Plik obsesyjna nerwica to termin określający zaburzenie psychiczne związane z napięciem nerwowym i zaburzeniami psychicznymi. Składa się z zaburzenia psychologicznego zasugerowanego na podstawie psychoanalizy przez Zygmunta Freuda.
Austriacki neurolog zdefiniował to zaburzenie jako zaburzenie psychiczne, w którym pacjent uzyskuje stan psychiczny polegający na ciągłym zaabsorbowaniu myślami, którymi nie jest zainteresowany..
Poznanie, które cierpi osoba z obsesyjną nerwicą, ma najbardziej przerażającą treść, popychając ją do niechcianych zachowań i zachowań. Nerwica obsesyjna dotyczy jednego z najbardziej złożonych zaburzeń psychicznych do zbadania i leczenia. Głównie dlatego, że objawy zmiany są trudne do wykrycia.
Ogólnie można powiedzieć, że osoby z nerwicą obsesyjną są perfekcjonistami i skrupulatnymi osobami, które są zdominowane przez swoje myśli, które często prowadzą ich do powtarzających się i kompulsywnych zachowań, aby uniknąć ich dyskomfortu..
Chociaż obecnie ta diagnoza nie jest już stosowana w praktyce zdrowia psychicznego. Nerwica obsesyjna jest jednym z najważniejszych konstruktów psychopatologicznych w historii psychologii i psychiatrii.
Celem tego badania jest przedstawienie spójnej definicji tej złożonej zmiany, a także przegląd jej cech, objawów i przyczyn. Będziemy również postulować wykonanie zabiegów w celu poprawnej interwencji.
Indeks artykułów
Pierwsza trudność związana z tym zaburzeniem psychicznym polega na ustaleniu własnych definiujących je aspektów. W rzeczywistości nerwica obsesyjna jest dziś złożoną koncepcją do zdefiniowania, ponieważ budzi pewne wątpliwości co do określenia jej głównych aspektów. W tym sensie w literaturze można znaleźć wiele koncepcji dotyczących tego terminu.
Przede wszystkim Henri Ey definiuje obsesyjną nerwicę jako kompulsywną naturę uczuć, idei lub zachowań, które są narzucane osobie i powodują nie dającą się wygasić walkę..
Z tej pierwszej definicji wywodzą się najbardziej klasyczne cechy obsesji: nieudolność, automatyzm, walka i świadomość choroby..
Jednak definicje te są obecnie szczególnie przestarzałe. W rzeczywistości szczególnie różne specyfikacje nerwicy obsesyjnej można znaleźć w Podręczniku diagnostycznym zaburzeń psychicznych (DSM-IV)..
Przede wszystkim, zgodnie z aktualnymi podręcznikami diagnostycznymi, nerwica obsesyjna nie jest uważana za niezależną jednostkę, ale zmiana jest objęta patologiami diagnozowanymi jako zaburzenia lękowe.
Podobnie w obecnych diagnozach termin nerwicy obsesyjnej również został zmodyfikowany, co nie jest już znane jako takie, ale jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne.
W tym zaburzeniu występują obsesje i kompulsje, które osoba, która je cierpi, interpretuje je jako nadmierne i irracjonalne. Objawy te powodują znaczący klinicznie dyskomfort i prowadzą w większości przypadków do zachowań kompulsywnych.
Tak więc istnieją znaczące różnice między chorobą początkowo sklasyfikowaną przez psychoanalizę jako nerwica obsesyjna a obecną patologią diagnozowaną pod nomenklaturą zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych..
Neuroza obsesyjna charakteryzuje się szeregiem atrybutów i przejawów związanych ze zmianami poznawczymi, które przedstawia podmiot..
Innymi słowy, nerwica obsesyjna jest definiowana przez serię myśli, które pojawiają się w osobie. Jak sama nazwa wskazuje, myśli te charakteryzują się głównie obsesją.
Bardziej szczegółowo, elementy definiujące zaburzenie zwane nerwicą obsesyjną to:
W umyśle podmiotu pojawia się silne pojawienie się zjawisk obsesyjnych. Mogą to być różnego rodzaju obsesje, takie jak obsesje czystości, nieskończoności, winy, weryfikacji itp..
Te poznania odnoszą się do określonej idei, przedstawienia lub sytuacji. I stają się dużym problemem dla tematu.
Osoba, która cierpi na tego typu obsesyjne poznanie, opracowuje szereg środków obrony przed własną obsesją.
Mechanizmy te charakteryzują się również obsesją. Podobnie nie odnoszą się do nieświadomych procesów myślowych, ale raczej podmiot rozwija je w sposób świadomy i mając na celu zmniejszenie dyskomfortu obsesyjnych myśli..
Najpowszechniejsze mechanizmy obronne charakteryzują się zachowaniami obsesyjnymi. Na przykład, osoba mająca obsesje związane z czyszczeniem rozwinie serię zachowań związanych ze sprzątaniem, aby złagodzić psychologiczne zmiany, które wywołuje obsesja..
Neuroza obsesyjna nie ogranicza się do pojawiania się obsesyjnych myśli i zachowań związanych z obsesją. Ta zmiana zwykle przedstawia również szereg zaburzeń emocjonalnych.
Apatia, zakłopotanie, poczucie nierzeczywistości lub obcości to wspólne elementy u osób z nerwicą obsesyjną.
