Plik historyczne uwarunkowania ekologii wracają do początków ludzkości. Pierwsi mężczyźni musieli badać środowisko i przekazywać wiedzę pokoleniom, inaczej by nie przeżyli.
Historia ekologii w swoich początkach nie do końca rozważała badanie interakcji między organizmami a ich środowiskiem jako naukę, ale jako punkt widzenia pewnych osób lub grup mających doświadczenie w przyrodzie..
Ekologia od dawna związana z biologią i jako interdyscyplinarny obszar badań w zależności od zawodów, zawodów, zainteresowań i potrzeb w złożonych, rosnących i rozwijających się społeczeństwach.
Dyscyplina historii naturalnej jest również uznawana za akceptowany punkt wyjścia do badań i zapisów prowadzonych w wymiarze ekologicznym, np. W starożytności..
Dopiero praktycznie w połowie ubiegłego wieku ekologia zyskuje uznanie w realnym świecie ze względu na powszechne zaniepokojenie stanem środowiska, zanieczyszczeniem, kryzysem ekosystemów i wymieraniem gatunków..
W 1869 roku niemiecki biolog Ernst Haeckel nadał swoje imię tej gałęzi biologii, używając terminów greckiej oikos, co znaczy dom i wigwam, co oznacza naukę. „Dom” odnosił się do siedlisk organizmów żywych.
Ekologia jest etymologicznie badaniem siedlisk żywych istot, a Haeckel zdefiniował je jako badanie współzależności i interakcji między żywymi organizmami, zwierzętami i roślinami a ich środowiskiem.
Jego interdyscyplinarny charakter przecina go obecnie z innymi dziedzinami nauki, takimi jak geografia, nauki o ziemi i biologia.
Obecnie ekologia skupia się również na wpływie człowieka na środowisko i gospodarowaniu zasobami naturalnymi.
Znajomość obserwacji człowieka na temat jego środowiska naturalnego wywodzi się z najstarszych cywilizacji, zwłaszcza wśród rolników, hodowców, myśliwych, rybaków, akwakultur, pasterzy i hodowców zwierząt..
W trakcie ewolucji społeczeństw wiedza ekologiczna była znana niewielkiej liczbie ludzi. Oprócz tych, o których mowa powyżej, zaczęto dodawać osoby zainteresowane po prostu zaspokojeniem swojej ciekawości i zapisaniem swoich obserwacji..
To tutaj urodzili się pierwsi biologowie w historii. Wszyscy ci ludzie mieli wspólną sieć powiązanych, ale nieprzypadkowych koncepcji, metodologii, publikacji, stowarzyszeń zawodowych i obaw dotyczących relacji organizmów żywych jako populacji i społeczności w ich środowisku..
W przypadku początków jako bardziej formalnego i systematycznego studiowania nauk przyrodniczych jest to spowodowane starożytną Grecją około III lub IV wieku pne; Myślenie ekologiczne jest zakorzenione w nauczaniu filozofii, etyki i polityki.
W tekstach historii naturalnej Arystotelesa i jego następcy ucznia Teofrastusa są zapisy ich badań nad roślinami i zwierzętami oraz ich interakcji. Różnice między drzewami tego samego typu były już rozważane w ich pismach.
Na przykład pozycja rośliny, wilgotna, bagienna lub sucha gleba, na której rosła, bliskość wody, nasłonecznienie lub cień oraz szczegóły uprawy..
Na początku tego wieku Antoni van Leeuwenhoek jako pierwszy opracował i zaproponował koncepcję łańcucha pokarmowego między organizmami. Znanych było wówczas dwadzieścia tysięcy gatunków roślin.
Narodziły się również dwa nurty myślowe, które wyznaczyły kierunek rozwoju studiów nad ekologią: arkadia i szkoła imperialna..
Arcadia Ecology opowiadała się za harmonijnym związkiem człowieka z naturą, a Imperial Ecology wierzyła w ustanowienie dominacji człowieka nad naturą poprzez rozum i pracę..
Obaj mieli różne poglądy w tej sprawie i zaczęli rywalizować ze sobą, dopóki na scenie nie pojawił się Carolus Linnaeus. Był pionierem taksonomii, nauki, która nazywa i klasyfikuje organizmy. Odkrył dużą liczbę roślin i zwierząt, które umieścił w swojej książce „Systema Naturae”.
Linneusz wspierał imperialistyczną pozycję i dzięki jej popularności szkoła imperialistycznej ekologii stała się dominującą wizją tej dyscypliny..
We wczesnych latach europejskie potęgi morskie, takie jak Wielka Brytania, Portugalia i Hiszpania, promowały wyprawy w celu odkrywania nowych zasobów naturalnych i pozostawiania zapisów dotyczących znalezisk. Znanych było wówczas około czterdziestu tysięcy gatunków roślin.
Statki floty marynarki wojennej w służbie królestw często przewoziły w swoich załogach kilku naukowców, takich jak biolodzy i botanicy, zainteresowanych badaniem i dokumentowaniem - nawet rysunkami - nowych gatunków zwierząt i roślin podczas podróży przez morze i rośliny, wyspy.
W tym czasie żył niemiecki botanik Alexander von Humboldt, obecnie uznawany za ojca ekologii. Humboldt był pierwszym, który zagłębił się w badanie związków między organizmami a ich gatunkami.
Odkrył istnienie związku między obserwowanymi gatunkami roślin a klimatem i wyjaśnił rozmieszczenie geograficzne w odniesieniu do danych geologicznych, używając szerokości i długości geograficznej. Stamtąd narodziła się geobotanika.
W połowie wieku Karol Darwin przedstawił swoją teorię ewolucji. Obejmuje to w badaniach nad organizmami żywymi właściwość zmieniania się i dostosowywania w odniesieniu do ich środowiska, wyłącznie w celu przetrwania jako gatunku; zapewniają reprodukcję następnego pokolenia.
Termin „biosfera” został zaproponowany przez Eduarda Suessa w 1875 r. W ramach koncepcji optymalnych warunków, które umożliwiają życie na Ziemi, w tym między innymi flory, fauny, minerałów, cykli..
W 1920 roku pojawiły się badania ekologii człowieka, mające na celu naukowe badanie wpływu miast i terenów mieszkalnych na przyrodę..
Kilka lat później Vladimir Vernadsky na nowo definiuje biosferę jako globalny system ekologiczny, który integruje wszystkie żywe istoty i ich relacje, w tym ich interakcje z elementami litosfery, geosfery, hydrosfery i atmosfery..
W 1935 r. Zastosowano termin „ekosystem”, określający biologiczną społeczność powiązanych ze sobą organizmów i ich fizyczną przestrzeń. Dzięki temu ekologia staje się nauką o ekosystemach.
Po drugiej wojnie światowej i od połowy wieku wpływ działalności człowieka na ekosystemy i zanikanie gatunków sprawił, że ekologia skupiona obecnie także na ochronie przyrody obrała inny kurs..
Jeszcze bez komentarzy