Plik systemy górskie Meksyku obejmują one rozległe pasma górskie i pasma górskie, systemy i ciała wulkaniczne oraz ciała górskie na niższych wysokościach. Meksyk ma jedną z największych różnorodności geograficznej i geologicznej na świecie.
Meksyk ma na przestrzeni lat szereg oficjalnie skategoryzowanych systemów górskich, które obejmują sekwencję ciał geologicznych i reliefów. Ogromna meksykańska georóżnorodność wpływa na inne aspekty naturalne, takie jak klimat, flora i fauna.
Wśród meksykańskich systemów górskich bierze się również pod uwagę ciała wulkaniczne i ich układy wewnętrzne, które mają ogromny wpływ na geografię Meksyku..
Położenie terytorium Meksyku i jego kontakt z Oceanem Spokojnym na jednym końcu i Zatoką Meksykańską na drugim, warunkowały naturalne walory jego regionów..
Uznano, że wypadki w Meksyku i ciała geologiczne należące do tych systemów górskich były fundamentalną częścią narodzin oraz historycznego, gospodarczego i społecznego rozwoju Meksyku jako narodu..
Główne systemy górskie obejmują Sierra Madre Oriental, Sierra Madre Occidental i Neovolcanic Cordillera, a także szereg mniejszych pasm górskich i wzniesień..
Sierra Madre Oriental jest uważana za kręgosłup między Ameryką Północną i Środkową, jako pasmo górskie rozciągające się na ponad 1000 kilometrów z północy na południe, od Teksasu na północ; do Puebla, na południu, gdzie łączy się z formacjami osi neowulkanicznej.
Jest częścią tego, co uważa się za wielki korpus amerykańskiej Kordyliery, który obejmuje większą część kontynentu amerykańskiego.
Sierra Madre Oriental ma różne cechy klimatyczne na całym swoim obszarze, prezentując znacznie bardziej suche środowisko na północy i bardziej umiarkowany i wilgotny charakter na południu..
Główne góry na terytorium Meksyku należące do Sierra Madre Oriental to Cerro San Rafael, Cerro El Potosí i Sierra de la Marta; wszystkie o przybliżonej wysokości większej niż 3500 metrów nad poziomem morza.
Cerro San Rafael jest uważane za najwyższe w całym Sierra Madre Oriental.
Poszerzenie Sierra Madre Oriental prezentuje wysoki poziom różnorodności biologicznej, w tym endemiczne gatunki flory i fauny..
Na najwyższych obszarach występują lasy sosnowe, których gatunki występują wyłącznie w regionie. Lasy te są często domem dla unikalnych gatunków motyli, a także małych zwierząt, takich jak lisy i ptaki..
Sierra Madre Occidental rozciąga się równolegle do Wschodu, w pobliżu wybrzeża Pacyfiku.
Jego powstawanie zaczyna się na wysokości Sonory i obejmuje zachodnią strefę różnych regionów Meksyku, takich jak między innymi Chihuahua, Sinaloa, Durango, Guanajuato. Ma całkowitą długość 1250 kilometrów, kończąc się na skrzyżowaniu z Sierra Madre del Sur i Neovolcanic Axis.
Najwyższe wzniesienie w Sierra Madre Occidental należy do Cerro Gordo w Durango, o wysokości ponad 3300 metrów nad poziomem morza.
W przeciwieństwie do wschodniej Sierra Madre, zachodnia ma mniej suchą roślinność w północnej strefie, uważanej za płuca północnego Meksyku..
Podobnie jak Oriental, Sierra Madre Occidental charakteryzuje się wysokim poziomem różnorodności biologicznej. Szacuje się, że ma ponad 7000 gatunków między fauną a florą, a ponad połowa została sklasyfikowana jako endemiczna.
Podobnie duża część gleby tworzącej Sierra Madre Occidental, w niektórych jej regionach, ma cechy wulkaniczne..
Uważany za najmniej rozległy z głównych systemów górskich w Meksyku, Sierra Madre del Sur rozciąga się równolegle do osi neowulkanicznej i obejmuje regiony Michoacán, Guerrero i Oaxaca. Ma długość od 1000 do 1200 kilometrów.