Nerwica obsesyjna to zaburzenie, które ma swoje źródło w psychoanalizie i prądach dynamicznych. W rzeczywistości inne rodzaje szkół psychologii, takie jak prąd poznawczo-behawioralny czy psychologia humanistyczna, nie determinują istnienia nerwicy obsesyjnej..
Zamiast tego używają diagnozy zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, które różni się od nerwicy obsesyjnej..
W tym sensie nerwica obsesyjna w swojej własnej definicji i charakterystyce przedstawia szereg atrybutów związanych z psychoanalizą zmiany. Najważniejsze z nich, jak określił Henri Ey, to:
Według szkół i autorów psychoanalitycznych siła nieświadomości jest tym, co stanowi dynamizm samego kompulsywnego myślenia, które przeszkadza. To działa na temat i motywuje pojawienie się mechanizmów mentalnych i behawioralnych do zwalczania dyskomfortu związanego z obsesją.
W tym sensie, zgodnie z nurtami psychoanalizy, obsesje reprezentowane w nerwicy obsesyjnej nabierają charakteru symbolicznego. Wymagania popędu i systemu libidinalnego jednostki wywołują w jej myśleniu szereg obsesji.
Jeśli chodzi o obraz kliniczny zaburzenia, postuluje się szereg objawów, których doświadczają osoby z nerwicą obsesyjną i które definiują psychopatologię.
Przejawy te są również wyszczególnione w teoriach psychoanalitycznych, dlatego wykazują podobieństwa do wcześniej komentowanych cech. Główne objawy nerwicy obsesyjnej to:
Nerwica obsesyjna jest psychopatologią zbadaną, zbadaną, zdiagnozowaną i sklasyfikowaną na podstawie teorii psychonitycznych.
Obecnie zarówno psychoanaliza, jak i prądy dynamiczne straciły na wadze i straciły na znaczeniu w dziedzinie zdrowia psychicznego. Te są w dużej mierze łagodzone przez prąd poznawczo-behawioralny.
W dzisiejszych czasach obsesyjnego zaburzenia nerwicowego nie ma w podręcznikach diagnostycznych psychopatologii. Zamiast tego określono równoważne zaburzenie postulowane przez nowe nurty psychologii..
To nowe zaburzenie jest znane jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. I pomimo utrzymywania bliskich podobieństw do zmiany początkowo postulowanej jako nerwica obsesyjna, wykazuje również różnice zarówno w jej objawach, jak i diagnozie..
Badania nad nerwicą obsesyjną wykazały, że nie ma jednej przyczyny tej psychopatologii. W rzeczywistości dzisiaj stwierdzono, że istnieje kombinacja czynników, które łącznie powodują rozwój zaburzenia.
Ogólnie można je podzielić na trzy główne typy: czynniki genetyczne, czynniki fizyczne i czynniki środowiskowe..
Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób psychicznych, postuluje się, że obsesyjna nerwica ma istotny składnik genetyczny w swoim rozwoju.
Cierpienie z powodu tej psychopatologii jest zwykle powszechne w niektórych rodzinach. Podobnie osoby, które mają krewnego pierwszego stopnia z nerwicą, są bardziej narażone na rozwój tego zaburzenia..
Dodatkowo, jeśli w rodzinie występowały inne rodzaje zaburzeń lękowych, osoba jest również bardziej podatna na nerwicę obsesyjną.
Ostatnie badania wykazały, że objawy nerwicy obsesyjnej korelują z serią zaburzeń równowagi chemicznej w mózgu. Specyficzne zmiany w funkcjonowaniu mózgu poszczególnych osób mogą prowadzić do rozwoju choroby.
Pierwsza hipoteza neurochemiczna dotyczy dysfunkcji obwodu oczodołowo-czołowo-ogoniastego jako wspólnej ostatecznej drogi manifestacji nerwicy obsesyjnej.
Podobnie, nieprawidłowości na obszarach prążkowanych i aspekty neurochemiczne, takie jak ułatwienie transmisji serotoninergicznej na poziomie kory oczodołowo-czołowej, są czynnikami, które są również pozytywnie związane z rozwojem nerwicy obsesyjnej..
Wreszcie, istnieją pewne czynniki środowiskowe, które mogą motywować i przyspieszać pojawienie się nerwicy obsesyjnej. Osoby, które miały doświadczenia życiowe, których nie mogą kontrolować, są bardziej narażone na rozwój choroby..
Na przykład przeżywanie traumy, bycie ofiarą wykorzystywania lub zaniedbania, dorastanie w dysfunkcyjnym domu lub narażenie na wysoki poziom chronicznego stresu to czynniki, które mogą przyczynić się do rozwoju patologii..
Obecnie istnieją dwie główne metody leczenia typowych objawów nerwicy obsesyjnej. Są to farmakoterapia i psychoterapia.
Jeśli chodzi o leki, najskuteczniejszymi lekami są trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, przy czym ta ostatnia jest szerzej stosowana.
Interwencje te umożliwiają poprawę obrazu klinicznego, ale zwykle są niewystarczające, aby zminimalizować objawy zaburzenia..
W tym sensie terapia poznawczo-behawioralna jest zwykle rodzajem psychoterapii, która musi konsekwentnie towarzyszyć interwencji farmakologicznej. Najczęściej stosowanymi technikami są: profilaktyka reakcji, terapia akceptacji i zaangażowania..
Jeszcze bez komentarzy