Pomiędzy właściwości świetlne Najistotniejsze są jego elektromagnetyczna natura, liniowy charakter, który obejmuje obszar niemożliwy do dostrzeżenia dla ludzkiego oka oraz fakt, że w nim można znaleźć wszystkie istniejące kolory..
Natura elektromagnetyczna nie dotyczy wyłącznie światła. Jest to jedna z wielu innych istniejących form promieniowania elektromagnetycznego. Fale mikrofalowe, fale radiowe, promieniowanie podczerwone, promienie rentgenowskie to między innymi formy promieniowania elektromagnetycznego.
Wielu uczonych poświęciło swoje życie zrozumieniu światła, zdefiniowaniu jego cech i właściwości oraz badaniu wszystkich jego zastosowań w życiu..
Galileo Galilei, Olaf Roemer, Isaac Newton, Christian Huygens, Francesco Maria Grimaldi, Thomas Young, Augustin Fresnel, Siméon Denis Poisson i James Maxwell to tylko niektórzy z naukowców, którzy na przestrzeni dziejów poświęcali swoje wysiłki, aby zrozumieć to zjawisko i rozpoznać wszystkie jego implikacje.
Są to dwa wspaniałe modele, które były używane w przeszłości do wyjaśniania natury światła..
Po różnych badaniach ustalono, że światło jest jednocześnie falą (ponieważ rozchodzi się przez fale) i korpuskularną (ponieważ składa się z drobnych cząstek zwanych fotonami).
Różne eksperymenty w tej dziedzinie ujawniły, że oba pojęcia mogą wyjaśniać różne właściwości światła.
Doprowadziło to do wniosku, że model falowy i korpuskularny są komplementarne, a nie wyłączne..
Rozchodzenie się światła przebiega w prostym kierunku. Cienie generowane przez przechodzące światło są ewidentnym dowodem na tę cechę..
Teoria względności, zaproponowana przez Alberta Einsteina w 1905 r., Wprowadziła nowy element, stwierdzając, że w czasoprzestrzeni światło porusza się po krzywych, gdy jest odchylane przez elementy stojące mu na drodze..
Światło ma skończoną prędkość i może być niezwykle szybkie. W próżni może poruszać się z prędkością do 300 000 km / s.
Gdy pole, w którym przemieszcza się światło, różni się od próżni, prędkość jego ruchu będzie zależała od warunków środowiskowych, które mają wpływ na jego charakter elektromagnetyczny..
Fale poruszają się cyklicznie, to znaczy przechodzą od jednej polaryzacji do drugiej, a następnie wracają. Charakterystyka częstotliwościowa ma związek z liczbą cykli występujących w danym czasie..
To częstotliwość światła określa poziom energii ciała: im wyższa częstotliwość, tym wyższa energia; im niższa częstotliwość, tym niższa energia.
Ta cecha ma związek z odległością istniejącą między punktami dwóch kolejnych fal, które występują w danym czasie..
Wartość długości fali jest generowana przez podzielenie prędkości fal przez częstotliwość: im krótsza długość fali, tym wyższa częstotliwość; a im dłuższa długość fali, tym niższa częstotliwość.
Długość fali i częstotliwość pozwalają falom mieć określony ton. Widmo elektromagnetyczne zawiera w sobie wszystkie możliwe kolory.
Przedmioty pochłaniają padające na nie fale świetlne, a te, które nie pochłaniają, są postrzegane jako kolor..
Widmo elektromagnetyczne ma jeden obszar widoczny dla ludzkiego oka, a drugi niewidoczny. W widocznym obszarze, który waha się od 700 nanometrów (kolor czerwony) do 400 nanometrów (kolor fioletowy), można znaleźć różne kolory. Na przykład w obszarze niewidocznym można znaleźć promienie podczerwone.
Ta cecha wiąże się z faktem, że światło może zmieniać kierunek, gdy odbija się w jakimś obszarze.
Ta właściwość wskazuje, że gdy światło pada na przedmiot o gładkiej powierzchni, kąt, pod jakim będzie odbijane, będzie odpowiadał temu samemu kątowi, co wiązka światła, która jako pierwsza uderzyła w powierzchnię..
Patrzenie w lustro to klasyczny przykład tej cechy: światło odbija się w lustrze i tworzy postrzegany obraz.
Załamanie światła jest związane z: fale świetlne mogą doskonale przechodzić przez przezroczyste powierzchnie.
Kiedy tak się dzieje, prędkość ruchu fal jest zmniejszona, co powoduje zmianę kierunku światła, co powoduje efekt załamania..
Przykładem załamania światła może być umieszczenie ołówka w szklance wody: generowany efekt rozbicia jest konsekwencją załamania światła.
Dyfrakcja światła to zmiana kierunku fal, gdy przechodzą przez otwory lub gdy otaczają przeszkodę na swojej drodze.
Zjawisko to występuje w różnych typach fal; Na przykład, jeśli obserwuje się fale generowane przez dźwięk, dyfrakcję można zauważyć, gdy ludzie są w stanie odebrać hałas, nawet jeśli dochodzi np. Zza ulicy..
Chociaż światło porusza się po linii prostej, jak widać wcześniej, można w nim również zaobserwować charakterystykę dyfrakcji, ale tylko w odniesieniu do obiektów i cząstek o bardzo małych długościach fal..
Dyspersja to zdolność światła do oddzielenia się podczas przechodzenia przez przezroczystą powierzchnię, a co za tym idzie, ukazania wszystkich kolorów, które są jej częścią.
Zjawisko to występuje, ponieważ długości fal wchodzące w skład wiązki światła nieznacznie się od siebie różnią; wtedy każda długość fali utworzy nieco inny kąt podczas przechodzenia przez przezroczystą powierzchnię.
Rozpraszanie jest charakterystyczne dla świateł o różnych długościach fal. Najbardziej wyraźnym przykładem rozpraszania światła jest tęcza.
Jeszcze bez komentarzy