Wiciokrzew (Lonicera japonica), to gatunek rośliny pnącej należącej do rodziny Caprifoliaceae. Jest również powszechnie znany jako wiciokrzew japoński i słodki wiciokrzew. Jest to najpowszechniej uprawiany gatunek wiciokrzewu, ponieważ bardzo często stosowany jest do okrywania ścian czy płotów..
Wiciokrzew to roślina, która wygląda jak krzew liściasty, ale rośnie jak winorośl. W zależności od tego, gdzie występuje, może zachowywać się jak roślina wieloletnia lub pół-liściasta. Ma bardzo efektowne i pachnące białe kwiaty, a jego owoce również wytwarzają przyjemny zapach.
Lonicera japonica to tylko jedna ze znanych roślin wiciokrzewu. Należą do nich wiciokrzew leśny, wiciokrzew ogrodowy, wiciokrzew trąbkowy, wiciokrzew liściasty, wiciokrzew śródziemnomorski i wiciokrzew błękitny (Lonicera periclymemum, Lonicera caprifolia, Lonicera sempervirens, Lonicera nítida, Lonicera implexa, Lonicera caerulea, odpowiednio).
Lonicera japonica Jest stosowany w leczeniu chorób, takich jak ciężkie zespoły oddechowe i grypa H1N1. Z drugiej strony roślina ta jest również wykorzystywana jako pożyteczna żywność i herbata na całym świecie, dlatego ma dużą wartość handlową..
W Chinach gatunek ten znany jest jako Jinyinhua i od wielu lat jest używany jako ważna roślina lecznicza..
Ponadto jest stosowana jako bardzo skuteczna okrywowa roślinność do przykrycia nieestetycznych miejsc. Jest to roślina, która po przycięciu bardzo bujnie rośnie.
Indeks artykułów
Jest krzewem liściastym, ale może utrzymać ulistnienie zimą, gdy temperatury nie są tak niskie..
Łodyga jest czerwonawa lub jasnobrązowa, owłosiona i około 3 mm grubości. Natomiast stare łodygi są pozbawione pokwitania, są puste, ich kora jest brązowa i można je odrywać w paskach.
Rośnie szybko i bujnie, gdyż w ciągu zaledwie jednego roku może osiągnąć kilkanaście metrów długości. Może osiągać około 10 m wysokości, chociaż zdrewniałe łodygi mają około 2 lub 3 m długości.
Roślina ta wygląda jak winorośl, ponieważ ze względu na rozgałęzienie łodygi tworzy gęste zarośla z korzeniami zwojowymi i rozszerzeniem kłączy..
Młode liście wiciokrzewu są przeciwległe, eliptyczne lub jajowate, gdy są młode, szerokie i ostro zakończone. Mają od 4 do 8 cm długości, mają krótkie ogonki i mogą, ale nie muszą, wykazywać pokwitanie..
W miejscach położonych bliżej północy liście te zachowują się jak pół-byliny i opadają na ziemię, gdy jest zima. Natomiast w miejscach bliżej południa liście są wiecznie zielone.
Kwiaty rurkowate wyrastają w gronach od połowy wiosny do połowy lata. Te kiście długo się utrzymują i są bardzo kolorowe, mają też przyjemny aromat.
W przeciwieństwie do innych rodzimych gatunków pnących, Lonicera japonica Przedstawia kwiaty w parach i wsparte na szypułkach pachowych o długości od 5 do 10 mm, które są podtrzymywane przez wypustki w kształcie liści, a nie w okółkach, jak u innych roślin.
Kwiaty są białe, ale w miarę dojrzewania żółkną. Kwiaty rurkowate mają połączoną koronę z dwiema wargami o długości 3 lub 4 cm, które mają pokwitanie na zewnątrz..
Owoce to owalne jagody, które po osiągnięciu dojrzałości stają się czerwone. Każdy owoc zawiera od 2 do 3 jajowato-podłużnych nasion, które mają do 3 mm długości, są brązowe lub czarne, mają prążki po jednej stronie i są płaskie lub wklęsłe po drugiej stronie..
Roślina ta rośnie naturalnie u podnóża gór, na groblach i występuje na wysokości od 50 do 600 metrów nad poziomem morza. Nie jest wymagająca pod względem warunków glebowych, ale najlepiej rośnie na tych z dobrą zawartością materii organicznej.
Wiciokrzew to roślina, którą w niektórych miejscach można uznać za chwast. Może być przystosowany do wzrostu w krzakach, brzegach, w środowiskach stworzonych przez człowieka itp..
Lonicera japonica jest to gatunek, który może atakować pola, równiny zalewowe, skraj lasów. Szczególnie we wschodniej Ameryce Północnej roślina ta szybko się rozprzestrzenia i przewyższa rodzimą roślinność zarówno nad roślinnością, jak i pod ziemią, ponieważ jest gatunkiem wysoce konkurencyjnym..
