Pokażemy Ci listę zespoły psychologiczne że dzieci, młodzież, dorośli i osoby starsze mogą cierpieć. Bez wątpienia ludzki umysł jest bardzo złożony, a nauka nie była jeszcze w stanie dokładnie określić, jak to działa ani dlaczego pojawiają się pewne zaburzenia.
Wiele zaburzeń psychicznych, które zobaczymy poniżej, zostało sklasyfikowanych przez społeczność naukową jako urojenia. Urojenia są na ogół bardzo ekstrawaganckimi przekonaniami, które mimo że są fałszywe i rzadkie, są uważane za prawdziwe.
Ktokolwiek cierpi na złudzenie, jest naprawdę bardzo przekonany o tym, co uważa za prawdę, i zaciekle broni swoich „racji”. Następujące urojenia i zespoły są najdziwniejsze, a wiele z nich do dziś pozostaje tajemnicą..
Ktokolwiek cierpi na ten syndrom, uważa, że istnieje oszust, który jest identyczny z nim i podszywa się pod niego na oczach wszystkich. Ale tylko on wie, że ta osoba nie jest identyczna ze sobą pod każdym względem.
Inną ciekawą cechą tego zaburzenia jest to, że tym oszustem jest osoba, która utrzymuje bliską więź rodzinną z osobą, która na nią cierpi. W urojeniu Capgrasa pacjent zaczyna unikać tego krewnego i cierpi, gdy oboje muszą znajdować się w tym samym pomieszczeniu..
Naukowcy utrzymują, że jedną z rzeczy, które pacjent stracił, jest właśnie świadomość łączącej go więzi. Uważa go za prawdziwego nieznajomego. Kiedy ten problem zostanie zdiagnozowany, leczenie psychiatryczne jest absolutnie konieczne..
Po pierwszym etapie opieki leczenie integruje pomoc psychologiczną. Leki przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne oraz terapia poznawcza przyniosły bardzo dobre rezultaty. Jednak choroba nie ustępuje całkowicie.
Znany również jako licomania lub terantropia, ten zespół może być ci znany, ponieważ ma pewien związek z legendą o wilkołaku.
Niezależnie od tego, czy jest to legenda, czy nie, są ludzie, którzy wierzą, że są wilkami. Są też ludzie, którzy wierzą, że zostali opętani przez inne zwierzęta, takie jak koty czy hieny.
Być może słyszałeś o sztuce szekspirowskiej, w której bohater, imieniem Othello, zabija żonę z zazdrości. Rzeczywiście, w zespole Otella osoba obłąkana czuje się zazdrosna o swojego partnera z taką intensywnością, że może go zabić.
Nawet jeśli nie ma dowodów niewierności lub nawet jeśli nie ma powodu do podejrzeń, osoby cierpiące na to zaburzenie doświadczają silnych obsesyjnych myśli.
Zespół Otella jest psychiatrycznie klasyfikowany jako złudzenie i często to zaburzenie jest częścią przewlekłego zaburzenia urojeniowego, paranoi lub obrazu schizofrenii.
Osoba nie przestaje wypytywać i prześladować partnera, a nawet myśli, że jeśli w domu coś się zmieniło, na przykład mebel, który został lekko przesunięty, pacjent uważa, że kochanek swojego partnera ma poruszył go, a zatem jest to dowód jego niewierności.
Na ogół zespół ten pojawia się u pacjentów bez znaczącego wywiadu psychiatrycznego i występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet..
W większości terapii podawane leki psychotropowe są podobne do tych przepisywanych chorym na schizofrenię.
Jest to syndrom, który występuje prawie wyłącznie w języku japońskim. Występuje głównie u Japończyków, którzy przybywają do Paryża i przeżywają szok kulturowy. Ale to wykracza poza naturalnie logiczną różnicę kulturową..
Jest to przejściowe zaburzenie psychiczne występujące u niektórych osób, które odwiedzają Paryż na wakacjach w wyniku skrajnego szoku wynikającego z odkrycia, że Paryż nie jest tym, czego się spodziewali..
Ten rodzaj zaburzenia jest problemem w tym, co psychologowie i psychiatrzy nazywają „autonomią siebie”. Osoba jest przekonana, że jej myśli nie są jej, ale kogoś innego.
W niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy pacjent zachowuje się w sposób niespójny lub niewłaściwy, osoba ta mówi, że nie ma pojęcia, skąd biorą się te myśli. Myślisz, że ktoś inny na pewno umieścił je w twojej głowie, ponieważ nie są to twoje własne myśli.
Ten stan jest typowy dla schizofrenii i jest leczony lekami przeciwpsychotycznymi. Osoba dotknięta chorobą musi ściśle przestrzegać bardzo kontrolowanego leczenia, ponieważ może uzyskać bardzo agresywny profil zachowania.
Klinicznie zespół ten jest klasyfikowany jako psychoza z urojeniowymi aspektami. Zwykle dzieje się to po wizycie w Jerozolimie.
Pacjent zaczyna mieć obsesję na punkcie tego miasta, odczuwa objawy niepokoju, zaczyna nosić togę, śpiewa pieśni religijne, recytuje wersety z Biblii, a nawet może głosić publicznie, wierząc, że jest prorokiem.
Inni uważają, że ucieleśniają Mojżesza, Dziewicę Maryję lub inne biblijne postacie.
