Pochodzenie Greguerías, cechy i przykłady

759
Egbert Haynes
Pochodzenie Greguerías, cechy i przykłady

Plik greguerías To krótkie pismo składające się z jednego zdania, którego głównym celem jest wydobycie lub wyrażenie jakiejś idei o charakterze filozoficznym, humorystycznym, poetyckim lub jakimkolwiek innym. Ponadto rodzą się z naturalności i prostoty.

Greguerías zostali uznani za dzieło hiszpańskiego pisarza i dziennikarza, należącego do ruchu awangardowego, Ramóna Gómeza de la Serna. Według niego greguería składa się z humoru i metafory, w której rzeczywistość i idee zbiegają się, tworząc wyraz..

Ramón Gómez de la Serna, twórca greguerías. Źródło: Agence Meurisse (domaine public, voir notice complète sur Gallica) [domena publiczna], za pośrednictwem Wikimedia Commons

De la Serna nieustannie pracował nad greguerías, do tego stopnia, że ​​stały się one gatunkiem literackim. Jednak wiele razy były one nadmiernie używane, co być może pozbawiło pewnej logiki, sprawiając, że wyglądały jak żart, bez wykazania się kreatywnością i liryczną treścią..

Indeks artykułów

  • 1 Pochodzenie
    • 1.1 Gómez de la Serna, kreatywność i pomysłowość
    • 1.2 Prekursory i ich wkład w utrwalenie gatunku
  • 2 Funkcje
  • 3 Przykłady greguerías
  • 4 Odnośniki

Źródło

Chociaż pochodzenie greguerías wynika z pomysłowości i kreatywności pisarza Ramóna Gómeza de la Serna, sam autor uznaje wkład poprzedników, który jego zdaniem ustąpił konsolidacji gatunku.

W jego pracy Total greguerías (1953) de la Serna wspomniał o pisarzach, którzy wprowadzali ją w życie, nie kwalifikując jej jako szczególnego gatunku literackiego. Wśród tych autorów wyróżniali się Luciano de Samósata, William Shakespeare, Horacio i Jules Renard..

Gómez de la Serna, kreatywność i pomysłowość

Rzeczywiście, fakt, że greguerías nabrał kształtu, zależał w dużej mierze od kreatywności i pomysłowości Gómeza de la Serna. Z tego powodu konieczne jest zrewidowanie życia pisarza, aby jeszcze lepiej zrozumieć pochodzenie tego gatunku literackiego za jego pośrednictwem..

Oto krótka biografia tego, kto został doceniony jako ojciec greguerías:

Ramón Gómez de la Serna (1888-1963)

Był hiszpańskim pisarzem i dziennikarzem, urodzonym w Madrycie 3 lipca 1888 r. Należał do ruchu awangardowego, a także do Novecentismo, zwanego też „Pokoleniem 1914 r.”. Jego twórczość literacka była szeroka i różnorodna; pisał eseje, powieści, teatr i, oczywiście, swoje słynne greguerías.

Przed utrwaleniem i promocją swoich greguerías pisarz wywarł wyraźny wpływ różnych pisarzy różnych epok. De la Serna rozpoznał Horacio, Luciano de Samósatę, Williama Szekspira i Julesa Renarda, oprócz nauczycieli, którzy pozwolili mu określić i ukształtować jego literacką tożsamość.

Jego pierwsze artykuły pojawiły się w magazynie Prometeusz (1908), założony przez siebie. W następnych latach publikował Beatriz, Spustoszenie Y Cicha książka. De la Serna zaczął używać greguerías w 1910 roku i nie przestawał; wynik miał duży wpływ na twórców pokolenia 27 i jego aktualności.

Od 1920 roku zaczął osiągać dojrzałość literacką, kiedy to zajmował się radiem, podróżował i pisał dla różnych hiszpańskich mediów. W 1927 roku stawiał pierwsze kroki w teatrze z Oznacza istoty, praca, która nie została dobrze przyjęta przez opinię publiczną i musiała zostać usunięta z billboardu.

