Pomiędzy współczesnych filozofów Do najważniejszych należą między innymi René Descartes, John Locke i Denis Diderot. Opowiada o grupie postaci urodzonych między XV a XVIII wiekiem; obejmuje to mniej więcej od 1453 (upadek Konstantynopola) do 1775 (niepodległość od Stanów Zjednoczonych).
Epoka nowożytna ustąpiła miejsca wielkim przemianom między innymi w naukach ścisłych, sztuce i filozofii. Myśl, która wskazywała, że Bóg jest centrum wszystkiego, została pozostawiona, a człowiek stał się centrum rozumu.
Innym ważnym czynnikiem wpływającym na przemiany tego okresu i na narodziny tej nowej grupy filozofów jest zjednoczenie kultur, które nastąpiło w epoce nowożytnej. Związek ten nastąpił między innymi w wyniku odkrycia Ameryki i Australii.
Cztery wielkie nurty myśli filozoficznej epoki nowożytnej to racjonalizm, empiryzm, oświecenie i idealizm..
Kartezjusz był francuskim filozofem. Urodził się w 1596 roku i był pierwszym i najważniejszym filozofem współczesności. Mówi się, że Kartezjusz jest ojcem racjonalizmu, ponieważ skupił swoje myślenie na rozumu i „ja” jako centrum wszystkiego; „Myślę, dlatego istnieję” to jego najbardziej znane zdanie.
Wśród wielkich wkładów Kartezjusza w naukę podkreśla związek geometrii z algebrą, wprowadzając w ten sposób nowy układ współrzędnych zwany kartezjańskim.
Jego najważniejsza praca to Dyskurs o metodzie, traktat filozoficzny, w którym ustanawia szereg zasad, kroków lub metodologii, aby wiedzieć, czego szukać; Ta książka proponuje, jak dotrzeć do wiedzy w uporządkowany sposób, tak jak w matematyce lub algebrze.
Kartezjusz cierpiał przez całe życie, ponieważ jego zdrowie było bardzo słabe. Zmarł w Szwecji w 1650 roku w wieku 54 lat z powodu choroby płuc.
Spinoza był filozofem pochodzenia holenderskiego, urodzonym w Amsterdamie w 1632 r. Miał hebrajskie pochodzenie i został wyrzucony z synagogi za to, że był jednym z pierwszych, który ostro krytykował religię, a także wierzył w naukę..
Miał wielki wpływ Kartezjusza, ale w przeciwieństwie do niego brał pod uwagę tylko istnienie Boga w przyrodzie. W wielu przypadkach wskazywał na bliski związek między Bogiem a naturą, więc może się wydawać, że uważał je za to samo.
Uważał się za monistę; Oznacza to, że nie wierzył w istnienie ciała i duszy, wierzył tylko w materię.
Zmarł w 1677 roku w Hadze w wieku 44 lat. Podobnie jak Kartezjusz, przyczyną śmierci była choroba płuc.
Leibniz był urodzonym w Niemczech filozofem, urodzonym w 1646 r., Który rozwijał się również w takich dyscyplinach, jak nauka i matematyka, między innymi.
Wraz z Kartezjuszem i Spinozą był jednym z przedstawicieli racjonalizmu. Wśród jego największych osiągnięć (jeśli nie największym z nich) było odkrycie rachunku nieskończenie małego i systemu podwójnego. Rachunek nieskończenie mały syntetyzuje pojęcia pochodnej i całkowej, pojęcia, które są dziś fundamentalne w nauce matematyki.
Zagrał w jednym z największych sporów naukowych współczesnej epoki, odkąd odkrycie nieskończenie małego rachunku przypisano Izaakowi Newtonowi, 10 lat przed wskazaniem tego Leibniza; do dziś nie wiadomo, kto był autorem tego odkrycia.
Leibniz zmarł na podagrę w Hanowerze w Niemczech w 1716 roku. W chwili śmierci filozof ten miał 70 lat..
Locke urodził się w Anglii w 1632 roku, jest ojcem liberalizmu i był jednym z głównych przedstawicieli empiryzmu.
Jego myśl polityczna już wtedy wspierała podział władzy; Powiedział, że władza państwa pochodzi z paktu społecznego, a nie z boskiej drogi, jak monarchia. Locke zmarł w 1704 roku w wieku 72 lat..
