Termin duża posiadłość odnosi się do rolniczej eksploatacji dużego obszaru ziemi. Wielkość, jaką powinna mieć ta ziemia, różni się w zależności od kraju i waha się od setek do tysięcy hektarów. Etymologicznie słowo to pochodzi z łaciny latyfundium (latus oznacza „szeroki” lub „rozległy” oraz dno oznacza „korzeń lub pierwsza podstawa czegoś”).
Ten duży teren przeznaczony jest głównie - ale nie wyłącznie - pod uprawę żywności przeznaczoną do spożycia przez właścicieli. Zwykle termin latifundio wiąże się z negatywną sytuacją, taką jak nieefektywna eksploatacja zasobów i niewielki szacunek dla pracowników pracujących na roli..
Jednak, chociaż nie jest to wspólny mianownik, istnieją duże osiedla, które są zorientowaną i wydajną maszyną produkcyjną, optymalizującą zasoby i maksymalizującą efekt końcowy. Są idealnym wzorem do naśladowania, mimo że w większości przypadków tak się nie dzieje.
Indeks artykułów
Historycznie rzecz biorąc, latifundio było bezpośrednim wynikiem podziału ziem po udanych kampaniach wojskowych, w których zwycięzcy odebrali pokonane ziemie i, w nagrodę, przydzielili rozszerzenia żyznych ziem ich najbardziej zaciekłym wojownikom lub najbardziej oficerom. wybitny.
Innym sposobem narodzin latifundio była kolonizacja. Proces ten był doświadczany na całym kontynencie amerykańskim, bez różnicy, z północy na południe; generalnie europejscy odkrywcy i zdobywcy przejmowali te ziemie siłą. W każdym razie oba źródła mają wspólne korzenie w przemocy i zawłaszczaniu ziemi..
Wraz z ewolucją ludzkości wielkie majątki miały inne, mniej naganne pochodzenie: na przykład dzisiejsze zmiany polityczne i społeczno-gospodarcze mogą być przyczyną pojawienia się nowych wielkich majątków..
Ogólnie rzecz biorąc, używa się słowa latifundio w sposób pejoratywny; Odpowiada to faktowi, że cechy tego rodzaju eksploatacji gruntów powodują, że w większości przypadków generowane są niekorzystne sytuacje..
Pomimo tej koncepcji można obiektywnie wymienić najważniejsze cechy dużej posiadłości:
- Duże połacie pojedynczego gruntu lub kilka zintegrowanych działek zarządzanych przez jednego lub więcej partnerów.
- Przedłużenia terenów płaskich, równin lub dolin. Miejsca o większej topografii są odrzucane ze względu na trudność ich obsługi.
- Ogólnie rzecz biorąc, eksploatacja jednego zasobu na całym obszarze.
- Niski wskaźnik zysku na metr kwadratowy obrobionej ziemi.
- Niedostateczne wykorzystanie terenu, bez osiągnięcia maksymalnych poziomów eksploatacji.
- Wykorzystanie niskiej technologii w procesie.
- Korzystanie z niewykwalifikowanej i niedostatecznie opłacanej siły roboczej, co powoduje niepokoje społeczne.
Koncepcja, która wyłania się z tekstów Sądu Najwyższego Narodu Meksyku, wskazuje, że latyfundia to te przedłużenia ziemi, które przekraczają granice małej własności.
Aby to wyjaśnić, szczegółowo podaje się, że odnosi się do 100 hektarów gruntów o doskonałej jakości, biorąc pod uwagę 150 w przypadku upraw bawełny i do 300 w przypadku upraw cennych dla interesu krajowego, takich jak banany, cukier, kawa, oliwka, wanilia lub owoce. drzewa.
Wyszczególniono również, że w przypadku inwentarza żywego jako limit przyjmuje się grunty niezbędne do utrzymania 100 sztuk bydła lub ich odpowiednika w przypadku innych rodzajów mniejszego inwentarza żywego..
Rozumie się zatem, że każde rozszerzenie gruntu, które przekracza opisane powyżej ograniczenia, jest uważane przez ustawodawstwo meksykańskie za dużą nieruchomość..
W pierwszej dekadzie XX wieku nastąpiła ostateczna eksplozja niezadowolenia, jakie klasa chłopska tego narodu gromadziła przez stulecia..
Prawa obowiązujące w XIX wieku, w którym tylko burżuazja miała dostęp do negocjowania ziemi, pozostawiły klasę robotniczą na drugim planie..
Bez bezpośredniego dostępu do ziemi robotnicy byli zależni od marnej zapłaty oferowanej przez właściciela. To niewątpliwie rzuciło ich i ich rodziny w straszliwą nędzę i warunki życia. Potem nadeszła rewolucja 1910 r., Wymachując flagą równości klas społecznych i wynikających z tego korzyści..
Wśród dokonanych zmian znalazła się tzw. Reforma rolna. Ustawa ta, urodzona w 1910 r. I obowiązująca od 1917 r., Miała na celu przede wszystkim podział i podział tych wielkich majątków między klasę społeczną o mniejszych zasobach..