Osobliwym aspektem tego syndromu jest to, że może dotyczyć zarówno chrześcijan, jak i Żydów. W przypadku chrześcijan ci, którzy cierpią na zaburzenie, zwykle wcielają się w postacie z Nowego Testamentu, podczas gdy Żydzi z syndromem jerozolimskim uważają, że ucieleśniają oni postać ze Starego Testamentu.
Nazwa pochodzi od peruwiańskiej stolicy, w której po raz pierwszy doświadczyliśmy sprzyjających okoliczności dla tej choroby.
Występuje, gdy porywacze lub porywacze tworzą ze swoimi ofiarami niemal emocjonalną więź, współczując im i zaczynając inaczej kontemplować ich potrzeby..
W 1880 roku Jules Cotard szczegółowo opisał ten dziwny zespół psychiatryczny. Osoba, która żyje i ma się dobrze, myśli, że nie żyje.
Osoby z tym zaburzeniem postrzegają siebie jako martwe i uważają, że ich tkanki powoli się pogarszają. Chociaż widzą, że w rzeczywistości nic się nie dzieje z ich ciałem, nie są tego świadomi..
Spośród wielu objawów najbardziej widoczne to przekonanie, że kończy im się krew i przekonanie, że są robaki degradujące ich organizm, że są ukryte pod skórą..
Ten zespół pojawia się nagle i ustąpi na stałe. Występują różne stopnie zaawansowania choroby. Zwykle towarzyszy schizofrenii, chociaż leki leczące tę ostatnią nie wystarczają do złagodzenia objawów zespołu Cotarda..
Jednym z najbardziej skutecznych sposobów leczenia tego zaburzenia jest terapia elektrowstrząsami. Wstrząs elektryczny, którego doznaje pacjent, powoduje znaczny wzrost dopływu krwi do niektórych części mózgu. Wykazano, że zwoje podstawy i kora czołowa są bardzo wrażliwymi obszarami w tego typu zaburzeniach..
Ci, którzy cierpią na zespół Cotarda, osiągają jeden z ostatnich etapów choroby z ostrą bezsennością i bardzo zdecydowanymi pomysłami samobójczymi. Stąd tak ważne jest zdiagnozowanie i odpowiednie leczenie..
Czy lubisz sztukę Czy możesz sobie wyobrazić, że będąc w muzeum przed wielką wystawą sztuki, nagle nadchodzi atak udręki??
To objawy zespołu Stendhala, który pojawia się, gdy dana osoba jest narażona na szczególnie piękne dzieła sztuki.
W zespole sztokholmskim to ofiara porwania zaczyna odczuwać uczucie i współczucie dla swoich oprawców..
Dowiedział się o przypadku, w którym kobieta poślubiła jednego z przestępców, którzy wzięli ją jako zakładnika w ataku na bank.
W tym przypadku ludzie uważają, że przez cały czas są zarażeni pasożytami. Wyimaginowane pasożyty mogą „znajdować się” na Twojej skórze, pod nią lub w domu, stale czając.
Ci, którzy na nią cierpią, przychodzą do szpitala wskazując, że są one pełne pasożytów. Wiele razy pacjent ciągle porusza nogami, ponieważ pasożyty poruszają się po jego skórze.
W mniejszym stopniu porusza też rękami, ponieważ uważają, że pasożyty go niepokoją. Zespół ten znacząco wpływa na sen i godziny odpoczynku.
W tym przypadku przyczyna zaburzenia jest dość jasna, ponieważ wiąże się z zaburzeniem mózgu. Obszar szczególnie zajęty to płaty czołowe i prawa półkula mózgowa..
Osoba cierpiąca na paramnezję reduplikatywną znajduje się w pewnej przestrzeni fizycznej i uważa, że ta przestrzeń jest również duplikowana w innym miejscu, że są dwa identyczne miejsca w różnych przestrzeniach.
Dlatego nazywa się to paramnezją reduplikatywną. Osoba uważa, że miejsca zostały zreplikowane lub zduplikowane z powodu błędu w prawidłowej identyfikacji określonego miejsca.
Najwyraźniej, gdy osoba wraca w jakieś miejsce, przywołuje pewne wspomnienia z tego miejsca, ale nie może być świadomy, że jest to to samo miejsce, więc uważa, że jest to inna fizyczna przestrzeń, dokładnie taka sama jak ta, którą pamięta.
Nazwa nawiązuje do słynnej powieści Lewisa Carrolla, ponieważ ci, którzy na nią cierpią, cierpią z powodu zmiany w postrzeganiu czasu i przestrzeni.
Jest wielu specjalistów, którzy zapewniają, że nie jest to zaburzenie psychiczne, chociaż nie ma jednoznacznego konsensusu. Z jakiegoś powodu, który nie został jeszcze dokładnie określony, dotknięci widzą przedmioty o innych rozmiarach niż w rzeczywistości.
Podobnie trudno im jest określić, w jakiej fizycznej przestrzeni się znajdują. Mogą na przykład zapewnić, że znajdują się w pomieszczeniu, podczas gdy w rzeczywistości przebywają na zewnątrz.
Leczenie tego typu problemów jest zwykle wielodyscyplinarne i zwykle obejmuje różne leki psychoaktywne w połączeniu z terapiami psychologicznymi..
Chociaż są to dziwne zespoły psychologiczne, możesz znać przypadek.
A jaki inny syndrom psychologiczny znasz?
Jeszcze bez komentarzy