Te duże Autorzy baroku zostały opracowane w okresie, który jest zwykle uważany za styl artystyczny, który wykorzystywał przesadne ruchy, a także wyraźne szczegóły, łatwe do zinterpretowania, aby wywołać dramat, napięcie, żywiołowość i bombardowanie rzeźby, malarstwa, architektury, literatury, tańca, teatru i muzyka.
Styl artystyczny znany jako barok pojawił się około 1600 roku w Rzymie we Włoszech i rozprzestrzenił się w większości Europy. Jego popularność i sukces promował Kościół katolicki, który podczas Soboru Trydenckiego, w odpowiedzi na reformację protestancką, zdecydował, że sztuka powinna bezpośrednio przekazywać i angażować tematy religijne..
Arystokracja znalazła w barokowym stylu architektonicznym sposób zaimponowania odwiedzającym i wyrażenia bonanzy, władzy i dominacji. Zbudowano barokowe pałace otoczone wspaniałymi ogrodami, spektakularnymi klatkami schodowymi i bogatymi korytarzami w kolejnych sekwencjach. Termin barok wykroczył jednak poza ówczesny styl artystyczny.
Uważa się, że słowo pochodzenia francuskiego wywodzi się od portugalskiego „baroku” lub hiszpańskiego „barrueco”. Oba terminy odnoszą się do „szorstkiej lub niedoskonałej perły”. Nie wiadomo, czy słowo to zostało wprowadzone do tych języków za pośrednictwem łaciny, arabskiego czy innego źródła..
Mówiąc potocznie, dziś termin barok odnosi się do czegoś, co jest rozbudowane lub z wieloma szczegółami, niekoniecznie odwołując się do stylu artystycznego XVII i XVIII wieku..
Okres artystyczny dzieli się zwykle na trzy etapy: wczesny barok (1590-1625), pełny barok (1625-1660) i późny barok (1660-1725). Ten ostatni etap jest również znany, w zależności od źródła, jako ruch rokoko.
Barok, obejmujący różnorodne praktyki artystyczne, miał kilku wybitnych przedstawicieli. Na obrazie wyróżniają się Rubens, Caravaggio i Hiszpan Diego Velázquez. Włoski Bernini był jednym z czołowych rzeźbiarzy tego okresu. Architektura barokowa lśniła w Niemczech, Austrii, Rosji, a nawet w Meksyku, czego wyraźnym przykładem jest katedra w Morelia w Michoacán..
W okresie baroku kwitła także literatura, a dramatopisarz William Shakespeare był być może najwybitniejszym anglojęzycznym autorem XVII wieku. We Francji ruch barokowy znany jako Wielkie Siecle, prowadzili Moliere, La Fontaine i Perrault.
W Hiszpanii, w tzw. Złotym wieku, dramatopisarze Pedro Calderón de la Barca i Lope de Vega wraz z Juaną Inés de la Cruz i Miguelem de Cervantes (uważanym za pierwszego powieściopisarza) byli najwybitniejszymi przedstawicielami.
Kim są najwięksi autorzy baroku? Oto lista [3].
Mateo Alemán był hiszpańskim pisarzem, urodzonym w Sewilli, gdzie ukończył uniwersytet w 1564 r. Według niektórych źródeł był potomkiem Żydów, którzy zostali zmuszeni do przejścia na katolicyzm po 1492 r., A niektórzy członkowie jego rodziny byli prześladowani przez Inkwizycję. za utrzymanie praktyki judaizmu.
Jego najbardziej reprezentatywnym dziełem było Guzman de Alfarache, powieść łotrzykowska, która miała nie więcej i nie mniej niż 16 wydań w ciągu 5 lat.
Calderón de la Barca był hiszpańskim dramaturgiem, poetą i pisarzem. Przez pewien czas był katolickim księdzem i żołnierzem. Swoją twórczość rozwijał w oparciu o styl teatralny zapoczątkowany przez Lope de Vegę i później uznany za szczyt hiszpańskiego teatru barokowego..
W jego pracach zwykle widać jego pesymizm, jeśli chodzi o życie, które jest łagodzone jedynie przez jego racjonalizm i wiarę w Boga.. Życie to sen to jego najbardziej zapamiętane dzieło.
Miguel de Cervantes jest uważany za największego pisarza języka hiszpańskiego. Jego główne dzieło, Don Kichot, jest uważane za pierwszą nowoczesną powieść.
To klasyka światowej literatury i jedno z najwspanialszych dzieł beletrystycznych, jakie kiedykolwiek napisano. Jego wpływ na język hiszpański był tak duży, że często nazywany jest „językiem Cervantesa”..
