Henri Becquerel (1852 - 1908) był fizykiem światowej sławy dzięki odkryciu spontanicznej radioaktywności w 1896 roku. Za to otrzymał w 1903 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki..
Becquerel prowadził również badania nad fosforescencją, spektroskopią i absorpcją światła. Niektóre z najwybitniejszych dzieł, które opublikował, to Badania fosforescencji (1882-1897) i Odkrycie niewidzialnego promieniowania emitowanego przez uran (1896–1897).
Henri Becquerel został inżynierem, a później uzyskał tytuł doktora nauk ścisłych. Poszedł w ślady swojego ojca, którego zastąpił jako profesor na Wydziale Historii Naturalnej Muzeum Paryskiego.
Przed odkryciem zjawiska radioaktywności rozpoczął pracę nad badaniem polaryzacji światła poprzez fosforescencję i absorpcję światła przez kryształy..
Dopiero pod koniec XIX wieku dokonał w końcu odkrycia, używając soli uranu, które odziedziczył po badaniach ojca..
Indeks artykułów
Henri Becquerel (Paryż, 15 grudnia 1852 - Le Croisic, 25 sierpnia 1908) był członkiem rodziny, w której nauka została wpisana jako dziedzictwo pokoleniowe. Na przykład badanie fosforescencji było jednym z głównych podejść Becquerela.
Jego dziadek, Antoine-César Becquerel, członek Towarzystwa Królewskiego, był wynalazcą metody elektrolitycznej używanej do wydobywania różnych metali z kopalń. Z drugiej strony jego ojciec, Alexander Edmond Becquerel, pracował jako profesor fizyki stosowanej i zajmował się promieniowaniem słonecznym i fosforescencją..
Pierwsze lata kształcenia akademickiego odbył w Lycée Louis-le-Grand, renomowane liceum mieszczące się w Paryżu, datowane na 1563 r. Później rozpoczął naukę w 1872 r. École Polytechnique. Studiował także inżynierię przez trzy lata, od 1874 do 1877 w École des Ponts et Chaussées, instytucja na poziomie uniwersyteckim zajmująca się naukami ścisłymi.
W 1888 r. Uzyskał stopień doktora nauk ścisłych i od 1889 r. Rozpoczął przynależność do Francuskiej Akademii Nauk, co pozwoliło na wzrost jego uznania i szacunku zawodowego..
Jako inżynier pracował w Katedrze Mostów i Dróg, a później został mianowany głównym inżynierem w 1894 r. Pierwsze doświadczenia w nauczaniu akademickim zaczynał jako asystent nauczyciela. W Muzeum Historii Naturalnej pomagał ojcu w katedrze fizyki, aż zajął jego miejsce po jego śmierci w 1892 roku.
Wiek XIX był czasem wielkiego zainteresowania w dziedzinie elektryczności, magnetyzmu i energii, a wszystko to w ramach nauk fizycznych. Ekspansja, jaką Becquerel nadał pracy swojego ojca, pozwoliła mu zapoznać się z materiałami fosforyzującymi i związkami uranu, dwoma ważnymi aspektami dla jego późniejszego odkrycia spontanicznej radioaktywności..
Becquerel poślubił Lucie Zoé Marie Jamin, córkę inżyniera budownictwa w 1878 roku.
Z tego związku para miała syna, Jeana Becquerela, który podążał naukową ścieżką swojej rodziny ze strony ojca. Pełnił również funkcję profesora w Muzeum Historii Naturalnej we Francji, będąc przedstawicielem czwartego pokolenia rodziny kierującej katedrą fizyki..
Henri Becquerel umiera w wieku 56 lat w Le Croisic w Paryżu, 25 sierpnia 1908 r..
Przed spotkaniem Henri Becquerela z radioaktywnością, Wilhelm Rôntgen, niemiecki fizyk, odkrył promieniowanie elektromagnetyczne zwane promieniami X. To właśnie tam Becquerel postanowił zbadać istnienie jakiegokolwiek związku między promieniowaniem rentgenowskim a naturalną fluorescencją. W tym procesie używał związków soli uranu należących do jego ojca.
Becquerel rozważał możliwość, że promienie X były wynikiem fluorescencji „Crookes Tube”, Użyte przez Rântonga w jego eksperymencie. W ten sposób pomyślał, że promienie rentgenowskie można również wytwarzać z innych materiałów fosforyzujących. Tak zaczęły się próby zademonstrowania jego pomysłu.
W pierwszej kolejności bekerel użył kliszy fotograficznej, na której umieścił materiał fluorescencyjny owinięty ciemnym materiałem, aby zapobiec przedostawaniu się światła. Następnie cały ten preparat został wystawiony na działanie promieni słonecznych. Jego pomysłem było wyprodukowanie przy użyciu materiałów promieni rentgenowskich, które odcisnąłyby na płycie i pozostałyby zakryte.
Po przetestowaniu różnych materiałów, w 1896 roku użył soli uranu, co dało mu najważniejsze odkrycie w jego karierze..
