Plik przeciwne linki lub niekorzystne spójniki Są to niezmienne linki używane w języku hiszpańskim, które umożliwiają łączenie dwóch zdań lub wyrażeń w celu postawienia dyskursywnej opozycji między nimi. Ta opozycja może mieć charakter ogólny lub częściowy..
Spójniki niekorzystne mają charakter ogólny, gdy połączone zdania całkowicie się wykluczają; w takim przypadku jedno zdanie nie przyjmuje propozycji drugiego i / lub odwrotnie. Mówi się wtedy, że zdania te są niezgodne.
Kiedy generowany link przeciwny jest częściowy, poprawiana jest tylko część poprzedniego zdania, a nie cała propozycja. Ograniczając fragment poprzedniej przesłanki, sprostowanie to oczyszcza zdanie, wzmacniając rozumienie wypowiedzi przez lirycznego odbiorcę.
Najbardziej normalne jest to, że zdania, które są połączone za pomocą tego splotu, są przeciwne: jedno pozytywne, a drugie negatywne, co wyraźnie wyraża rozczarowanie. Rezultatem jest kontrast, który skłania lirycznych odbiorców do wyciągania wniosków na jej temat, a co za tym idzie, wiedzy.
Spójniki przeciwstawne mieszczą się w znakach dyskursywnych; dlatego same w sobie nie mają znaczenia. Dzięki temu lepsze zrozumienie dyskursu uzyskuje się poprzez dopuszczenie propozycji alternatyw innych niż wizja centralna.
Indeks artykułów
Ten nexus ma częściowo charakter przeciwny. Praktycznie „ale” jest najczęściej używanym połączeniem. Po zastosowaniu musi poprzedzać drugie zdanie; w żaden sposób nie można umieścić na początku zdania.
Jest zwyczajem i stało się regułą, że przed nexusem "ale" umieszcza się przecinek, aby oddzielić go od pierwszego zdania, oznaczając również przeciwną intencjonalność, która ma powstać w mowie.
Istnieje bardzo częsty błąd, który pojawia się u wielu osób mówiących po hiszpańsku, gdy nie mają jasności co do znaczenia i synonimii pewnych spójników: zwykle używają spójników „ale”, „więcej” i „jednak” z rzędu. Należy tego unikać; W języku hiszpańskim nie ma poprawnego zdania podobnego do „ale mimo to było tak”.
W języku hiszpańskim znajdujemy kilka przysłówkowych wyrażeń, których można łatwo użyć jako substytutów „ale” w celu wzmocnienia dyskursu. Wśród nich możemy znaleźć: mimo to, mimo wszystko jednak.
- Wiem, że się spóźniłem, ale zasługuję na egzamin. / Wiem, że się spóźniłem, mimo wszystko zasługuję na egzamin.
- Ten pies ma dużo kleszczy, ale wkrótce zostaną one usunięte. / Ten pies ma dużo kleszczy; jednak wkrótce zostaną one usunięte.
- Wiem, że w mieście jest głód, ale w tym domu nie- / wiem, że w mieście jest głód, mimo to w tym domu tam.
W zdaniach tych wyraźnie widać częściowy charakter spójnika „ale”. Jednocześnie należy docenić, jak zastępując je innymi wyrażeniami przysłówkowymi, znaczenie zdania nie zmniejsza się ani nie zmienia..
Ten spójnik służy do postawienia całkowitej opozycji między zdaniami mowy, do której jest stosowany. Znajduje się tuż przed drugim zdaniem, nigdy na początku zdania. Należy wziąć pod uwagę, że przeciwstawna koniunkcja "ale" ze względu na swój charakter dyskursywny musi być poprzedzona przecinkiem (,).
Użycie przecinka przed spójnikiem przeciwstawnym, oprócz poprawności gramatycznej, wzmacnia mowę i wskazuje czytelnikowi na wzrost intonacji.
Należy również pamiętać, że przeciwstawne spójnik „ale” jest używane zaraz po zdaniu przeczącym; to znaczy ma przysłówek zaprzeczenia.
- To nie poniedziałek, ale wtorek.
- Ten człowiek nie jest dobry, ale zły.
- Nie wygra Australii, ale Japonię.
Ten przeciwstawny związek jest używany w języku hiszpańskim do określenia opozycji między dwoma przesłankami. Podobnie jak poprzednie przeciwstawne spójniki, jest umieszczany między zdaniami, a nigdy na początku zdania.
Kiedy jest napisany, koniunkcja ta może być poprzedzona przecinkiem, a druga po jej użyciu, lub może być poprzedzona kropką i zakończona lub średnikiem; będzie to zależało od kontekstu, w którym się znajdujesz.
- Chodźmy do kina. Jednak nie zjesz popcornu..
- Idź zobaczyć, co się dzieje przed domem; jednak nie przechodź przez drzwi.
- Będziesz mógł studiować psychologię po ukończeniu szkoły średniej. Zrobisz to jednak na wybranym przeze mnie uniwersytecie.
Ten przeciwstawny związek języka hiszpańskiego jest używany do określenia sprzeciwu, ale jednocześnie jest uzupełnieniem dwóch argumentów.
Podobnie jak w przypadku „jednak”, koniunkcja zwykle występuje w tekście między dwoma przecinkami lub jest poprzedzona kropką i zakończona lub średnikiem.
- Jezusowi udało się złowić dużą liczbę ryb; wręcz przeciwnie, Pedro niczego nie złapał.
- Konie osiągają duże prędkości. Wręcz przeciwnie, osły są bardzo powolne.
- Maria jest w nocy bardzo energiczna; wręcz przeciwnie, Luisa od samego początku jest wyczerpana w swoim łóżku.
Przeciwstawne spójniki pokazane w tym artykule reprezentują tylko część całości; jest wiele innych.
Brak „więcej” i „jednak” -Linki powszechnie używane w języku hiszpańskim- wynika to z jego synonimii ze spójnikiem „ale”. Po prostu zastąp je w przykładach, a otrzymasz takie same wyniki.
Oto inne niekorzystne połączenia:
- Pomimo.
- Mimo że.
- Nawet jeśli.
- Mimo że.
- Ze wszystkim i.
- Nawet jeśli.
Niekorzystne koniunkcje stanowią niezbędny zasób dyskursywny. Łączą propozycje tekstu, umożliwiając ich wzajemne powiązanie i dają inne perspektywy dotyczące ich treści.
Porównanie pomysłu ułatwia czytelnikowi zrozumienie twojego podejścia; im więcej perspektyw, tym więcej zrozumienia.
Tekst bez użycia przeciwstawnych spójników byłby pozbawiony pełnego znaczenia. Powiązania te poszerzają konceptualne spektrum wszelkich przesłanek, uzupełniając argument tekstowy i wzmacniając fakt komunikacyjny..
Jeszcze bez komentarzy