Geologiczne pochodzenie, klimat, flora i fauna Oceanu Arktycznego

1239
Anthony Golden

Plik Ocean Arktyczny -zwany również oceanem lodowcowym Arktyki - jest to jedna z części oceanu świata, charakteryzująca się tym, że jest najmniejsza i najbardziej wysunięta na północ na Ziemi. Znajduje się za kołem podbiegunowym, więc zajmuje obszar morski między Ameryką Północną, Azją i Europą.

Ponadto ocean ten łączy się na północy z Oceanem Atlantyckim, co pozwala na przyjmowanie dużych ilości wody przez Morze Barentsa i Cieśninę Fram. Podobnie ogranicza go Cieśnina Beringa, w której znajdują się niektóre ziemie Alaski i Rosji; te oddzielają ją od Pacyfiku.

Ocean Arktyczny to najmniejszy ze wszystkich oceanów na naszej planecie. Źródło: pixabay.com

Ocean ten dociera również do wybrzeży Kanady i północnych wybrzeży Azji i Europy. Jest chroniony przez cały rok szeregiem mas lodu, które chronią go przed wpływami atmosferycznymi. W rzeczywistości w centralnej części znajdują się bloki lodu, które mogą mieć nawet cztery metry grubości..

Inną cechą charakterystyczną Arktyki jest to, że jest czasami pokryta dużymi pokrywami lodowymi, które powstają w wyniku przesuwania się ogromnych woreczków lodu; są one nakładane na siebie, tworząc powłokę.

Z badań przeprowadzonych przez studentów Uniwersytetu Oksfordzkiego wynika, że ​​70 milionów lat temu w Arktyce panowały temperatury zbliżone do tych, które obecnie obserwujemy na Morzu Śródziemnym: od 15 ° C do 20 ° C..

Można to potwierdzić dzięki badaniu materiałów organicznych występujących w lodowych wysepkach. Przyczyna tego zjawiska jest wciąż nieznana, ale twierdzi się, że stało się to dzięki efektowi cieplarnianemu spowodowanemu stężeniem dwutlenku węgla w atmosferze. Jednak ta hipoteza ma pewne wady w swoim podejściu.

Indeks artykułów

  • 1 Pochodzenie geologiczne
  • 2 Funkcje
    • 2.1 Lokalizacja
    • 2.2 Wymiary
    • 2.3 Powierzchnia
  • 3 Geografia
    • 3.1 - Wyspy
    • 3.2 - Cieśniny
  • 4 Geologia
    • 4.1 Cechy konstrukcyjne okrętu podwodnego
  • 5 Klimat
    • 5.1 Problemy środowiskowe w Arktyce
  • 6 Flora
    • 6.1 Mchy (Bryophyta sensu stricto)
    • 6.2 Porosty
  • 7 Fauna
    • 7,1 Wieloryb (Balaenidae)
    • 7.2 Kryl (Euphausiacea)
    • 7,3 Niedźwiedź polarny (Ursus maritimus)
  • 8 Kraje z wybrzeżami w Arktyce
  • 9 Odniesienia

Pochodzenie geologiczne

We wczesnym okresie formowania się oceanów Arktyka była dużym jeziorem wypełnionym słodką wodą. Jednak gdy most lądowy między Szkocją a Grenlandią został zatopiony, z Oceanu Atlantyckiego wpłynęły duże ilości słonej wody..

Można to zweryfikować przez szereg niemieckich badaczy (Alfred Wegener Institute) za pomocą modelu klimatycznego.

Każdego roku do Arktyki wpływa do 3000 kilometrów sześciennych słodkiej wody; jest to odpowiednik 10% objętości całej wody w rzekach świata, które niosą prądy do oceanów.

Uważa się, że w eocenie - 56 mln lat temu - ilość słodkiej wody była znacznie wyższa ze względu na wilgotny i ciepły klimat.

Jednak w przeciwieństwie do dzisiejszego okresu geologicznego nastąpiła wymiana wody z innymi oceanami. W tym czasie napływ słonych wód z Pacyfiku i Atlantyku nie był możliwy, ponieważ grzbiet między Szkocją a Grenlandią nie był zanurzony, ale raczej unosił się nad poziomem morza..

Po zniknięciu mostu lądowego utworzono połączenie między Północnym Atlantykiem a Arktyką, ułatwiając w ten sposób wymianę płynów..

Eksperyment

Korzystając z modelu klimatycznego, niemieccy naukowcy byli w stanie z powodzeniem zasymulować wpływ tej geologicznej metamorfozy na klimat..

