Plik nerwica depresyjna jest to zaburzenie psychopatologiczne charakteryzujące się stale smutnym stanem umysłu; można uznać za łagodny i trwały przypadek depresji.
Osoby z tym zaburzeniem mają niski nastrój przez długi czas. Podobnie doświadczają dużej braku aktywności fizycznej i ogólnego letargu.
Ponadto nerwica depresyjna zwykle występuje z zaburzeniami somatycznymi i zaburzeniami snu. Osoby z tym zaburzeniem mogą zachować minimalny stopień funkcjonowania, jednak niski nastrój powoduje u nich duży dyskomfort i katastrofalną jakość życia.
Obecnie diagnoza nerwicy depresyjnej jako taka nie istnieje. W rzeczywistości został on zastąpiony w podręcznikach diagnostycznych dla zaburzenia znanego jako dystymia. Jednak nerwica depresyjna położyła podwaliny pod zaburzenia nastroju i zawierała cenne informacje na temat psychopatologii depresyjnych..
Indeks artykułów
Nerwica depresyjna to zaburzenie nastroju zdefiniowane przez siedem głównych i stabilnych cech. To są:
Neuroza depresyjna to specyficzny rodzaj depresji. Ten podtyp depresyjny charakteryzuje się mniej nasilonymi objawami i przewlekłym lub zmiennym przebiegiem życia.
W rzeczywistości nerwica depresyjna w celu rozpoznania przedstawia następujące kryteria, które określają stan pacjenta:
„Nastrój depresyjny przez większość dnia, przez większość dni przez okres nie krótszy niż dwa lata bez objawów i bez większych zaburzeń nastroju lub manii przez ponad dwa miesiące”.
Dlatego nerwica depresyjna różni się od dużej depresji dwoma podstawowymi aspektami. Po pierwsze, objawy depresji są łagodniejsze i nie osiągają typowego nasilenia dużej depresji. Po drugie, ewolucja i prognozy dotyczące nerwicy depresyjnej są bardziej chroniczne i stabilne niż w przypadku depresji.
Neuroza depresyjna charakteryzuje się typową triadą objawów: obniżoną witalnością, obniżonym nastrojem oraz spowolnionym myśleniem i mową.
Te trzy objawy są najważniejszymi z zaburzeń i występują we wszystkich przypadkach. Jednak objawy nerwicy depresyjnej są znacznie bardziej rozległe.
W tym zaburzeniu mogą pojawić się różne objawy emocjonalne, poznawcze i behawioralne. Najbardziej rozpowszechnione to:
Neuroza depresyjna u dzieci może być nieco inna. W takich przypadkach oprócz wyżej wymienionych objawów zwykle występują inne objawy, takie jak:
Neuroza depresyjna powoduje nienormalnie niski nastrój i ogólne uczucie osłabienia. Tym typowym objawom psychopatologii zwykle towarzyszą inne objawy somatyczne.
Najczęstsze to zawroty głowy, kołatanie serca, wahania ciśnienia krwi, utrata apetytu i zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego..
Z biegiem czasu nastrój pogarsza się, a uczucie smutku staje się bardziej widoczne w życiu badanego. Rozwija się wyraźna apatia i ma trudności z doświadczaniem satysfakcjonujących wrażeń i pozytywnych emocji..
W kilku przypadkach nerwica depresyjna może objawiać się innymi objawami, takimi jak zmniejszona aktywność ruchowa, słaby wyraz twarzy, spowolnione myślenie i nienormalnie wolna mowa.
Objawy te zwykle wpływają na codzienne życie danej osoby. Jednak osoby z nerwicą depresyjną często kontynuują „ciągnięcie”. Potrafią utrzymać swoją pracę, nawet jeśli trudno im się skoncentrować i odpowiednio wykonywać pracę, mieć stabilne życie w związku i optymalny kontekst rodzinny.
Jednak wykonywanie tych czynności nigdy nie przynosi podmiotowi satysfakcji. Wykonuje czynności z obowiązku lub obowiązku, ale nigdy z chęci ich wykonania.
Z drugiej strony w większości przypadków nerwicy depresyjnej towarzyszą zaburzenia snu. Najczęstsze są trudności z zasypianiem i budzenie się w nocy. Zmianom tym mogą towarzyszyć kołatanie serca lub inne oznaki niepokoju.
Zgodnie z prądami psychoanalitycznymi, które ukształtowały zespół nerwicy depresyjnej, przyczyną tej psychopatologii jest stan psychogenny jednostki. W tym sensie pojawienie się nerwicy depresyjnej wiąże się z traumatycznymi okolicznościami lub zewnętrznymi nieprzyjemnymi przeżyciami.
