Miguel Aleman Valdes Był meksykańskim prawnikiem i politykiem, który był prezydentem Meksyku w latach 1946-1952, gdzie wniósł znaczący wkład w rozwój kraju. Oprócz kariery politycznej, która doprowadziła go do zajmowania ważnych stanowisk w administracji publicznej, pełnił funkcję prawnika procesowego i biznesmena.
Stał się jednym z najlepiej prosperujących ludzi w kraju dzięki swojemu duchowi przedsiębiorczości, którego kultywował od najmłodszych lat, kiedy musiał pracować, aby pomóc swojej rodzinie. Został uznany za zagorzałego miłośnika pokoju i promotora meksykańskiego postępu..
Jego owocna praca rządowa znalazła odzwierciedlenie w budowie dróg i nowoczesnych linii kolejowych, szkół i innych placówek oświatowych. Promował rozwój gospodarczy narodu, przyciągając inwestycje krajowe i zagraniczne.
Opracował programy zdrowotne i alfabetyzacyjne na obszarach wiejskich w kraju. Jego szczególne zamiłowanie do kultury przyczyniło się do promocji działań artystycznych w Meksyku i poza nim. Jednym z jego największych wkładów w naród było umieszczenie Meksyku wśród głównych ośrodków turystycznych na świecie.
Oprócz prezydentury republiki Alemán Valdés objął najważniejsze stanowiska w stanowej i federalnej administracji publicznej. Wśród nich wyróżniają się posła, senator, gubernator stanu Veracruz, przewodniczący Narodowej Komisji Turystyki i innych ważnych instytucji.
Jego zasługi dla kraju na polu dyplomatycznym jako pełnomocnego ambasadora na misji specjalnej były niezliczone. Sprzyjał dobrym stosunkom przyjaźni i współpracy między Meksykiem i innymi krajami dzięki związkom z wieloma organizacjami międzynarodowymi..
Indeks artykułów
Alemán Valdés urodził się 29 września 1900 roku w mieście Sayula w stanie Veracruz. Jego ojcem był generał Miguel Alemán González, a matka Tomasa Valdés Ledesma. Pierwsze lata swojego dzieciństwa i młodości spędził między Acayucan, Coatzacoalcos i Orizaba, gdzie uczył się w szkole podstawowej i średniej..
Ze względu na sytuację ekonomiczną i brak stałej pracy dla ojca rodzina musiała kilkakrotnie się przeprowadzać. W Orizabie miał okazję mieszkać z rdzennymi dziećmi z grupy etnicznej Popoloca, od których nauczył się ich dialektu dzięki talentowi językowemu..
Od najmłodszych lat celował w nauce i starał się pomagać rodzinie w utrzymaniu domu. W 1920 roku wstąpił do National Preparatory School of Mexico City. Miał tam różne zainteresowania, wśród nich wyróżniały się listy i polityka. Był jednym z założycieli gazety Eureka w którym brał udział przez pięć lat.
W latach licealnych zdobył wspaniałych przyjaciół, którzy towarzyszyli mu przez całe życie. Był charyzmatycznym człowiekiem, którego sympatia przyniosła mu uznanie społeczności studenckiej. W 1923 r. Sytuacja ekonomiczna rodziny zmusiła go do powrotu do Coatzacoalcos.
Jego ojciec był bezrobotny, więc jego matka postanowiła otworzyć sklep spożywczy, aby utrzymać rodzinę. Miguel został zatrudniony w firmie naftowej, gdzie nauczył się mówić po angielsku; później otworzyło to wiele drzwi.
W 1925 roku wrócił do Mexico City, aby studiować w National School of Jurisprudence na National University of Mexico. Połączył się z kilkoma przyjaciółmi ze szkoły średniej, z którymi podpisał pakt przyjaźni, który stał się znany jako grupa H-1920. To polityczne braterstwo z towarzyszami utrzymywało się przez całe jego życie.
W 1928 r. Uzyskał tytuł magistra prawa i zajął się pracą magisterską Choroby zawodowe i zagrożenia, na podstawie prac terenowych przeprowadzonych w Pachuca, Hidalgo. W rzeczywistości podczas swojej kariery zawodowej jako prawnik był wiernym obrońcą praw pracowników i ludzi w ogóle..
W tym samym roku dołączył do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju jako adwokat, później został mianowany naczelnikiem Wydziału Leśnego. Pełniąc funkcje publiczne, spierał się ze swoimi kolegami i przyjaciółmi Rogelio de la Selva, Gabrielem Ramosem i Manuelem Ramírezem Vázquezem.
Młody prawnik specjalizował się w sprawach odszkodowawczych dla pracowników kopalni i kolei. W tym samym okresie został przedsiębiorcą i był częścią firmy specjalizującej się w dzieleniu starych farm w Mexico City; na przykład kolonie Anzures i Polanco.