Podczas symulacji odpowiadali za stopniowe zanurzanie mostu lądowego, aż osiągnął głębokość dwustu metrów; był to proces tektoniczny, który wymagał kilku milionów dziesięcioleci.

Ciekawostką dla badaczy było uświadomienie sobie, że największe zmiany prądów i charakterystyk Arktyki nastąpiły dopiero wtedy, gdy most lądowy osiągnął głębokość pięćdziesięciu metrów pod powierzchnią oceanu..

Ta głębokość odpowiada głębokości spajającej warstwy powierzchniowej; czyli warstwa pozwalająca określić, gdzie kończy się lekka woda Arktyki, a gdzie zaczyna się warstwa gęstej wody z północnego Atlantyku.

W konsekwencji słona woda z Atlantyku może wpływać do Oceanu Arktycznego tylko wtedy, gdy grzebień oceaniczny znajduje się poniżej lekkiej warstwy wody..

Podsumowując, gdy most między Szkocją a Grenlandią osiągnął tę głębokość, powstał Ocean Arktyczny, jak jest znany dzisiaj..

Tworzenie szlaków oceanicznych i połączeń międzysystemowych ma decydujące znaczenie w historii globalnego klimatu, ponieważ prowadzi do kilku zmian w transporcie energii cieplnej z globalnego oceanu między polarnymi a średnimi szerokościami geograficznymi..

Znajdowanie skamieniałości

Ta teoria izolacji basenu arktycznego jest nie tylko wspierana przez badania niemieckich naukowców, ale opiera się również na odkryciu szeregu skamieniałości glonów, które mogą rosnąć tylko w słodkiej wodzie..

Algi te znaleziono w osadach uzyskanych podczas międzynarodowych wierceń bieguna północnego w 2004 roku i należały do ​​okresu eocenu. To, co kiedyś było mostem, dziś jest zanurzone do 500 metrów pod wodą i składa się głównie z wulkanicznego bazaltu.

Z tego wulkanicznego terytorium tylko naród Islandii jest jedyną częścią, która pozostała nad powierzchnią wody.

Biegun Północny

Ocean Arktyczny jest uważany za najmniejszy i najbardziej wysunięty na północ zbiornik wodny na świecie, charakteryzujący się otaczaniem koła podbiegunowego lub bieguna północnego.

Jest to najzimniejszy ocean na świecie, więc jego wody przez cały rok pokryte są ogromną warstwą lodu. Mimo to w Arktyce rozwinął się dość dostosowany sposób życia, chociaż gatunek ten musi radzić sobie z nieprzyjaznymi warunkami klimatycznymi..

W przeciwieństwie do bieguna północnego, biegun południowy ma szelf kontynentalny, na którym spoczywa lód; biegun północny nie ma solidnego gruntu pod ogromnymi pokrywami lodowymi. Powoduje to, że jego środkowe wody są zasilane pływającym zamarzniętym gruzem..

Charakterystyka

Lokalizacja

W północnej części Ocean Arktyczny graniczy z Oceanem Atlantyckim, co tłumaczy zasolenie jego wód. Graniczy również z Cieśniną Beringa, obejmującą wybrzeża Alaski i Czukotki (dystrykt rosyjski). Te regiony lądowe oddzielają Arktykę od Oceanu Spokojnego.

Ocean Arktyczny graniczy również z północnym wybrzeżem Kanady i innymi regionami Europy i Azji. Jeśli chodzi o szerokość geograficzną, można ustalić, że jego współrzędne mieszczą się w przedziale od 90 ° N do 0 ° E.

Wymiary

W odniesieniu do wymiarów Oceanu Arktycznego ustalono, że jego średnia głębokość wynosi około 1205 metrów, a maksymalna blisko 5600 metrów; zostało to obliczone w otchłani Molloya.

Długość jego linii brzegowej wynosi około 45 389 kilometrów i obejmuje szereg mniejszych wysp, takich jak między innymi wyspy Ellesmere, Nowa Zelandia, Baffin, Victoria, Melville i Devon..

Powierzchnia

Powierzchnia Oceanu Arktycznego wynosi około 14,06 miliona kilometrów kwadratowych, co czyni go najmniejszym ze wszystkich..

Na przykład oceany Atlantyku i Pacyfiku przekraczają 100 milionów kilometrów kwadratowych, podczas gdy Ocean Indyjski osiąga 70,56 miliona. Ocean Antarktyczny podąża za Arktyką w mniejszym rozmiarze, ponieważ ma około 20 milionów kilometrów kwadratowych.