Sor Juana Inés de la Cruz była meksykańską pisarką i filozofem-samoukiem, urodzoną w San Miguel Nepantla. Była jednym z głównych poetów baroku. W życiu znana jako „Siódma muza”.
Uważana jest zarówno za meksykańską pisarkę, jak i za część hiszpańskiego złotego wieku. Sen, długi poemat filozoficzny, jest jednym z jego najbardziej reprezentatywnych dzieł.
Polski poeta baroku, należał do pokolenia Sarmatów (pokolenie Jana III Sobieskiego). Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i był na dworze biskupa Karola Ferdynanda Wazy. Jego najbardziej znanymi dziełami są Sielanki, które gloryfikowały życie w polskich willach w Krakowie..
Góngora był hiszpańskim poetą lirycznym, który wraz ze swoim odwiecznym rywalem Francisco de Quevedo uważany jest za jednego z najwybitniejszych hiszpańskich poetów wszechczasów..
Styl Gongoryzm (zwany także culteranismo), została założona przez Góngorę. Jego najbardziej znane prace to Samotność Y Bajka o Polifemie i Galatei.
Baltasar Gracián był hiszpańskim jezuitą, barokowym pisarzem i filozofem. Urodził się w Belmonte, niedaleko Calatayud. Jego prace chwalili Schopenhauer i Nietzsche.
The Criticón Jest to niewątpliwie jego arcydzieło i jedno z głównych dzieł Złotego Wieku, wielka powieść alegoryczna o podtekście filozoficznym. Gracián jest jednym z najbardziej reprezentatywnych pisarzy hiszpańskiego barokowego stylu literackiego zwanego Conceptismo.
Niemiecki poeta baroku, urodził się i zmarł we Wrocławiu, gdzie w młodości zainteresował się polityką, osiągając pozycję Burgermeister. Za życia jego wiersze krążyły głównie w formie rękopisów.
Uważany jest za jednego z najbardziej wpływowych poetów tamtego okresu. Jego styl poezji stał się znany jako Galante i charakteryzował się użyciem dziwacznych metafor oraz umiejętnym posługiwaniem się retoryką i bezwstydnym erotyzmem..
Uważany za jednego z najwybitniejszych historyków i poetów polskiego baroku, a także najwybitniejszego przedstawiciela filozofii i literatury sarmatyzmu. W ciągu swojego życia był zaangażowany w życie polityczne swojego kraju i cieszył się dużym prestiżem wśród szlachty.
Jego arcydziełem jest Bezczynność nie jest bezczynna, zbiór kilkuset wersetów podzielonych na cztery księgi. Był najlepszym przyjacielem Jana Gawińskiego, innego wybitnego poety baroku.
Włoski pisarz i kaznodzieja, jego kazania odegrały wiodącą rolę w afirmacji języka słoweńskiego. Urodził się dla słoweńskiej matki i włoskiego ojca w hrabstwie Gorizia.
Wstąpił do zakonu Braci Mniejszych Kapucynów i służył w różnych klasztorach na ziemiach słoweńskich, w tym w klasztorze św. Franciszka z Asyżu iw Chorwacji. Napisał ponad 230 kazań, które opublikował w serii pięciu książek, które zatytułował Sacrum promptuarium lub Święta instrukcja.
Dramaturg, prawnik, dyplomata i poeta barokowy urodzony na Śląsku, historycznym regionie położonym między dzisiejszą Polską, Czechami i Niemcami. Jego twórczość poetycka, biorąc pod uwagę równoległą pracę prawnika i dyplomaty, jest niesamowita.
Znany był głównie jako autor dzieł teatralnych naznaczonych znanym francuskim klasycyzmem. W swoich pracach używał przesady i dramatyzacji, aby podkreślić kontrast z „lepszą rzeczywistością”.
Urodzony w Rzymie włoski poeta i malarz baroku. Od najmłodszych lat otrzymał dobre wykształcenie, które obejmowało muzykę, sztuki plastyczne, a przede wszystkim poezję..
Po ślubie z poetką Giambattistą Felice Zappim jej dom służył jako siedziba renomowanego kręgu literackiego, w skład którego wchodzili m.in. Händel, Scarlatti i Crescimbeni. Wśród jego dzieł jest 38 sonetów opublikowanych w zbiorze Wierszyk męża w 1723 roku.
Angielski poeta, wierny sługa Brytyjskiej Wspólnoty Narodów Olivera Cromwella. Pisał w czasach zmian religijnych i wrzawy politycznej.
