Plik liberalizm ekonomiczny Jest to doktryna, która pojawiła się w Wielkiej Brytanii w XVIII wieku. Polityczny aspekt liberalizmu wywodzi się z poszukiwania praw przeciwko klasom wyższym starego reżimu. W ekonomii czołowym teoretykiem był Adam Smith.
Rewolucja przemysłowa zmieniła wówczas społeczną i gospodarczą strukturę Anglii, powodując, że burżuazja zdobyła znaczną władzę. Zderzyło się to z przywilejami, którymi nadal cieszą się wyższe warstwy społeczne, a co za tym idzie - państwo reprezentowane przez króla..
Chociaż istniały już pewne precedensy teoretyczne, najbardziej utrwaloną doktryną był liberalizm. Stwierdził, że nie powinno być regulacji państwowych, które wpływałyby na gospodarkę.
Najważniejszym agentem była jednostka i wychodząc od cech, które przypisywali mu liberałowie, jego wysiłek zarabiania pieniędzy przyniósłby korzyści całemu społeczeństwu..
Chociaż z biegiem czasu liberalizm gospodarczy miał większe wpływy niż inne, w XX i XXI wieku stał się główną teorią ekonomiczną. Niektórzy autorzy zwracają jednak uwagę, że tak naprawdę od lat 70. ubiegłego wieku pojawiła się nowa koncepcja: neoliberalizm.
Indeks artykułów
Początki liberalizmu gospodarczego sięgają XVIII wieku. Podążając za postulatami liberalizmu, starał się zakończyć wielorakie przywileje, którymi nadal cieszyła się szlachta, duchowieństwo i oczywiście monarchia..
Z drugiej strony, doktryna sprzeciwiała się także jednej z modnych wówczas ideologii ekonomicznych: merkantylizmowi. Sprzyjało to interwencji państwa w sprawy gospodarcze.
Już w XVII wieku pojawili się filozofowie, których idee były bliskie temu liberalizmowi. John Locke jest zwykle uważany za jednego z wpływów późniejszych autorów, którzy zdefiniowali tę doktrynę.
Jak wspomniano powyżej, państwo było regulatorem wszystkich decyzji i struktur gospodarczych w tamtym czasie. W obliczu tego, w środku rewolucji przemysłowej, pojawili się myśliciele, którzy zaproponowali coś wręcz przeciwnego.
We wczesnych latach tej rewolucji ekonomiczni liberałowie udoskonalili swoje pomysły, jak zbudować model podobny do tworzonego społeczeństwa. W ten sposób coraz bardziej dominowała wolność jednostki, z parlamentem, któremu udało się ograniczyć uprawnienia monarchy.
W tym czasie, mając większą swobodę polityczną niż reszta Europy, Brytyjczycy zaczęli dbać o gospodarkę i indywidualny wzrost..
Liberalizm ekonomiczny wyszedł z założenia, że jednostka zawsze szuka własnej korzyści. Te poszukiwania, wraz z poszukiwaniami reszty populacji, przynoszą korzyści społeczeństwu. Dlatego państwo nie powinno ingerować w stosunki gospodarcze, aw każdym razie, aby interwencja ta była minimalna..
Fraza użyta do podsumowania tej doktryny brzmiała laissez faire, laissez passer, co w języku francuskim oznacza puścić, odpuścić. W rzeczywistości motto było już używane przez fizjokratów, ale liberalizm ostatecznie je zawłaszczył..
W przypadku leseferyzmu rynek nie powinien podlegać żadnym regulacjom poza tym, co decydują jednostki. W ten sam sposób opowiadał się za całkowitą swobodą pracowników i pracodawców w zawieraniu umów, bez konieczności ustanawiania przez państwo przepisów w celu ich obrony..
praca opublikowana w 1776 roku przez Adama Smitha „Bogactwo narodów” uważana jest za początek liberalizmu gospodarczego. Jego wpływ jest taki, że ustanawia moment, w którym zaczął mówić o klasycznych ekonomistach.
Smith, podobnie jak inni ekonomiści przed nim, dążył do zbadania najlepszych sposobów wzbogacenia społeczeństwa, a wraz z nim państwa. Jednak w przeciwieństwie do innych nurtów doszedł do wniosku, że to jednostka powinna mieć pełną kontrolę nad stosunkami gospodarczymi.
Dla niego wzbogacenie się państwa następowało po jednostce, jak powiedział: „Pracując dla siebie, służycie społeczeństwu skuteczniej, niż gdy pracuje się dla dobra społecznego”..
