbrie to charakterystyczne wyrostki bakterii Gram-ujemnych (te, które nie reagują na barwienie metodą Grama). Wiadomo, że bardzo niewiele bakterii Gram-dodatnich (tych, które wybarwiają się na niebiesko lub fioletowo na barwieniu Grama) posiada te struktury, jednak zaobserwowano je u paciorkowców, maczugowców i gatunków z rodzaju Actynomycetes.
Mają proste i sztywne nitkowate kształty, są krótsze i cieńsze (3-10 nm średnicy) niż wici. Większość składa się z jednego typu wysoce hydrofobowego białka globularnego zwanego piliną..
Mają około 17-25 kilodaltonów (kDa), a ich podjednostki są ułożone w spiralnej matrycy, która pozostawia mały centralny otwór.
Fimbrie wszczepiane są na poziomie błony cytoplazmatycznej bakterii. Ich liczba różni się w zależności od gatunku i między osobnikami z tej samej populacji, zaobserwowano nawet gatunki, które mogą występować od kilku fimbrii do kilkuset lub tysięcy na osobnika ...
Fimbrie można zobaczyć na całym obwodzie komórki, w tym na końcach komórki, zwanych również regionami polarnymi.
Znanych jest kilka rodzajów fimbrii, ale ogólnie określa się dwa główne typy: adhezyjny i płciowy.
Są kosmkami komórki o średnicy od 4 do 7 nm, ich liczba i rozmieszczenie zależą od gatunku.
Mają podobny kształt i rozmiar, około 1 do 10 na komórkę. Są szersze niż klej, o średnicy około 9 do 10 nm. Są genetycznie zdeterminowane przez czynniki płciowe lub plazmidy koniugacyjne.
Rola fimbrii w wielu typach bakterii jest z całą pewnością nieznana. Mimo to wydaje się, że w niektórych grupach sprzyjają one utrwalaniu lub przyleganiu do różnych podłoży, pozwalają na tworzenie się biofilmów, które również sprzyjają adhezji, agregacji, koagregacji i wiązaniu do powierzchni płynnych, na których tworzą zasłony..
Funkcjonalność tych fimbrii polega na przyleganiu do specyficznych i powierzchownych receptorów. Ma to ogromne znaczenie, ponieważ przyleganie do żywych lub obojętnych substratów odgrywa fundamentalną rolę w kolonizacji różnych siedlisk lub żywiciela, w zależności od gatunku..
Specyfika adhezyny (funkcja adhezyny) nie wynika z białka piliny, które stanowi głównie fimbrię, ale z glikoproteiny zwanej lektyną, znajdującej się na dystalnym końcu wyrostka robaczkowego..
Białko to jest zdolne do wiązania się z dużym powinowactwem z polisacharydowymi łańcuchami bocznymi obecnymi w błonie cytoplazmatycznej komórek, do których przylega..
Są niezbędne do koniugacji bakteryjnej, czyli do wymiany informacji genetycznej między dawcą a komórką biorcą..
Fimbrie mają naturę białkową. Niektórzy autorzy wspominają, że składające się na nie białko jest podjednostką białkową zwaną fimbriliną (FimA), o masie od 17 do 20 kDa i jest kodowane przez gen fimA.
Jednak inne odnoszą się do piliny, białka, które charakteryzuje się obecnością bardzo krótkiego peptydu liderowego, z 6 do 7 resztami, po którym następuje metylowana N-końcowa reszta fenyloalaniny i wysoce konserwatywna sekwencja około 24 reszt hydrofobowych. pilin typu NMePhe.
Wiązanie się bakterii (za pomocą adhezyjnych fimbrii) do określonych receptorów w komórce ludzkiej jest pierwszym krokiem do powstania infekcji w organizmie; takie jak tworzenie się płytki nazębnej przez koagregację osobników różnych gatunków na zębach i czynnikach kolonizacji tkanek, przez Neisseria gonorrhoeae i uropatogenne szczepy Escherichia coli.
Rola fimbrii jako czynnika wirulencji u bakterii Gram-ujemnych była szeroko badana na bakteriach. Neisseria gonorrhoeae Y N. meningitidis.
Te patogenne gatunki wytwarzają strukturalnie i antygenowo podobne fimbrie. Zjadliwe odmiany N. gonorrhoeae wykazują fimbrie powierzchniowe od 16,5 do 21,5 kDa i są w stanie mocno przylegać do komórek błony śluzowej dróg rodnych.
Chociaż bakterie Gram-dodatnie z fimbriami są rzadkie, w jamie ustnej wykryto fakultatywnie prątki z tej grupy. Pokazują dwa rodzaje fimbrii:
Gram-dodatnie gatunki Actynomycetes wiążą się inaczej niż Gram-ujemne. Wiążą się one kowalencyjnie z warstwą peptydoglikanu ściany komórkowej.
Pojemność gatunku Actynomycetes policzkowe, aby przylegały do komórek śluzówki i gromadziły się z próchnicotwórczymi paciorkowcami, ułatwiają tworzenie się biofilmu i inicjację płytki nazębnej.
Oba terminy są używane przez niektórych autorów jako synonimy, podczas gdy dla innych nie są identyczne i nazywają się tylko fimbriami adhezyjnymi, podczas gdy fimbrie płciowe nazywane są pili (patrz charakterystyka).
Nawet fimbrie seksualne można znaleźć w tekstach i badaniach jako włosy seksualne, włosy seksualne lub pilki seksualne. Każdy użyty termin jest ważny, a jego użycie zależy od mikrobiologicznej szkoły szkolenia.
Jeszcze bez komentarzy