Najbardziej znany jest ze swojego eposu Zaginiony raj, który pisał między 1658 a 1664 rokiem, będąc niewidomym. Ta praca była kontynuowana Raj odzyskany, które opublikował w 1671 roku wraz z tragedią Samson Agonistes.
Autor i członek francuskiej akademii. Założył podwaliny pod nowy gatunek literacki - baśń, której dzieła wywodzą się ze starych opowieści ludowych.
Czerwony Kapturek jest najsłynniejszym z nich, wraz z Kopciuszek, Kot z butami, Piękna i Bestia. Kilka z nich zostało zaadaptowanych do opery i baletu, teatru i filmu.
Lepiej znany pod pseudonimem, Moliere, Ten urodzony we Francji dramaturg jest uważany za jednego z największych mistrzów komedii w literaturze zachodniej..
Do jego głównych dzieł należą między innymi The Misanthrope, The School of Wives, Tartufo, The Imaginary Sick. Urodzony w zamożnej rodzinie, studiował w Clermont College.
Jego pokrewieństwo z teatrem ujawniło się wcześnie, kiedy w wieku 13 lat występował już jako aktor podróżujący, aby szlifować swoje umiejętności komediowe i jednocześnie jako pisarz..
Podczas reprezentacji głównego bohatera w jego sztuce The Imaginary Sick Moliere, chory na gruźlicę, dostał ataku kaszlu, który zakończył jego życie.
Hiszpański mistyk, główny przedstawiciel renesansu religijnego zwanego Kwietyzm. W 1675 roku opublikował swoje najsłynniejsze dzieło, Przewodnik duchowy, które zostało później przetłumaczone na język włoski, łacinę, francuski, niderlandzki, angielski i niemiecki..
Jego teksty cieszyły się ogromną popularnością i do 1685 r. Siedem wydań zostało wydanych we Włoszech i trzy w Hiszpanii..
Hiszpański polityk, pisarz i szlachcic epoki baroku. Wraz ze swoim odwiecznym rywalem Luisem de Góngorą był jednym z najwybitniejszych poetów swoich czasów..
Jego styl charakteryzowało to, co nazywano pojęcie, w zdecydowanym przeciwieństwie do culteranismo używany przez Góngorę. Jego jedyną powieścią była El Buscón, dzieło podzielone na trzy książki. Opublikował także 15 książek na tematy teologiczne, w tym m.in. Kołyska i grób jak również Boża opatrzność.
Angielski poeta, dramaturg i aktor, uważany za największego pisarza języka angielskiego i najwybitniejszego dramaturga na świecie. Jego obszerna praca, obejmująca także kolaboracje, składa się z około 38 sztuk, 154 sonetów, dwóch długich wierszy narracyjnych i kilku wersetów..
Jego sztuki zostały przetłumaczone na prawie każdy język i były wystawiane częściej niż jakikolwiek inny dramaturg. Jego pierwszymi dziełami były komedie, uważane za jedne z najlepszych w swoim gatunku.
Później pisał głównie tragedie, w tym Hamleta, Otello, Króla Leara i Makbeta. W ostatnim etapie napisał tragikomedie, zwane też romansami, współpracował z innymi dramaturgami.
Hiszpański dramaturg, poeta i prozaik, który był jedną z kluczowych postaci hiszpańskiego złotego wieku i baroku.
Jego reputacja w świecie literatury latynoskiej jest niewiele mniejsza niż Cervantesa, a jego twórczość literacka nie ma sobie równych i czyni go jednym z najbardziej płodnych autorów w historii literatury światowej..
Nazwany Fénix de los Ingenios i potworem natury przez samego Cervantesa, Lope de Vega na nowo odkrył teatr hiszpański i zdołał przekształcić go w ogromne zjawisko kulturowe. Przypisuje mu się co najmniej 3000 sonetów, 3 powieści, 9 epickich wierszy i 500 sztuk.
Poeta i dramaturg francuskiego baroku, urodzony w Clairac. Brał udział w wojnach protestanckich w Gujanie między 1615 a 1616 rokiem. Po wojnie został zwolniony z wojska i został wybitnym młodym poetą na dworze królewskim..
Zetknął się z ideami włoskiego filozofa Lucilio Vaniniego, który wątpił w nieśmiertelność ludzkiej duszy. Ze względu na swoje rewolucyjne idee religijne de Viau został wygnany z Francji w 1619 roku i podróżował przez kilka lat po Europie. Napisał wiele wierszy satyrycznych, sonetów, odów i elegii.
Jeszcze bez komentarzy