Pisarz mieszkał w Buenos Aires po wygnaniu podczas hiszpańskiej wojny domowej. W Argentynie napisał swoją biografię Automoribundia. Zmarł 12 stycznia 1963 roku w stolicy Argentyny..

Odtwarza

Niektóre z jego najważniejszych dzieł to:

- Choroby (1908).

- Nieprawdopodobny lekarz (1914).

- Greguerías (1917).

- Najnowsze greguerías (1929).

- Rycerz szarego grzyba (1928).

- Total greguerías (1953).

- Parter (1961).

Należy zauważyć, że de la Serna poświęcił się przez całą swoją karierę literacką rozwojowi greguerías. Strony najważniejszych gazet jego lat pisarskich dały mu możliwość wylać całą swoją kreatywność i humorystyczną ekspresję, wprowadzając w ten sposób innowacje w literaturze..

Prekursorzy i ich wkład w utrwalenie gatunku

Horacy (65 pne-8 pne)

Horacio urodził się we Włoszech w regionie Venosa 8 grudnia 65 roku pne. Był jednym z głównych pisarzy i poetów języka łacińskiego, jego twórczość charakteryzowała się ironią i satyrą. Jego twórczość została podzielona na satyry, ody i listy.

Portret Horacio. Według Gómeza de la Serna, jednego z prekursorów greguerías. Źródło: Anton von Werner [domena publiczna], za Wikimedia Commons

Dlatego właśnie satyry Horacia i ironiczny język słynnego greckiego autora najbardziej bezpośrednio odbiły się na tekstach Gómeza de la Serna..

Lucian z Samósata (125-181)

Był pisarzem greckim, uważanym za jednego z pierwszych humorystów. Chociaż wiele faktów z jego życia było trudnych do zweryfikowania, wiadomo, że całkowicie poświęcił się listom.

Był całkowitym sceptykiem, a większość jego tekstów była pełna ironii. To właśnie ta ostatnia osobliwość, ironia, najbardziej wpłynęła na twórczość Gómeza. Jeśli dodamy do tego szczególne poczucie humoru Luciano, wkład stanie się jeszcze większy.

Lope de Vega (1562–1635)

Lope de Vega był hiszpańskim pisarzem, dramaturgiem i poetą, uważanym za jednego z najważniejszych w hiszpańskim Złotym Wieku. Doceniany był także jako teatralny rewolucjonista swoich czasów. Jego twórczość literacka była obfita, przypisano mu około 1800 komedii i 3000 sonetów..

Jego komedie charakteryzowały się połączeniem tragizmu z komizmem. W taki sposób, że bohaterowie interweniowali, aby złagodzić trudne sytuacje frazą pełną humoru lub w formie żartu, stąd Gómez de la Serna nazwał go poprzednikiem greguerías..

William Shakespeare (1564-1616)

Był angielskim pisarzem, poetą, dramaturgiem i aktorem, był jednym z najwybitniejszych autorów języka angielskiego i jednym z najważniejszych w literaturze światowej. Jego twórczość jest dobrze znana i uchodzi za najważniejszego pisarza w historii..

Szekspir charakteryzował się tym, że był pisarzem, prawie zawsze dramatycznym. Chociaż napisał także kilka komedii, tragedii i opowieści historycznych. Jego komedie charakteryzowały się używaniem kalamburów oraz komiczną i konfrontacyjną charakterystyką jego postaci..

William Szekspir. Według Gómeza de la Serna, jednego z prekursorów greguerías. Źródło: Anton von Werner [domena publiczna], za Wikimedia Commons

Te ostatnie aspekty, związane ze sztuką słowną i komedią, były najczęściej wykorzystywane przez Gómeza de la Serna do rozwoju greguerías.

Jules Renard (1864-1910)

Był francuskim pisarzem, dramaturgiem, poetą i krytykiem literackim. Renarda od najmłodszych lat pociągała literatura, chociaż wiadomo, że odrzucił możliwość studiowania w słynnej Wyższej Szkole Normalnej.

Twórczość Julesa Renarda charakteryzowała się rozwojem postaci o humorystycznych postawach, ironicznych i satyrycznych. Niektóre z jego pism były okrutne, a nawet umieścił zwierzęta ponad człowiekiem w inteligencji.

