Plik futuryzm był to awangardowy ruch artystyczny, głównie włoski, uważany przez niektórych krytyków za poprzednik późniejszego modernizmu. Futuryzm narodził się w wyniku niezadowolenia panującego na kontynencie europejskim, więc jego przykazania były pełne krytyki i radykalizacji.
Jego własny twórca, Filippo Tommaso Marinetti, określił ten ruch jako „estetykę przemocy i krwi”. Ten trend rozpoczął się w 1909 roku i dążył do zerwania z tradycją, a także z konwencjonalnością historii sztuki. Był to lekceważący ruch, który opowiadał się za zmysłowością, wojownikiem i narodem.
Na futuryzm w znany sposób wpłynął kubizm, by później skupić się na innych tematach, takich jak maszyna i ruch. W przeciwieństwie do większości stanowisk estetycznych ten artystyczny i filozoficzny nurt bronił istnienia maszyny i nowych technologii, uważając je za istotną część swoich czasów i episteme..
Futuryzm wychwalał współczesne życie, próbując oderwać się od tradycyjnej estetyki. Ponadto ruch ten ustanowił coś, czego nigdy wcześniej nie robiono w historii sztuki: manifest, w którym zorganizowano idee i wyznaczono cele. Następnie wyczyn ten wykonali surrealiści i inni artyści..
Traktat o tym nurcie został nazwany Manifest futurystyczny, w tym ruch został rozpoznany i zdefiniowany. Założeniem futuryzmu był skandal, ale skupiali się oni także na technologii i szybkości, broniąc współczesnego świata przed przestarzałą przeszłością; Według tych artystów nic z przeszłości nie było warte zachowywania.
Dlatego twórcy tego nurtu potępili muzea, które określali jako cmentarze; Futuryzm cenił oryginalność ponad wszystkie inne aspekty. Jednak krytycy zwracają uwagę, że istnieją pewne niekongruencje, bo futuryzm karmił się nie tylko kubizmem, ale także dywizjonizmem..
Prace futurystyczne charakteryzowały się zastosowaniem mocnych i żywych kolorów, wykorzystywanych do uwydatnienia figur geometrycznych. Starali się przedstawić ruch poprzez kolejne przedstawianie obiektów, umieszczając je w różnych pozycjach lub rozmywając. Ta technika stała się tak popularna, że jest obecnie używana w komiksach i animacjach.
Indeks artykułów
Futuryzm, jako ruch artystyczny i literacki, pojawił się w Mediolanie we Włoszech w pierwszej dekadzie XX wieku. Jego nakazy szybko rozprzestrzeniły się w kilku krajach europejskich, głównie w Paryżu, gdzie powstało jedno z jąder produkcji futurystów..
W tym okresie futuryzm był w dużej mierze powiązany z kubizmem; powstał nawet ruch, który starał się zjednoczyć oba nurty, zwany „kubofuturyzmem”. Chociaż ta forma była bardzo skuteczna w niektórych regionach Europy, futuryści krytykowali kubizm jako „nadmiernie statyczny”.
W 1913 roku futuryzm osiągnął swój największy blask. Artyści tego ruchu założyli pismo pt Lacerba, w którym składali odważne oświadczenia i wywoływali kontrowersje.
Czując nadejście pierwszej wojny światowej, futuryści postanowili ją uczcić, ponieważ uważali, że jest to idealna okazja dla zachodniej cywilizacji, aby zostać zniszczona i zacząć od nowa, aby zbudować nowy świat. Innymi słowy, futuryści bronili radykalnego stanowiska czysta zakładka.
20 lutego 1909 Marinetti opublikował Manifest futurystyczny w paryskiej gazecie znanej jako Le Figaro. W tym tekście autor wyraził radykalne odrzucenie przeszłości i tradycji, argumentując, że sztuka powinna być antyklasyczna, ponieważ nowe prace powinny być zorientowane na przyszłość..
