Jacinto Benavente i Martínez (1866-1954) był ważnym hiszpańskim dramaturgiem filmowym, pisarzem, producentem i scenarzystą. Wyróżniał się zainteresowaniem dobrym posługiwaniem się językiem na co dzień. Ponadto był znany z tego, że obejmował różne gatunki dramatyczne w swoich różnych dziełach teatralnych.
Dzieło Benavente było światłem dla rozwoju teatru w języku kastylijskim, ze względu na jego zdolność do generowania majestatycznej i nienagannej inscenizacji. Był pod silnym wpływem twórczości europejskich pisarzy, którzy nadawali ton swoim czasom.
Z drugiej strony, sztuki dramatopisarza nie zawsze były przesycone czystością sztuki dramatycznej. Wielokrotnie tracili zainteresowanie dekoracjami scenicznymi i próżnym charakterem. Jednak Jacinto Benavente nie poddawał się i wiedział, jak zadowolić publiczność.
Indeks artykułów
Jacinto Benavente urodził się w Madrycie 12 sierpnia 1866 roku. Był synem znanego pediatry Mariano Benavente. Niewiele wiadomo o jego matce, ale nazywał się Venancia Martínez. Był najmłodszym z trzech braci.
Jacinto Benavente otrzymał od dziecka bardzo dobre wykształcenie. Jego pierwsze lata szkolenia były w Instytucie San Jacinto. Chociaż zawód ojca zainteresował go medycyną, zdecydował się studiować prawo na Centralnym Uniwersytecie w Madrycie.
W 1885 roku zmarł jego ojciec, co doprowadziło go do porzucenia kariery. Jednak wykorzystał swoje dziedzictwo, aby poświęcić się temu, co naprawdę kochał: literaturze. Odbył także podróże do niektórych krajów Europy.
W wieku dwudziestu sześciu lat młody Jacinto zaczął zajmować miejsce w hiszpańskim teatrze. W 1892 roku opublikował swoje pierwsze dzieło teatralne pt Fantastyczny teatr. Nie zostawił pisarstwa, podobnie jak poezję, opowiadania i krytykę w 1893 roku.
Gniazdo obcych było to jedno z najbardziej rozpoznawalnych dzieł Benavente. Jednak w dniu premiery, 6 października 1894 r., Nie odniósł upragnionego sukcesu. Być może była to zbyt nowatorska fabuła i inscenizacja dla publiczności, która wciąż była przyzwyczajona do tradycji..
Dramaturg nadal pisał i produkował. W 1896 r. Dał publiczności krytykę wyższych sfer, którą nadał mu tytuł Znani ludzie. Dwa lata później wprowadził innowacje z Pożywienie bestii. Był twórcą teatru artystycznego jako formy ratowania sztuki.
W 1903 roku Jacinto Benavente był już konsekrowanym autorem i twórcą. W tym czasie na scenie wyszedł jeden z jego największych hitów: Sobotnia noc. Dwa lata później Jesienne róże, iw 1907 roku Nabyte prawa, uznany przez krytyków za świetny utwór.
Dzieło dramatopisarza Jacinto Benavente zasługiwało na niezliczone nagrody i wyróżnienia. Do najważniejszych należała Literacka Nagroda Nobla z 1922 r., Podczas gdy miasto Nowy Jork przyznało mu wyróżnienie Adoptive Son (1923), a Madryt uczynił to samo w 1924 r..
Benavente otrzymał także w 1944 roku Wielki Krzyż Alfonsa X El Sabio, który był hiszpańskim zakonem cywilnym, nagradzającym wybitne dzieła w dziedzinie nauki, kultury i edukacji. Wreszcie Złoty Medal Zasługi w Pracy (1950) za wzorowe osiągnięcia w swoim zawodzie..
Niewiele wiadomo o życiu osobistym dramaturga. Niektórzy historycy twierdzili, że podczas swojej pracy jako przedsiębiorca cyrkowy zakochał się w artyście na trapezie. Tymczasem inni sugerują, że jej seksualność była skłonna do mężczyzn. Benavente nigdy tego nie potwierdził, ale też nie zaprzeczył.