Geografia

Arktyczny ocean lodowcowy charakteryzuje się tym, że zajmuje okrągły basen o wielkości zbliżonej do terytorium Rosji. Co więcej, jest otoczony przez niektóre eurazjatyckie masy lądowe wraz z Grenlandią i kilkoma małymi wyspami..

Ogólnie rzecz biorąc, granice geograficzne uwzględniają, że Ocean Arktyczny obejmuje szereg zbiorników wodnych, takich jak Zatoka Baffina, Morze Beauforta, Morze Barentsa, Morze Wschodniosyberyjskie, Morze Białe, Cieśnina Hudsona, Morze Grenlandzkie i Zatoka Hudsona..

Ocean ten ma również bezpośrednie połączenia z Morzem Labradorskim i Oceanem Spokojnym, co pozwala na odbieranie znacznych ilości wody z tych źródeł..

- Wyspy

Ellesmere

Jest to wyspa o powierzchni 196235 kilometrów kwadratowych, co czyni ją trzecią co do wielkości wyspą w Kanadzie..

Ellesmere pokrywa całe pasmo górskie Arktyki, co czyni go jednym z najbardziej górzystych regionów wyspiarskich całego archipelagu.

Na tej wyspie odnotowano kilka gatunków zwierząt, takich jak karibu, niedźwiedź polarny, wilk polarny i wół piżmowy. Jeśli chodzi o florę, jedynym gatunkiem drzewiastym, który był w stanie rosnąć w Ellesmere, jest gatunek Salix arctica.

Z kolei Ellesmere jest domem dla najbardziej wysuniętej na północ osady ludzkiej na planecie, znanej jako Alert. Pod względem administracyjnym wyspa jest częścią Nunavut, prowincji Kanady.

Nowa Zembla

Nueva Zembla oznacza „nowy ląd” i jest archipelagiem położonym w Arktyce na terytorium Rosji. Składa się z dwóch wysp oddzielonych Cieśniną Matoczkin wraz z grupą mniejszych wysepek..

Jego główne wyspy to Severny i Yuzny, które zajmują łączną powierzchnię 90 650 kilometrów kwadratowych.

Wyspa Baffina

Nazywana jest także „krajem Baffina” lub „krajem srebrnego kamienia”. Jest to duża wyspa położona na północno-wschodnim krańcu terytoriów Kanady; w konsekwencji wyspa ta należy do Kanadyjskiego Archipelagu Arktycznego.

Jest to największa wyspa w tym kraju i piąta co do wielkości na świecie, ponieważ ma powierzchnię 507 451 kilometrów kwadratowych. Pod względem administracyjnym Baffin należy do terytorium Nunavut.

Grenlandia

Stopiona góra lodowa w Cape York (Grenlandia). Źródło: Brocken Inaglory Ten obraz był edytowany przez użytkownika: CillanXC [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]
Ta wyspa jest autonomicznym terytorium należącym do królestwa Danii. 84% jej powierzchni pozostaje pokryte lodem i jest uważana za największą wyspę na świecie. Jego terytoria obejmują 2 166 086 milionów kilometrów kwadratowych.

Grenlandia została odkryta w 982 roku przez norweskiego Wikinga Erika Thorvaldssona, znanego również jako Erik the Red.

Wyspy Devon i Melville

Na Oceanie Arktycznym znajdują się również niezamieszkane wyspy, takie jak wyspa Melville i wyspa Devon, które pomimo dużych rozmiarów są bardzo wrogie dla osadnictwa ludzkiego..

- Cieśnina

Cieśnina Beringa

Cieśnina Beringa składa się z odnogi morskiej, która znajduje się między północno-zachodnią częścią Ameryki a wschodnią częścią Azji.

Ma 82 kilometry szerokości, a jego nazwę wybrano na cześć Vitusa Beringa, duńskiego odkrywcy, który zdecydował się go przekroczyć w 1728 roku..

Cieśnina Hudsona

Cieśnina Hudsona to cieśnina morska, która znajduje się na terytorium Arktyki w Kanadzie. Składa się z odnogi morza łączącej Ocean Atlantycki z Zatoką Hudsona (Ocean Arktyczny).

Po cieśninie można żeglować tylko wczesną jesienią i późnym latem ze względu na duże ilości lodu, który tworzy się w jej wodach. Jednak dzięki użyciu szpikulca stał się bardziej dostępny.

geologia

Cechy konstrukcyjne łodzi podwodnej

Północny basen polarny jest oddzielony na dwie części grzbietem oceanicznym. Powstają segmenty: basen eurazjatycki o głębokości 4500 m; oraz basen azjatycko-amerykański o głębokości około 4000 metrów.