W tym celu rząd przystąpił do wywłaszczania i wyodrębniania dużych działek bez użycia lub produkcji, aby później sprzedać je na aukcjach publicznych po niezwykle niskich cenach..
Historia dużych posiadłości w Kolumbii jest podobna do historii innych krajów Ameryki Południowej. Jego początki sięgają czasów podboju hiszpańskiego, czasów panów feudalnych, wybitnych oficerów i żołnierzy, którzy zostali nagrodzeni dużymi połaciami ziemi..
Praktyka ta przetrwała mijanie wieków i to właśnie we współczesnej historii różnych krajów regionu zaobserwowano próby zmiany sposobu podziału ziemi i bogactwa..
W szczególnym przypadku Kolumbii w 1936 roku narodziła się ustawa 200 lub ustawa o ziemi. Trzydzieści lat później, w 1961 r., Powstała ustawa 135, która ostatecznie poruszyła kwestię reformy rolnej.
Na pierwszym planie pojawiła się również ANUC (Krajowe Stowarzyszenie Użytkowników Chłopskich), grupa, która była sztandarową i filarową tej reformy..
Proces w Kolumbii utknął w martwym punkcie, a można nawet powiedzieć, że cofnął się z powodu nieustannej przemocy, która dominuje w tym kraju. Kilku autorów szacuje, że do tej pory i z powodu oblężenia brutalnych aktorów w okolicy chłopi stracili od 4 do 6 milionów hektarów uprawnych..
To przesiedlenie ludzi i rodzin, fakt wywłaszczenia ziemi, z której czerpano ich codzienne utrzymanie, a także bezczynność jednostek rządowych i brak realnych możliwości uzyskania godnej pracy, skłoniły wielu chłopów do zaciągnięcia się. armie, które tworzą życie na swoich ziemiach.
Działania tych nielegalnych ugrupowań zbrojnych przyniosły regionowi niezliczone trudności. Eksperci w tej dziedzinie oszacowali, że nie będzie możliwe osiągnięcie równości w podziale ziemi, gdy na co dzień zbrojne grupy walczą o kontrolę pasów gospodarstw..
W tym konkretnym przypadku nie może być legalnego wyzysku i wzbogacania się, jeśli te zbrojne grupy wykorzystują ziemię do zabronionych upraw i działają jako właściciele ziemscy, płacąc nędzne płace chłopom, którzy nie mają innej możliwości przetrwania..
Eksperci wskazują, że na ustabilizowanie się tego obszaru, na znalezienie pokoju w kraju, na zawieszenie broni i na stałe złożenie broni pozostało jeszcze trochę czasu. Do tego czasu nie będziecie mogli zobaczyć prawdziwej zmiany na polu Kolumbii.
Proces latifundio w Hiszpanii nie wymyka się również historycznym korzeniom, które narzucane są całemu światu jako wspólny mianownik: podbój militarny. W tym przypadku jest to tzw. Christian Reconquest.
Jak powszechnie wiadomo, podczas chrześcijańskiej rekonkwisty różne zakony wojskowe, członkowie rodziny królewskiej i duchowni byli w stanie zagarnąć bardzo dużą część ziemi zdobytej na ostrzu miecza. Kastylijczycy cenili ziemie andaluzyjskie, te w pobliżu Cieśniny Gibraltarskiej i te na skraju Morza Śródziemnego.
W XVII i XVIII wieku, po wypędzeniu Maurów około 1610 r., Hiszpania doświadczyła ekonomicznej i społecznej klęski pomimo kwitnących kolonii na kontynencie amerykańskim..
Było to spowodowane przymusowym wysiedleniem mieszkańców ziemi i robotników, a bez pracy stali się niemożliwi do pracy..
W tym okresie zjawisko latifundio rozprzestrzeniło się jeszcze bardziej. Powodem tego było to, że duzi właściciele ziemscy byli oddani hodowli bydła i mieli wystarczającą moc, aby wypasać swoje bydło na własnej ziemi lub na ziemi należącej do małych rolników..
Często ziemie tych ostatnich były atakowane i dotknięte przez wykorzystanie ich małych ziem jako zagrody lub koryta dla bydła jakiegoś wielkiego pana, nie pozostawiając nic innego, jak tylko sprzedać ziemie temu, kto zaoferował najwyższą cenę, zwykle właścicielowi bestie, zwiększając w ten sposób ich panowanie.
W 1932 roku pojawiło się prawo o podstawach reform agrarnych, które miało na celu uratowanie robotników pracujących najemnych i yunteros (tych, którzy mieli zespół mułów do orania pola) przed nadużyciami właścicieli ziemskich i, w pewien sposób, zapewnić sprawiedliwy podział ziemi . Jednak jego błędne zastosowanie lub interpretacja spowodowały dalsze uszkodzenia i tak już zniszczonego systemu..
Hiszpańscy chłopi stanęli w obliczu niepewnej sytuacji podczas drugiej wojny światowej, a także później, w latach powojennych, co wraz z ciągłym głodem spowodowało, że kwestia podziału ziemi straciła na znaczeniu..
Wszystko to wydarzyło się u progu drugiej tercji XX wieku, kiedy Hiszpania przeżywała skok w kierunku modernizacji.
Jeszcze bez komentarzy