Plik romboidalne mięśnie większe i mniejsze Są to powierzchowne mięśnie umiejscowione w górnej tylnej części tułowia (plecy). Jego nazewnictwo pochodzi z łaciny musculus rhomboideus major Y musculus rhomboideus minor.
Oba mięśnie są blisko siebie, z niewielką przerwą między nimi, chociaż na ich granicznej krawędzi są punkty, w których się łączą. Mięśnie te są bliźniacze dzięki swojemu dużemu podobieństwu pod względem kształtu, położenia i funkcji, stąd mają tę samą nazwę, różniącą się jedynie zajmowaną przez nie objętością..
Mniejszy romboid jest mniejszy i znajduje się w górnej części. Podczas gdy większy romboid ma większe wymiary i znajduje się poniżej mniejszego romboidu. Z tego powodu niektórzy autorzy nazywają mniejsze i większe romboidy odpowiednio wyższymi i gorszymi romboidami..
Jeśli chodzi o funkcje, które spełniają te dwa mięśnie, można powiedzieć, że są synergiczne, działają razem dla tego samego celu, ponieważ oba współpracują w dwóch bardzo ważnych ruchach łopatki.
Ruchy to przywodzenie, co oznacza, że łopatka znajduje się bliżej środkowej linii kręgosłupa i podczas unoszenia łopatki.
Indeks artykułów
Jak już wspomniano, mięsień romboidalny mniejszy jest również nazywany górnym romboidem, ponieważ znajduje się przed rombami większymi. Z tego powodu większe romboidy są nazywane gorszymi romboidami, ponieważ występują bezpośrednio po mniejszych romboidach..
Rombowate mięśnie większe i mniejsze, mimo że znajdują się poniżej mięśnia czworobocznego, należą do grupy mięśni powierzchownych grzbietu. Są to sparowane mięśnie, które znajdują się symetrycznie po obu stronach pleców..
Mięśnie są spłaszczone i, jak sama nazwa wskazuje, mają kształt rombu. Oznacza to, że mają 4 boki, a ich wierzchołki mają nierówne kąty (dwa ostre i dwa rozwarte).
Romboid minor jest gorszy od dźwigacza łopatki. Jest to stosunkowo mały i cienki mięsień w porównaniu do romboidalnego dużego mięśnia. Podczas gdy romboidalny większy jest duży i szeroki w porównaniu z romboidalnym mniejszym i opiera się o mięsień najszerszy grzbietu w jego dolnej części..
Rodzą się w wyrostkach kolczystych odpowiadających kręgom szyjnym i piersiowym, w zależności od mięśnia.
Rombowaty mniejszy wywodzi się z więzadeł nadgrzebieniowych wyrostków kręgów C7 i T1, natomiast romboidalny większy wyrasta z tego samego więzadła, ale z wyrostków kolczystych kręgów piersiowych T2 do T5.
Jego włókna schodzą poprzecznie od punktu początkowego do miejsca wprowadzenia.
Romboidalny mniejszy łączy się na środkowej i tylnej krawędzi łopatki (naprzeciwko nasady kręgosłupa łopatki), szczególnie na górnym końcu łopatki, na krótko przed połączeniem z kręgosłupem. Miejsce jego wprowadzenia poprzedza miejsce, w którym przyczepiają się włókna większego lub dolnego rombu.
Rombowaty większy jest wprowadzany do łopatki tuż za włóknami romboidalnego końca mięśnia mniejszego, to znaczy na jego przyśrodkowej granicy grzbietu łopatki, dotykając dużej części jego powierzchni, aż do osiągnięcia dolnego kąta.
Nerw grzbietowy łopatki (C4-C5) jest odpowiedzialny za unerwienie zarówno romboidalnego mięśnia mniejszego lub górnego, jak i romboidalnego mięśnia większego lub dolnego. Ten nerw pochodzi ze splotu ramiennego.
Rombowaty mięsień większy jest zasilany przez gałęzie z poprzecznej tętnicy szyjnej.
Oba mięśnie współpracują w połączeniu kręgosłupa z łopatką. Dlatego mają wpływ na ruch łopatki i jej mocowanie do ściany klatki piersiowej, czyli nadaje jej stabilność..
Skurcz tych mięśni powoduje ruch łopatki do tyłu, przybliżając łopatkę do kręgosłupa, z pewnym zgrubieniem wewnętrznym i dolnym (ruch przywodzenia lub retrakcji łopatki).
Ten ruch jest wykonywany we współpracy ze środkową częścią mięśnia czworobocznego. Podczas gdy mięsień zębaty przedni przeciwstawia się (antagonista).
Z drugiej strony, unoszącemu ruchowi łopatki towarzyszą inne mięśnie działające synergistycznie z romboidami, są to: dźwigacz łopatki i górna część mięśnia czworobocznego.
Funkcje mięśni romboidalnych przejawiają się w postawie wojownika (ręce skrzyżowane), a także w pochylonej pozycji deski..
