Lactococcus lactis Jest to Gram-dodatnia, nieruchliwa, ujemna pod względem katalazy bakteria homofermentacyjna. Należy do grupy bakterii kwasu mlekowego (LAB). Metabolizm bakterii z tej grupy prowadzi do produkcji kwasu mlekowego.
W odpowiednich warunkach, L. lactis Może szybko obniżyć pH i potencjał redoks pożywki hodowlanej. Z tego powodu znajduje zastosowanie w produkcji fermentowanych produktów mlecznych..
Gatunki Lactococcus lactis obejmuje cztery podgatunki i biowar. Pomimo szerokiego zastosowania w produkcji żywności wiąże się z wieloma chorobami.
Predyspozycje pacjentów z osłabionym układem odpornościowym i długotrwała ekspozycja na niepasteryzowane produkty mleczne są głównymi przyczynami zakażenia tą bakterią..
Indeks artykułów
Lactococcus lactis jest to bakteria homofermentacyjna, która podczas fermentacji glukozy wytwarza tylko kwas L-mlekowy. Nie tworzy zarodników. Rośnie w 10 ° C, ale nie w 45 ° C.
Rośnie na podłożu z 4% (w / v) NaCl, z wyjątkiem L. lactis subsp. cremoris, który obsługuje tylko stężenia soli wynoszące 2% (p / v).
Niektóre z jego szczepów są zdolne do wydzielania pozakomórkowych substancji polisacharydowych. Wszystkie podgatunki są fakultatywnie beztlenowe, niehemolityczne, ujemne pod względem katalazy i zawierają fosfatydyloglicerol i kardiolipinę.
Lactococcus lactis jest to gatunek typu z rodzaju. Wcześniej był zawarty w Paciorkowiec (lactis) grupy N Klasyfikacji Lancefielda. Należy do gromady Firmicutes, rzędu Lactobacillales, rodziny Streptococcaceae.
Obecnie rozpoznawane są cztery podgatunki i biowar., L. lactis subsp. lactis biowar diacetylactis. Ten biowar różni się od L. lactis subsp. lactis Y cremoris za zdolność do wykorzystania cytrynianu przy produkcji diacetylu.
Ponieważ jednak w tej zdolności pośredniczą plazmidy, jest to cecha niestabilna, dla której bakteria nie może zostać uznana za podgatunek..
Lactococcus lactis jest pleomorficzna, ma kształt kokosowy lub jajowaty, może rosnąć pojedynczo, w parach lub w łańcuchach. W przypadku łańcucha, komórki mogą przybrać kształt pręta. Nie ma wici ani fimbrii. Mają liczne plazmidy, które mogą różnić się wielkością od 1 kb (kilobase) do ponad 100 kb.
Lactococcus lactis charakteryzuje się licznymi wariacjami fenotypowymi, czasami trudno jest rozpoznać różnice istniejące między składającymi się na nią podgatunkami.
Lactococcus lactis subsp. lactis biowar diacetylactis, na przykład według niektórych autorów wytwarza amoniak z argininy. Jednak inni autorzy argumentują odwrotnie, wskazując, że ta cecha odpowiada Lactococcus lactis subsp. cremoris.
Pomimo wspólnego skojarzenia Lactococcus lactis W przypadku produktów mlecznych bakterie zostały pierwotnie wyizolowane z roślin. Niektórzy autorzy uważają, że u roślin znajduje się on w stanie uśpienia i uaktywnia się podczas wchodzenia do przewodu pokarmowego przeżuwaczy po spożyciu..
W roślinach może rosnąć jako epifit i jako endofit. Może rosnąć na różnych częściach roślin, w tym na łodygach Eukaliptus, liście kukurydzy, grochu i trzciny cukrowej.
Dodatkowo został odizolowany od zwierząt i gleby w gospodarstwach hodowlanych. Został również znaleziony w zakładach produkujących ser, ściekach z przemysłu leśnego oraz powierzchniowych wodach morskich i basenach..