Adam Smith uważał interwencję władz państwa w dziedzinie gospodarki za bezużyteczną, a nawet zgubną. Aspekty takie jak podaż lub popyt to te, które powinny regulować działalność handlową, bez wyższych standardów.
Aby to wyjaśnić, wprowadził metaforę niewidzialnej ręki. Według niego, indywidualne egoizmy w poszukiwaniu maksymalnego możliwego zysku są kierowane przez niewidzialną rękę rynku, aby faworyzować społeczeństwo jako całość..
Wzrost produkcji i pojawienie się burżuazji przemysłowej doprowadziły do wielkiego wzrostu rynków światowych. Liberalizm, z ideą nieinterwencji państwa, zdobył poparcie kupców, inwestorów i oczywiście samych właścicieli przedsiębiorstw..
Rządy zostały zmuszone do uchwalenia liberalnych praw ekonomicznych, zniesienia ceł i umożliwienia swobodnego przepływu towarów..
Do końca XIX wieku liberalizm gospodarczy był systemem, który dominował nad wszystkimi innymi, a jego wczesne wyniki przekonały wielu. Jednak pod koniec wieku spowolnienie gospodarcze zaczęło ujawniać niektóre ze swoich słabości.
Najbardziej widoczne było tworzenie się nierówności w społeczeństwie. Autorzy tacy jak Charles Dickens wykazali niektóre skutki całkowitej deregulacji, w której warstwy populacji pogrążały się w ubóstwie lub dzieci musiały pracować od najmłodszych lat.
Sytuacje te skłoniły władców, poczynając od konserwatystów, do wprowadzenia pewnych ograniczeń w działalności gospodarczej. Niektórzy teoretycy tzw. Nowego liberalizmu zaczęli domagać się pewnych regulacji, które korygowałyby negatywne skutki.
Na początku burżuazja i proletariat nie były w konflikcie. Istnienie wspólnego wroga, szlachty, uczyniło ich sojusznikiem przeciwko niemu.
Zmieniło się to, gdy dominującą doktryną zajął się liberalizm ekonomiczny. Brak praw robotników doprowadził do pojawienia się ruchów socjalistycznych, które dążyły do większej równości społecznej.
W ten sposób liberalizm, socjalizm i komunizm stały się ideologiami wroga. XX wiek był sceną walki między tymi doktrynami.
Wielki kryzys gospodarczy 1929 r. Nie przyczynił się do spopularyzowania liberalizmu gospodarczego. W rzeczywistości narastał prąd, który wymagał większej kontroli państwa nad gospodarką, aby nadużycia, które spowodowały kryzys, nie powtórzyły się.
Wyjście z tego kryzysu przyszło z rąk gospodarki, która choć miała liberalne korzenie, przejęła część recept socjalizmu.
John Maynard Keynes, najbardziej wpływowy ekonomista tamtych czasów, był teoretycznym autorem tzw. Nowego Ładu. W tym przypadku inwestycje publiczne posłużyły jako główna broń w celu przywrócenia wzrostu gospodarczego.
Koniec II wojny światowej zaowocował światem dwubiegunowym. Liberalizm-kapitalizm i komunizm konkurowały ze sobą zarówno politycznie, jak i ekonomicznie.
Przez większość lat tzw. Zimnej wojny większość krajów (z wyjątkiem bloku komunistycznego) rozwinęła liberalne gospodarki, ale z pewnymi niuansami.
Zdaniem wielu historyków strach przed rozprzestrzenianiem się komunizmu skłonił, zwłaszcza w Europie, wiele krajów do stworzenia tzw. Państwa opiekuńczego. Te, z operacją opartą na liberalizmie gospodarczym, ustanowiły usługi publiczne blisko bardziej etatystycznych systemów.
Zdrowie, edukacja czy ochrona bezrobotnych przed państwem zerwały z najbardziej ortodoksyjnymi ideami liberalizmu gospodarczego.
Sytuacja pozostała mniej więcej taka sama, pomimo siły liberalnych szkół, takich jak austriacka. Równowaga zaczęła się łamać dopiero w latach 70. W tym dziesięcioleciu przywódcy tacy jak Margaret Thatcher i Ronald Reagan rozpoczęli tak zwaną konserwatywną rewolucję..
Jednak wielu autorów uważa, że systemem gospodarczym, który od tamtej pory przeważał, był neoliberalizm, odmiana pierwotnego liberalizmu..
Liberalizm ekonomiczny wychodzi od bardzo specyficznej idei natury ludzkiej. Dla wyznawców tej doktryny jednostka dąży głównie do własnego dobrobytu. Według liberałów istota ludzka jest wybitnie samolubna. dobro innych jest drugorzędne.
