Jose Vasconcelos (1882-1959) był człowiekiem o wielu obliczach, który odegrał fundamentalną rolę w rewolucji meksykańskiej, a także w budowie nowoczesnych instytucji w tym narodzie latynoamerykańskim. Był meksykańskim prawnikiem, pedagogiem, pisarzem, politykiem i filozofem.
W swoich autobiografiach opisywał proces, jaki przeszła rewolucja w celu utworzenia nowego państwa w Meksyku. Szczególnie jego wkład koncentrował się na sektorze edukacji.
José Vasconcelos był pierwszym sekretarzem edukacji publicznej. Innym stanowiskiem, z którego podszedł do swojego powołania do nauczania, był rektor Uniwersytetu Narodowego, UNAM, a później dyrektor Biblioteki Narodowej Meksyku..
Poparł własną teorię kosmiczna rasa w którym wskazał, że w Ameryce pojawi się piąta rasa, która będzie wynikiem zjednoczenia wszystkich innych. Ci nowi ludzie byliby odpowiedzialni za budowanie nowej cywilizacji.
Uważa się, że jego myślenie zmieniło się radykalnie w kierunku ostatnich lat życia, odkąd po raz pierwszy identyfikował się z rewolucją meksykańską, z którą ściśle współpracował. Jednak pod koniec swoich dni stał się bojownikiem skrajnej prawicy.
Po udziale i przegranej w wyborach prezydenckich w 1929 r. Wzrosła jego sympatia do nazizmu, który był szeroko krytykowany i niepopularny. Niektóre z ich opinii znalazły odzwierciedlenie w magazynie Ster, publikacja antysemicka stworzona przez samego Vasconcelosa.
Wśród wyróżnień, jakie otrzymał José Vasconcelos, są honorowe doktoraty, które otrzymał na różnych uniwersytetach. Ponadto otrzymał tytuł Nauczyciel America Youth.
José Vasconcelos był członkiem Meksykańskiej Akademii Języka, która jest najwyższym autorytetem w dziedzinie języka w tym kraju. Ponadto był członkiem National College, do którego wpisały się najważniejsze postacie sztuki i nauki w Meksyku.
Indeks artykułów
José Vasconcelos Calderón urodził się w Oaxaca 27 lutego 1882 r. Był synem Carmen Calderón Conde i Ignacio Vasconcelos Varela, celnika pracującego na granicy Meksyku ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej..
Kiedy José Vasconcelos był bardzo młody, jego rodzina przeniosła się do Piedras Negras w Coahuila i otrzymała pierwsze listy w szkole w Teksasie o nazwie Eagle Pass. Tam nauczył się płynnie mówić po angielsku.
Vasconcelos musiał od najmłodszych lat stawić czoła odrzuceniu swoich kolegów z Ameryki Północnej, co spowodowało, że we wczesnych latach był zagorzałym obrońcą praw ludności tubylczej i odrzucał wszystko, co miało związek ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki Północnej..
Później musiał uczęszczać do Instytutu Naukowego Toluca i Instytutu Campechano, aby kontynuować swoją edukację. Jego matka, Carmen Calderón, zmarła w 1898 r. W tym czasie José Vasconcelos zapisał się do National Preparatory School, gdzie ukończył szkołę średnią. Stamtąd udał się do Krajowej Szkoły Prawoznawstwa, gdzie w 1907 roku ukończył studia prawnicze.
Jego początki jako sympatyka rewolucyjnych ideałów nastąpiły kilka lat po uzyskaniu stopnia naukowego. To wtedy sprzeciwił się systemowi edukacji, który został narzucony za rządów Porfirio Díaz..
Brał udział wraz z innymi młodymi ludźmi w tworzeniu Ateneo de la Juventud Mexicana. Ci, którzy zostali tam zintegrowani, stworzyli bogate intelektualne debaty na temat systemu, który rządził ich krajem w tamtych czasach.
Bronili wolności myśli i nauczania, a ponadto promowali meksykańskie tradycje kulturowe, przywiązując wagę do kontaktów między mieszkańcami i ich własnych korzeni, co ustąpiło miejsca meksykańskiemu nacjonalizmowi..
Francisco Madero zaprosił José Vasconcelosa do przyłączenia się do jego inicjatywy w 1909 roku. Doprowadziło to do powstania Narodowej Partii Przeciwko reelekcji, która postawiła Francisco I. Madero jako kandydata na prezydenta Meksyku..
Po wątpliwych wyborach, w których zwyciężył Porfirio Díaz, zwolennicy Madero zjednoczyli się wokół Planu San Luis, od którego rozpoczęła się rewolucja 1910 r. Rok po rezygnacji Porfirio Díaza, Madero został wybrany na prezydenta.