Dlatego sztuka musiała odpowiedzieć na swój historyczny kontekst poprzez ekspresyjne formy, które broniły dynamicznego ducha chwili, zawsze stosując nowoczesną technikę. Co więcej, ta sztuka musiała być powiązana ze społeczeństwem, które stało się przepełnione w dużych miastach; z tego powodu futuryzm bronił urbanizmu i kosmopolitów.
11 kwietnia 1910 r. Grupa artystów futurystów - malarzy Carrá, Boccioni i Russolo wraz z architektem Sant'Elią, filmowcem Cinną i muzykiem Pratellą - podpisała manifest malarstwa futuryzmu. W traktacie zaproponowano zerwanie z tradycyjnymi archetypami piękna, takimi jak dobry smak i harmonia..
Od tego momentu Marinetti zaczął przewodzić grupie artystów o futurystycznych skłonnościach, w skład której wchodzili Russolo, Boccioni, Balla i Carrá..
W tym okresie w Anglii narodził się prąd podobny do futuryzmu, który był znany pod nazwą Wortycyzmu. Jeśli chodzi o jego sztukę, w Hiszpanii szeroko czytano poezję futurystycznego autora Salvata-Papasseita.
Po I wojnie światowej ekscesy szkoły futurystów zostały zmniejszone. Jedynie założyciel Marinetti starał się utrzymać przy życiu ruch artystyczny, dostosowując futurystyczne przykazania do narastających anty-wartości włoskiego faszyzmu..
W 1929 roku ostatni artyści pozostający w mocy sporządzili trzeci traktat pt Manifest aeropaintingu.
Ten tekst został zainspirowany wrażeniami związanymi z lotami, a także techniką lotniczą. Jednak ten nowy trend nie mógł znieść umierającego futuryzmu, a raczej go pogrzebał.
Nazwa tego ruchu wynikała z interesu jego twórców polegającego na zerwaniu z przeszłością i spojrzeniu w przyszłość, zwłaszcza we Włoszech, gdzie tradycja estetyczna obejmowała wszelkie dziwactwa. Futuryści chcieli stworzyć zupełnie nową sztukę, która pasowałaby do współczesnej mentalności.
Jednak wielu krytyków uznało, że niemożliwe jest całkowite oderwanie się od tradycji i przeszłości, nawet jeśli zajmuje się wobec niej radykalne stanowisko. Już sam akt tworzenia i projektowania jest ukłonem w stronę najbardziej skalistej przeszłości człowieka.
Można jednak powiedzieć, że Futuryści mieli rewolucyjne pomysły, które stawiają na siłę, szybkość, szybkość i energię. Podobnie estetyka futuryzmu szerzyła także seksistowskie i prowokacyjne pojęcia, w których wykazano wyraźne zainteresowanie wojną, niebezpieczeństwem i przemocą..
Z biegiem lat futuryzm stawał się coraz bardziej upolityczniony, aż całkowicie połączył się z faszystowskimi ideałami, do których partii dołączył założyciel w 1919 r..
Ruch futurystyczny wywyższał nowoczesność i wzywał artystów do „uwolnienia się od przeszłości”. Ciekawe, że właśnie we Włoszech, gdzie wyczuwalny jest wpływ klasyki, powstał ruch, który nawoływał do odrzucenia sztuki klasycznej..
Sztuka renesansu i inne nurty artystyczne były uważane przez futurystów za interpretację klasycyzmu, która nie pozwalała na rozwój nowej estetyki.
Ruch futurystyczny charakteryzował się głównie wywyższeniem oryginału, ponieważ starał się go wykonać czysta zakładka ze wszystkim, co zostało wcześniej ustalone.
Jednak futuryzm był karmiony przez inne wcześniejsze ruchy, takie jak kubizm, który zdaniem niektórych autorów umniejszał oryginalność ich dzieł. Jednak futuryzm w ten sam sposób był nowością na tamte czasy, dzięki sposobowi przedstawiania ruchu i maszyny.