Batymetrię - podwodny odpowiednik altimetrii - dna oceanu wyznacza szereg grzbietów utworzonych z uskoków i równin strefy głębinowej; Te ostatnie składają się z podwodnych przedłużeń blisko wybrzeża o głębokości mniejszej niż 2000 metrów..

Najgłębszy punkt Oceanu Arktycznego znajduje się w basenie euroazjatyckim i ma 5450 metrów. Reszta oceanu ma około 1000 metrów głębokości.

Z kolei dwa główne baseny są podzielone na grupę basenów grzbietowych, którymi są dorzecze kanadyjskie, dorzecze Makarowa, dorzecza Frama i dorzecza Nansena..

Pogoda

Klimat Oceanu Arktycznego to głównie klimaty polarne, które charakteryzują się ciągłymi niskimi temperaturami i bardzo małymi wahaniami temperatury. Na przykład zimą panuje wieczna ciemność, której towarzyszą zimne wiatry i czyste niebo..

Latem występuje ciągłe oświetlenie słoneczne; jednak pogoda jest wilgotna i mglista, czemu towarzyszą powtarzające się opady śniegu i łagodne cyklony, które przynoszą śnieg lub deszcz. Oznacza to, że odczucie termiczne tego miejsca jest dość zimne.

Ten rodzaj klimatu ogranicza możliwości życia na tych obszarach; jednak w Arktyce odnotowano do 400 gatunków zwierząt. Najbardziej znanym jest niedźwiedź polarny, który jest gatunkiem endemicznym występującym w tym regionie.

Problemy środowiskowe w Arktyce

Obecnie wielu naukowców niepokoi ocieplenie Arktyki, której polarny pakiet lodowy przez lata znacznie się przerzedzał.

Niektóre badania uważają, że Arktyka będzie wolna od lodu w latach 2020-2040, co zaszkodzi ogólnemu klimatowi Ziemi.

Gdy lód topnieje, Arktyka uwalnia duże ilości wody, która penetruje prądy atlantyckie. W przyszłości zjawisko to może skutkować dużymi powodziami, które spowodują ogromne migracje istot żywych, a także znaczną utratę życia, zarówno ludzi, jak i zwierząt..

W ciągu ostatnich czterech dekad zmiany klimatyczne były drastyczne. Źródło: pixabay.com

Niebezpieczeństwa związane z globalnym ociepleniem są nieuchronne: wiadomo, że pokrywy lodowe Arktyki skurczyły się aż o 40% w ciągu ostatnich 50 lat, siejąc ogromne spustoszenie w równowadze ekologicznej nie tylko w strefie polarnej, ale na całym świecie.

Obecnie wiele gatunków zaczyna cierpieć z powodu tych zmian, np. Niedźwiedź polarny, który potrzebuje czap lodowych, aby polować na swoją zdobycz i aby przeżyć..

Flora

Flora Oceanu Arktycznego obejmuje nie tylko te rośliny, które rosną w głębinach morskich, ale także gatunki, które rozwijają się na wyspach i wybrzeżach arktycznych, karmionych zimnymi wiatrami tego oceanu..

Na przykład mchy i porosty rozwijają się dość często na terytoriach arktycznych..

Mchy (Bryophyta sensu stricto)

Mugos, znane również jako mszaki, są roślinami nienaczyniowymi, których cykl życiowy ma przemiany heteromorficzne i heterofazowe.

Mchy mogą rozmnażać się płciowo lub bezpłciowo. W pierwszym przypadku rozmnażanie odbywa się wewnątrz archegonium, w drugim rozmnażanie odbywa się przez gametofit, z propagul.

Jeśli chodzi o rozmiar, może się różnić w zależności od gatunku: może wzrosnąć tylko do jednego centymetra lub do dziesięciu centymetrów.

Mech charakteryzuje się brakiem łodygi i liści klapowanych. Zwykle są obfite i można je znaleźć wszędzie. Potrzebują jednak wilgotnych miejsc, ponieważ używają ich do rozmnażania; z tego powodu rosną na terytoriach arktycznych.

Porosty

Porosty to organizmy, które powstają w wyniku symbiozy glonów i grzybów. Wymagają również trzeciego składnika: drożdży należących do oddziału Basidiomycota; jednak rola tych drożdży w porostach jest nadal nieznana.

Podobnie porosty charakteryzują się organizmami wielokomórkowymi o dużej zdolności adaptacji do najbardziej niekorzystnych warunków środowiskowych, co ułatwia ich odnajdywanie w różnych ekosystemach..