Najbardziej wyraźnym wzniesieniem jest Cerro Quie Yelaag, nazwa Zapoteków tłumaczona jako „chmura flan”, popularnie znana również jako Cerro El Nacimiento..
Znajduje się na południe od Oaxaca i ma wysokość 3720 metrów nad poziomem morza. Jest wyższa niż główne wzgórza Sierra Madre Oriental i Occidental. Jego izolacja nie pozwala na większą popularność wśród mieszkańców i obcokrajowców.
Sierra Madre del Sur charakteryzuje się dużą liczbą rzek w swoim przedłużeniu, a także większą obecnością uskoków i kanionów. Podobnie jak jego rówieśnicy, ma dużą różnorodność biologiczną, w tym dużą liczbę gatunków endemicznych.
Znana również jako poprzeczna oś wulkaniczna, jest to duża grupa ciał wulkanicznych uważanych za naturalną barierę między Ameryką Północną i Środkową..
Położona na południu Meksyku stanowi koniec wschodniego i zachodniego Sierras Madres i rozciąga się równolegle do Sierra Madre del Sur.
Oś neowulkaniczna rozciąga się na około 900 kilometrów. W tym wulkanicznym paśmie górskim znajdują się główne wulkany Meksyku, tj. Citlaltepetl, znany w języku hiszpańskim jako Pico de Orizaba, najwyższy wulkan i góra w całym Meksyku..
Ten wulkan ma wysokość 5747 metrów nad poziomem morza, znajduje się między Puebla i Veracruz, jest uważany za aktywny wulkan.
Wulkany Osi są tak wysokie, że przez większą część roku na ich szczytach spadł śnieg.
Z regionów położonych na wyższych wysokościach można zobaczyć ciągłe następstwo ciał wulkanicznych wzdłuż całej osi, przecinających środkowy region Meksyku na południu..
Wśród innych głównych wulkanów Hubu są wulkan Paricutín (ostatni oficjalnie uznany za część Neovolcanic Hub) w Michoacán; Cimatario w Querétaro; wulkany Fuego i Nevado w Colima; Nevado z Toluca; Sanguanguey w Nayarit; Malinche i Popocatepetl. Wszystkie te wulkany mają wysokość powyżej 2000 metrów nad poziomem morza..
Znana również jako Centralna Kordyliera, przecina południowy Meksyk, Gwatemalę, Salwador i niewielką część Hondurasu. Jego powstanie datuje się na koniec epoki wtórnej, pod koniec późnej kredy.
Sierra biegnie z północy na południe, granicząc z 600 km wybrzeża Pacyfiku. Jego narodziny odbywają się w Meksyku, nad rzeką Ostuta. Terytorialność Meksyku kończy się na granicy z Gwatemalą.
W Meksyku najwyższy punkt znajduje się na wulkanu Tacaná o wysokości 4092 metrów nad poziomem morza, jednak w Gwatemali znajdujemy wulkan Tajumulco, który przekracza 4220 metrów nad poziomem morza..
Łańcuch górski, który swoją nazwę zawdzięcza temu, że większość jego rzeźby znajduje się w stanie Oaxaca. Jednak zajmuje również obszary Veracruz i Puebla.
Jest to przedłużenie Sierra Madre Oriental, które narodziło się w Pico de Orizaba. Rozciąga się w kierunku południowo-wschodnim około 300 km, aż dociera do Przesmyku Tehuantepec. Jego najwyższym punktem jest Cerro Pelón na wysokości 3270 metrów nad poziomem morza..
Górzysty relief położony na północ od stanu Baja California, praktycznie przy granicy ze Stanami Zjednoczonymi. Obok znajduje się Sierra de San Pedro Mártir.
Znany również jako Sierra de Juárez, rozciąga się około 140 kilometrów na południe, a jego najwyższy szczyt osiąga 1980 metrów nad poziomem morza..
Jeszcze bez komentarzy