W ten sposób, gdy ta roślina pnącza zadomowi się na innych gatunkach, może uszkodzić małe drzewa i zwalić krzewy z powodu ciężaru, jaki na nie wywiera. Ponadto jego przedłużenie hamuje wzrost innych gatunków roślin pod nim..
Powstanie tej rośliny jest trudne do kontrolowania, ponieważ gdy jest mała, może pozostać niezauważona na polu i zostać pomylona z innymi gatunkami. Następnie, gdy dorosną, nawet eliminując wszystkie części nadziemne, roślina ta odrośnie dzięki swoim kłączom.
Jest szeroko uprawiany w Azji Wschodniej, chociaż również w wielu krajach na całym świecie. W szczególności można go znaleźć w Chinach, Tajwanie, Japonii, Korei Północnej, Korei Południowej, Anglii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Hiszpanii, Włoszech, Chorwacji, Grecji, Portugalii, Algierii, Rosji, Kostaryce, Panamie, Nikaragui, Hondurasie, Wenezueli , Australia, Australia, Filipiny, Peru, Jamajka, Ekwador, Urugwaj, Brazylia, Boliwia, Argentyna, Nowa Zelandia, Meksyk, Portoryko, Haiti, Dominikana, Martynika, Kuba, Kolumbia, RPA, Etiopia, Turcja, Nepal, Indie , Między innymi w Pakistanie, Wietnamie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Trynidadzie i Tobago.
-Królestwo: Plantae
-Gromada: Tracheophyta
-Klasa: Magnoliopsida
-Zamówienie: Dipsacales
-Rodzina: Caprifoliaceae
-Płeć: Lonicera
-Gatunki: Lonicera japonica
Wiciokrzew Lonicera japonica ma kilka synonimów, takich jak Caprifolium brachypodum, Caprifolium flexuosum, Caprifolium japonicum, Caprifolium roseum, Lonicera brachypoda, Lonicera brachypoda var. repens, Lonicera cochinchinensis, Lonicera confusa, Lonciera diversifolia, Lonicera fauriei, Lonicera finlaysoniana, Lonicera flexuosa, Lonicera japonica var. brachypoda, Lonicera japonica var. flexuosa, Lonicera japonica var. hallinna, Lonicera japonica var. repens, Lonicera japonica var. sempervillosa, Lonicera longiflora, Lonicera nigra, Lonicera repens, Lonicera shintenensis, Nintooa japonica, Xylosteon flexuosum.
Rodzime odmiany wiciokrzewu można odróżnić po ich górnych liściach i jagodach. Górne liście Lonicera japonica pokazuje jego oddzielne pary, podczas gdy odmiany rodzime pokazują ich pary połączone w jeden liść.
Dodatkowo, Lonicera japonica produkuje czarne jagody, ale rodzime odmiany tworzą jagody czerwone lub pomarańczowe.
W niektórych miejscach liście wiciokrzewu można spożywać jako warzywo, a dodatkowo z liści wraz z pąkami kwiatowymi można przygotować herbatę.
Chociaż jest to roślina zapylana przez owady, pyłek może czasami być rozproszony przez wiatr. Może to powodować pewne alergie lub problemy z oddychaniem u ludzi.
Części roślin, takie jak łodyga, kwiat i owoce wiciokrzewu japońskiego są używane w medycynie, na przykład w leczeniu gorączki, zapalenia wątroby i jako środek przeciwzapalny. Jednakże uważa się, że nie wykorzystuje się żadnej części rośliny do spożycia, ponieważ kilka struktur ma niewielką toksyczność.
Z drugiej strony działanie wiciokrzewu znane jest również jako antidotum, diuretyk i tonik..
Działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe zostało wykazane w doświadczeniach, w których udało się wyodrębnić niektóre z aktywnych składników tej rośliny, przy czym wiciokrzew jest zalecany jako surowiec do wytwarzania środków przeciwbólowych do wstrzykiwań oraz jako przydatny gatunek w warunkach polowych. ziołolecznictwa..
Należy jednak wziąć pod uwagę, że nie wszystkie związki roślinne są korzystne, ponieważ niektóre, takie jak saponiny i garbniki, mogą powodować hemolizę i wytrącanie białek. Dlatego lek musi być formułowany tam, gdzie te związki nie są obecne, co gwarantuje niezawodną formulację do wstrzyknięć..
Niektóre z przeprowadzonych badań dotyczyły stanów zapalnych wywołanych u myszy (skręcanie się, przeczulica bólowa, obrzęki) kwasem arachidonowym, kwasem octowym i karageniną..
W takich stanach zapalnych działanie przeciwbólowe saponiny i bez garbnikowego wyciągu z wiciokrzewu jest porównywalne z niektórymi dawkami diklofenaku i acetaminofenu (100 mg / kg).