Rycina 1. Liszaj Xanthoria elegans jest znanym psychrofilem, który może fotosyntezować w temperaturach do -24 ° C. Zdjęcie wykonane w Albercie w Kanadzie. Źródło: Jason Hollinger via https://en.wikipedia.org/wiki/File:Xanthoria_elegans_97571_wb1.jpg

Te zdolności porostów wynikają z połączenia elementów glonów i grzybów. Na przykład grzyb chroni się przed promieniowaniem słonecznym, podczas gdy alga ma wysoką zdolność fotosyntezy..

Fauna

Fauna Oceanu Arktycznego składa się głównie z wielorybów, fok, niedźwiedzi polarnych i kryla, bardzo ważnego organizmu, który karmi duże walenie.

Wieloryb (Balaenidae)

Ballenidae należą do rodziny waleni Mysticetes, z której pochodzą cztery główne gatunki..

Ssaki te charakteryzują się długim słuchem, co pozwala im komunikować się na duże odległości z towarzyszami. W wieku dorosłym mogą mierzyć nawet 17 metrów długości i osiągać wagę 80 ton.

Te walenie mają poziomo ułożony ogon; to pozwala im wypłynąć na powierzchnię. Zwierzęta te muszą wznieść się w górę, aby oddychać, ale możliwe jest, że przeżyją maksymalnie godzinę w zanurzeniu.

Na czubku głowy mają dwie przetchlinki, których zadaniem jest wydalanie wody w towarzystwie śluzu. Ciąża wielorybów trwa do dwunastu miesięcy i rodzi jedno cielę; To cielę jest karmione mlekiem i może dożyć trzydziestu lat..

Mogą dokonywać dużych migracji, ponieważ muszą żerować w zimnych morzach (tam żywią się krylem) i kopulować w ciepłych morzach..

Kryl (Euphausiacea)

Kryl należy do rzędu skorupiaków malacostraceous i występuje we wszystkich oceanach świata. Ich dieta składa się z fitoplanktonu i są one niezbędne do utrzymania łańcucha troficznego oceanów.

Istnieją zapisy, że jeśli zgromadzi się cały kryl w Oceanie Atlantyckim, uzyskuje się biomasę 379 milionów ton, co czyni go jednym z najbardziej zaludnionych gatunków na świecie..

Niedźwiedź polarny (Ursus maritimus)

Niedźwiedź polarny, znany również jako niedźwiedź biały, to ssak znany jako jeden z największych drapieżników w ekosystemach lądowych. Występuje endemicznie w polarnych i oblodzonych obszarach półkuli północnej i jest jedynym super-drapieżnikiem w Arktyce..

Niedźwiedź polarny na Svalbardzie (Norwegia). Źródło: Arturo de Frias Marques [CC BY-SA 4.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0)]
Ten niedźwiedź charakteryzuje się dłuższym profilem niż reszta jego krewnych, a także bardziej rozwiniętymi nogami, które pozwalają mu pływać na duże odległości. Ich ogon i uszy są bardzo krótkie, co pozwala im lepiej utrzymywać ciepło ciała.

Mają też grubą warstwę tłuszczu podskórnego, któremu towarzyszy gęsta sierść. W rzeczywistości, chociaż może się to wydawać nam niewiarygodne, ważne jest, aby pamiętać, że futro tego niedźwiedzia nie jest białe, ale półprzezroczyste, a jego sierść jest pusta, aby odizolować zimno. Ludzkie oko postrzega ją jako białą w wyniku padania światła słonecznego.

Kraje z wybrzeżami w Arktyce

Poniżej znajduje się lista krajów, które znajdują się na przestrzeni zajmowanej przez Ocean Arktyczny:

- Grenlandia.

- Rosja.

- Kanada.

- Stany Zjednoczone (Alaska).

- Norwegia.

- Finlandia.

Bibliografia

  1. López, C. (2018) Jak Arktyka stała się słona? Pobrane 18 lipca 2019 z Scientific Culture: culturacientífica.com
  2. S. A. (2008) Kraje Oceanu Arktycznego spotykają się, aby zdecydować o podziale dna morskiego bieguna północnego. Pobrane 18 lipca 2019 z Solar Energy News: news.soliclima.com
  3. S. A. (s.f.) 10 cech oceanu arktycznego. Pobrane 18 lipca 2019 z Features: Features.co
  4. S. A. (s.f.) Ocean Arktyczny. Pobrane 18 lipca 2019 z Wikipedii: es.wikipedia.org
  5. S. A. (s.f.) Ocean Arktyczny: położenie, cechy i ograniczenia. Odzyskany

Jeszcze bez komentarzy