Plik fonofobia Definiuje się go jako strach, złość lub niepokój podczas słyszenia pewnych dźwięków, które choć nie są głośne, wywołują bardzo negatywne emocje. Niektórzy badacze uważają, że jest to skrajny przypadek mizofonii, drażliwości, która pojawia się u niektórych osób, gdy słyszą pewne powszechne dźwięki, takie jak przeżuwanie lub chrząkanie..
Fonofobia to irracjonalny strach przed niektórymi dźwiękami, które niekoniecznie są głośnymi dźwiękami. To nie jest choroba słuchu: osoby z fonofobią mają zaburzenia lękowe.
Na przykład, jeśli zaczynasz się pocić, a twoje serce bije szybko, gdy słyszysz, jak ktoś żuje gumę, lub gdy sztućce wydają dźwięk uderzając w talerz, możesz mieć fonofobię.
Indeks artykułów
Fonofobia została niedawno uznana za chorobę. Wielu lekarzy wciąż nie zdaje sobie z tego sprawy i dlatego nie może go prawidłowo zdiagnozować. Z tego powodu wielu może ci powiedzieć, że twój problem nie jest „prawdziwy”, że twoja fobia jest po prostu sugestią, sztuczką, którą gra twój umysł..
Jednak fonofobia jest bardzo realnym problemem i naukowcy to udowodnili..
Naukowiec z Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego przeprowadził bardzo interesujące badanie dotyczące tej choroby, umieszczając elektrody na skórze osób z fonofobią.
Kiedy odczuwasz niepokój, gruczoły potowe skóry zwiększają ich wydalanie, a przewodnictwo elektryczne skóry wzrasta, dzięki elektrolitom obecnym w pocie.
W tej grupie osób z fonofobią umieszczano na skórze elektrody do pomiaru przewodnictwa i zmuszano do słuchania szeregu dźwięków. Przewodnictwo ich skóry wzrosło, ponieważ dźwięki faktycznie wywołały fizjologiczną reakcję w ich ciałach.
Podsumowując, fonofobia istnieje, nie jest to sugestia, ponieważ organizm naprawdę w określony sposób reaguje na określone bodźce dźwiękowe u osób cierpiących na tę chorobę.
Oto niektóre z najczęstszych objawów podczas słyszenia różnego rodzaju dźwięków:
Jeśli denerwuje Cię hałas, który niektórzy ludzie wydają podczas żucia, brzęk sztućców, głosy niektórych osób lub dźwięk kserokopiarki, to masz mizofonię.
Jeśli negatywne emocje, które wywołują w Tobie te dźwięki, obejmują skrajny niepokój, pocenie się w dłoniach, szybkie tętno i chęć ucieczki, to jest to fungofobia.
Oba stany charakteryzują się niską tolerancją na dźwięk, podobnie jak nadwrażliwość na dźwięki, chociaż należy zauważyć, że nadwrażliwość na dźwięki jest zupełnie inną chorobą..
Oto różnice:
Hyperacusis pojawia się, gdy jesteś zaniepokojony lub boisz się głośnych dźwięków, takich jak na przykład fajerwerki lub wybuchający balon.
Jeśli masz hiperakusję, po włączeniu telewizora lub kina domowego najpierw obniżysz głośność do minimum, następnie włączysz urządzenie, a następnie zwiększysz głośność, aby uniknąć nagłego szumu.
Prawdopodobnie unikniesz chodzenia na imprezy, na których będzie głośna muzyka, bębny lub fajerwerki.
Kiedy występuje hiperakuzja, możliwe jest, że następuje zmiana w percepcji dźwięku: ścieżki słuchowe są bardziej wrażliwe niż innych ludzi, nadmiernie reagują na głośne dźwięki i dlatego tak bardzo Cię irytują.
Z drugiej strony, jeśli masz mizofonię, przeszkadzają Ci pewne odgłosy, które niekoniecznie są naprawdę głośne, wysokie lub basowe, ale mogą być dowolnym dźwiękiem, takim jak hałas, który pojawia się, gdy klikasz językiem, szmer bieżąca woda, skwierczenie ogniska lub prawie wszystko inne.
W przypadku mizofonii lub fonofobii nie ma nadwrażliwości na drogach słuchowych, występuje tylko skojarzenie negatywnych emocji, które mogą obejmować skrajny niepokój i strach, w obecności niektórych dźwięków.
Należy zauważyć, że u wielu osób z nadwrażliwością słuchową może rozwinąć się wtórnie mizofonia lub fonofobia, ponieważ głośne dźwięki również zaczynają kojarzyć się z negatywnymi emocjami, ze względu na nadwrażliwość ich dróg słuchowych..
Nie wiadomo jeszcze dokładnie, dlaczego ścieżki słuchowe niektórych ludzi są niezwykle wrażliwe na głośne dźwięki lub dlaczego inni ludzie kojarzą negatywne emocje i odczuwają niepokój, gdy słyszą określone dźwięki, mimo że nie mają specjalnej wrażliwości na swoich drogach słuchowych..
Uważa się, że w przypadku nadwrażliwości słuchowej przewlekłe narażenie na hałaśliwe otoczenie lub traumatyczne przeżycie związane z głośnymi dźwiękami może powodować nadwrażliwość dróg słuchowych..