Jest to filozofia bardzo indywidualistyczna, chociaż zgodnie z jej teoriami poszukiwanie indywidualnego bogactwa powinno się przekładać na dobro wspólne.
Jednym z głównych punktów doktrynalnych jest to, że rynek może funkcjonować bez jakiejkolwiek ingerencji z zewnątrz..
Zatem prawo podaży i popytu jest jednym z najbardziej cenionych aspektów ustalania kosztu produktów. Podobnie, niektórzy teoretycy wskazywali, że wartość jest wynikiem połączenia kosztu pracy i oceny konsumenta..
Nie potrzebując regulacji, liberalizm wyklucza państwo z równania. Miałoby to swoje miejsce tylko w budowie infrastruktury lub w bezpieczeństwie narodowym.
Konkurencja, czy to między osobami fizycznymi, czy między firmami, jest jedną z osi, po których porusza się gospodarka zgodnie z tą teorią. Musi być ustalona bez jakichkolwiek zniekształceń normatywnych, swobodnie i całkowicie.
Rezultatem powinna być korzyść dla konsumenta. Teoretycznie ceny spadłyby, a jakość wzrosłaby, ponieważ firmy miałyby trudności ze sprzedażą więcej.
Jeśli chodzi o jednostkę, kompetencje te zostałyby przeniesione na pracowników. Tylko najlepiej przystosowani byliby w stanie dostać najlepszą pracę.
Prywatna własność środków produkcji jest jedną z najważniejszych cech liberalizmu. Państwo nie może być właścicielem żadnej firmy w swoim imieniu.
Nie może też być właścicielem surowców na tym terytorium. Wszystko to musi trafić w ręce prywatnych firm.
Brytyjczyk Adam Smith uważany jest za jednego z twórców liberalizmu gospodarczego. Jego głównym dziełem było „Badania nad naturą i przyczynami bogactwa narodów”, popularnie zwane „Bogactwem narodów”.
W tej książce ustanowił niektóre z fundamentów liberalnej doktryny. Na początku twierdził, że rynki regulowane przez państwo są mniej wydajne niż rynki oparte na prywatnej konkurencji. Dlatego opowiadał się za zniesieniem ceł, większości podatków i innych rodzajów regulacji.
Smith zbadał dystrybucję bogactwa, zauważając, że im więcej handlu, tym bardziej rosną dochody obywateli..
Jednym z jego najbardziej znanych wkładów jest koncepcja „niewidzialnej ręki”. To był sposób na nazwanie siły, dzięki której indywidualne poszukiwanie bogactwa miało konsekwencje w bogatszym społeczeństwie.
Jego badania koncentrowały się na tym, jak ustalana jest wartość płac, czynszów czy nieruchomości. Jego najważniejsze dzieło nosiło tytuł „Zasady ekonomii politycznej i opodatkowania”.
Poruszył w nim takie kwestie, jak wycena społeczeństwa, dlaczego wzrasta renta gruntowa i korzyści płynące z wolnego handlu.
Uważany jest za jednego z ojców makroekonomii ze względu na analizę relacji między wynagrodzeniami a świadczeniami. Podobnie był pionierem prawa malejących przychodów.
Jego wkład, a zwłaszcza jego przekonanie, że robotnicy z trudem przekraczają podstawowe zarobki, umieściły go w gronie tak zwanych „pesymistów”. W rzeczywistości sam Karol Marks przejął część jego wpływów.
Mimo że nie należał do bardziej ortodoksyjnych teoretyków ekonomicznego liberalizmu, praca Keynesa miała ogromne znaczenie w XX wieku. Wychodząc z tej samej doktryny, doszedł do wniosku, że system kapitalistyczny nie jest w stanie zaoferować sytuacji pełnego zatrudnienia.
Jego prace służyły przezwyciężeniu Wielkiego Kryzysu. W tym celu państwo pobudziło gospodarkę, wstrzykując środki publiczne w celu pobudzenia popytu wewnętrznego..
Był członkiem tak zwanej Austriackiej Szkoły Liberalizmu. Był jednym z najbardziej wpływowych ekonomistów drugiej połowy XX wieku.
Jego filozofia łączy liberalizm ekonomiczny z wolnością jednostki. To odróżnia ją od późniejszego neoliberalizmu, który preferował silne politycznie rządy..
Ta obrona indywidualizmu doprowadziła go do konfrontacji z wszelkiego rodzaju interwencjonizmem, poczynając od tego w społeczeństwach komunistycznych. Jego wpływ był fundamentalny dla konserwatywnej rewolucji Thatcher i Reagana, a także dla polityki opracowanej w niektórych krajach europejskich ...
Jeszcze bez komentarzy