W swojej empirycznej myśli filozoficznej bronił idei, że cała nasza wiedza pochodzi z doświadczenia; Powiedział, że nie ma w nas nic wrodzonego. Kategorycznie odrzucił racjonalną myśl filozoficzną, ponieważ dla niego wszelki rozum wywodził się z faktów empirycznych.
Hobbes był angielskim filozofem urodzonym w 1588 roku. Wraz z Locke należy do filozoficznego nurtu empiryzmu. Jego najważniejsza praca to Lewiatan.
Ten filozof miał absolutystyczną myśl o polityce. Podobnie jak Locke wierzył w umowę społeczną, ale Hobbes powiedział, że ludzie powinni dojść do porozumienia z władcą, aby przekazać mu nieograniczone uprawnienia, a tym samym zagwarantować porządek i pokój w społeczeństwie..
Hobbes zmarł w Anglii w 1679 roku w wieku 91 lat. Przyczyną śmierci był udar.
Urodził się w Londynie w 1561 roku i jest uważany za ojca angielskiego empiryzmu. Jego ojciec był ważnym członkiem ówczesnej polityki, a po jego śmierci Bacon zajmował wysokie stanowiska w rządzie; to uniemożliwiło mu rozwijanie filozoficznego myślenia tak, jak chciał, podczas gdy miał obowiązek je ćwiczyć.
Według Bacona do prawdy można dojść jedynie poprzez fakty empiryczne. Opracował metodę indukcyjną, aby dojść do prawdy i wyjaśnić, w jaki sposób rozumowanie powinno opierać się na doświadczeniu.
Zmarł w Londynie w 1626 roku na zapalenie płuc. W ostatnich latach był zaangażowany w kontrowersje, ponieważ został oskarżony o korupcję.
Jego prawdziwe nazwisko brzmiało François-Marie Arouet, ale był znany jako Voltaire (pochodzenie tego imienia nie jest znane). Urodził się w Paryżu w 1694 roku i był jednym z największych przedstawicieli oświecenia. Zmarł w Paryżu w 1778 roku w wieku 83 lat..
Miał liberalne myślenie i przede wszystkim bronił prawa ludzi do obrony swoich idei.
Został napiętnowany jako ateista, ale tak naprawdę nim nie był, on tylko ogłosił, że wiara w Boga powinna opierać się na rozumie, a nie na boskich faktach. Z tego samego powodu był przeciw absolutyzmowi i interwencji Boga w sprawy ludzkie.
Urodził się w Szwajcarii w 1712 roku i był jednym z najbardziej uznanych przedstawicieli Oświecenia. Jego myśl była prekursorem romantyzmu i rewolucji francuskiej, był jednym z twórców pedagogiki. Zmarł we Francji w 1778 roku w wieku 66 lat..
Jego praca Umowa społeczna zasiał fundamenty demokracji. Rousseau ostro krytykował absolutyzm; nie na próżno jego pomysły były wielkimi bodźcami do rewolucji francuskiej.
Niemiecki filozof, urodził się w rosyjskim Królewcu w 1724 roku. Był ostatnim z filozofów epoki nowożytnej, a jego myślenie utożsamiane jest z niemieckim idealizmem. Zmarł w Królewcu w 1804 roku w wieku 79 lat..
Kant napisał trzy bardzo ważne prace: Krytyka czystego rozumu, w którym studiował rozum i jego strukturę; Krytyka praktycznego rozumu, gdzie studiował etykę; Y Krytyka procesu, praca, w której studiował estetykę i metafizykę.
Jego myślenie odegrało również ważną rolę w rozwoju pedagogiki. Jego badanie podmiotowości człowieka definiuje ludzi jako część procesów edukacyjnych.
Kant znalazł w swoich badaniach punkt pośredni między empiryzmem a oświeceniem. Powiedział, że chociaż część racji wypływa z doświadczenia, jest jeszcze jedna bardzo ważna, pochodząca z subiektywnych elementów ludzkiego umysłu, które nie mają nic wspólnego z przeżywanymi doświadczeniami..
Hegel urodził się w Stuttgarcie w 1770 roku. Jego myśl filozoficzna wpisuje się w niemiecki idealizm.
Mimo że sam starał się nie utożsamiać z żadnymi myślami filozoficznymi swoich poprzedników, identyfikował się jako absolutny idealista. Zawsze uważano, że myśl Hegla miała wielki wpływ na twórczość Marksa.
Wymyślił system rozumienia rzeczy zwany dialektyką, dzięki któremu aktualny fakt jest rozumiany przez rozwiązanie sprzeczności wydarzeń wcześniejszych..