Impuls Jacinto Benavente pozwolił mu wstąpić do Królewskiej Akademii Hiszpańskiej w 1912 roku. Prowadził też życie polityczne, pełniąc funkcję posła w 1918 r. Ponadto brał udział w powstaniu Towarzystwa Przyjaciół Związku Radzieckiego 11 lutego 1933 r..
Stowarzyszenie to zostało założone przez hiszpańskich intelektualistów, aby odżywiać się i wymieniać poglądy na temat socjalizmu w Związku Radzieckim i Hiszpanii. Chodziło o to, aby zgodnie z prawdą opublikować wydarzenia, a także osiągnięcia Republiki Radzieckiej.
Pisarz był także prezesem Stowarzyszenia Pisarzy i Artystów Hiszpańskich w latach 1948-1954. Instytucja zajmowała się ochroną interesów pisarzy i artystów, a także zachowaniem i upowszechnianiem dziedzictwa kulturowego..
Jacinto Benavente y Martínez zmarł w wieku 87 lat w Madrycie 14 lipca 1954 roku. Śmierć pisarza pozostawiła wielką pustkę w świecie literackim i na scenie. Jednak jego przejście przez życie wiązało się z produktywnością i sukcesem.
Jacinto Benavente zdołał dokonać renowacji i innowacji w hiszpańskim teatrze. Większość jego pracy poświęcona była tworzeniu tradycyjnych sztuk teatralnych. Udało mu się oddzielić od melodramatu poprzez nowy język, żywość dialogów i charakterystykę jego postaci.
Swoimi pracami i sarkastycznym dotykiem potępiał działania polityków i organów wymiaru sprawiedliwości. Jednocześnie udało mu się zdobyć pełną znajomość języka hiszpańskiego. Pozwoliło mu to na dokonywanie zmian w używaniu języka używanego na co dzień..
Jacinto Benavente osiągnął prawie dwieście opublikowanych prac. Początkowo adresowany był do hiszpańskiej biurokracji; później, dzięki innowacjom i odnowie, był w stanie dotrzeć do wszystkich rodzajów odbiorców. Oto tylko kilka z najważniejszych:
- Urok godziny (1892).
- Wersety (1893).
- Gniazdo drugiego (1894).
- Mąż Téllez (1897).
- Pożywienie bestii (1898).
- Kot angora (1900).
- Nieumyślnie (1901).
- Triumfująca dusza (1902).
- Sobotnia noc (1903).
- Smok ognia (1904).
- Jesienne róże (1905).
- Mała księżniczka (1906).
- Silniejszy niż miłość (1906).
- Nabyte prawa (1907).
- Pani kocha (1908).
- Szkoła księżniczek (1909).
- Płyta snów (1911).
- Malquerida (1913).
- Poszacowanie własne (1915).
- Wesołe i pewne siebie miasto (1916).
- Niepokalane smutki (1918).
- Vestal of the West (1919).
- Nikt nie wie, czego chcą (1925).
- Życia skrzyżowane (1929).
- Kiedy dzieci Ewy nie są dziećmi Adama (1931).
- I gorzki (1941).
- Miłość musi zostać wysłana do szkoły (1950).
- Jego kochająca żona (1950).
- Don Juan przybył (1952).
- Szpilka w ustach (1953).
- Uwięzione dusze (1953).
- Czerwony kapturek przeraża wilka (1953).
- Mąż z brązu (1954).
Utwór ten ukazał się 6 października 1894 roku. Składał się z trzech aktów. Oparty był na historii miłości, zazdrości i nienawiści między dwoma braćmi, José Luísem i Manuelem, którzy rozdzielili się, ponieważ drugi zakochał się w żonie pierwszego..