Podobnie jak w przypadku reszty pisarzy czytanych przez Gómeza de la Serna, humor, ironia i satyryczne aspekty to aspekty, które pisarz wykorzystał większość prac Julesa do rozwoju greguerías.

Charakterystyka

Greguerías to pisma, które pojawiają się z całkowitą naturalnością, jednak ich produkcja na poziomie gramatycznym musi być dobrze skonstruowana. Wszystko to wynika z tego, że pomysł lub myśl, którą chcesz uzewnętrznić, musi być zorganizowana, mieć humor, pomysłowość i kreatywność.

Niektóre z najwybitniejszych cech tego gatunku literackiego to:

- Pierwszym warunkiem, jaki muszą mieć te krótkie teksty, jest formuła lub kompozycja, w której humor jest dodawany do metafory i daje początek greguerías. Zostało to założone przez samego Ramóna Gómeza de la Serna.

- Ogólnie rzecz biorąc, greguería składa się z grupy dwóch obrazów lub wizualnych metafor. Przykład: „Słońce jest światłem ziemi ograniczonym na horyzoncie”.

- Tekst greguería musi zawierać logiczną zgodność, nie dopuszcza miejsca na bezsensowne teksty. Przykład: „Radość jest pełna wspomnień, które tańczą w pamięci i zachęcają serce do tańca”.

- Stworzenie greguería zawiera słowa, które, chociaż mogą być powiązane w sensie, są wolne od skojarzeń. Przykład: „Para oczu, w których patrzę na siebie, świeci, a one nie są świetlikami”.

W greguerías powstają sprzeczne idee i myśli. Przykład: „Najlepszą rzeczą do przeczytania jest podróżowanie bez kupowania biletu2.

Przykłady greguerías

- Umierając, stary żeglarz poprosił o przyniesienie do niego lustra, aby ostatni raz zobaczył morze.

- Benzyna to kadzidło cywilizacji.

- Jeden to bank zrujnowanych metafor.

- Zgiełk to wybrzuszenie, które wychodzi z tłumów.

- Gdy powoli całował, jego miłość trwała dłużej.

- Krzewy róż to poeci, którzy chcieli być krzewami róż.

- Tam, gdzie czas jest najbardziej powiązany z kurzem, znajduje się w bibliotekach.

- Jeśli za dużo siebie znasz, przestaniesz się przywitać.

- Gra na trąbce jest jak picie muzyki wysokim łokciem.

- Pierwszy pocałunek to napad.

- Kometa to gwiazda, której łuk został rozwiązany.

- Tęcza to wstążka, którą natura zakłada po umyciu głowy.

- Jaszczurka to brosza na ścianach.

- Para to duch wody.

- Spiralne schody to winda piesza.

- Mleko to woda ubrana jak panna młoda.

- Itd. Itp. Itp. to jest warkocz pisma.

- Głowa to akwarium pomysłów.

- Najmniejszą koleją na świecie jest gąsienica.

- O to ja po wypiciu.

- Woda jest jak rozpuszczone włosy w wodospadach.

- Puste puszki pozostają z wystającym języczkiem.

- Chińskie pismo to cmentarzysko listów.

- Zera to jajka, z których wyszły inne postacie.

- Staw to wyspa wody.

- Psychoanaliza to korkociąg nieświadomości.

- Litera b to ślimak, który wspina się po ścianie.

Bibliografia

  1. Greguería. (2019). Hiszpania: Wikipedia. Odzyskane z: wikipedia.org.
  2. Di Verso, L. (2019). 10 greguerías autorstwa Ramóna Gómeza de la Serna. (Nie dotyczy): Zenda. Odzyskany z: zendalibros.com.
  3. Greguerías. (2018). Meksyk: Pisarze. Odzyskany z: writers.org.
  4. Greguerías. (S. f.). (Nie dotyczy): Gry słowne. Odzyskane z: Juegosdepalabras.com.
  5. Pisos, C. (2009). Greguerías, czym one są i jak z nimi pracować. (Nie dotyczy): Literatura i język. Odzyskane z: literaturaylengua.com.

Jeszcze bez komentarzy