Jaime Torres Bodet (1902-1974) był dwudziestowiecznym meksykańskim dyplomatą i pisarzem. Pełnił różne funkcje publiczne i był jednym z dyrektorów generalnych UNESCO. Jego wkład w edukację był nieoceniony, podobnie jak jego twórczość listowa, która jest uważana za bardzo wybitną. Służył trzem różnym administracjom meksykańskich Stanów Zjednoczonych.
Pochodził z zamożnej rodziny, która zapewniała mu dobre wykształcenie. Od kołyski otaczała go kultura, więc jego szkolenie i zamiłowanie do edukacji i literatury zaczęły się bardzo wcześnie.
Od lat czterdziestych do połowy sześćdziesiątych dwukrotnie był członkiem Ministerstwa Edukacji Publicznej. Służył również jako wysłannik dyplomatyczny w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, ostatnią jego misję odbył w latach 1970-1971.
Jednym z jego najważniejszych wkładów w edukację była kampania czytania i pisania, ponieważ liczba analfabetów w populacji meksykańskiej wynosiła około 50% mieszkańców w wieku powyżej 6 lat. Promował także plany szkoleniowe dla nauczycieli szkół podstawowych. Był również odpowiedzialny za promocję budowy szkół w całym kraju..
Był członkiem Meksykańskiej Akademii Języka i National College, w skład której wchodzili najwybitniejsi artyści w kraju. Należał do grupy literackiej znanej jako współczesnych.
Jaime Torres Bodet otrzymał za swoją karierę różne wyróżnienia, wśród nich są między innymi doktoraty honoris causa uniwersytetów w Meksyku, Kubie, Francji, Peru i Belgii. Ponadto był Narodową Nagrodą Nauki i Sztuki Meksyku i otrzymał Medal Senatu Belisario Rodríguez.
W połowie lat siedemdziesiątych popełnił samobójstwo, a jego szczątki znajdują się w Rotundzie Osób Znakomitych, która znajduje się w stolicy Meksyku..
Indeks artykułów
Jaime Torres Bodet urodził się 17 kwietnia 1902 roku w mieście Meksyk, stolicy Meksykańskich Stanów Zjednoczonych. Był synem Hiszpana Alejandro Lorenzo Torres Girbent wraz z żoną, panią Emilią Bodet Levallois, urodzonym w Peru we francuskich rodzicach.
Torres Girbent był właścicielem firmy produkującej sztuki i opery. Para uważała Meksyk za interesujące miejsce, w którym ich biznes rozwija się gospodarczo..
Dom Torresa Bodeta znajdował się w centrum Meksyku. Przyszły autor i pedagog dorastał w otoczeniu mieszczańskiej klasy stolicy.
Pierwsze listy otrzymał z ręki matki, która troszczyła się o zaszczepienie w młodym Jaime miłości do sztuki, zwłaszcza do literatury. Otaczało go również środowisko kulturalne, biorąc pod uwagę charakter firmy rodzinnej..
Następnie formalnie kontynuował naukę w nauczycielach Escuela Anexa a la Normal de. W wieku 11 lat Torres Bodet ukończył studia podstawowe. Następnie poszedł do National Preparatory School, gdzie w wieku 15 lat uzyskał tytuł licencjata..
Od samego początku był skłonny do listów i już w wieku 16 lat opublikował swoje pierwsze dzieło, tomik wierszy, który ochrzcił imieniem Zapał a którego prolog napisał Enrique González Martínez.
Jednocześnie był jednym z członków Ateneo de la Juventud, do którego należeli również José Gorostiza i Luis Garrido..
W 1920 Jaime Torres Bodet był sekretarzem w National Preparatory School. W tym też czasie rozpoczął studia na National University of Mexico, gdzie podjął karierę w dziedzinie filozofii i literatury.
W 1921 r. Pełnił funkcję sekretarza José Vasconcelosa, który był wówczas rektorem UNAM. W tym czasie był jednym z profesorów Wolnego Liceum, aw Państwowej Szkole Przygotowawczej prowadził Katedrę Historii Sztuki..
Od pracy z Vasconcelosem kariera Torresa Bodeta w administracji publicznej zaczęła się nieustannie rosnąć. W latach 1922–1924 pełnił funkcję dyrektora Departamentu Bibliotek Ministerstwa Edukacji Publicznej.
W następnym roku był sekretarzem Bernardo Gastéluma, który stał na czele Ministerstwa Zdrowia. Również w 1925 roku rozpoczął karierę jako profesor literatury francuskiej w Wyższej Szkole Studiów, której poświęcił cztery lata swojego życia..