W końcu okazuje się, że podejrzenia José Luísa są bezpodstawne i obaj bracia byli w stanie się pogodzić. Został ujęty w ramach gatunku komedii; jednak publiczność nie mogła jej w pełni zrozumieć. Sztuka była odtwarzana przez lata.
Spektakl miał swoją premierę 13 lutego 1897 roku w Teatrze Lara w Madrycie. Przedstawienie teatralne opowiadało o losach pary komików, którzy różnie interpretowali świat, co uwydatniło ich różnice.
Spektakl Benavente miał swoją premierę 31 marca 1900 roku w Teatro de la Comedia w Madrycie. Dramaturg podzielił ją na cztery akty i rozwinęła się w ramach gatunku komedii. Chodziło o miłość, jaką Aurelio odczuwał do Silvii, która była dla niego odległa i zimna.
Premiera odbyła się 7 marca 1903 roku w Teatrze Hiszpańskim w Madrycie. Fabuła została oparta na miłości, jaką tancerka Imperia, późniejsza prostytutka, darzyła księcia Michała. Kiedy umiera córka bohatera, podąża za ukochaną.
Spektakl rozwinął życie króla Danisara, fantastycznego królestwa Nirvanu, który nie miał siły ani odwagi, by rządzić. Potem rozpoczęła się inwazja, która wywraca monarchię do góry nogami. Składał się z trzech aktów oraz prologu.
Premiera tego dzieła odbyła się 13 kwietnia 1905 roku. Benavente stworzył rodzaj trójkąta miłosnego, w którym Isabel, żona Gonzalo, dowiedziała się, że Gonzalo zakochał się w innej o imieniu Josefina. Z kolei Josefina interesuje się również mężem pierwszej córki Gonzalo z poprzedniego małżeństwa.
Mała księżniczka opowiada historię młodej kobiety, którą wujek, cesarz Michael Alexander, zmusza do poślubienia mężczyzny, którego nie kocha. Chce się rozwieść i dołączyć do swojej prawdziwej miłości o imieniu Rosmer. Ostatecznie zrzeka się swoich praw w monarchii.
Ta czteroaktowa sztuka miała swoją premierę w Teatrze Hiszpańskim (Madryt) 22 lutego 1906 roku. Opowiada o chorobie Carlosa i opiece nad jego ukochaną Carmen, która opiekowała się nim z wielką troską. Jednak pacjentka uważa, że dama nadal była zakochana w starej miłości.
W obliczu wrogości Carlosa Carmen opuszcza dom. Jednak rekonwalescent prosi o przebaczenie i nie porzucanie go w takim stanie, w jakim się znajduje. Kobieta rozważa prośbę i pozostaje mu towarzyszyć do ostatnich dni jego życia.
Premiera tego spektaklu teatralnego odbyła się 9 grudnia 1907 roku w Teatrze Lara w Madrycie. Akcja rozgrywa się w XVII wieku i opowiada historię Leandro i Crispín, dwóch sprytnych ludzi, którzy przybyli do Włoch, a swoim słownictwem próbowali uwierzyć, że pierwszy był bogatym człowiekiem..
Pomysł polegał na tym, aby Leandro poślubił córkę Polochineli, aby stać się naprawdę bogatym. Wreszcie miłość stała się prawdą. Jest to jedno z najbardziej znanych dzieł Benavente. Dzieło teatralne zasłużyło na kilka wyróżnień, między innymi Królewskiej Akademii Hiszpańskiej.
Jacinto Benavente miał okazję prawykonać tę sztukę 22 lutego 1908 roku w Madrycie, w znanym wówczas Teatro de la Princesa. Opowiadał historię Dominiki, która będąc świeżo poślubioną, doznała niewierności swojego męża Feliciano.
Malquerida Jest to jedno z najbardziej rozpoznawalnych i zapamiętanych dzieł Jacinto Benavente. Premiera odbyła się w Teatro de la Princesa (Madryt) 12 grudnia 1913 roku. Argument był oparty na związku Doña Raimunda, jej córki Acacii i Estebana.