Jedną z najważniejszych cech futuryzmu była jego zdolność do nadawania ruchu dziełom artystycznym za pomocą technik malarskich, architektonicznych lub literackich..
Wprowadzono także inne nowatorskie koncepcje, takie jak prędkość, siła, energia i czas. Elementy te zostały podkreślone mocnymi kolorami i gwałtownymi pociągnięciami..
Futuryzm pozostawał blisko związany z nowoczesnością, dlatego przemawiał do dużych miast, samochodów, dynamizmu i zgiełku nowych kosmopolitycznych miast. Utrzymywał też skłonność do innych aspektów XX wieku, takich jak sport i wojna..
Jak wspomniano w poprzednich akapitach, futuryści używali szerokiej gamy mocnych kolorów, aby dać wrażenie ruchu, a także zilustrować lub przedstawić różne rytmy..
Podobnie, poprzez kolory autorzy ci generowali wszelkiego rodzaju wrażenia, takie jak te generowane przez przezroczystość..
Tak jak futuryści używali kolorów do generowania ruchu, tak samo użyli wielu szczegółów i linii, co również przyczyniło się do dynamicznego odwzorowania współczesności..
Kreski tych autorów przypominały kalejdoskopy, a nawet niektóre filmy, w wyniku poszukiwań dynamizmu..
Siła, ruch, przemoc i agresywność były głównymi wartościami futuryzmu i najważniejsze było ich reprezentowanie w jego twórczości. W tym sensie można powiedzieć, że tematyka prac nie miała wielkiego znaczenia, o ile wartości te były odzwierciedlone.
W odniesieniu do tych wartości futuryzm można określić jako symbolistyczny w tym sensie, że wykorzystywał obraz „ciężkiej ręki” do reprezentowania siły lub agresywności. Uważa się, że futuryści byli pod silnym wpływem francuskiej symboliki.
Sztuka futurystyczna była przeprosinami za urbanistykę, za „betonową dżunglę”, za miasto. Główną cechą futurystycznej urbanistyki był racjonalizm.
Budynki musiały być praktyczne. Na przykład stacja Santa Maria Novella we Florencji, zbudowana przez grupę architektów, w tym Giovanni Michelucci.
Futuryści starali się przedstawić opinii publicznej bardziej pierwotną i ukrytą rzeczywistość rzeczy. Pod wpływem filozofii intuicji Henri Bergsona, za pomocą form starali się przedstawić to, co ukryte. Należy pamiętać, że Bergson rozwinął filozofię ruchu, myśli i tego, co się porusza, czasu i przestrzeni.
Futuryści kochali maszyny. Futuryzm próbował wyeliminować kulturę burżuazyjną, a jego destrukcyjna siła wyrażała agresywną estetykę życia miejskiego. Idea zniszczenia rzeczywistości była wyznawana przez futurystów.
Odpowiadając na swoje pierwotne przykazania, architektura futurystyczna wyróżniała się antyhistorycyzmem, przez co unikano tradycyjnych form. Futurystyczni architekci użyli długich linii w kierunku poziomym, aby zasugerować szybkość, pilność i ruch.
Architekturę futuryzmu koneserzy określają jako architekturę kalkulacji, prostoty i architektonicznej zuchwałości. Zastosowane elementy to żelazo, szkło, beton, tektura, namiastki drewna, włókna tekstylne i zamienniki cegły, aby nadać pracy lekkość i elastyczność..
Architektura futurystów, mimo poszukiwania praktyczności i użyteczności, pozostała wierna sensowi artystycznemu, zachowując w ten sposób wyraz i syntezę..
Ze swojej strony linie były ukośne i eliptyczne, aby odwołać się do dynamizmu. Tego typu linie mają większy potencjał ekspresyjny w porównaniu z typowymi liniami prostopadłymi.
W przeciwieństwie do tradycyjnej architektury - inspirowanej formami natury - architektura futurystyczna szukała inspiracji w nowych, nowoczesnych formach, więc przyswajała wiedzę z zakresu mechaniki i technologii..