Grupę prawników i biznesmenów Manuela wspierał generał Manuel Ávila Camacho. Nowi budowniczowie uzyskali pozwolenia na zagospodarowanie terenu w Cuernavaca w stanie Morelos.
Miguel Alemán zapisał się do Narodowej Partii Rewolucyjnej (PNR), która została utworzona w 1929 r. Po śmierci ojca w 1929 r. Wrócił do Meksyku, gdzie pracował ze swoim wujem Eugenio Méndezem.
W tym samym roku został zastępcą prawnika w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju, a następnie był dyrektorem Departamentu Leśnictwa. Dwa lata później wystąpił jako kandydat na zastępcę do Coatzacoalcos; jednak jego partia poparła innego kandydata.
W tym czasie zrozumiał, że według historyka Enrique Krauze, aby uprawiać politykę w Meksyku, najpierw musi zarabiać. W 1930 r. Został członkiem Federalnej Komisji Rozjemczej i Arbitrażowej.
Rok później, w 1931 roku, poślubił Beatriz Velasco, zamożną młodą kobietę z klasy średniej z Celaya w Guanajuato. Wraz z nią spłodził dwoje swoich dzieci: Miguela Alemána Velasco i Beatriz Alemán Velasco.
Alemán był odpowiedzialny za kierowanie kampanią prezydencką Lázaro Cárdenasa w 1933 roku w Veracruz. Po triumfie Cárdenasa został nagrodzony w 1934 r., Mianując go sędzią Sądu Najwyższego Okręgu Federalnego.
W 1934 r. Ponownie kandydował na deputację lokalną w rodzinnym Veracruz, chociaż już w 1932 r. Objął stanowisko zastępcy Coatzacoalcos..
Został wybrany senatorem na lata 1934-1936, w którym objął stanowisko gubernatora stanu Veracruz po zabójstwie urzędującego gubernatora Manlio Fabio Altamirano. Jego praca jako przedsiębiorcy znalazła odzwierciedlenie w różnych inicjatywach modernizacji administracji państwowej i promocji rozwoju gospodarczego..
Dzięki swojemu pojednawczemu charakterowi Alemán zdołał uspokoić religijny żywioł w swoim stanie, otwierając ponownie kościoły, które pozostały zamknięte. Jego poparcie dla sprawy chłopskiej zadecydowało o zjednoczeniu ruchu agrarnego, który później jako prezydent nadal wspierał.
W 1938 r. Kierował ruchem poparcia wśród gubernatorów prezydenta Lázaro Cárdenasa, który w tym roku wywłaszczył i znacjonalizował przemysł naftowy..
W latach 1939-1940 kierował kampanią wyborczą generała Manuela Ávili Camacho, który po wyborze na prezydenta republiki mianował go sekretarzem spraw wewnętrznych. Był na tym stanowisku do 1945 roku, kiedy to został nominowany na kandydata na prezydenta RPM. Ta organizacja polityczna stała się Partią Rewolucyjno-Instytucjonalną (PRI).
Droga do niego otworzyła śmierć Maximino Ávili Camacho, ówczesnego brata prezydenta i silnego kandydata na prezydenta. Otrzymała poparcie potężnej Konfederacji Robotników Meksykańskich (CTM) i Narodowej Konfederacji Organizacji Ludowych (CNOP), a nawet samej Meksykańskiej Partii Komunistycznej..
Miguel Alemán Valdés triumfował w wyborach 7 lipca 1946 roku i został 51. prezydentem Meksyku. Jego zarządzanie rządowe odbyło się w sześcioletniej kadencji 1946-1952. Po opuszczeniu prezydentury republiki w wieku 49 lat pełnił funkcję senatora stanu Veracruz.
Administracja rządowa Miguela Alemána Valdésa charakteryzowała się realizacją szeroko zakrojonego programu infrastruktury drogowej i edukacyjnej na terenie całego kraju, oprócz skutecznego zmierzenia się z globalną recesją gospodarczą w wyniku II wojny światowej, która spowodowała upadek meksykańskiego eksportu..
Za jego rządów peso meksykańskie zostało zdewaluowane i spadło z 4,80 do 8,60 peso za dolara. Niedługo potem waluta krajowa została ponownie przeszacowana.
Był to etap wielkiego rozwoju urbanistycznego, ponieważ powstawały kolejne miasta. Branża budowlana była promowana poprzez szeroko zakrojone, dotowane programy mieszkaniowe dla urzędników państwowych. Powstały również ambitne popularne programy mieszkaniowe.