Lactococcus lactis Jest używany do fermentacji produktów mlecznych, takich jak ser i jogurt oraz warzyw do uzyskania kapusty kiszonej i tym podobnych. Bakterie nadają żywności smak i wytwarzają kwas, który pomaga ją zachować.
Wytwarza również probiotyki i bakteriocyny. Te ostatnie to biologicznie aktywne peptydy lub kompleksy białkowe..
Wśród bakteriocyn wytwarzanych przez tę bakterię znajduje się nizyna, która działa na bakterie Gram-dodatnie, zarodniki bakterii Clostridia i pałeczki, patogenne paciorkowce i gronkowce..
Lactoccocus lactis został również zmodyfikowany genetycznie w celu wytworzenia innych związków o znaczeniu medycznym i przemysłowym.
Lactococcus lactis jest uważany za oportunistyczny patogen o niskiej zjadliwości. Jednak w ostatnich latach jego częstość występowania u ludzi i zwierząt rośnie..
U ludzi osłabiony układ odpornościowy i narażenie na niepasteryzowane produkty mleczne lub ich spożycie są czynnikami ryzyka.
Lactococcus lactis subsp. cremoris zgłaszano jako czynnik wywołujący bakteriemię, ostrą biegunkę, bakteryjne zapalenie wsierdzia, posocznicę, ropnie wątroby i mózgu, martwicze zapalenie płuc, ropne zapalenie płuc, septyczne zapalenie stawów, zakażenie głębokiej szyi, zakażenie cewnikowe krwiobiegu, zapalenie otrzewnej, ropniak, wstępujące zapalenie dróg żółciowych i zapalenie kanałów.
Lactococcus lactis subsp. lactis Został również wyizolowany z klinicznych próbek krwi, zmian skórnych i moczu. Istnieją doniesienia wskazujące na zaangażowanie Lactococcus lactis subsp. lactis w sytuacjach nagłych, takich jak septyczne zapalenie stawów, zapalenie otrzewnej i zapalenie kości i szpiku.
Nie ma zdefiniowanego standardowego leczenia infekcji spowodowanych przez Lactococcus lactis subsp. cremoris. Testy wrażliwości były podstawą do określenia leczenia w każdym przypadku..
W oparciu o te kryteria zastosowano penicylinę, cefalosporynę trzeciej generacji, cefotaksym i koamoksiklav. Cefotaksym wykazał słabe wyniki w leczeniu ropnia wątroby, być może z powodu powikłań ropniaka.
Dopóki nie ma konkretnego przewodnika, terapia przeciwdrobnoustrojowa musi być zgodna z podatnością patogenu wyizolowanego z kultur. W większości przypadków wankomycyna była skuteczna.
Alternatywna terapia przeciwdrobnoustrojowa, która również okazała się skuteczna, obejmuje ceftriakson i gentamycynę przez 10 dni, a następnie dożylne podawanie ceftriaksonu przez 6 tygodni..
Lactococcus lactis subsp. lactis został powiązany z przypadkiem masowej śmierci ptactwa wodnego w Hiszpanii. Zdarzenie, które miało miejsce w 1998 r., Dotknęło ponad 3000 ptaków (0,6% ogólnej populacji ptactwa wodnego na tym terenie).
Najbardziej dotkniętymi gatunkami były łyski, łopaty i dzikie kaczki. Objawami były: opadające skrzydła, spowolnienie i niewydolność oddechowa. Sekcja zwłok wykazała łagodne przekrwienie płuc.
Podgatunek ten spowodował również śmiertelność od 70 do 100% jesiotrów mieszańców w warunkach uprawy. Chore ryby wykazywały anoreksję, blady kolor ciała i czerwonawe plamy na brzuchu.
W badaniach histopatologicznych stwierdzono liczne, masywne ogniska martwicze, krwotoczne lub koagulacyjne w wątrobie i śledzionie. W krewetkach malajskich Macrobrachium rosenbergii było związane z chorobą białych mięśni.
Jeszcze bez komentarzy