W przypadku mizofonii lub fonofobii wyzwalaczem może być traumatyczne zdarzenie, które wiąże się z określonym dźwiękiem, na przykład zmiana pracy lub szkoły i konieczność zjedzenia obiadu w hałaśliwym otoczeniu, poruszania się i słuchania dźwięków w nowym sąsiedztwie, itp.
Fonofobia może mieć również przyczyny organiczne. Operacja czaszki, zwłaszcza w pobliżu ucha, migrena, autyzm lub niektóre choroby genetyczne mogą również powodować fonofobię.
Wiele osób cierpi na hiperakuzję, mizofonię lub fonofobię, co może mieć bardzo negatywny wpływ na ich życie. Większość ludzi stara się unikać dźwięków, które denerwują, drażnią lub powodują niepokój..
Ale pomyśl o następujących kwestiach:
Jeśli masz fonofobię i jesteś bardzo zirytowany dźwiękiem brzęczących sztućców, będziesz miał poważne problemy z pójściem do restauracji. Są tacy, którzy tak bardzo nienawidzą hałasu związanego z przeżuwaniem (zwłaszcza jeśli robi to członek rodziny lub bliski przyjaciel), że nie tolerują już wspólnego obiadu lub kolacji.
Dlatego niska tolerancja na dźwięk może wpływać na życie rodzinne, pracę i życie towarzyskie. Nawet jeśli masz umiarkowaną nietolerancję na określone dźwięki, możesz mieć problemy z prowadzeniem samochodu w centrum miasta, chodzeniem do kina lub centrum handlowego..
Jeśli przeszkadzają Ci odgłosy pracy odkurzacza, suszarki do włosów czy kosiarki, Twoja niska tolerancja na dźwięki nie pozostawi Cię samego nawet w domu..
Choroby te są do siebie podobne i trudno jest postawić diagnozę różnicową.
Możliwe jest przeprowadzenie testu, wystawiając pacjenta na różne dźwięki i sprawdzając poziom niezadowolenia z każdego z nich..
Pacjenci z nadwrażliwością słuchową zwykle odczuwają większy dyskomfort w miarę wzrostu decybeli. Ale może się to nie zdarzyć u pacjentów z mizofonią lub fonofobią. Dlatego konieczne jest połączenie kilku narzędzi, aby dojść do trafnej diagnozy..
Wykonanie audiogramu i głębokiego kwestionariusza pacjentowi, na który należy poprosić o szczegółowy opis jego objawów, można połączyć z badaniem tolerancji dźwięku w celu ustalenia, na którą z tych chorób pacjent cierpi..
Fonofobia i inne schorzenia, które wiążą się z niską tolerancją na dźwięk, nie są jeszcze dobrze znane i są lekarze, którzy nie wiedzą, jak sobie z nimi radzić. Może już skonsultowałeś się i lekarz odpowiedział, że nie ma z tym nic do zrobienia lub co gorsza, że unikasz przeszkadzających dźwięków lub wkładasz zatyczki do uszu.
Musisz jednak wiedzieć, że unikanie hałasów, które drażnią lub wywołują niepokój, nie rozwiąże Twojego problemu. Nie, więc chodź, unikając wszelkiego rodzaju uroczystości, przyjęć lub demonstracji..
Co zrobisz, gdy będziesz musiał iść na obiad do zatłoczonej restauracji? Nie możesz wiecznie unikać spotkań rodzinnych.
Z drugiej strony, wkładanie zatyczek do uszu tylko pogorszy problem. Jeśli twoje ścieżki słuchowe są bardzo wrażliwe, będą bardziej wrażliwe, nawet jeśli nie otrzymają bodźców dźwiękowych, ponieważ zakryłeś uszy..
Więc jakie jest rozwiązanie? Istnieje kilka możliwych metod leczenia przeczulicy słuchowej, mizofonii i fonofobii, a są one następujące:
Terapia ekspozycyjna będzie szczególnie skuteczna, jeśli masz nadwrażliwość na słuch. Jeśli twoje uszy są wrażliwe na głośne dźwięki, rozwiązaniem może być stopniowe narażanie ich na głośne dźwięki, aż nadwrażliwość ustąpi..
Jednocześnie byłoby wygodne, gdybyś przebywał w środowisku bogatym w dźwięki przez cały dzień, a być może także w nocy, ponieważ pomoże to również zmniejszyć wrażliwość na drogach słuchowych..
Terapia poznawczo-behawioralna będzie szczególnie skuteczna, jeśli masz mizofonię. Terapeuta postara się zapewnić Ci narzędzia, które pomogą Ci przezwyciężyć niepokój i negatywne emocje, gdy usłyszysz drażniące Cię dźwięki..
Z drugiej strony będzie próbował zamienić te negatywne emocje na pozytywne myśli, które kojarzą się z dźwiękami, które dziś są nieprzyjemnym bodźcem dla Twoich uszu..
Techniki relaksacyjne, które obejmują ćwiczenia oddechowe i progresywne rozluźnienie mięśni, mogą być również pomocne w kontrolowaniu objawów dowolnego z tych zaburzeń, które obejmują niską tolerancję na dźwięki..
Techniki te pomogą Ci kontrolować złość, frustrację i niepokój, które wywołują w tobie dźwięki..
Przed przystąpieniem do jakichkolwiek zabiegów najlepiej zasięgnąć profesjonalnej konsultacji.
Jeszcze bez komentarzy