Jose Fernandez Madryt (1789-1830) był XIX-wiecznym kolumbijskim prawnikiem, politykiem i lekarzem. Dwukrotnie był prezydentem w latach 1810. Oprócz pracy politycznej był także pisarzem różnych gatunków..
Cztery lata po ogłoszeniu przez Nueva Granada niepodległości od Hiszpanii Fernández Madryt pełnił funkcję prezydenta triumwiratu, który wówczas sprawował władzę nad krajem. Był na tym stanowisku do następnego roku.
W 1816 r. Suwerenność Nowej Granady była niebezpiecznie narażona na siły generała Pablo Morillo, rojisty, który nieustannie posuwał się naprzód w odzyskiwaniu terytoriów dla korony..
14 marca objął prezydenturę narodu, ale ze względu na niebezpieczeństwo, jakie stanowi Morillo, musiał uciekać na południe, gdzie zdecydował się zrezygnować. Morillo udzielił mu przebaczenia, gdy go znalazł i wysłał do Hiszpanii jako wygnaniec, ale nigdy nie przybył, ponieważ przebywał na Kubie do 1825 roku..
Następnie zajmował różne stanowiska w dyplomacji gran-kolumbijskiej zleconej przez Santandera, a później przez Simóna Bolívara. Zmarł, pełniąc funkcję ambasadora Kolumbii w Londynie.
Indeks artykułów
José Luis Álvaro Alvino Fernández de Madrid y Fernández de Castro urodził się 19 lutego 1789 roku w Kartagenie, wówczas część wicekrólestwa Nueva Granada, obecnie Kolumbia.
Był synem wojskowego o nazwisku Pedro Fernández de Madrid i Rodríguez de Rivas, który był Hiszpanem kreolskim urodzonym w Gwatemali. Jego matka, Gabriela Fernández de Castro, była córką byłego gubernatora, wojska i prezydenta gwatemalskiej publiczności, nazwiskiem Diego Fernández de Castro.
Luis Fernández de Madrid, dziadek José ze strony ojca, również zajmował wysokie stanowiska w służbie korony. Był członkiem Zakonu Calatrava i Rady Królewskiej. Ponadto był sędzią Audiences of Guatemala i Mexico.
Pochodzący z rodziny lojalnej koronie i posiadający ważne osiągnięcia w służbie Hiszpanii, José Fernández de Madrid przybył na świat.
Pierwsze listy otrzymał w swoim rodzinnym mieście. Następnie jego ojciec otrzymał posadę w Mennicy Królewskiej i musiał przenieść się do Santa Fe, stolicy wicekrólestwa.
Tak więc Fernández udał się do Colegio Mayor de Nuestra Señora del Rosario. Tam zakończył studia humanistyczne, które podjął w Kartagenie. Ukończył również prawo kanoniczne.
W 1803 roku, kiedy José Fernández Madrid miał 14 lat, zmarł jego ojciec. Po uzyskaniu pierwszego stopnia wrócił do klasy, aby studiować medycynę, karierę, w której osiągnął stopień doktora.
Od 1810 r. José Fernández Madryt przyłączył się do sprawy patriotycznej i promował ją w Kartagenie, która została skonsumowana w listopadzie następnego roku. Następnie był częścią Kongresu Stanowego Kartageny.
W 1812 r. Był członkiem Kongresu Zjednoczonych Prowincji Nowej Granady. Tam wyróżniał się swoją znajomością słowa i był uważany za intelektualistę przez resztę kongresmanów, a także przez opinię publiczną..
W 1814 r. Postanowiono, że nowy naród będzie lepiej reprezentowany przez triumwirat niż przez prezydenta. Przystąpili do wyboru tych trzech postaci, którymi byli: Custodio García Rovira, Manuel Rodríguez Torices i Manuel Restrepo.
Gdy ta trójka była nieobecna, musieli wyznaczyć nowy komitet, w którym przewodniczącym został José Fernández Madrid, któremu towarzyszyli José María del Castillo i José Camacho..
Wszyscy trzej sprawowali tymczasową prezydencję do marca 1815 r., Kiedy to Garcia wrócił na urząd. Rok później panorama pociemniała dla patriotów ze względu na zdecydowany postęp generała Morillo w Nowej Granadzie..
Kiedy Camilo Torres Tenorio opuścił prezydenturę, jego miejsce musiał zająć Fernández Madryt. Wycofał się jednak na południe i po dotarciu do Popayán złożył rezygnację..
Siły Morillo podążały tropem José Fernándeza Madrid i złapały go w Chaparral 30 lipca 1816 r. Przy tej okazji aresztowały również jego żonę Maríę Francisca de la Roche i jego brata Francisco Fernándeza Madrid, który był wojskowym..
José Fernández Madrid udał się do Morillo z prośbą o ułaskawienie i uniknięcie czekającej go pewnej kary śmierci. Dzięki zasługom, jakie jego rodzina oddała Koronie, otrzymał przebaczenie i wyruszył do Hiszpanii.
Ta akcja została uznana za zdradę i tchórzostwo przez resztę jego rodaków z Nowej Granady, którzy stracili cały szacunek i podziw, jaki odczuwali dla José Fernándeza Madryt.
W drodze na Stary Kontynent zdecydował się pozostać na Kubie. Pozostając na wyspie, poświęcił się pisarstwu i życiu intelektualnemu. Tam dodatkowo urodził się jego syn o imieniu Pedro, który podążał śladami ojca w literaturze i polityce..
José Fernández Madrid wrócił do Kolumbii w 1825 roku. Wtedy zdał sobie sprawę, że ci, którzy kiedyś go podziwiali, później widzieli w nim tylko wcielenie tchórza..
Santander zdecydował się objąć go stanowiskiem poufnego agenta we Francji rok po jego powrocie. W 1827 r. José Fernández Madrid powierzono ambasadę Kolumbii w Anglii. Od swojego ostatniego stanowiska zawarł bardzo istotne traktaty dla Kolumbii w sprawach morskich.
José Fernández Madrid zmarł 28 czerwca 1830 r., Pełniąc funkcję ministra pełnomocnego w Londynie..
Po raz pierwszy, gdy José Fernández Madrid stanął na czele narodu (od października 1814 do stycznia 1815) podczas triumwiratu, sytuacja polityczna i militarna Zjednoczonych Prowincji nie pogorszyła się tak jak w 1816 r..
Następnie, starając się zachować wolność narodu, Kongres pozwolił José Fernándezowi Madrytowi na podpisanie kapitulacji, ponieważ siły Nowej Granady zostały osłabione i nie mogły się obronić przed atakiem Morillo..
Fernández Madrid wysłał negocjatorów, ale bez rezultatów. Dlatego po wycofaniu się na południe złożył rezygnację i został później aresztowany..
Jeszcze bez komentarzy