Podobnie jak poprzednie rządy, za rządów Alemána Valdésa demonstracje robotników były stłumione. Organizacje związkowe walczyły o lepsze pensje, a brak demokracji w głównych centrach robotniczych został potępiony..
Był to rząd charakteryzujący się promowaniem stosunków międzynarodowych na rzecz Meksyku i innych krajów, do tego stopnia, że w ostatnim roku swojego rządu, w 1952 roku, Alemán Valdez został nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla, a rok później również.
Po raz pierwszy zaproponował go przewodniczący Zgromadzenia Ustawodawczego Salwadoru José María Salazar, a po raz drugi minister spraw zagranicznych Haiti Albert Etheart.
Do najwybitniejszych zasług rządu prezydenta Alemána Valdésa należą:
- Rozbudowa krajowej sieci drogowej i kolejowej (kolej południowo-wschodnia) pomimo ówczesnego kryzysu gospodarczego.
- Poprawa sieci hydraulicznej zaopatrzenia w wodę do Mexico City.
- Budowa nowoczesnego międzynarodowego lotniska w Mexico City.
- Wsparcie dla producentów na meksykańskiej wsi poprzez instalację i ulepszanie systemów nawadniających.
- Poparcie dla organizacji i zjednoczenia ruchu agrarnego wraz ze wsparciem dla chłopów przy podziale ziemi.
- Stymulowanie inwestycji prywatnych, które znacznie wzrosły i pozwoliły na powiększenie parku przemysłowego kraju oraz programów urbanistycznych.
- Rozbudowa przemysłu motoryzacyjnego, fabryk silników i urządzeń.
- Zdecydowane wsparcie dla turystyki narodowej poprzez zachęcanie do budowy hoteli i innej infrastruktury turystycznej, zwłaszcza w porcie Acapulco, gdzie powstała emblematyczna Aleja Sceniczna..
- Opracowanie kampanii zwalczania ospy prawdziwej i rozpoczęcie cykli szczepień bydła przeciwko pryszczycy.
- Wzmocniono Federalną Komisję ds. Energii Elektrycznej, aby rozszerzyć linie energetyczne na różne obszary kraju pozbawione usług.
- Kultura meksykańska była promowana za granicą. Wsparcie otrzymały osobistości ze świata literackiego i artystycznego kraju.
- Utworzenie Narodowego Konserwatorium Muzycznego.
- Budowa placówek edukacyjnych służących populacji dzieci na poziomie edukacji podstawowej.
- Promowanie edukacji przedszkolnej, podstawowej i średniej poprzez reformę artykułu 3 Konstytucji Meksyku. Uruchomiono również obszerny program edukacyjny dotyczący walki z analfabetyzmem..
- W tym okresie powstały różne instytucje edukacyjne i kulturalne, takie jak Generalna Dyrekcja Edukacji Normalnej i Narodowy Instytut Pedagogiki. Powstał również Narodowy Instytut Sztuk Pięknych i Literatury oraz Wyższa Szkoła Techniczna i Badań Naukowych..
- Zbudowano i zainaugurowano pierwsze budynki Ciudad Universitaria, siedziby Narodowego Autonomicznego Uniwersytetu Meksyku (UNAM). Powstała Krajowa Szkoła Nauczycieli i Instytut Politechniczny.
- To właśnie w tym okresie rządów zatwierdzono przyznanie kobietom prawa do głosowania w wyborach samorządowych.
- Terytorium Baja California Norte zostało podniesione do rangi stanu.
- Wybudowano nową siedzibę Szkoły Marynarki Wojennej w Veracruz i Lotnictwa Wojskowego w Zapopanie.
Miguel Alemán Valdés był niestrudzonym człowiekiem, który pracował przez całe życie, dla którego stał się człowiekiem szczęścia. Odchodząc z prezydentury, na kilka lat wycofał się z życia publicznego i działalności politycznej. Jednak w 1961 roku został powołany przez prezydenta Adolfo Lópeza Mateosa do objęcia kierownictwa Narodowej Rady Turystyki.
Z tej instytucji, w której przebywał przez 25 lat, Alemán Valdés poświęcił się promowaniu rozwoju meksykańskiej turystyki. Brał czynny udział w organizacji Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1968 roku i był partnerem sieci telewizyjnej Televisa.
Za występy w życiu publicznym otrzymał różne wyróżnienia w Meksyku i za granicą. Wyróżnia się mianowanie go honorowym członkiem Akademii Języka Meksyku, Hiszpanii, Kolumbii i Nikaragui. Otrzymał honorowe doktoraty na UNAM i trzech innych amerykańskich uniwersytetach.
Był prezesem Meksykańskiego Instytutu Kultury oraz Rady Muzeum San Carlos. 14 maja 1983 roku zmarł na atak serca w Mexico City..
Jeszcze bez komentarzy