Po powstaniu promowanym przez siły zbrojne Victoriano Huerty, w którym zamordowali prezydenta Madero, José Vasconcelos udał się na wygnanie do Stanów Zjednoczonych Ameryki.
Kiedy Venustiano Carranza sprzeciwił się Victoriano Huerta, Vasconcelos był odpowiedzialny za zdobycie poparcia takich potęg, jak Stany Zjednoczone, Anglia, Francja i inne kraje europejskie, a po powrocie do Meksyku został dyrektorem National Preparatory School..
W 1915 roku José Vasconcelos powrócił na wygnanie do Stanów Zjednoczonych z powodu nieporozumień z rządem Carranzy. Pięć lat później prezydent Adolfo de la Huerta mianował go rektorem Uniwersytetu Narodowego (UNAM).
Z tego stanowiska Vasconcelos odpowiadał za upowszechnianie wśród studentów wiedzy o utworach klasycznych i umacnianie ludzkich wartości u młodych profesjonalistów, co miało służyć jako platforma społecznej służby narodowi..
Podczas jego kadencji jako szefa domu studiów przeprojektowano logo UNAM i wprowadzono hasło: „Na moją rasę duch przemówi”, którym starał się promować meksykańskie wartości kulturowe.
W 1921 roku José Vasconcelos został pierwszym Sekretarzem Edukacji Publicznej w Meksyku. Na tym stanowisku kierował reformą oświatową XX wieku, która miała na celu kulturowy nacjonalizm kraju..
Do głównych działań podjętych w ramach reformy należały popularyzacja edukacji, tworzenie infrastruktury na obszarach wiejskich, wydawanie prac i rozpowszechnianie kultury w kraju..
Ten projekt edukacyjny porównano do kulturowej ewangelizacji narodu, ponieważ idea Vasconcelosa polegała na tym, że każdy z ludzi, którzy umieli czytać i pisać, powinien przyjąć rolę piśmienną..
Vasconcelos nie był zwolennikiem segregacji edukacyjnej rdzennych mieszkańców, ale raczej uważał, że należy stworzyć plan, dzięki któremu będą oni przygotowani do włączenia ich do krajowego systemu edukacyjnego..
Dla Vasconcelos niezbędne było stworzenie infrastruktury, która mogłaby służyć celom kulturalnym Meksykanom z dowolnej warstwy społecznej, zarówno w szkołach wszystkich szczebli, jak iw bibliotekach i placówkach poświęconych sztuce..
José Vasconcelos wziął udział w wyborach prezydenckich w 1929 r. Przy wsparciu Narodowej Partii Antyreklekcjonistycznej, w których mierzono go z Pascualem Ortizem Rubio.
Pretendenta do Vasconcelos poparł Plutarco Elías Calles, a wybory były bardzo kontrowersyjne ze względu na wszystkie nieprawidłowości, które miały miejsce wokół kampanii i jej wyniki..
Kilku przywódców, którzy popierali José Vasconcelosa, zostało zamordowanych z rąk niektórych zastępców i płatnych zabójców, najwyraźniej opłaconych przez Callesa i jego ludzi. Doszło nawet do kilku ataków na samego Vasconcelosa.
W wyborach, które odbyły się 17 listopada 1929 r., Większość głosów (1 947 884) zdobył Pascual Ortiz Rubio, uzyskując tym samym 93,58%. Podczas gdy Vasconcelos uzyskałby 5,42% z 110 979 głosami, a reszta została rozdzielona między innych kandydatów.
Jednak wielu uważa, że wyniki te były zafałszowane. To wtedy José Vasconcelos wezwał ludzi do powstania z planem Guaymasa, w ramach którego zamierzał objąć prezydenturę. Mimo to w grudniu musiał ponownie wyjechać na wygnanie do Stanów Zjednoczonych..
Na wygnaniu, po przegranej w wyborach prezydenckich, José Vasconcelos odbył tournée po Stanach Zjednoczonych, Europie i niektórych krajach Ameryki Łacińskiej. W nich wyróżniał się jako wykładowca i profesor uniwersytecki specjalizujący się w studiach latynoamerykańskich..
Od tego wyjazdu z Meksyku aż do śmierci poświęcił się intensywnie działalności intelektualnej, choć już był rozczarowany swoją polityczną porażką..
Po powrocie podjął pracę jako dyrektor Biblioteki Narodowej od 1941 do 1947 roku. Jego czas w tej placówce wzbogacał się o nią, gdyż w tym czasie powstała Biblioteka Gazet Narodowych (1944)..
W 1939 r. Vasconelos został wybrany na członka Meksykańskiej Akademii Języka, aw 1953 r. Otrzymał V Katedrę, co uczyniło go pełnoprawnym członkiem. Wstąpił jako jeden z członków założycieli National College w 1943 roku.
