Biografia i prace Luisa Vargasa Tejady

607
Alexander Pearson
Biografia i prace Luisa Vargasa Tejady

Luis Vargas Tejada (1802-1829) był kolumbijskim poetą, dramaturgiem i politykiem, który pozostał w walce - wraz z Francisco de Paulą Santander - z dyktaturą wyzwoliciela Simóna Bolívara, odzwierciedlając nawet w jednym ze swoich dzieł zatytułowanych Cato z Utica.

Ponadto znany jest ze swojej słynnej dramaturgii pt Drgawki, który pojawiał się na scenie niezliczoną ilość razy nie tylko w Kolumbii, ale na całym świecie. To dzieło, które przetrwało lata dzięki swojej zdolności do poruszania widzów.

Źródło: flickr.com

Z drugiej strony brał udział w politycznym wyczynie niepodległościowym wicekrólestwa Nowej Granady na rzecz zjednoczenia Gran Colombia, oprócz udziału w Konwencji z Ocaña oraz w tzw. „Spisku septembrina” z zamiarem zabicia Simóna Bolívara. ; plan, który zawiódł i zmusił go do ucieczki.

Jego poezję cechowała tendencja do neoklasycyzmu i romantyzmu, choć bardziej do romantycznej strony, mimo sytuacji, której doświadczył. Ponadto jest uznawany za pierwszego, który założył kolumbijski teatr komiksowy, otwierając drzwi wpływom innych artystów..

Indeks artykułów

  • 1 Biografia
    • 1.1 Wczesne życie
    • 1.2 Udział w życiu politycznym - konwencja z Ocaña
    • 1.3 Sprzeciw wobec Simóna Bolívara
    • 1.4 Spisek wrześniowy
    • 1.5 Lot i śmierć
  • 2 działa
    • 2.1 Zmierzch i Amira
    • 2.2 Wspomnienia Boyacá i Catón de Útica
    • 2.3 Pierwsze dramatyczne teksty Vargasa Tejady
    • 2.4 Napady
    • 2.5 Matka Pauzaniasza i Doraminty
  • 3 Odnośniki

Biografia

Wczesne życie

Luis Vargas Tejada urodził się 27 listopada 1802 roku, chociaż dokładne miejsce urodzenia jego matki nie jest znane. Niektórzy historycy twierdzą, że urodził się w Bogocie, inni w Santafe. Był synem Juana Davida Vargasa i Marii Luisy de Tejada.

Urodził się w skromnej rodzinie, ale z dużą znajomością liter. Od najmłodszych lat zaczął interesować się pisaniem, więc jego ciocia udzieliła mu pierwszych nauk wkrótce po rozpoczęciu ruchów niepodległościowych w 1810 roku..

Jednak młody Luis Vargas Tejada kontynuował naukę w sposób samouk i z pomocą kilku przyjaciół uczył się innych dyscyplin, takich jak języki klasyczne i nowożytne: między innymi angielski, francuski, niemiecki, włoski, łacina..

Już od najmłodszych lat zaczął rozwijać swój zamiłowanie do poezji, tworząc swoje pierwsze utwory w różnych językach; charakteryzowała się dużą łatwością wykonywania rymów.

Udział w życiu politycznym - konwencja z Ocaña

Pracując w literaturze i sztukach dramatycznych, zaczął angażować się w ówczesną politykę kolumbijską, mimo że nie miał wykształcenia akademickiego ani politycznego..

Zaczynał jako prywatny sekretarz kolumbijskiej armii Francisco de Paula Santander, a gdy miał zaledwie 19 lat, objął stanowisko sekretarza Senatu..

W 1828 r. Wraz z grupą posłów, którzy byli z Santanderem, udał się na Konwent Ocaña w celu zreformowania konstytucji Gran Colombia z 1821 r. To Vargas Tejada rozpoczął przemówienie konwentu jednym ze swoich wersetów..

Celem Konwencji z Ocaña była debata i rozwiązanie różnic między narodami Wielkiej Kolumbii. Skończyło się to jednak konfrontacją idei między zwolennikami wenezuelskiego wojska Simóna Bolívara - prezydenta Gran Colombia - i Francisco de Paula Santander.