Inną cechą charakterystyczną tego typu architektury był jej przejściowy charakter; Futurystyczni architekci ustalili, że domy powinny trwać krócej niż ludzie, więc każde pokolenie miało obowiązek budowania nowego miasta.
Jednym z najbardziej znanych architektów o futurystycznej tendencji był César Pelli, argentyński architekt, który również miał wpływy Art Deco.
Jego najbardziej znanym dziełem jest ciesząca się uznaniem Petronas Towers znajdująca się w Kuala Lumpur, stolicy Malezji. Wieże te są uważane za jedne z najwyższych budynków na świecie, ponieważ mają wysokość 452 metrów.
Wieże Petronas zostały zbudowane z typowych futurystycznych materiałów, takich jak żelbet i szkło. Wizualnie można dostrzec wiele linii, zarówno ukośnych, jak i poziomych. Chociaż futuryzm stara się zerwać ze wszystkimi powyższymi, Pelli postanowił zainspirować się muzułmańskimi krzywiznami, aby nadać budynkom dynamikę.
Ten hiszpański architekt, choć jest współczesnym artystą, który do dziś tworzy dzieła, wywarł duży wpływ na futurystyczne przykazania. Tak jest w przypadku użycia materiałów i ukośnych kształtów.
Calatrava był wielokrotnie nagradzany, zwłaszcza za realizację jednego ze swoich najsłynniejszych dzieł: Miasta Sztuki i Nauki.
Ta konstrukcja to ogromny kompleks architektoniczny zlokalizowany w hiszpańskiej Walencji. Został zainaugurowany w 1998 roku, wywołując wielką sensację wśród koneserów. W tym mieście można zobaczyć to, co najlepsze w futurystycznej i nowoczesnej architekturze, ponieważ zarówno użyte kolory, jak i umieszczone szkło dają wrażenie ruchu i elastyczności.
Jak wspomniano w poprzednich akapitach, malarstwo futurystyczne starało się porzucić wszystko, co ustalone, aby zaoferować widzom coś zupełnie innego. Ten rodzaj malarstwa celebruje przemianę, innowacje i kulturę miejską, dlatego postać maszyny została przyjęta jako główne źródło inspiracji..
W malarstwie futurystycznym widz może obserwować dużą liczbę figur geometrycznych, a także różne krzywe..
Dominującymi kolorami są czerwony, niebieski i pomarańczowy, ponieważ są to kolory, które charakteryzują ducha nowoczesności. Często używany jest również szary, ponieważ ten odcień jest charakterystyczny dla kultury zurbanizowanej.
Z kolei w tych malarskich pracach można zobaczyć bardzo wysokie budynki, które rozmywają się między maszynami, kolorami i krzywiznami. Przedstawienie tych budynków nie ma realistycznego schematu, ponieważ betonowe konstrukcje wydają się zanurzone w rodzaj kalejdoskopu za pomocą nałożonych na siebie obrazów i postaci..
Postać ludzka, jako indywidualna całość, zwykle nie pojawia się na obrazach futurystów. W każdym razie człowiek jest przedstawiany w społeczności i dużych miastach.
Jeśli w tych pracach występuje postać ludzka, zwykle ma ona zamazaną twarz, oferując widzowi ideę dynamizmu i ulotności..
Umberto Boccioni był włoskim rzeźbiarzem i malarzem, najbardziej znanym jako jeden z pionierów ruchu futurystycznego.
Jego prace charakteryzowały się wyrzutem etatyzmu, więc Boccioni za wszelką cenę unikał stosowania linii prostej. Aby dać wrażenie wibracji, ten malarz wybrał kolory drugorzędne nad innymi.
Jedno z jego najsłynniejszych dzieł, znane jako Dynamizm rowerzysty (1913) pokazuje, jak Boccioni wytworzył wrażenie ruchu. Widać to również w jego twórczości Dynamizm piłkarza, gdzie również eksperymentował z tymi cechami; Obie prace łączy motyw sportowy.