Z dwoma kryształami soli uranu i monetą pod każdym, Becquerel powtórzył procedurę, wystawiając materiały na słońce na kilka godzin. Rezultatem była sylwetka dwóch monet na kliszy fotograficznej. W ten sposób wierzył, że te ślady były produktem promieni rentgenowskich emitowanych przez fosforescencję uranu..
Później powtórzył eksperyment, ale tym razem pozostawił materiał odsłonięty na kilka dni, ponieważ klimat nie pozwalał na silne wejście światła słonecznego. Odsłaniając wynik, pomyślał, że znajdzie parę bardzo słabych sylwetek monet, jednak stało się odwrotnie, gdy dostrzegł dwa znacznie wyraźniejsze cienie..
W ten sposób odkrył, że to długotrwały kontakt z uranem, a nie światło słoneczne, spowodował surowość zdjęć..
Samo zjawisko pokazuje, że sole uranu są zdolne do przekształcania gazów w przewodniki podczas przechodzenia przez nie. Później odkryto, że to samo stało się z innymi typami soli uranu. W ten sposób odkrywana jest szczególna właściwość atomów uranu, a tym samym radioaktywność..
Nazywa się to spontaniczną reaktywnością, ponieważ w przeciwieństwie do promieni rentgenowskich, te materiały, takie jak sole uranu, nie wymagają wcześniejszego wzbudzenia, aby wyemitować promieniowanie, ale są dla niego naturalne..
Następnie zaczęto odkrywać inne substancje radioaktywne, takie jak polon, analizowane przez parę naukowców Pierre i Marie Curie..
Wśród innych odkryć Becquerela dotyczących reaktywności jest pomiar odchylenia „cząsteczki beta", Które są zaangażowane w promieniowanie w polach elektrycznych i magnetycznych.
Po swoich odkryciach Becquerel został zintegrowany jako członek Francuskiej Akademii Nauk w 1888 r. Występował również jako członek innych towarzystw, takich jak Królewska Akademia Berlińska i Accademia dei Lincei we Włoszech..
Między innymi został również mianowany oficerem Legii Honorowej w 1900 r., Co było najwyższym odznaczeniem za zasługi przyznanym przez rząd francuski cywilom i wojskowym..
Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki została mu przyznana w 1903 roku i została podzielona z Pierre'em i Marie Curie za ich odkrycia związane z badaniami nad promieniowaniem Becquerela..
Obecnie istnieją różne sposoby wykorzystywania radioaktywności dla dobra ludzkiego życia. Technologia jądrowa zapewnia wiele postępów, które umożliwiają wykorzystanie radioaktywności w różnych dziedzinach.
W medycynie istnieją narzędzia, takie jak sterylizacja, scyntygrafia i radioterapia, które funkcjonują jako formy leczenia lub diagnozy, w ramach tzw. Medycyna nuklearna. W obszarach takich jak sztuka pozwala na analizę szczegółów w starych pracach, które pomagają potwierdzić autentyczność dzieła, a tym samym ułatwiają proces renowacji..
Radioaktywność występuje naturalnie zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz planety (promieniowanie kosmiczne). Naturalne materiały radioaktywne znalezione na Ziemi pozwalają nam nawet analizować jej wiek, ponieważ niektóre atomy radioaktywne, takie jak radioizotopy, Istnieją od czasu powstania planety.
Aby lepiej zrozumieć pracę Becquerela, konieczne jest poznanie kilku pojęć związanych z jego studiami.
Odnosi się do zdolności emitowania światła, jaką posiada substancja poddana promieniowaniu. Analizuje również trwałość po usunięciu metody wzbudzenia (promieniowania). Materiały zdolne do fosforescencji zwykle zawierają siarczek cynku, fluoresceinę lub stront..
Jest stosowany w niektórych zastosowaniach farmakologicznych, wiele leków, takich jak aspiryna, dopamina lub morfina, ma właściwości fosforescencyjne w swoich składnikach. Inne związki, takie jak na przykład fluoresceina, są używane w analizach okulistycznych.
Reaktywność jest znana jako zjawisko, które zachodzi spontanicznie, gdy jądra niestabilnych atomów lub nuklidów rozpadają się na bardziej stabilne. W procesie dezintegracji następuje emisja energii w postaci "promieniowanie jonizujące”. Promieniowanie jonizujące dzieli się na trzy typy: alfa, beta i gamma.
Jest to płyta, której powierzchnia składa się z soli srebra, które są szczególnie wrażliwe na światło. Jest poprzednikiem filmu i współczesnej fotografii.
Płytki te były w stanie generować obrazy w kontakcie ze światłem iz tego powodu zostały użyte przez Becquerela w jego odkryciu.
Zrozumiał, że światło słoneczne nie jest odpowiedzialne za efekt obrazów reprodukowanych na kliszy fotograficznej, ale promieniowanie wytwarzane przez kryształy soli uranu, które może wpływać na materiał światłoczuły..
Jeszcze bez komentarzy