Po powrocie z konwencji dzieło uprawnione Wspomnienia historyczne, w którym Vargas Tejada opowiedział, zgodnie ze swoim punktem widzenia, całe spotkanie w Ocaña. Następnie został mianowany pełnomocnym ministrem Stanów Zjednoczonych.

Sprzeciw wobec Simóna Bolívara

Vargas Tejada, będąc po stronie Santandera i od czasu incydentu na Konwencji Ocaña, zaczął marszczyć brwi na prezydenta Bolívara, widząc w nim osobowość militarystyczną i dyktatorską..

Właściwie w monologu Cato z Utica, po cichu skrytykował dyktatorskie tendencje Bolívara, którego wcześniej podziwiał jako wojownika w swojej pracy zatytułowanej Wspomnienia Boyaca.

Od tego momentu Vargas Tejada ogłosił swoją wrogość wobec wenezuelskiej armii, pozostając wiernym Santanderowi.

Dnia 27 sierpnia 1828 r. Simón Bolívar - dekretem organicznym - zniósł konstytucję i zlikwidował wiceprezydenta, który w tym czasie był pod dowództwem Francisco de Paula Santander. Na mocy dekretu Bolívar musiał rządzić z charakterem konstytucyjnym do 1830 roku.

Od tego czasu Bolívar ogłosił i objął dyktaturę, aby tymczasowo rządzić Gran Kolumbią. Jednak decyzja Bolívara spowodowała, że ​​grupa młodych ludzi utworzyła zarząd, w skład którego weszła grupa polityków przeciwnych Bolívarowi, w tym Luis Vargas Tejada..

Spisek wrześniowy

Grupa młodych ludzi, głównie intelektualistów i polityków, spotkała się, aby położyć kres dyktaturze narzuconej przez Bolívara. Na jednym z takich spotkań Luis Vargas Tejada wygłosił słynną strofę, którą pamiętamy do dziś.

Zwrotka odnosiła się bezpośrednio do Bolívara i odzwierciedla determinację grupy do konfrontacji z dyktatorem.

Grupa młodzieżowa rozważała pomysł zabicia prezydenta, więc zaczęła rekrutować żołnierzy. Luis Vargas Tejada był jednym z tych, którzy ułożyli plan przeciwko Simónowi Bolívarowi.

W nocy 25 września grupa cywilów i żołnierzy - dowodzona przez wenezuelskiego wojskowego Pedro Carujo - weszła do Pałacu Prezydenckiego, zabijając kilku strażników prezydenta i kierując się w stronę pokoju Bolívara..

Partner Bolívara, Manuela Sáenz, był tym, który obudził się, a następnie zaalarmował Bolívara, przekonując go do ucieczki przez okno.

Plan się nie powiódł, wielu z zamieszanych i niewinnych zostało aresztowanych na proces. Santander był jednym z pierwszych podejrzanych i został natychmiast skazany na śmierć; jednak Bolívar oszczędził mu życie i wysłał go na wygnanie.

Lot i śmierć

Wielu uczestnikom ataku udało się uciec, wśród nich był Luis Vargas Tejada. Podczas ucieczki udało mu się schronić w miasteczku w departamencie Cundinamarca w Kolumbii, w domu swojej ciotki Josefy Acevedo de Gómez.

Mimo to Vergas Tejada uznał, że nie jest to bezpieczne miejsce, dlatego wyjechał na wschodnie równiny, zmuszając się ukrywać przez rok w jaskini. W tym czasie napisał jeden ze swoich monologów teatralnych, zatytułowany Matka Pauzaniasza, i tragedia zatytułowana Doraminta, poza pisaniem listów do matki.

Kiedy opuścił jaskinię, skierował się w stronę Wenezueli, aby popłynąć kilkoma rzekami na Równinach Wschodnich. Uważa się, że Vargas Tejada utonął w grudniu 1829 roku, próbując dotrzeć do celu.

Odtwarza

Zmierzch i do mojej liry

Zmierzch to wiersz napisany przez Luisa Vargasa Tejadę, który jest jednym z pierwszych i najbardziej aktualnych. W wierszu używa słodkich, melancholijnych i romantycznych słów, oprócz opisania krajobrazu, czy codziennego życia miasteczka - być może kolumbijskiego - właśnie wtedy, gdy zapada noc..

Inny z reprezentatywnych wierszy Luisa Vargasa Tejady to ten zatytułowany Do mojej liry. Lubić Zmierzch, to wiersz odzwierciedlający melancholię, romantyzm i samotność.