Przeprowadzono kilka badań w celu określenia właściwości leczniczych Lonicera japonica. Wśród nich określono właściwości przeciwdrobnoustrojowe tej rośliny, aby wykorzystać ją jako naturalny konserwant.
Rzeczywiście, badania pokazują, że 50% etanolowy ekstrakt z tego wiciokrzewu ma działanie przeciwbakteryjne Staphylococcus aureus Y Pseudomonas aeruginosa, Ten efekt przeciwdrobnoustrojowy można przypisać obecności kwasu kawowego, który ma wysoką polarność i sam hamuje te same szczepy..
W przeciwieństwie do ekstrakcji octanem etylu ma działanie przeciwdrobnoustrojowe przeciwko sześciu szczepom (Staphylococcus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Bacillus subtilis, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Candida albicans Y Aspergillus brasiliensis).
W tym przypadku działanie przeciwdrobnoustrojowe jest związane z obecnością luteoliny, składnika niepolarnego, który hamuje wspomniane bakterie..
Gatunek ten może być rozmnażany przez nasiona, podziemne kłącza lub przez korytarze powietrzne.
W zależności od rozmnażania płciowego, nasiona muszą przechodzić stratyfikację przez około 2 lub 3 miesiące w temperaturze około 4 ° C. Nasiona wysiewa się wczesną wiosną.
Po początkowym wzroście rośliny należy podzielić na małe doniczki, aż osiągną wystarczająco duże rozmiary, aby można je było przesadzić na zewnątrz..
Jeśli chodzi o rozmnażanie bezpłciowe, wiciokrzew może rozmnażać się za pomocą drewnianych kołków. Jeśli drewno jest twarde zaleca się rozmnażać je wiosną, jeśli drewno jest miękkie można rozmnażać latem.
Innym zalecanym sposobem jego rozmnażania jest nawarstwianie, ponieważ prowadnice łatwo rozwijają korzenie, gdy tylko zetkną się z ziemią..
Ta roślina nie jest wymagająca pod względem rodzaju gleby, jednak znacznie lepiej rozwija się na tych, które zawierają materię organiczną i mają dobry drenaż..
Gatunek ten może rosnąć zarówno w miejscu nasłonecznionym, jak i zapewniającym cień..
Roślina rośnie od 10 ° C do 25 ° C.
Wiciokrzew jest rośliną odporną na suszę, dlatego jej nawadnianie nie jest zbyt wymagające. Konieczne jest odczekanie, aż gleba wyschnie między każdym podlewaniem, ponieważ wysoka wilgotność może stymulować rozwój chorób grzybowych..
Wiciokrzew to roślina pnąca, odporna na przycinanie, ale nie oznacza to, że należy to robić bardzo często. W rzeczywistości zaleca się energiczne przycinanie go co 3 lub 4 lata jako rodzaj odmłodzenia bez wyludniania się od wewnątrz..
Z drugiej strony przycinanie odbywa się również po kwitnieniu, usuwa się liście zewnętrzne, aby liście wewnętrzne nie obumierały, a tym samym stymuluje wzrost nowych łodyg..
Jeśli przycinanie zostanie przeprowadzone w innym czasie, a nie po kwitnieniu, powstanie bardzo bujna roślina z nieuporządkowanym i osuszonym wzrostem..
Jeśli chodzi o składniki odżywcze, roślina ta dobrze radzi sobie z podstawowym nawożeniem, takim jak to, które podaje się roślinom ogrodowym podczas ich pielęgnacji, lub po prostu nawozem materią organiczną, taką jak kompost, próchnica lub obornik jesienią..
Ta choroba jest wywoływana przez grzyby (Glomerularia lonicerae) w porze deszczowej, zarówno u tego gatunku, jak iu innych. W celu zapobiegania tej chorobie zaleca się stosowanie fungicydów na bazie zinebu i tlenochlorku miedzi..
Ta infekcja jest zwykle wywoływana przez grzyby z rodzajów Marssonina, Cercospora, Septoria, pośród innych.
Infekcja ta nie wpływa znacząco na żywotność rośliny, ale zaleca się unikanie silnego ataku z zastosowaniem profilaktycznych fungicydów.
Jest to choroba wywoływana przez fitopatogen Erysiphe, który obejmuje zarówno delikatne pędy, jak i ogólnie liście wiciokrzewu i wytwarza białą grzybnię. Zalecanym fungicydem jest siarka.
Atak innych chorób Lonicera japonica takie jak rdza, która jest wytwarzana przez Puccinia spp., więdnięcie gałęzi spowodowane przez Phoma sp. i bakterie podobne Agrobacterium tumefaciens mogą również powodować szkody u tego gatunku.
Teraz nie tylko choroby mogą atakować wiciokrzew, ale także szkodniki, takie jak wełnowce, mszyce lub gąsienica papierosów (Cacoecia rosana).
Jeszcze bez komentarzy