Według artykułu z New York Times psychiatry Julie Holand: „Co najmniej jedna na cztery kobiety w Stanach Zjednoczonych przyjmuje obecnie leki psychiatryczne, w porównaniu z jednym na siedmiu mężczyzn. Kobiety są dwukrotnie częściej diagnozowane na depresję lub zaburzenia lękowe niż mężczyźni. Dla wielu kobiet leki te znacznie poprawiają ich życie. Ale dla innych nie są konieczne. Wzrost liczby recept na leki psychiatryczne, często wydawanych przez lekarzy innych specjalności, tworzy nową normę, zachęcając więcej kobiet do szukania pomocy chemicznej. Jeśli kobieta potrzebuje tych leków, musi to być decyzja medyczna, a nie odpowiedź na presję rówieśników i konsumpcjonizm ”.
Najwyraźniej najczęściej przepisywanymi lekami są te, które wpływają na poziom serotoniny i dla uproszczenia, kiedy poziom serotoniny w mózgu jest zbyt wysoki, to tak, jakbyśmy zostawili za sobą nasze zmartwienia; ale jeśli są za niskie i wydaje nam się, że wszystko jest problemem.
Według dr Holanda, jeśli poziom serotoniny jest sztucznie utrzymywany na wysokim poziomie, kobiety są narażone na „utratę wrażliwości emocjonalnej z jej naturalnymi fluktuacjami i modelowanie bardziej męskiej, statycznej równowagi hormonalnej”. Najwyraźniej ta blokada emocjonalna zachęca kobiety do podejmowania o zachowaniach, które są zwykle akceptowane przez mężczyzn: które wydają się być niewrażliwe, na przykład postawa, która może pomóc kobietom awansować w firmach zdominowanych przez mężczyzn ”.
Holand pamięta pacjentkę, która dzwoniła, mówiąc, że jej dawka leku przeciwdepresyjnego jest niewystarczająca, aby ją zwiększyć, ponieważ nie przestawała płakać w pracy. Okazało się, że była zdenerwowana tym, że zrobił jej coś poniżającego jej szefa. Na szczęście po rozmowie pacjent zdał sobie sprawę, że sytuacja wymaga odpowiedzi, ale nie ma już leków.
Życie toczy się tak szybko, jest tak wiele wymagań
Kto ma czas na radzenie sobie z silnymi wahaniami nastroju, które są postrzegane przez siebie i innych jako „trudne” lub „negatywne”?
Zbyt łatwo jest uwierzyć, że odczuwanie silnych emocji jest „złe”.
Ale kto mówi, że fluktuacje emocjonalne (wywodzące się z naturalnych procesów związanych z naszą biologią) - są czymś negatywnym, bezużytecznym i trzeba je blokować?
Kobiety nie są mężczyznami, są kobietami i to dobrze.
W ten sposób dr Holand nie twierdzi, że kobiety nie powinny oczywiście przyjmować leków na problemy takie jak lęk czy depresja. Jego punkt widzenia jest taki, że wiele kobiet jest za często przyjmowanych lekami z powodu czegoś, co jest naturalne i dobre. Mówiąc bardziej ogólnie, pojawia się pytanie, czy nasze społeczeństwo pozwala - i wspiera - kobiety na bycie tym, kim naprawdę są..
Ponieważ kobiety walczą o konkurowanie z rówieśnikami, jedną ze złotych zasad nigdy nie jest płacz w pracy. Łzy są oczywiście oznaką wrażliwości emocjonalnej, słabości i tego, że kobieta jest „zbyt emocjonalna”.
„Kobiety, które płakały w pracy, odczuwały w sobie intensywny wstyd, wstyd i rozczarowanie” - pisze Jenna Goudreau w swoim artykule w Forbes zatytułowanym „Płacz w pracy, ciężar kobiety”. „Z drugiej strony, wielu odczuwało płacz, który bardzo negatywnie wpłynął na ich sukces”..
Oczywiście mężczyzn zachęca się (i często to robią) do okazywania swoich emocji w pracy, chociaż zwykle nazywa się to „pasją” lub w najgorszym przypadku „złością”, co jest prawie powszechnie akceptowane jako racjonalna (i często nagradzana) emocja. Wręcz przeciwnie, kobieta, która wyraża swoje emocje, napotyka bezpośrednie konsekwencje, które wpływają na jej pozycję zawodową (emocjonalne kobiety są często postrzegane jako bierne lub brak decyzji).
Spróbujmy więc oddzielić poważny problem psychologiczny od przejściowego i zmiennego stanu emocjonalnego lub afektywnego, takiego jak samo życie. Przestańmy leczyć emocje, jakby były złem naszych czasów.
Jeszcze bez komentarzy