Teorie psychoanalityczne postulują, że z reguły czynniki zewnętrzne, które mogą wywoływać nerwicę depresyjną, są dla badanego szczególnie ważne..
W odniesieniu do sytuacji stresowych, które prowadzą do nerwicy depresyjnej, wyróżnia się dwie główne grupy.
Pierwsza z nich dotyczy wykonania samej osoby. Liczne niepowodzenia powstałe w różnych obszarach życia podmiotu prowadzą do interpretacji „samouszkodzenia” lub „nieudanego życia”..
Natomiast drugą grupę tworzą tzw. Zdarzenia deprywacji emocjonalnej. W takim przypadku, gdy osoba jest zmuszona oddzielić się od swoich bliskich i nie ma możliwości poradzenia sobie z sytuacją, może rozwinąć się nerwica depresyjna.
Obecnie wysiedlono diagnozę nerwicy depresyjnej. Oznacza to, że termin nerwica nie jest już używany do wykrywania tej zmiany nastroju, jednak nie oznacza to, że zaburzenie nie istnieje..
Raczej nerwica depresyjna została przeformułowana i przemianowana na trwałe zaburzenie depresyjne lub dystymię. Podobieństw między obiema patologiami jest wiele, więc można je uznać za równoważne zaburzenia.
Innymi słowy, osoby, u których przed laty zdiagnozowano nerwicę depresyjną, obecnie otrzymują diagnozę dystymii.
Objawy i objawy są praktycznie identyczne i odnoszą się do tej samej zmiany psychologicznej. Ustalone kryteria rozpoznania uporczywego zaburzenia depresyjnego (dystymii) to:
1-Nastrój depresyjny przez większość dnia, obecny przez więcej dni niż nieobecny, zgodnie z subiektywnymi informacjami lub obserwacjami innych osób, przez co najmniej dwa lata.
2-Obecność, podczas depresji, dwóch (lub więcej) z następujących objawów:
3-W okresie dwóch lat (jeden rok u dzieci i młodzieży) od zmiany osoba nigdy nie pozostawała bez objawów z kryteriów 1 i 2 dłużej niż dwa miesiące z rzędu.
4-Kryteria dużego zaburzenia depresyjnego mogą być obecne nieprzerwanie przez dwa lata.
5-Nigdy nie było epizodu maniakalnego ani hipomaniakalnego, a kryteria cyklotymii nigdy nie zostały spełnione.
6-Zmiany nie można lepiej wyjaśnić trwałym zaburzeniem schizoafektywnym, schizofrenią, zaburzeniem urojeniowym lub innym określonym lub nieokreślonym zaburzeniem ze spektrum schizofrenii i innym zaburzeniem psychotycznym.
7-Objawy nie mogą być przypisane fizjologicznym skutkom substancji (np. Lekarstwa, lekarstwa) lub innej chorobie (np. Niedoczynność tarczycy).
8-Objawy powodują klinicznie istotny dyskomfort lub upośledzenie w życiu społecznym, zawodowym lub w innych ważnych obszarach funkcjonowania.
Obecne leczenie nerwicy depresyjnej jest złożone i kontrowersyjne. Osoby z tą zmianą zwykle wymagają leczenia, chociaż nie zawsze jest to satysfakcjonujące. Interwencja tej psychopatologii obejmuje zwykle zarówno psychoterapię, jak i leczenie farmakologiczne.
Farmakologiczne leczenie nerwicy depresyjnej budzi pewne kontrowersje. Obecnie nie ma leku, który byłby w stanie całkowicie odwrócić tę zmianę.
Jednak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) są najskuteczniejszymi lekami przeciwdepresyjnymi, a zatem lekami pierwszego wyboru. Wśród nich najczęściej stosowanymi lekami są fluoksetyna, paroksetyna, sertralina i flowoksamina..
Jednak działanie tych leków jest powolne, a efekty zwykle pojawiają się dopiero po 6-8 tygodniach leczenia. Z kolei skuteczność leków przeciwdepresyjnych jest ograniczona także w leczeniu nerwicy depresyjnej.
Kilka badań pokazuje, że skuteczność tych leków byłaby mniejsza niż 60%, podczas gdy przyjmowanie placebo osiągałoby skuteczność 30%.
Psychoterapia nabiera szczególnego znaczenia w leczeniu nerwicy depresyjnej ze względu na niską skuteczność farmakoterapii. Ponad połowa osób z tym zaburzeniem nie reaguje dobrze na leki, więc w takich przypadkach kluczowe znaczenie ma leczenie psychologiczne.
Obecnie terapia poznawczo-behawioralna jest najskuteczniejszym narzędziem psychoterapeutycznym w leczeniu zaburzeń nastroju..
Do najczęściej stosowanych technik poznawczo-behawioralnych w nerwicy depresyjnej należą:
Jeszcze bez komentarzy