Jednym ze skutków, jakie mogą odczuwać mięśnie romboidalne, jest ich wydłużenie lub osłabienie, chociaż nie jest to częste. Jeśli te mięśnie zostaną wydłużone, utracone zostanie normalne ustawienie łopatki..
Punkty spustowe (bolesne węzły przykurczu mięśni) w romboidach mogą pojawić się w wyniku napięcia mięśni piersiowych większych i mniejszych. Powoduje to przyczepność na romboidach.
Dlatego planując rehabilitację i ćwiczenia na mięśnie romboidalne, warto pomyśleć również o odbudowie mięśni piersiowych, niezależnie od tego, czy jest do nich kierowany ból..
Pacjenci z punktami spustowymi w romboidach skarżą się na ból w okolicy łopatki.
Ból jest silniejszy, jeśli ramię jest wyciągnięte do przodu, aby dosięgnąć czegoś ręką. Z drugiej strony ruch łopatki może powodować hałas, typ kliknięcia.
Jeśli obserwuje się ramiona obciążone do przodu, podejrzewa się zajęcie stawów z klatkami piersiowymi.
Zespół ten jest głównie spowodowany złą higieną postawy, wywołującą szereg zmian w przednich i tylnych mięśniach tułowia. W niektórych przypadkach napięcie mięśni jest zwiększone, podczas gdy w innych powoduje osłabienie i wiotkość..
Innymi przyczynami mogą być wrodzone asymetrie morfologiczne, słabo kierowane treningi, źle wykonane ćwiczenia, długo przyjmowana postawa z głową i ramionami wysuniętymi w stosunku do ciała. Wyraźnym przykładem jest czytanie na ekranie komputera przez kilka godzin.
Pozycja ta generuje nadmierne napięcie mięśni okolicy szyjno-czaszkowej, powodując bóle głowy i karku..
W tym zespole mięśnie piersiowe większe, mięśnie piersiowe mniejsze, górne mięśnie czworoboczne, mostkowo-obojczykowo-sutkowe i dźwigacze łopatki mogą wykazywać nadciśnienie..
Podczas gdy większe i mniejsze romboidy mogą być silnie osłabione, podobnie jak inne mięśnie, takie jak między innymi: zębatka przednia czy środkowy i dolny czworoboczny..
Taka sytuacja powoduje niestabilność łopatki iw konsekwencji może powstać alata lub skrzydlata łopatka.
Ta anomalia objawia się przeprostem głowy, kifozą piersiową i opadającymi ramionami. Występuje osłabienie głębokich mięśni zginaczy szyi, romboidalnych i zębatych przednich. Podczas gdy mięśnie piersiowe (większe i mniejsze), górny czworoboczny i dźwigacz łopatki są cofnięte.
Głowa w pozycji przedniej sprzyja lub predysponuje do zakłucia nerwu grzbietowego łopatki. Powoduje to stopniowe osłabienie mięśni kątowych łopatki i mięśni romboidalnych..
Sytuacja ta skutkuje wydłużeniem barku i wewnętrzną rotacją kości ramiennej jako kompensacją..
Można dowiedzieć się, czy występuje osłabienie mięśni romboidalnych, czy pojawia się zmęczenie przy próbie otwarcia ramion.
Z drugiej strony można go wyczuć dotyk. W tym celu pacjent kładzie się na brzuchu i pomaga w ułożeniu grzbietu dłoni do tyłu, służąc również do uniesienia ręki do góry. Obie pozycje pozwalają badającemu dotknąć krawędzi łopatki, a tym samym zlokalizować te mięśnie..
Po zlokalizowaniu można wykonywać delikatne masaże od wewnątrz na zewnątrz i od góry do dołu, aby rozciągnąć mięśnie. Kończy się naciskając w kółko.
Innym sposobem zbadania tego problemu jest ułożenie pacjenta twarzą do dołu i wyciągniętą ręką z zgiętym łokciem. Pacjent jest proszony o wycofanie kości łopatki (poślizg przyśrodkowy), podczas gdy badający stawia opór, wywierając nacisk na samą kość.
Zalecane ćwiczenia lub pozycje wzmacniające te mięśnie to:
- Purvotanasan, urdhva mukhâsana (te odciągają ramiona do tyłu).
- Trikonasana, virabhadrasana II (pozycje wymagające otwarcia ramion).
- Kumbhakasana (mocuje łopatkę do żeber). Zobacz poniższy rysunek.
Z drugiej strony istnieją ćwiczenia lub pozycje, które pomagają uelastycznić lub rozciągnąć te mięśnie, są to: garudasana, ardha matsyendrasana, balasana. Zobacz następny rysunek.
Pacjent może położyć się na plecach i skrzyżować jedną rękę na przeciwną stronę, aby wyciągnąć łopatkę na zewnątrz. Następnie umieść piłkę tenisową na krawędzi łopatki i dociśnij całą krawędź, pozwalając piłce ślizgać się (najlepiej w górę iw dół).
Jeszcze bez komentarzy