Plik flora i fauna Tucumán Jest reprezentowany przez takie gatunki, jak między innymi różowe lapacho, passiflory, czarne tatú, vizcacha de la sierra. Tucumán to druga najmniejsza prowincja w Argentynie. Znajduje się w północno-wschodniej części kraju i charakteryzuje się rolniczym, hodowlanym regionem, w którym rozwija się eksploatacja drewna..
Pomimo niewielkiego terytorium, które zajmuje Tucumán, ma dwa bardzo różne systemy geograficzne. Na wschodzie znajduje się związek z Gran Chaco, a na zachodzie z Sierras de la Pampa i kanionami argentyńskimi.
Prowincja ta nazywana jest „ogrodem Republiki”, ponieważ jest to region obfitujący w gatunki owoców i kwiatów. Jeśli chodzi o faunę, to chociaż istnieje duża różnorodność, znacznej liczbie zwierząt grozi wyginięcie.
Indeks artykułów
To drzewo liściaste, pochodzące z Ameryki, rośnie na wilgotnych i piaszczystych glebach od Meksyku po Argentynę. Jest to majestatyczny gatunek, wyróżniający się efektownymi różowymi kwiatami, które pojawiają się nawet pod koniec zimy, kiedy nie mają liści..
Drewno różowego lapacho jest wykorzystywane w budownictwie, a korze przypisuje się pewne właściwości lecznicze.
Ze względu na swoją wysokość mógł sięgać około 30 metrów, z czego 10 metrów odpowiada szybowi. Liście są skoncentrowane w najwyższym obszarze, tworząc w ten sposób półkulistą koronę.
Liście są lancetowate, aksamitne i odwrotnie. Mają od pięciu do siedmiu listków, przy czym dolna krawędź jest gładka, a górna lekko ząbkowana. Kwitnie od lipca do września. Kwiaty są duże i rurkowate..
Korona może mierzyć ponad cztery centymetry. Jest fioletowa lub różowa, chociaż ostatecznie może być biała. Owoc jest cylindryczny i zawiera kilka nasion.
Ten subtropikalny gatunek należy do rodziny Bignoniaceae. Pochodzi z Ameryki Południowej i jest szeroko uprawiany ze względu na trwałe i piękne fioletowe kwiaty..
Drzewo jacaranda lub tarco, jak jest również znane, mierzy od 8 do 12 metrów wysokości, chociaż może osiągać nawet 20 metrów. Jest półlistne, ze średnim wzrostem i długowiecznością powyżej 100 lat.
Korona może być nieregularna, osiągając średnicę od 10 do 12 metrów. Może więc mieć kształt piramidy lub parasola. Jednak na ogół są jajowate..
Liście są ciemnozielone na górze, a spód jest jasny. Rosną odwrotnie i mają gładką powierzchnię.
Kwitnienie występuje latem; w tym czasie cenione są kwiaty w fioletowoniebieskim odcieniu, które rosną zgrupowane w końcowych wiechach. Owoce są zdrewniałe i zielone, chociaż dojrzałe stają się ciemnobrązowe..
Passionflower to roślina pnąca, która rośnie spontanicznie w różnych krajach Ameryki Południowej, takich jak Boliwia, Argentyna, Brazylia, Kolumbia, Chile i Ekwador. Znajdują się również w Kolumbii, Paragwaju, Urugwaju, Peru i Wenezueli.
Ten zdrewniały gatunek mógł wspinać się na wysokość od 15 do 20 metrów. W klimacie tropikalnym passiflora może zachowywać się jak roślina wieloletnia. Wręcz przeciwnie, jest liściaste w regionach, w których występują bardzo mroźne zimy..
W stosunku do liści ułożone są naprzemiennie na całej długości łodygi. Są to liście palmate i pentalobed, chociaż niektóre gatunki mogą mieć siedem płatów..
Kwiaty są aromatyczne i egzotyczne. Mają 5 białych płatków i działek. Kwiatostan, który jest samotny, rodzi się w pachowej części liści. Owoce są pomarańczowe, kształtem zbliżonym do jajka.
Ten pancernik, należący do rodziny Dasypodidae, jest rozprowadzany od południowych Stanów Zjednoczonych do Argentyny. Jest to ssak, który ma opancerzone ciało, w sumie 9 pasm lub pierścieni.
Wspomniana zbroja obejmuje od głowy do ogona. Jednak nie jest to ciągła powłoka. Na środku ciała pojawiają się pęknięcia skóry, tworząc w ten sposób pierścienie.
Ciało barweny, jak nazywany jest również ten gatunek, jest małe. Może mierzyć od 50 do 60 centymetrów, ważąc około 4 do 8 kilogramów. Jeśli chodzi o ubarwienie, to jest to czarne, z pewnymi obszarami w kolorze beżowym lub białym.
Ich kończyny są krótkie, ale mogą się szybko poruszać. Przednie nogi mają 4 gwoździe, a tylne 5. Pazury palców są mocne i ostre, co pozwala mu kopać w celu zbudowania nory..
Mimo posiadania 32 zębów nie używają ich do żucia ani gryzienia. Dzieje się tak, ponieważ proteza nie ma korzeni, a także szkliwa..
Ten roślinożerny gryzoń należy do tej samej grupy co szynszyle. Występuje w południowej Ameryce Południowej, będąc endemicznym dla argentyńskiej Patagonii..
Jest to duży gatunek, o krótkiej, okrągłej głowie, na której wyróżniają się duże oczy. Ponadto ma małe uszy, które są zawsze stojące. Długie, sztywne wibrysy znajdują się na bocznych obszarach kufy.
Zarówno zęby trzonowe, jak i siekacze stale rosną. Zęby te są cienkie i mają przebarwioną warstwę szkliwa.
Vizcacha de la Sierra ma miękką, wełnistą i gęstą sierść. Zabarwienie w okolicy grzbietu jest intensywnie szare; w przeciwieństwie do tego ma ciemniejszy pasek wzdłuż linii kręgów. Z drugiej strony brzuch jest kremowy, biały lub brązowawy.
Jego kończyny mają cztery palce, stopy są całkowicie pozbawione futra. Przednie nogi są krótsze niż tylne. Mają bardzo mocne mięśnie i długie nogi, dzięki czemu mogą przeskakiwać między skałami i uciekać przed drapieżnikami..
W stosunku do ogona jest długi i pokryty włosiem tworzącym na końcu rodzaj kępki. Ogólnie rzecz biorąc, utrzymuje go w pozycji pionowej, przyczyniając się w ten sposób do stabilności podczas skoków potrzebnych do poruszania się.
Corzuela brunatna to jeleń pochodzący z Ameryki, zamieszkujący od Meksyku po północno-wschodni region Argentyny. Jego rozmiar sięga 110 centymetrów długości i waży około 30 kilogramów.
U tego gatunku ubarwienie może się różnić w zależności od regionu, w którym zamieszkuje. Jednak na ogół mają odcień czerwono-brązowy lub szaro-brązowy. Wręcz przeciwnie, brzuch, wrota i ogon są białe.
Po pierwszym roku życia u samca zaczyna się rozwijać nierozgałęzione poroże, które może osiągnąć 15 centymetrów.
Guazuncho, jak Mazama gouazoubira, żyje na terenach zalesionych, zarówno otwartych, jak i półotwartych. Jego dieta oparta jest na liściach, owocach, grzybach i pędach.
Jeszcze bez komentarzy