Giacomo Balla był włoskim malarzem z futurystycznym zacięciem. Utrzymywał znaczne zainteresowanie ideami anarchistycznymi i był w pewien sposób powiązany z puentylizmem.
Początkowo jego malarstwo było impresjonistyczne, więc autor ten nieustannie interesował się analizą chromatyczną. Poprzez puentylizm uprawiał ulubiony temat futuryzmu: dynamizm i szybkość..
W przeciwieństwie do innych malarzy futurystów, Balla nie zgadzał się z przemocą, więc można go właściwie zdefiniować jako malarza lirycznego. Jego najsłynniejsze dzieło nosi tytuł Dynamizm psa smyczy (1912).
Podobnie jak w poprzednich dyscyplinach, futuryzm literacki dążył do zerwania z tradycją i dawania czytelnikom poczucia dynamizmu, przemijania, ruchu i szybkości..
W 1913 roku ukazał się literacki manifest futurystyczny pt Zniszczenie składni - bezprzewodowa wyobraźnia - uwolnione słowa, gdzie wyjaśniono, jak powinien postąpić pisarz.
Podsumowując, tekst ten ustanawia, że język powinien być wolny od przymiotników i przysłówków, głównie przy użyciu czasowników bezokolicznikowych.
Jeśli chodzi o literackich przedstawicieli futuryzmu, wielu krytyków wspomina o założycielu Filippo Tommaso Marinetti dzięki jego artystycznym manifestom. Można jednak znaleźć różnych poetów i znanych pisarzy o futurystycznych skłonnościach, takich jak Guillaume Apollinaire..
Ten autor, narodowości włosko-francuskiej, był poetą fundamentalnym dla rozwoju nie tylko futurystycznego, ale i nowoczesnego pisarstwa. W ogóle uważany jest za jednego z najważniejszych przedstawicieli awangardy literackiej.
Apollinaire podzielał z futuryzmem swoją skłonność do kontrowersji i odrzucania tradycji. Utrzymywał również znaczące powiązania z artystycznymi nakazami surrealizmu..
Ten poeta jest szczególnie znany ze swojego Kaligramy (1918), na który składał się szereg pism, które zostały nałożone w taki sposób, że tworzyły postaci, takie jak budynki, ulice czy inne obiekty.
Jest to przeważnie teatr różnorodności, w którym prezentowanych jest kilka krótkich numerów. Wyróżniał się wodewil, który był rodzajem lekkiej komedii z kilkoma postaciami.
Teatr futurystyczny miał tylko jeden akt. Podkreślił również salę muzyczną, która była słynnym typem wodewilu w Anglii, która łączyła występy, taniec i muzykę.
W teatrze różnorodności było wiele aktów, które nie były ze sobą spokrewnione. Obejmowały one numery muzyczne, iluzjonizm, poezję, wstawanie, cyrk, pokazy biologicznych osobliwości, żonglerkę, sportowców i gwiazdeczki.
Charakteryzował się wykorzystaniem złudzeń optycznych. Był to najstarszy ruch w europejskim kinie awangardowym. Jego znaczenie kulturowe było bardzo szerokie i wpłynęło na wszystkie późniejsze ruchy awangardowe..
Jego dziedzictwo można zobaczyć w pracach Alfreda Hitchcocka. Produkcja filmu awangardowego była dość ograniczona.
Pierwsze eksperymentalne filmy braci Corradini, zwane Ginna i Corra, nie zostały zachowane, ale wiadomo, że używali oni techniki cinepitture (ręcznie kolorowane filmy) z rozproszonymi i mylącymi plamami koloru. Kontynuacją kina futurystycznego było niemieckie kino ekspresjonistyczne.
Jedynym znaczącym futurystycznym filmem jest Thaïs, nakręcony w 1917 roku i wyreżyserowany przez Antona Giulio Bragaglia. Kopia jest przechowywana w Cinematheque of France. Historia jak na razie jest konwencjonalna, ale efekty wykonane przez malarza Enrico Prampoliniego stworzyły kapryśny i przytłaczający świat spirali i szachownic..