W 1948 r. Przewodniczył także Meksykańskiemu Instytutowi Kultury Latynoskiej. Dziesięć lat później Vasconcelos został wybrany na wiceprezesa Międzynarodowej Federacji Towarzystw Filozoficznych z siedzibą w Wenecji..
Ostatnie lata Vasconcelosa upłynęły pod znakiem zmiany kursu myśli politycznej, gdyż po wsparciu związanej z lewicą rewolucji meksykańskiej stał się zagorzałym obrońcą prawicy, co doprowadziło go do poparcia dla reżimu nazistowskiego..
José Vasconcelos zmarł 30 czerwca 1959 roku w wieku 77 lat. Pracował w dzielnicy Tacubaya w Mexico City Sunset Litanie, jedno z jego dzieł, które zostało opublikowane pośmiertnie.
Przed śmiercią Vasconcelos wyraził swoje wyraźne życzenie, aby nie być pochowanym w Panteonie Osób Wybitnych, ponieważ uważał, że Meksyk nie może ignorować jego pracy politycznej i skupiać się wyłącznie na jego działalności intelektualnej.
Był dwukrotnie żonaty, pierwszy w 1906 roku z Serafiną Mirandą, z którą miał dwoje dzieci o imionach José i Carmen.
Po śmierci pierwszej żony Vasconcelos ożenił się ponownie w 1942 roku, pianistkę Esperanza Cruz. Z tego ostatniego związku narodził się Héctor Vasconcelos, który został meksykańskim politykiem i dyplomatą, obecnie pełniąc funkcję senatora Kongresu..
Myśl filozoficzna José Vasconcelosa jest bogata i oryginalna, ponieważ obejmuje różne pojęcia, w tym estetykę, metafizykę i sam meksykańskiizm..
Rzetelnie sprzeciwiał się pozytywizmowi, dlatego zaproponował zmianę nazwy Ministerstwa Edukacji Publicznej na Ministerstwo Edukacji Publicznej..
Jednak jego głównym i najbardziej znanym podejściem do filozofii jest to, które ujawnia w dziele ochrzczonym jako Rasa kosmiczna. W nim stwierdza, że w Ameryce Łacińskiej pojawi się piąta rasa, która będzie związkiem pozostałych czterech, ale jednocześnie będzie miała swoje własne cechy..
Stwierdza się w tym, że dobór naturalny spowoduje odrzucenie przez nowe jednostki mniej pożądanych cech, zarówno estetycznych, jak i intelektualnych, a także zachowania, które jako jedyne będą w stanie dokonać budowy nowej cywilizacji w jej najbardziej zaawansowany etap..
Największy wkład José Vasconcelosa wystąpił w obszarze edukacji, a także w sztuce w ramach próby wzmocnienia kultury w ogóle.
Ministerstwo Edukacji zainicjowało plan, który zrewolucjonizował instytucje znane do tej pory w Meksyku.
W tym celu skoncentrował się zasadniczo na tworzeniu szkół, zarówno wiejskich, jak i miejskich, a także na wzmacnianiu instytucji edukacyjnych na wszystkich szczeblach i demokratyzacji edukacji, czyli na tym, aby była ona dostępna dla wszystkich Meksykanów..
Promował także literaturę i czytelnictwo jako niezbędne ćwiczenie dla rozpowszechniania kultury. Wspierał wielu znakomitych artystów, zwłaszcza tych, którzy byli częścią meksykańskiego ruchu renesansu muralu.
Muzyka była również częścią projektów, które obejmowały plan reformy Vasconcelos. Jednym z przykładów było utworzenie Meksykańskiej Orkiestry Symfonicznej założonej przez Carlosa Cháveza przy wsparciu José Vasconcelosa.
- Pitagoras, (1919).
- Estetyczny monizm, (1919).
- Rasa kosmiczna, (1925).
- Indologia, (1926).
- Metafizyka, (1929).
- Radosny pesymizm, (1931).
- Estetyczny, (1936).
- Etyka, (1939).
- Historia myśli filozoficznej, (1937).
- Logika organiczna, (1945).
- Dynamiczna teoria prawa, (1907).
- Inteligencja meksykańska, (1916).
- Creole Ulysses, (1935).
- Burza, (1936).
- Krótka historia Meksyku, (1937).
- Katastrofa, (1938).
- Prokonsulat, (1939).
- Zmierzch mojego życia, (1957).
- Płomień. Ci z góry w rewolucji. Historia i tragedia, (1959).
- Ljako listy polityczne José Vasconcelosa, (1959).
- Kompletne prace, (1957-1961).
Jeszcze bez komentarzy