W swojej myśli metafizycznej Hegel podzielił myśl na trzy części. Pierwsza to faza czysto racjonalna, w której byt jest obserwowany tak, jak się pojawia.
Następnie wyróżnia się druga faza, w której byt jest subiektywnie analizowany, poza jego prostym wyglądem fizycznym. Wreszcie trzecia faza otrzymuje nazwę ontologiczną, przez którą pyta się, jaka powinna być jaźń.
Hegel zmarł w 1832 roku w Berlinie w wieku 61 lat. Był ofiarą epidemii cholery.
Malebranche był filozofem urodzonym w Paryżu - ówczesnym Królestwie Francji - w 1638 roku. Urodził się w bardzo religijnej rodzinie, dlatego wpłynęło na niego życie w służbie Kościoła i przyjął święcenia kapłańskie. w 1664 roku.
Jego myśl karmiła się ideami Kartezjusza i św. Augustyna, z których stworzył własną, osobistą doktrynę zwaną okazjonalizmem, zgodnie z którą jedyną prawdziwą doktryną jest Bóg..
Dla Malebranche rzeczy są odbiciem tego, co Bóg chce, abyśmy zobaczyli. Rzeczy nie istnieją same w sobie, ale istnieją w Bogu, tak że człowiek uczestniczy w Bogu, a co za tym idzie, uczestniczy w rzeczach. Jego najważniejszym dziełem było Poszukiwanie prawdy.
Malebranche przez całe życie był osobą o bardzo słabym zdrowiu. Zmarł w Paryżu w 1715 roku w wieku 77 lat..
Hume urodził się w Edynburgu w 1711 roku. Podobnie jak jego poprzednicy Bacon, Hobbes i Locke, był jednym z największych przedstawicieli angielskiego empiryzmu, ostatniego epoki nowożytnej. Hume zmarł na raka w Edynburgu w 1775 roku w wieku 65 lat..
Filozof ten podzielił myśl na dwa aspekty: wrażenia i idee. Wrażenia to percepcja prawdziwych wydarzeń, których doświadczamy, a idee to te, które są generowane w wyniku tych wrażeń. Hume odrzucił wszelkie pomysły, które nie wynikały z wrażeń.
Obecnie jego praca Traktuj o ludzkiej naturze jest to jedna z najlepiej zbadanych książek filozoficznych; jednak w momencie publikacji nie był zbyt udany..
Berkeley urodził się w Irlandii w 1685 roku. Kalifornijskie miasto Berkeley swoją nazwę zawdzięcza temu filozofowi, a także słynnemu uniwersytetowi..
Jego myśl filozoficzna to empiryzm przeniesiony na inny poziom. Dla niego było tylko to, co możemy dostrzec na podstawie doświadczenia; dlatego odrzucił wszystko inne niż to, czego naprawdę doświadczył.
Był człowiekiem bardzo religijnym i mimo swoich empirystycznych poglądów wierzył, że istnieją rzeczy niezwykłe; znalazł to wyjaśnienie w Bogu. Berkeley zmarł w Oksfordzie w 1753 roku w wieku 67 lat z powodu niewydolności serca..
Francuski filozof urodzony w 1713 roku. Pamiętany jest między innymi ze swojej twórczości Encyklopedia. Zmarł w Paryżu w 1784 roku w wieku 70 lat.
Z powodu krytyki religii cierpiał represje i prześladowania. Według Diderota Bóg nie istniał; dlatego żadne bóstwo nie wpłynęło na moralność człowieka. Dla niego moralność była determinowana dążeniem do szczęścia.
Lepiej znany jako Montesquieu, był filozofem i prawnikiem urodzonym we Francji w 1689 roku. Jego myśl należy do okresu Oświecenia, a jego najważniejszym dziełem było Duch prawa.
Myśl polityczna Monteskiusza na temat podziału władzy zakładała, że powinien istnieć wyraźny rozdział między władzą wykonawczą, ustawodawczą i sądowniczą, i mówi, że prawa i system rządów w tych krajach powinny uwzględniać czynniki gospodarcze i społeczne. pogoda.
Jego doktryna o podziale władz wciąż trwa w czasie i przyczyniła się do powstania Konstytucji Stanów Zjednoczonych..
Montesquieu stracił wzrok, dopóki nie został całkowicie ślepy i zmarł na gorączkę w Paryżu w 1755 r. Miał 66 lat..
Jeszcze bez komentarzy