Raimunda wyszła za mąż, kiedy została wdową, ale jej córka odrzuciła nowego partnera. Jakiś czas później wiadomo, że Acacia i Esteban rzeczywiście mieli tajny związek; poświęcił się temu, by usunąć z drogi wszystkich zalotników młodej kobiety.
Campo de Armiño rozwinął historię Doña Irene, która posiadała tytuł Markizy Montalbán. Pozwoliła Gerardo, młodemu mężczyźnie, którego uważała za swojego siostrzeńca, zatrzymać się w jej domu. W końcu odkryto, że mężczyzna nie był w żaden sposób spokrewniony z kobietą..
Argument tej pracy Benavente został ujęty w żałobie, jaką kobieta zachowała dla swojego przyszłego męża, który zmarł przed ślubem. Zachowywała się tak, jakby naprawdę wyszła za mąż. Jego opiekunami byli rodzice zmarłego.
Ta gra jest również znana jako Tancerka i robotnik. Jest to historia pomiędzy Carlosem, atrakcyjnym dżentelmenem i tancerzem, a młodą Luisą.
Urok chłopca nie dodawał rodzicom pewności siebie. Ten ostatni, jako miara presji, wystawił go na próbę, prosząc go o pracę w firmie rodzinnej.
Benavente opracowała historię zainteresowań i miłości, w której Eugenia Castrojeriz musiała zwrócić się do swojego konkurenta, Enrique Garcimory, aby spłacić długi jej brata. Eugenia musiała poślubić mężczyznę, ale przeciwności były większe niż miłość.
Premiera odbyła się 5 listopada 1931 roku w Teatrze Calderón w Madrycie. Spektakl to dramat opowiadający historię żydowskiego muzyka Carlosa Wernera. Centrum wszystkiego polega na tym, jak jedna z córek muzyka jest zaangażowana w kazirodczy związek z bratem, którego nie znała.
Sztuka została wydana 19 listopada 1941 roku w Teatro de la Zarzuela w Madrycie. Opowiadał historię młodego dramaturga, który był na najlepszej drodze do sukcesu. Jednak wsparcie i podziw, jakim obdarzyła ją teściowa, były powodem do nieufności ze strony środowiska..
To historia śmierci. Opierała się na śmierci kobiety, która wcześniej udała się do domu małżeństwa, aby poprosić o zaoszczędzenie pieniędzy. Następnego dnia kobieta zmarła. Odtąd sztuka rozwija się między dramatem a chaosem.
Został wydany w Buenos Aires w Argentynie 6 grudnia 1945 roku. Opowiadał o Donie Isabel, samotnej kobiecie, matce dziecka. Chociaż chłopiec nie znał swojego ojca, coś mu mówi, że został zamordowany przez wujków, czyli braci matki.
Historia obraca się o 180 stopni, gdy okazuje się, że młody człowiek był synem brata Isabel. Doszło do kazirodczego związku. Rozpacz kobiety spowodowała, że zabiła własnego brata.
Premiera Adoración odbyła się w Madrycie 3 grudnia 1948 roku. Jej struktura składała się z prologu i dwóch aktów. To historia, która rozwinęła się wokół śmierci; Isidro umiera po kłótni z Eulalią. Rosendo, kochanek mordercy, obwinia się za zbrodnię.
Jest to historia Victoriny i Florencio, którzy mają beznadziejnie zerwane małżeństwo, ale udają, że nic im nie jest, tylko po to, by przekonać swoją siostrę do poślubienia jej chłopaka. Premiera odbyła się 29 września 1950 roku w Teatrze Lara w Madrycie..
Premiera tej sztuki Jacinto Benavente odbyła się 12 kwietnia 1952 roku. W Teatro de la Comedia w Barcelonie (Hiszpania). Ułożył go w dwóch aktach plus prolog.
Opowiadał historię Juana Tenorio, człowieka, który przybył do miasta Moraleda, aby zmienić zwyczaje i obyczaje jego mieszkańców.
Jeszcze bez komentarzy