Plik płyn wewnątrzkomórkowy, Jak sama nazwa wskazuje, jest to płyn znajdujący się w komórkach. Na przykład u ludzi woda zawarta w wewnętrznym przedziale wszystkich komórek stanowi ponad 40% masy ciała dorosłego mężczyzny..
Ciało ludzi i innych zwierząt składa się w mniej więcej 60% z wody, która jest podzielona na to, co można uznać za dwa przedziały: przestrzeń wewnątrzkomórkową (wewnątrz komórek) i przestrzeń zewnątrzkomórkową (wokół i na zewnątrz komórek).
Płyn zawarty w przestrzeni zewnątrzkomórkowej jest znany jako płyn zewnątrzkomórkowy i można go z kolei podzielić na płyn śródmiąższowy i osocze krwi; stanowiące 20% masy ciała człowieka.
Jednak płyn wewnątrzkomórkowy (ten, który jest zawarty w przestrzeni wewnątrzkomórkowej) jest tylko jeden: ten, który jest otoczony błoną plazmatyczną dowolnej komórki. U dorosłego człowieka suma płynu wewnątrzkomórkowego wszystkich jego komórek przekracza 40% jego masy ciała.
Około 70% świeżej masy komórki, czy to zwierzęcej, czy roślinnej, to woda, dlatego mówimy, że jest to jeden z najobfitszych składników płynu wewnątrzkomórkowego..
Dzięki temu stwierdzeniu rozumiemy również, że interakcja wody z innymi składnikami komórkowymi ma ogromne znaczenie dla chemii komórkowej..
Dlatego płyn wewnątrzkomórkowy jest płynem, w którym większość reakcji katalitycznych niezbędnych do życia zachodzi zarówno z punktu metabolicznego (do pozyskiwania i wykorzystywania energii), jak i homeostatycznej (do utrzymania warunków wewnętrznych), a także do replikacji. , transkrypcja i translacja DNA komórkowego.
Indeks artykułów
W wielu podręcznikach płyn wewnątrzkomórkowy określa się mianem cytozolu, który jest oddzielony od przestrzeni pozakomórkowej (i zawartych w niej płynów) dzięki obecności błony komórkowej..
Błona plazmatyczna to nic innego jak półprzepuszczalna bariera, która umożliwia przejście jednych substancji i zapobiega przenikaniu innych. Ta podstawowa dla istnienia komórki struktura składa się z podwójnej warstwy lipidów i wielu powiązanych z nimi białek (obwodowych i transbłonowych)..
Pamiętajmy, że w cytozolu komórki eukariotycznej, oprócz płynu wewnątrzkomórkowego i wszystkiego, co się w nim znajduje, znajduje się szereg błoniastych organelli, które pełnią różne funkcje komórkowe, więc płyn wewnątrzkomórkowy jest reprezentowany tylko przez „płyn” część.
Płyn wewnątrzkomórkowy jest zatem zawarty w dość małej przestrzeni (wielkości komórki), więc biorąc pod uwagę każdą pojedynczą komórkę, jego objętość jest bardzo mała, równoważna 1 lub 2 pikolitrom (1 pikolit to milionowa część 1 mikrolitr, co z kolei stanowi jedną milionową litra).
Oprócz tego, że składa się z wody, w płynie wewnątrzkomórkowym znajduje się ogromna ilość rozpuszczonych substancji: jonów, białek i innych cząsteczek. Jednak lepkość tej cieczy jest bardzo podobna do lepkości wody..
PH płynu wewnątrzkomórkowego w komórkach zwierzęcych pozostaje na stałym poziomie między 6 a 7,5, ale może się zmieniać zarówno w odniesieniu do typu komórki, jak i rozważanego regionu wewnątrzkomórkowego (na przykład lizosomy to organelle o bardziej kwaśnym pH).
Chociaż płyny wewnątrzkomórkowe i zewnątrzkomórkowe nie są ze sobą w bezpośrednim kontakcie, wymieniają wodę i inne substancje w sposób ciągły, albo poprzez aktywne mechanizmy transportu (które wymagają poboru energii), albo bierne mechanizmy transportowe (które zachodzą na korzyść gradientu stężeń)..
Te rodzaje transportu określają różnice w stężeniu substancji rozpuszczonej między płynem wewnątrzkomórkowym i zewnątrzkomórkowym; różnice, które są bardzo ważne dla różnych funkcji komórkowych.
Ruch substancji rozpuszczonych przez błonę plazmatyczną, albo w kierunku przestrzeni wewnątrzkomórkowej, albo w kierunku przestrzeni zewnątrzkomórkowej, prawie zawsze zależy od niektórych białek transportowych zanurzonych w błonie, które działają jako rodzaj „kanałów”.
Ruch wody z jednego przedziału do drugiego jest również znany jako osmoza i jest bardzo ważnym czynnikiem determinującym redystrybucję wody (jako rozpuszczalnika) między wnętrzem a zewnętrzną częścią komórki, zwłaszcza gdy zmieniają się stężenia rozpuszczonych substancji rozpuszczonych. w niej.
Istnienie medium transportowego, które komunikuje płyn wewnątrzkomórkowy z płynem pozakomórkowym, umożliwia np. Komórkom wyrzucanie niektórych substancji lub „odpadów”, których już nie potrzebują, do otaczającego je środowiska, a jednocześnie do pobierania z ich środowiska niezbędnych składników odżywczych i substancji rozpuszczonych.
Płyn wewnątrzkomórkowy składa się głównie z wody, w końcu nie bez powodu znamy go jako uniwersalny rozpuszczalnik.
W wodzie płynu wewnątrzkomórkowego rozpuszczają się różne cząsteczki i jony. Występuje duże stężenie białek (w tym setki enzymów), które stanowią od 20 do 30% całkowitej masy komórki.
W cieczy tej znajduje się również duża liczba jonów, których stężenia w komórkach przeciętnego człowieka kształtują się następująco:
- Sód (Na +): 10-30 mmol / l
- Potas (K +): 130-150 mmol / l
- Magnez (Mg2 +): 10-20 mmol / l
- Wapń (Ca2 +): mniej niż 1 mmol / l
- Chlor (Cl-): 10-20 mmol / l
- Jon fosforanowy (PO4-): 100-130 mmol / l
- Jon wodorowęglanowy (HCO3-): mniej niż 10 mmol / l
- Jony siarczanowe (SO4-): około 20 mmol / L
Główną funkcją płynu wewnątrzkomórkowego (zwłaszcza wody, która go tworzy) jest zapewnienie płynnego podłoża wspierającego podstawowe reakcje enzymatyczne komórki..
Tak więc ten płyn, wraz z rozpuszczonymi substancjami i białkami, które są w nim rozprowadzane i mobilizowane, jest zdecydowanie jedną z najważniejszych „części” komórki..
Chociaż wiele reakcji metabolicznych zachodzi w organellach komórek eukariotycznych, płyn komórkowy zawiera szlaki, takie jak między innymi glikoliza, glukoneogeneza, szlak pentozofosforanowy, translacja i synteza wielu rozpuszczalnych białek..
Należy zauważyć, że reakcje zachodzące w tym płynie zależą w dużej mierze od typu rozważanej przez nas komórki, ponieważ istnieją różnice między roślinami, zwierzętami, grzybami i pierwotniakami, np..
Jeszcze bez komentarzy