Można podkreślić wpływ futurystycznej architektury na kino. Na przykład architekt Virgilio Marchi zaprojektował zestaw ponad 50 filmów, między innymi Condottieri (1937) i Zagubiony w ciemności (1947).
Futuryści, którzy starali się wpłynąć na wszystkie aspekty życia codziennego, wydali także manifest gastronomiczny. Filippo Tommaso Marinetti opublikował również Futurystyczny manifest kuchenny 20 stycznia 1931 roku, chociaż francuski szef kuchni Jules Maincave jest uważany za prekursora idei, które Marinetti wyjaśnia w swoim manifeście.
Marinetti stwierdził, że tradycyjne metody gotowania są nudne i głupie. Uważał również, że Włosi powinni wyeliminować makaron z diety.
Myśliciel ten wezwał chemików do eksperymentowania ze smakami i konsystencją jedzenia, uważał, że konieczne jest tworzenie nowych mieszanek i zniesienie widelca, noża, tradycyjnych przypraw, wagi i objętości jedzenia. Marinetti uważał, że konieczne jest tworzenie zmiennych ukąszeń.
Po inauguracji manifestu we Włoszech i Francji zorganizowano futurystyczne konferencje i bankiety oraz otwarto restaurację „Santopalato”. Marinetti później opublikował Futurystyczna kuchnia Marinetti i Fillii.
Używał odgłosów miasta jako nut. Na przykład kliknięcie maszyny do pisania lub hałas rynku w mieście. Dźwięki te musiały być harmonijnie zintegrowane z nutami muzycznymi.
W 1910 roku Manifest muzyczny futurystyczny że zamiast obalać „estetykę” muzyki futurystycznej, opisał raczej postawę „muzyków futurystów”. Musieli opuścić klasyczne ośrodki muzyczne i poświęcić się swobodnemu tworzeniu swoich utworów poza wpływem muzyki akademickiej..
W tym manifeście wezwano muzyków do zastąpienia nut i partytur wolną muzyką, a także ogłosił, że śpiew ma taką samą wartość jak muzyka, ponieważ wcześniej śpiewacy byli głównymi postaciami w każdej orkiestrze..
Największym przedstawicielem muzyki futurystów jest Luigi Russolo, autor Arte z odgłosów. Luigi zbudował zestaw instrumentów eksperymentalnych o nazwie Intonarumori, za pomocą których skomponował m.in. Przebudzenie miasta. Innymi znanymi muzykami futurystów byli Arthur-Vincent Lourié i Alexander Goedick.
Powstał z Manifestu, chociaż jego powstanie było związane z erą kosmiczną. W tym czasie projektanci mody eksperymentowali z nowymi materiałami, a ich garnitury wyglądały jak kombinezony kosmiczne.
Andre Courrèges, Pierre Cardin i Paco Rabanne byli największymi przedstawicielami futurystycznej mody. Moda ta wyróżniła się przy tworzeniu wielu ubrań unisex.
Couturierowie preferowali okrągłe kształty, wygodę i praktyczność garniturów oraz często ignorowali kobiecość, za co byli bardzo krytykowani..
Charakteryzowała się przemianą tradycyjnej typografii i prezentacji tekstów. Teksty zostały przekształcone w projekty o dynamicznej kompozycji z rysunkami przywołującymi futurystyczne wartości.
Teksty zostały umieszczone po przekątnej z kontrastem rozmiarów. Niekiedy tekst składał się z wykonanych figur, co nadawało mu zróżnicowany i wyrazisty charakter..
W 1910 r. Carrá, Balla, Severini i Luigi Russolo podpisali „Manifest malarzy futurystów”, którzy zastosowali teorię futurystów w sztuce dekoracyjnej. Na przykład rewitalizacja Lacerba.
Jeszcze bez komentarzy