Manuela Medina (1780-1822) była meksykańską wojowniczką podczas meksykańskiej wojny o niepodległość, która walczyła z hiszpańskim imperium w latach 1810–1821. Dzięki wielkiej wytrwałości i odwadze jest uważana za bohaterkę, która pokonała ówczesne stereotypy płciowe i rasowe, aby osiągnąć wolność. twojego narodu.
Medina była wierną zwolenniczką przywódcy niepodległościowego José Maríi Morelosa, którego podziwiała z dystansu, ale który później nauczył się walczyć u jego boku w kluczowych bitwach meksykańskiej walki emancypacyjnej..
Z rangą Kapitana, wyróżnieniem, które służyło jej również jako przydomek, brała udział w co najmniej siedmiu bitwach, dowodziła żołnierzami i ignorowała królewskie ułaskawienia, oferowane w celu oddania broni..
Indeks artykułów
Szczegóły życia Manueli Medina nie są tak jasne, jak w przypadku innych wybitnych postaci w historii Meksyku. Większość biografów zgadza się, że urodził się w 1780 roku i chociaż dokładna data nie jest znana, jako miejsce jego urodzenia wskazują miasto Taxco w stanie Guerrero..
Pochodził z rdzennego plemienia, prawdopodobnie Tlapaneca. Wątpliwości budzi jej nazwisko, gdyż w całej historii wzmianki o Manueli występowały pod nazwiskiem Medina, ale także pod nazwiskiem Molina. Niektórzy nawet przedkładali imię María przed Manueli.
Świadectwa z tamtych czasów opisują ją jako wysoką, silną kobietę z długimi czarnymi warkoczami i oliwkowymi oczami. Nie wiadomo, jak się nazywali jego rodzice, czy miał rodzeństwo czy potomków. To, co o niej wiadomo, wiąże się wyłącznie z jej udziałem w wojnie o niepodległość, w której Manuela uczestniczyła aktywnie przez co najmniej dziewięć lat..
Szacuje się, że Medina wstąpiła do sił powstańczych po tzw. „Grito de Dolores”, akcie uznawanym za początek wojny o niepodległość, do której doszło w 1810 r., Kiedy ks. Miguel Hidalgo de Costilla w towarzystwie kapitanów Ignacio Allende i Juan Aldana, wezwali ludność Dolores (dziś Dolores Hidalgo) do powstania przeciwko Imperium hiszpańskiemu.
Medina, który miał już wtedy 30 lat, opuścił swój dom, aby za cel postawić sobie walkę o większe dobro, które przyniesie wolność jego ludowi.
Odwaga i walka w bitwie sprawiły, że w 1813 roku została mianowana kapitanem przez Najwyższą Juntę Zitácuaro w stanie Michoacán. Z galonami od tego momentu utworzył batalion, który dowodził różnymi akcjami przeciwko armii rojalistów. Od tego czasu zaczęli nazywać ją „Kapitan” ci, którzy ją znali, podążali za nią i podziwiali..
Manuela Medina wstąpił w szeregi księdza wojskowego i powstańczego José María Morelos y Pavón (1765-1815) po pokonaniu 500-kilometrowej pieszej podróży, aby spotkać się z nim i poddać się jego rozkazom..
Wiedziała tylko o Morelos, co zostało powiedziane o jej wyczynach na polu bitwy, ale tak go podziwiała, że po spotkaniu z nim zapewniła, że może już umrzeć zadowolona z tego smaku, nawet jeśli rozdarł ją granat..
Medina aktywnie uczestniczyła w siedmiu ważnych bitwach. Historycy szczególnie podkreślają jego obecność podczas okupacji portu Acapulco, która miała miejsce 13 kwietnia 1813 roku.
I choć niektórzy twierdzą, że po tej konfrontacji Manueli Mediny więcej nie widziano, inni umieszczają ją w kapitulacji Castillo de San Diego, która miała miejsce 20 sierpnia tego samego roku..
Konkretne dane dotyczące Medyny można potwierdzić w rejestrze prowadzonym przez sekretarza Morelosa, Juana Nepomuceno Rosainsa, który w dniach poprzedzających zdobycie portu w Acapulco napisał w swoim dzienniku wojennym:
„9 kwietnia 1813. Dzisiaj nie było pożaru. Tego dnia przybyła na nasze pole Doña Manuela Medina, Indianka pochodząca z Taxco, niezwykła kobieta, której zarząd Zitácuaro nadał tytuł kapitana, ponieważ pełniła różne usługi dla narodu, odkąd wychowała Company i znalazła się w siedmiu działaniach wojennych ".
Medina kontynuowała walkę nawet po śmierci Morelosa, który został stracony przed plutonem egzekucyjnym w 1815 roku.
Historycy twierdzą, że batalion Medyny kilkakrotnie wycofał armię hiszpańską z walki i że jego nazwisko nie figuruje na liście ułaskawień udzielonych w 1816 r. Przez wicekróla Nowej Hiszpanii Juana Ruiza de Apodaca. Fakt ten mógł wskazywać, że ich udział w wojnie trwał nawet po tamtym roku..
Po 1815 roku nie są znane żadne inne informacje o Medynie na polu bitwy. Jego nazwiska nie ma też wśród zwolenników ruchu kierowanego przez Agustína de Iturbide (1783-1824)..
Iturbide był Meksykaninem, który na początku pożogi bronił hiszpańskiej korony walczącej u boku armii rojalistycznej przeciwko powstańcom, ale później zawarł pakt z rebeliantami, dokonując serii porozumień i proklamacji, które w 1821 r. Dały Meksykowi niepodległość..
Uważa się, że nieobecność Manueli Mediny w tych wydarzeniach wyraźnie wskazuje na jej niezgodę z przebiegiem wydarzeń, nawet jeśli osiągnęła cel wolności, o który tak zaciekle walczyła..
Historycy podkreślają, że jej wkład w ruch emancypacyjny ich kraju jest niewątpliwy, a szczególnie podkreślają fakt, że pełniła wówczas niezwykłą dla kobiety rolę..
Manuela Medina zmarła 2 marca 1822 roku w mieście Tapaneca, dzisiejszym mieście Texcoco w stanie Meksyk. Miał 42 lata i od ponad roku leżał w łóżku, jako rezultat dwóch ran od włóczni odniesionych w bitwie. Stamtąd, w środowisku biedy, dowiedział się o zakończeniu wojny o niepodległość, która miała miejsce rok wcześniej..
Jeszcze bez komentarzy