Pasja Jaime Torres Bodeta do literatury zaczęła się bardzo wcześnie, od 12 roku życia zaczął ćwiczyć pisanie.
Dwa lata później opublikował już swoje pierwsze wiersze zatytułowane Sonety, Wiosna Y Szopka nocna, teksty, które pojawiły się w Wioska, publikacja z Mexico City. W 1918 roku Torres Bodet miał już swój pierwszy tomik poetycki zatytułowany Zapał.
Od 1910 roku Torres Bodet zaprzyjaźnił się z innymi autorami, takimi jak José Gorostiza i Carlos Pellicer, którzy podobnie jak on zostali włączeni do grupy literackiej, która stała się znana jako Plik Współcześni.
Ci młodzi ludzie byli na czele aspektów kulturowych społeczeństwa intelektualnego w Meksyku na początku XX wieku..
Imię zostało zaczerpnięte z magazynu, który został ochrzczony jako Współcześni. Sam Torres Bodet był w nim redaktorem od publikacji w latach 1928 do 1931. Grupa otrzymała duże wpływy zagraniczne, zwłaszcza z Europy i Stanów Zjednoczonych Ameryki..
Podczas gdy Torres Bodet był dyrektorem Departamentu Bibliotek Ministerstwa Edukacji Publicznej, założył pismo pt Księga i ludzie, z którym zamierzał zdemokratyzować edukację.
Jednocześnie był dyrektorem magazynu Falanga a następnie współpracował w magazynie Ulises. W Hiszpanii współpracował z Magazyn zachodni.
Zawsze był blisko związany z poezją; w latach sześćdziesiątych Torres Bodet wydał 15 publikacji poetyckich. Ponadto w okresie od późnych lat dwudziestych do wczesnych czterdziestych opublikował siedem tomów powieści i opowiadań..
Odkąd Jaime Torres Bodet współpracował z José Vasconcelosem na początku lat dwudziestych XX wieku, ten Meksykanin zaczął służyć krajowi. Najpierw jako dyrektor Departamentu Bibliotek Ministerstwa Edukacji Publicznej.
Następnie, w 1929 roku, Torres Bodet rozpoczął karierę dyplomatyczną, co pozwoliło mu promować miłość do edukacji i literatury z różnych środowisk..
Jaime Torres Bodet był także sekretarzem edukacji publicznej w rządzie Manuela Ávili Camacho. Powrócił na to stanowisko po latach, gdy prezydent Adolfo López Mateos był w rządzie meksykańskich Stanów Zjednoczonych..
Jaime Torres Bodet był członkiem meksykańskiego korpusu dyplomatycznego od 1929 roku, kiedy został wysłany jako trzeci sekretarz Misji Meksykańskiej w Madrycie, gdzie pozostał przez około trzy lata. Następnie awansował na drugiego sekretarza, ale w latach 1931-1932 został przeniesiony do Paryża.
Przez następne dwa lata pełnił funkcję charge d'affaires we Francji. Później Torres Bodet udał się do Ameryki Południowej jako pierwszy sekretarz w Buenos Aires; stamtąd wrócił do stolicy Francji. Był w Belgii, kiedy nastąpiła okupacja hitlerowska.
Od 1940 roku Meksykanin pełnił funkcję podsekretarza stanu do spraw zagranicznych, funkcję tę pełnił do 1943 roku.
Jaime Torres Bodet reprezentował Meksyk na międzynarodowej konferencji z siedzibą w Londynie, w której uczestniczyły 44 kraje. Z tego międzynarodowego spotkania 16 listopada 1945 roku powstała Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury, znana jako UNESCO..
Torres Bodet był także sekretarzem ds. Stosunków zagranicznych podczas prezydentury Miguela Alemána Valdésa. Na początku lat siedemdziesiątych był szefem misji w Paryżu.
Jaime Torres Bodet zmarł 13 maja 1974 roku w Mexico City. Autor postanowił się zabić strzelając sobie w głowę w wieku 72 lat. Cierpiał na raka od 1956 roku.
Torres Bodet próbował zostawić notatkę, ale nie był zadowolony z tego, co napisał przy okazji, a wokół niego znaleziono wiele pomarszczonych przeciągów. Jednak pamiętnik Uniwersalny opublikował następującą wiadomość podpisaną przez Torresa Bodeta:
"Nadszedł czas, kiedy z powodu choroby nie mogę udawać, że nadal żyję, czekając dzień po dniu na śmierć. Wolę spotkać się z nim i zrobić to w odpowiednim czasie. Nie chcę nikogo denerwować ani wzbudzać litości. Spełniłem swój obowiązek do ostatniej chwili."