Wspomnienia Boyacá i Catón de Útica

W pracy Wspomnienia Boyaca, Kolumbijski pisarz Luis Vargas Tejada wyraził wielki podziw, jaki odczuwał dla wyzwoliciela Simóna Bolívara, a także opisał bitwę, która miała miejsce w Boyacá przeciwko Hiszpanom..

Bitwa pod Boyacá zakończyła się kapitulacją rojalistów i była ostatnim przystankiem w kampanii rozpoczętej w Wenezueli, mającej na celu uwolnienie Wicekrólestwa Nowej Granady. Vargas Tejada opisywał niektóre wydarzenia powstańcze w swoich dziełach literackich.

Po chwili napisał sztukę Cato z Utica w którym skrytykował dyktatorską postawę Simóna Bolívara, który został prezydentem Gran Colombia. Jednak Vargas Tejada wyraził swoją wrogość w subtelny i dyskretny sposób..

Pierwsze dramatyczne teksty Vargasa Tejady

Luis Vargas Tejada charakteryzował się włączeniem do swoich dzieł literackich neoklasycznego i akademickiego dramatu XVIII wieku, który był w pełnym rozkwicie. Z drugiej strony dobrze rozwinął wątki tubylcze w stylu francuskim, np Aquimín, Saquesagipa, Sugamuxi i Witikindo. Wiele z tych tekstów zaginęło z czasem.

Drgawki

Drgawki Jest to jedno z najbardziej rozpoznawalnych i reprezentowanych dzieł Luisa Vargasa Tejady w Kolumbii i innych krajach. Został wydany w 1828 roku i odnosi się do krytyki edukacji, a także zwyczajów społeczeństwa Santafé w Kolumbii..

Gatunkiem tej sztuki jest, par excellence, komedia; jest to jednak rodzaj kwaśnego humoru ze zdolnością do zwinnej krytyki.

Kolumbijski dramaturg Carlos José Reyes w jednym ze swoich dochodzeń argumentował, że w sztuce Drgawki Luis Vargas Tejada dostrzega wyraźny wpływ hiszpańskiego złotego wieku, charakteryzującego się rozkwitem sztuki.

Z drugiej strony obserwował też wpływ sztuki Stal madrycka przez hiszpańskiego dramatopisarza Lope de Vegę, a także wpływy włoskiej komedii. W dodatku twórczość Kolumbijczyka przypomina komedię Nicolása Maquiavela pt Mandragora.

Jeśli chodzi o opracowanie dialogów i postaci, jest to esencja włoskiego dramaturga Carlo Goldoniego, którego wyznawcą był sam Vargas Tejada, aż do przetłumaczenia jednego ze swoich utworów na hiszpański..

Matka Pauzaniasza i Doraminty

Podczas gdy Luis Vargas Tejada ukrywał się w jednej z jaskiń, napisał wiele innych dzieł literackich. Dzieła odznaczały się wyraźnie neoklasyczną prozą, w której udało mu się odzwierciedlić walkę o niepodległość i walkę polityczną z dyktaturą Simóna Bolívara..

Matka Pauzaniasza i tragedia Doraminta były uznanymi dziełami Luisa Vargasa Tejady podczas jego pobytu w jaskini podczas ucieczki przed dyktaturą w kierunku Wenezueli.

Bibliografia

  1. Luis Vargas Tejada, portal sieci kulturalnej Banku Republiki Kolumbii (b.d.). Zaczerpnięte z encyclopedia.banrepcultural.org
  2. Luis Vargas Tejada, Wikipedia w języku hiszpańskim (b.d.). Zaczerpnięte z wikipedia.org
  3. Dyktatura Bolívara (1828 - 1830), strona internetowa Uniwersytetu Antioquia (b.d.). Zaczerpnięte z docencia.udea.edu.co
  4. Spisek Septembrina, Wikipedia w języku hiszpańskim (b.d.). Zaczerpnięte z wikipedia.org
  5. Poezja Selection, Miguel de Cervantes Virtual Library Portal, (b.d.). Zaczerpnięte z cervantesvirtual.com
  6. Luis Vargas Tejada, Website Biographies and Lives, (b.d.). Zaczerpnięte z biografiasyvidas.com

Jeszcze bez komentarzy