Jego żona powiedziała, że Torres Bodet był bardzo perfekcjonistą, a kiedy znalazł ciało, które zmierzało ku rozkładowi w głośny sposób, wolał zakończyć swoje dni, gdy „był jeszcze całym mężczyzną”.
Jego praca na rzecz edukacji była bardzo ważna w Meksyku. W pierwszym okresie Jaime Torres Bodeta jako Sekretarza Edukacji Publicznej, który rozpoczął się w grudniu 1943 r., Powstał Krajowy Związek Pracowników Edukacji..
Skoncentrował się również na demokratyzacji edukacji, stworzył kampanie czytania i pisania, ponieważ liczba analfabetów w Meksyku wynosiła około 47,8% wśród populacji, która miała ponad 6 lat.
Podobnie Torres Bodet współpracował z profesjonalizacją nauczycieli szkół podstawowych, którzy nie mieli dyplomu w Instytucie Szkolenia Nauczycieli.
Innym z planów, które zrealizował w swoim pierwszym okresie, była Popularna Biblioteka Encyklopedyczna, w której wydano ponad sto książek.
Za jego kadencji w Ministerstwie Edukacji zwiększyła się także liczba szkół w kraju, a on wyeliminował z edukacji narodowej socjalistyczne uprzedzenia stosowane do tej pory przez rząd..
Był jednym z meksykańskich delegatów na konferencji, z której wyłoniła się Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury. Ponadto w latach 1948-1952 Jaime Torres Bodet był dyrektorem generalnym UNESCO.
Kiedy Jaime Torres Bodet powrócił na to stanowisko w 1958 r., Uruchomiono tak zwany 11-letni Plan Rozszerzenia i Poprawy Szkolnictwa Podstawowego, za pomocą którego zwiększono zarówno liczbę nauczycieli, jak i liczbę sal lekcyjnych w kraju..
Podobnie powstała Krajowa Komisja ds. Bezpłatnych Podręczników, za pomocą której książki były bezpłatnie dostarczane meksykańskim studentom..
Ze stanowiska sekretarza edukacji Torres Bodet promował sztukę i naukę, tworząc takie miejsca, jak Narodowe Muzeum Antropologii i Muzeum Sztuki Nowoczesnej..
Jaime Torres Bodet otrzymał liczne doktoraty honoris causa uniwersytetów obu Ameryk i Europy. Ponadto był członkiem Meksykańskiej Akademii Języka i National College.
W 1971 r. Otrzymał Medal Belisario Domíngueza, przyznany przez Senat Republiki Meksyku. W 1966 r. Otrzymał Krajową Nagrodę Nauki i Sztuki w uznaniu literatury i językoznawstwa swojego kraju.
Rok po jego śmierci, w 1975 r., W hołdzie dla jego pracy wykonano znaczek pocztowy; on sam nosił swoje imię wraz z latami narodzin i śmierci.
- Wiersze młodzieżowe, (1916-1917).
- Zapał, (1918).
- piosenki, (1922)
- Urojone serce, (1922).
- Nowe piosenki, (1923).
- Dom, (1923).
- Dni, (1923).
- Wiersze, (1924).
- Ekran, (1925).
- Wygnanie, (1930).
- Krypta, (1937).
- Sonety, (1949).
- Granice, (1954).
- Bez rozejmu, (1957).
- Czterolistna koniczyna, (1958).
- Najnowsze wiersze, (1965 - 1966).
- Stokrotka mgły, (1927).
- Edukacja sentymentalna, (1929).
- Prozerpina uratowana, (1931).
- Gwiazda poranna, (1933).
- pierwszego stycznia, (1934).
- Odcienie, (1935).
- Narodziny Wenus i inne historie, (1941).
- Klasyczne odczyty dla dzieci, (1925).
- Współcześni, (1928).
- Koordynacja międzyamerykańska, (1941).
- Misja pisarza, (1942).
- Wiadomość do młodzieży, (1944).
- Edukacja i międzynarodowa harmonia, (1948).
- Misja UNESCO, (1949).
- Czas na piasek, (1955).
- Śmierć Prozerpiny, na Magazyn zachodni, (1930).
- Balzac, (1959).
- Wspomnienia (pięć tomów), (1961).
- Tołstoj, (1965).
- Ruben Dario, (1966), Nagroda Mazatlán w dziedzinie literatury 1968.
- Proust, (1967).
Jeszcze bez komentarzy